«Δεκαετίες τώρα παρακολουθώ τον Λευτέρη Μυτιληναίο σε μεγάλες πίστες, αναψυκτήρια, κοσμικές ταβέρνες, σκληροπυρηνικά σκυλάδικα και μουσικές σκηνές, από τα ψηλά στα χαμηλά και τούμπαλιν. Δεν είναι και λίγο για σαράντα περίπου χρόνια -από την εποχή των 45 στροφών μέχρι τα συμπιεσμένα mp3- να παραμένεις ο εαυτός σου: ένας αμετανόητος αισθηματίας, από τους τελευταίους ευγενείς σ’ έναν άσπλαχνο, σκληρό και άδικο κόσμο που αλλάζει με ανελέητη ταχύτητα και βαρβαρότητα.»
Αυτά έγραφε ο Νίκος Τριανταφυλλίδης πίσω στο 2012 - διαβάστε όλο το σημείωμα του στη LIFO εδώ - λίγο πριν οι «Αισθηματίες» του συναντήσουν το κοινό τους για τον αγαπημένο του Λευτέρη Μυτιληναίο που τραγουδάει και στην ταινία, σαν ένας μικρός φόρος τιμής σε μια εποχή που δεν υπάρχει πια.
«Ο χρόνος φέρθηκε καλά στον Λευτέρη. Δεν ξέρω, όμως, αν ο Λευτέρης φέρθηκε το ίδιο καλά στον εαυτό του. Πάντα χαμηλού προφίλ, όπως ήταν και είναι, προφανώς τον αδίκησε. Η φωνή είναι πάντα εδώ. Αρκούντως πιο γοητευτική, με την πατίνα της ωριμότητας που της έδωσε το πέρασμα του χρόνου. Έχει πάρει κάποια κιλά, αλλά αυτό ταιριάζει απόλυτα με το ειδικό βάρος του βετεράνου που απέκτησε μετά από τόσες δεκαετίες στη νύχτα. Οι πιο πολλοί άνθρωποι πλέον έχουν κάτι σκοτωμένο στα μάτια τους. Όχι, όμως, ο Λευτέρης Μυτιληναίος. Το βλέμμα του είναι ακόμα καθαρό και ξάστερο - δεν γνωρίζω πλέον και πολλούς ανθρώπους που μπορούν να σε κοιτάνε στα μάτια. Πίνει, πού και πού, ένα δάχτυλο ουίσκι, ίσα που να νομίζει ότι του ζεσταίνει τη φωνή. Τραβάει και καμιά τζούρα, στη χάση και στη φέξη, κρατώντας ένα σβηστό τσιγάρο. Ποτέ του, άλλωστε, δεν γούσταρε τις καταχρήσεις. Μου τα χώνει στοργικά, όταν παραγγέλνω ήδη το τρίτο ποτό. «Βρε Νίκο μου, εγώ απλά να βρέχω τα χείλη μου και οι “δικοί μου” να κατεβάζουν το ένα μετά το άλλο»!
Κάποιοι νεότεροι μπορεί και να μη γνωρίζουν τον Λευτέρη Μυτιληναίο, σίγουρα, όμως, έχουν ακούσει τα τραγούδια του με τη φωνή του. «Αμφιβολίες» (τι ντεμπούτο, σε στίχους και μουσική του «τεράστιου» Μπιθικώτση), «Ποια είσαι εσύ;», «Γιατί μου τη θυμίσατε», «Λείπεις εσύ», «Αλίμονο», «Δεν είναι ίδιες οι καρδιές», «Μακάρι να πίστευε», «Τα Είδωλα» και το δικό μου πολυαγαπημένο «Κομπάρσος της καρδιάς σου δεν θα γίνω» («δεν γίνεται, αγάπη μου, να μείνω / συγχώρα με που φεύγω, μα δεν φταίω»): τραγούδια που έχουν αποικήσει το υποσυνείδητο της νύχτας - από τα τρανζιστοράκια μέχρι το YouTube. Μελωδίες που έχεις ακούσει από ένα διερχόμενο ταξί, στα μεσαία των FM ή πίσω από ένα θαμπό τζάμι. Ρεφρέν που επέστρεψαν από το άγνωστο για να σε κάνουν να στυλωθείς στα πόδια σου. Ή για να συντριβείς με πλήρη αξιοπρέπεια.
Σήμερα που ο Λευτέρης Μυτιληναίος αποχαιρετά αυτόν τον κόσμο, τι ειρωνικό - θύμα καμία κατάχρησης, νύχτας ή προχωρημένης ηλικίας, αλλά ενός άτιμου ιού - και ο Νίκος Τριανταφυλλίδης (μας) λείπει ήδη καιρό, θυμόμαστε με γνήσια λαϊκή συγκίνηση το «Συγχώρα με που Φεύγω», επιτυχία του από τα 80s, έτσι όπως ακούστηκε στην ταινία και το βίντεο που σκηνοθέτησε ο Νίκος Τριανταφυλλίδης για να το συνοδεύσει:
Ο Λευτέρης Μυτιληναίος γεννήθηκε τον Απρίλιο του 1946. Ξεκίνησε την καριέρα του από ένα τάλεντ σόου της εποχής. Στα «ταλέντα» του Γιώργου Οικονομίδη, όπου πήρε το πρώτο βραβείο που συνοδευόταν από ένα κουστούμι και μια σόμπα από το ράδιο Αθήναι, ως έπαθλο. Η μεγαλύτερη του επιτυχία του Λευτέρη Μυτιληναίου ήταν το τραγούδι «Αμφιβολίες» σε μουσική στίχους Γρηγόρη Μπιθικώτση. Ο Λευτέρης Μυτιληναίος γεννήθηκε στην Αθήνα στις κυκλοφόρησε περίπου 20 ολοκληρωμένα άλμπουμ στούντιο, σε ετικέτες όπως η Columbia Records, η CBS Records International, η EMI και άλλα. Πέθανε σε ηλικία 75 ετών από επιπλοκές της νόσου Covid-19 τον Απρίλιο του 2021.
Θυμηθείτε εδώ περισσότερα για τους «Αισθηματίες» και τον Νίκο Τριανταφυλλίδη
Δείτε ακόμη την «Επίσημη Αγαπημένη» του Ομηρου Ευστρατιάδη από το 1969 με τον Λευτέρη Μυτιληναίο να τραγουδάει ο ίδιος τις διάσημες «Αμφιβολίες» και να ντουμπλάρει και τον Ερρίκο Μπριόλα στο «Εφυγε η Αγάπη Μου»:
Δείτε εδώ τον Λευτέρη Μυτιληναίο να τραγουδάει το «Και Αντίο και Αντίο» του Γιώργου Κατσαρού από την ταινία «Οι Τρεις Ψεύτες» του 1970:
