Το έχουμε ξαναπεί και το ξαναλέμε: θεωρούμε τον Κρίστοφερ Νόλαν έναν από τους μεγαλύτερους auteurs της γενιάς μας. Υποκλινόμαστε στο τεράστιο ταλέντο και το πάντα τιτάνιο όραμα του, την ασυμβίβαση φιλοδοξία και την ενδελεχή μελέτη που επενδύει σε κάθε του πρότζεκτ. Θα τον ακολουθούμε σε κάθε του «Inception», μέχρι την άκρη του «Interstellar» κινηματογραφικού μας γαλαξία. Θα ξαναεγκλωβιστούμε, ανυπόμονα, με χαρά, σε κάθε του «Δουνκέρκη» και θα γίνουμε ταπεινοί μάρτυρες των «Tenet» εγχειρημάτων του - ακόμα κι αν δεν τον/μας βγάλουν πουθενά.
Και μετά τη στάση του με την Warner, τον αγαπάμε ακόμα περισσότερο.
Διαβάστε αναλυτικά: Φεύγει ο Κρίστοφερ Νόλαν από την Warner;
Με το «Tenet» να περνάει στην τελική ευθεία για τα Οσκαρ (σε ποιες κατηγορίες άραγε θα τα καταφέρει;), ο Κρίστοφερ Νόλαν επέλεξε και μοιράζεται με το κοινό του τις 35 αγαπημένες ταινίες του.
Απολαύστε!
Θυμηθείτε κι αυτό: To Flix βάζει τις ταινίες του Κρίστοφερ Νόλαν στη (σωστή) σειρά
«Heat» (1995) του Μάικλ Μαν
Ο Νόλαν έχει δηλώσει πώς θεωρούσε το είδος της αστυνομικής ταινίας «κουρασμένο», μέχρι που ο Μάικλ Μαν έβγαλε το «Heat» στα σινεμά και «ανταποκρίθηκε στις προσδοκίες που δημιούργησε». Ο Νόλαν το έχει αναφέρει πολλές φορές ως μία πολύ επιδραστική ταινία για τον ίδιο ως σκηνοθέτη. «Η αντιπαράθεση Ντε Νίρο-Πατσίνο με έχει επηρεάσει πολύ περισσότερο από τις ταινίες με υπερήρωες στο σχεδιασμό του "Σκοτεινού Ιππότη". Δίκαια, αποκαλεί το «Heat» ως ένα modern american classic. 26 χρόνια μετά, ναι είναι.
«The Hateful Eight» (2016) του Κουέντιν Ταραντίνο
Kαθόλου περίεργο πόσο αγαπά ο Νόλαν τον Ταραντίνο και ο Ταραντίνο τον Νόλαν. Geeks και οι δύο με το σινεμά, αