Συνεχίζοντας τις συνεργασίες με τα μεγαλύτερα φεστιβάλ του κόσμου, το Festival Scope σας δίνει την ευκαιρία να δείτε όλες τις ταινίες των πιο ανήσυχων νέων δημιουργών του πλανήτη μέσα από το πρόγραμμα Bright Future του Φεστιβάλ του Ρότερνταμ.
Οι 22 ταινίες προβάλλονται εδώ στην τιμή των 4 ευρώ (ή 2 ευρώ το πακέτο των 5), ξεκινώντας από τις 24 Ιανουαρίου, και θα βρίσκονται οnline αμέσως μετά την πρεμιέρα τους στο Φεστιβάλ, μέχρι και τις 24 Φεβρουαρίου.
Δείτε παρακάτω αναλυτικά τις ταινίες που μπορείτε να δείτε. Πατώντας στον τίτλο της κάθε μίας μεταφέρεστε στη σελίδα του Festival Scope όπου μπορείτε να διαβάσετε περισσότερα για τις ταινίες, αλλά και τον τρόπο για να τις παρακολουθήσετε.
You Have the Night του Ιβάν Σαλάτιτς (Μαυροβούνιο / Σερβία / Κατάρ, 2018, 82')
Επειτα από 88 χρόνια λειτουργίας, το ναυπηγείο της παραλιακής πόλης Μπιτζέλα στο Μαυροβούνιο κηρύσσει πτώχευση: ένα ολέθριο χτύπημα για την τοπική κοινότητα και τους ανθρώπους της, οι οποίοι βασίζονταν σ'αυτό για την επιβίωσή τους. Η καθαρίστρια Σάνια προσγειώνεται στη γενέτειρά της και διαπιστώνει ότι η ζωή σβήνει σταδιακά, κυριολεκτικά και μεταφορικά. Κάποιοι από τους κατοίκους προσπαθούν απεγνωσμένα να βρουν νέες λειτουργίες για τα κτίρια και τα μηχανήματα. Ομως το ερώτημα παραμένει: μέχρι πότε η Σάνια, ο φίλος της και οι υπόλοιποι συγγενείς τους θα μπορέσουν να συνεχίσουν;
Domains της Κουσάνο Νάτσουκα (Ιαπωνία, 2019, 150)
Η Ακι και η Ναόκο είναι παιδικές φίλες που σιγά σιγά απομακρύνθηκαν καθώς ενηλικιώνονταν. Βυθισμένη στην οικογενειακή της ζωή, η Ναόκο έχει πλέον σύζυγο και κόρη. Η Ακι, από την άλλη, παραμένει single και βρίσκεται σε άδεια από τη δουλειά της εξαιτίας μιας προσωπικής κρίσης. Η ιστορία τους μπορεί να μοιάζει οικεία, όμως πότε δεν έχει ειπωθεί έτσι. Η Κουσάνο Νάτσουκα στήνει τις αλληλεπιδράσεις μέσα από μια ανάγνωση των ηθοποιών και, καθώς οι ατάκες τους επαναλαμβάνονται, οι σκηνές εξελίσσονται σταδιακά σε συζητήσεις στους πραγματικούς χώρους. Παράλληλα, τοποθετεί τη δραματική κορύφωση της ιστορίας στην αρχή: Η Ακι έχει δολοφονήσει την κόρη της Ναόκο.
No Data Plan του Μίκο Ρεβερέζα (ΗΠΑ, 2019, 70')
Μένοντας παράνομα στις ΗΠΑ για πάνω από 20 χρόνια, ο Μίκο Ρεβερέζα παίρνει το τρένο από το Λος Αντζελες στη Νέα Υόρκη, σε αυτήν την κρίσιμη στιγμή εχθρικότητας απέναντι στους μετανάστες στη χώρα που θεωρεί πλέον σπίτι του. Το ταξίδι του μοιάζει τολμηρό, ίσως κι απερίσκεπτο, ταυτόχρονα όμως επείγον και απαραίτητο. Οι συζητήσεις με τη μητέρα του και οι δικές του σκόρπιες σκέψεις αποκαλύπτουν τα βάσανα που έχει ζήσει η οικογένειά του από τότε που αποφάσισαν να εγκαταλείψουν τις Φιλιππίνες, όταν ήταν ακόμα ένα μικρό αγόρι.
Σε αυτό το σύνθετο πρότζεκτ, ο σκηνοθέτης, μουσικός και συνθέτης Καβέ Ναμπατιάν συνεργάζεται με άλλους έξι Καναδούς κινηματογραφιστές και το κουαρτέτο εγχόρδων British Callino, με αφετηρία την κλασική σύνθεση του Γιόζεφ Χάυντν «The Seven Last Words of Our Saviour on the Cross» (1787), η οποία εκφράζει το μαρτύριο του Χριστού πάνω στο σταυρό. Κάθε ένας από τους σκηνοθέτες σε αυτό το σπονδυλωτό φιλμ προσφέρει τη δική του προσωπική ερμηνεία πάνω στις θεματικές της σύνθεσης του Χάυντν: συγχώρεση, λύτρωση, εγκατάλειψη και επανασύνδεση - χρησιμοποιώντας διαφορετικά είδη και τεχνικές: μυθοπλασία, ντοκιμαντέρ, πειραματικό σινεμά και μαγικό ρεαλισμό.
Sophia Antipolis του Βιρτζίλ Βερνιέ (Γαλλία, 2018, 98')
Sophia Antipolis: μια τεχνόπολη στη Γαλλική Ριβιέρα, ένα μέρος όπου τα όνειρα θα έπρεπε να γίνονται πραγματικότητα. Αλλά ο φόβος και η απόγνωση παραμονεύουν κάτω από την επιφάνεια. Κάτω από έναν απατηλό ήλιο, πέντε ζωές συνθέτουν τη στοιχειωμένη ιστορία μιας νεαρής γυναίκας, της Σοφία.
Out of Sight, Out of Mind του Μπράιαν Φόλμερ (ΗΠΑ / Μεξικό, 2019, 131')
Την Πρωτοχρονιά, ο είκοσι-κάτι χρόνων Τράβις ταξιδεύει στο Μεξικό με τη μάταια ελπίδα να ανακαλύψει τον εαυτό του. Πίσω στο Λος Αντζελες, η παρέα των φίλων του σταδιακά καταρρέει όταν ένας από αυτούς, ο Ο'Μπράιεν, αρχίζει να εμφανίζει σχιζοφρενικές τάσεις. Ο καθένας τους ακολουθεί τη δική του πορεία, όπως αποκαλύπτεται στα κεφάλαια της ταινίας, με τον Τράβις να εκτελεί χρέη αφηγητή. Μια αυτοβιογραφική, ημι-ντοκιμαντερίστικη ιστορία, για τη φήμη του YouTube, την κατάθλιψη, το σεξ μέσω Tinder, τον καταναλωτισμό και τη μανία της υγιεινής ζωής, με κοινό νήμα έναν κλειστό κύκλο φίλων.
Fabiana της Μπρούνα Λαμπουασιέρ (Βραζιλία, 2018, 89')
Η Φαμπιάνα είναι μια έμπειρη φορτηγατζού που έχει διασχίσει και κατακτήσει τους δρόμους της Βραζιλίας εδώ και τριάντα χρόνια. Το γεγονός ότι είναι διεμφυλική δεν μοιάζει να έχει καμία συνέπεια στη νομαδική της ζωή. Στα διάφορα μέρη που ταξιδεύει, γνωρίζει διαφορετικές γυναίκες και βρίσκεται στο στοιχείο της ανάμεσα στους άνδρες που δουλεύουν κι αυτοί στους δρόμους. Καθώς όμως πλησιάζει η ώρα που θα αποσυρθεί, η Φαμπιάνα συνειδητοποιεί ότι η ζωή της πρόκειται να αλλάξει δραστικά. Το σπίτι της, όπου μένει με τη σύντροφό της όταν δεν δουλεύει στο δρόμο, πρόκειται να γίνει ο νέος της κόσμος. Η ντοκιμαντερίστρια Μπρούνα Λαμπουασιέρ την ακολουθεί στις τελευταίες της διαδρομές, καταγράφοντας τις ατέλειωτες πορείες μέσα από την αλλαγή του τοπίου, κινηματογραφώντας τις προσωπικές της συνομιλίες με φίλους κι εραστές, κι εκτελώντας χρέη έμπιστης φίλης.
Thirty της Σιμόνα Κόστοβα (Γερμανία, 2019, 120')
Σε μια μοδάτη γειτονιά του Βερολίνου, παρακολουθούμε ένα 24ωρο από τις ζωές μιας παρέας λίγο πριν τα τριάντα. Καθώς ο συγγραφέας Οβούντς παλεύει με ένα αίσθημα κενότητας, οι πρώτην εραστές Πασκάλ και Ράχα πασχίζουν να απελευθερωθούν από τη σχέση τους, ενώ η Κάρα, ο Χένερ και η Ανια αντιμετωπίζουν κι αυτοί τα δικά τους προβλήματα. Το βράδυ, γιορτάζουν τα γενέθλια του Οβούντς, περιπλανιούνται άσκοπα στους δρόμους, μέσα στη νύχτα.
Alva του Αϊκο Κόστα (Πορτογαλία / Γαλλία / Αργεντινή, 2019, 98')
Ο Ενρίκε είναι ένας λιγομίλητος Πορτογάλος που κατέχει ένα μικρό κομμάτι γης και ζει στους λόφους, μακριά από τον πολιτισμό. Συνειδητοποιούμε ότι κάτι δεν πάει καλά με τη ζωή του όταν περιστασιακοί περαστικοί τον ρωτούν αν έχει νέα σχετικά με τις κόρες του. Την επόμενη μέρα, οδηγεί μέχρι το κοντινό χωριό, ακολουθεί κάποιον και διαπράττει κάτι φρικτό. Στη συνέχεια, επιστρέφει πίσω στους λόφους. Τι ακριβώς έχει συμβεί και γιατί κρύβεται;.
While We Are Here των Κλαρίσα Καμπολίνα και Λουίζ Πρέτι (Βραζιλία, 2019, 75')
Δύο ζωές διασταυρώνονται στη Νέα Υόρκη. Η Λαμίς, μια Λιβανέζα γυναίκα, έχει μόλις μετακομίσει στην πόλη και περιγράφει τις εντυπώσεις της, ενώ η Βραζιλιάνα Γουίλσον μένει ήδη εκεί εδώ και δέκα χρόνια. Δεν τις βλέπουμε ποτέ στην οθόνη, αλλά η σχέση τους περιγράφεται μέσα από ποιητικά voice over στα αραβικά και στα πορτογαλικά, κάτι που έρχεται σε έντονη αντίθεση με τις εικόνες, κινηματογραφημένες στη Νέα Υόρκη, το Βερολίνο και τη Βραζιλία. Με αυτόν το τρόπο, η ταινία μιλά κυριολεκτικά στη φαντασία: τα γεγονότα εκτυλίσσονται ανάμεσα σε αυτό που βλέπουμε και αυτό που ακούμε.
Chèche Lavi του Σαμ Ελισον (Μεξικό / ΗΠΑ / Αϊτή, 2019, 76')
Μια τρυφερή αδελφική σχέση δοκιμάζεται από το γεωπολιτικό χάος, όταν δύο μετανάστες από την Αϊτή εγκλωβίζονται στα σύνορα ΗΠΑ-Μεξικού. Χωρίς διέξοδο και χωρίς κανέναν άλλο στον οποίο να μπορούν να βασιστούν, οι δύο φίλοι αναγκάζονται να κάνουν δύσκολες επιλογές που θα τους οδηγήσουν σε ένα πολύ διαφορετικό μέλλον.
Introduzione all’oscuro του Γκαστόν Σολνίκι (Αργεντινή / Αυστρία, 2018, 67')
Ενας άνδρας περιπλανιέται στους δρόμους της Βιέννης, καθοδηγούμενος από την ανάμνηση ενός φίλου που πέθανε πρόσφατα. Τα απομεινάρια μιας κάποτε ένδοξης αυτοκρατορίας γίνονται το σκηνικό για μια κινηματογραφική ελεγεία κι έναν σκοτεινό εορτασμό της ζωής.
The Mercy of the Jungle του Τζόελ Καρεκέζι (Βέλγιο / Γαλλία, 2018, 91')
Ο εμφύλιος πόλεμος στο Κονγκό είναι η δεύτερη μεγαλύτερη στρατιωτική σύγκρουση των τελευταίων εκατό χρόνων, αμέσως μετά των Β' Παγκόσμιο Πόλεμο. Εκατομμύρια έχουν πεθάνει ή έχουν γίνει πρόσφυγες. Αλλά δεν είναι ένας ιδιαίτερα γνωστός πόλεμος. Δεν υπάρχουν καν φωτογραφίες γιατί η μάχη εκτυλίσσεται στη ζούγκλα. Εκεί ακριβώς βρίσκονται ο λοχίας Ξαβιέ από τη Ρουάντα και ο Κονγκολέζος νεοσύλλεκτος Φαουστίν. Εχουν χάσει το τάγμα τους και πρέπει τώρα να διασχίσουν μόνοι τους την πυκνή ζούγκλα, έχοντας να αντιμετωπίσουν στην πορεία την πείνα, αντάρτικες ομάδες, εγκληματίες και άγρια ζώα. Το επικίνδυνο ταξίδι τους ισχυροποιεί το δέσιμο ανάμεσα στους δύο εξαντλημένους άνδρες, όμως ο τρόμος του πολέμου παρεμβαίνει με τη μορφή παραισθήσεων και αναμνήσεων.
Your Bones and Your Eyes του Καετάνο Γκοτάρντο (Βραζιλία, 2019, 118')
Σε μια ιστορία με φόντο το κύκλωμα των Βραζιλιάνων καλλιτεχνών, ο Ζοάο έχει εκτενείς συζητήσεις με φίλους, αγνώστους και με τον εαυτό του. Οπως για παράδειγμα με την καλύτερή του φίλη, Ιρένε, η οποία δεν μπορεί να ξεχάσει τον πρώην της, ή με το αγόρι που συναντά στο μετρό, με το οποίο θέλει να κάνει σεξ. Δίπλα στη ζωή και στον έρωτα, η δημιουργική διαδικασία είναι ένα θέμα που επανέρχεται στις συζητήσεις, στην καλύτερη παράδοση σκηνοθετών όπως ο Ερίκ Ρομέρ.
Heroes του Κόκεν Εργούν (Τουρκία / Αυστραλία, 2019, 88')
Κάθε χρόνο, ορδές τουριστών από την Τουρκία, την Αυστραλία και τη Νέα Ζηλανδία ταξιδεύουν στην Καλλίπολη, ή Τσανάκαλε, όπως ονομάζεται στα τουρκικά η χερσόνησος. Πηγαίνουν εκεί για να τιμήσουν τους στρατιώτες που πέθαναν κατά τη διάρκεια μιας από τις μεγαλύτερες μάχες του Α' Παγκοσμίου Πολέμου. Η μία πλευρά αναφέρεται στους νεκρούς της ως «ήρωες», η άλλη τους αποκαλεί «μάρτυρες». Για τους Τούρκους επισκέπτες είναι προσκύνημα, για τους Αυστραλούς εθνική εορτή.
Around the World When You Were My Age της Αγια Κορέτσκι (Πορτογαλία, 2018, 110')
Η σκηνοθέτης Αγια Κορέτσκι κάνει ένα ταξίδι πίσω στο χρόνο με τον πατέρα της, Τζίρο. Το 1970, σε ηλικία 30 ετών, ο πατέρας της άφησε τη Γιοκοχάμα για έναν χρόνο, για να κάνει τον γύρο του κόσμου, ταξιδεύοντας στη Σοβιετική Ενωση, την Ευρώπη, τη Βόρεια Αφρική, τη Μέση Ανατολή και τις ΗΠΑ. Η Κορέτσκι ανασυνθέτει το ταξίδι του χρησιμοποιώντας παλιές φωτογραφίες, αποσπάσματα ημερολογίων και αναμνήσεις. Σταδιακά, γίνεται ξεκάθαρο πώς αυτό το ταξίδι διαμόρφωσε τον πατέρα της, πολύ περισσότερο απ' όσο θα περίμενε ίσως κανείς βλέποντας τον σήμερα να περιποιείται ήρεμα τον κήπο του.
The Garden Apartment της Ούμι Ισιχάρα (Ιαπωνία, 2019, 77')
Η Χικάρι είναι μια μέλλουσα μητέρα, απογοητευμένη από την ανικανότητα του φίλου της, Τάρο, να αναλάβει ευθύνες. Η εκκεντρική θεία του Τάρο, Κιόκο, την προσκαλεί σε ένα πάρτι στο σπίτι της, το οποίο έχει μετατραπεί σε κέντρο διερχομένων για νεαρούς περιπλανώμενους που όλοι μαζί παρηγορούν τη θετή τους μητέρα, η οποία αγωνίζεται να συνέλθει από τον πρόωρο θάνατο του συζύγου της. Η Χικάρι νιώθει ότι είναι ο μόνος πραγματικός ενήλικας στο σπίτι και προκαλεί το ενδιαφέρον του νεαρού εραστή της Κιόκο.
Dead Horse Nebula του Ταρίκ Ακτάς (Τουρκία, 2018, 73')
Ο επτάχρονος Χέι βρίσκει ένα νεκρό άλογο σε ένα λιβάδι και γίνεται μάρτυρας του πόσο μεγάλη προσπάθεια χρειάζεται για να το ξεφορτωθεί κανείς. Παράλληλα, η ενήλικη ζωή του ξετυλίγεται μέσα από φαινομενικά ασύνδετες βινιέτες: τον τραυματισμό του σε μια τελετουργική σφαγή, μια ανησυχητική συνάντηση σε ένα νοσοκομείο, την πτώση ενός δέντρου.
House of My Fathers της Σούμπα Σιβακουμάραν (Σρι Λάνκα, 2019, 95')
Συρματοπλέγματα και απαγορευτικές πινακίδες χωρίζουν δύο χωριά της Σρι Λάνκα που βρίσκονται μόνιμα σε πόλεμο μεταξύ τους. Οταν και οι δύο κοινότητες γίνονται απόλυτα στείρες και υπάρχει ανησυχία για τη διαιώνισή τους, οι γέροντες αποφασίζουν να κάνουν μια θυσία και στέλνουν έναν άνδρα και μια γυναίκα από τα αντίπαλα χωριά να επισκεφθούν ένα μαγεμένο δάσος που κατοικείται από τα θύματα του πολέμου.
Again Once Again της Ρομίνα Πάουλα (Αργεντινή, 2019, 84')
Η Ρομίνα αναρωτιέται αν έχει πραγματικά χωρίσει με τον άντρα της. Δεν το νομίζει, αλλά το γεγονός είναι ότι μένει προσωρινά στο σπίτι της μητέρας της στο Μπουένος Αϊρες, μαζί με τον τετράχρονο γιο της, ενώ ο σύζυγός της βρίσκεται στο σπίτι τους, πνιγμένος στη δουλειά. Αυτή η απόσταση και η επιστροφή στις ρίζες της την σπρώχνουν να ανακαλύψει εκ νέου τον εαυτό της: Η ίδια νιώθει πολύ μεγάλη πια για ντίσκο πάρτι και εξόδους με εικοσάχρονα, αλλά αρκετά μικρή για να φαντασιώνεται περιπέτειες.
Last Night I Saw You Smiling του Καβίχ Νέανγκ (Καμπότζη / Γαλλία, 2019, 75')
Ο πατέρας του σκηνοθέτη Καβίχ Νέανγκ είναι ένας από τους εκατοντάδες ενοίκους που πρέπει να εγκαταλείψουν το εμβληματικό Λευκό Κτίριο στην Πνομ Πενχ. Αυτό το συγκρότημα κατοικιών έγινε μάρτυρας της ανόδου και της πτώσης των Κόκκινων Χμερ και στη συνέχεια πρόσφερε στέγη σε μια δραστήρια καλλιτεχνική κοινότητα. Τώρα οι κάποτε λαμπεροί τοίχοι του είναι γκρίζοι και κατεστραμμένοι. Η κατεδάφιση παραμονεύει. Ο σκηνοθέτης, ο οποίος γεννήθηκε εδώ, ονειρευόταν κάποτε να γυρίσει στο κτίριο μια ταινία μυθοπλασίας, όμως η πραγματικότητα ανέτρεψε τα σχέδιά του, που πήραν πλέον τη μορφή ενός ντοκιμαντέρ.
Story of My Name της Καρίν Τσουγιούλ (Χιλή / Βραζιλία, 2019, 78')
Η Χιλιανή ντοκιμαντερίστρια Καρίν Τσουγιούλ πήρε το όνομά της από την Καρίν Εϊτέλ, μια νεαρή γυναίκα που το 1987 συνελήφθη, ανακρίθηκε και βασανίστηκε ζωντανά στην τηλεόραση από τη μυστική αστυνομία του Πινοσέτ, παραμονές του δημοψηφίσματος που έβαλε τέλος σε 25 χρόνια τρόμου. Σχεδόν 10 χρόνια μετά τη σοκαριστική τηλεοπτική μετάδοση, η σκηνοθέτης, ως κορίτσι, συνάντησε τους γονείς της συνονόματής της, οι οποίοι την έβγαλαν μια φωτογραφία. Διασχίζοντας τη Χιλή, η σκηνοθέτης αναζητά σήμερα την προέλευση αυτής της φωτογραφίας, ανασυνθέτοντας το δικό της παρελθόν και εκείνο των γονιών της, για τους οποίους αποκαλύπτει κρυφές πτυχές.
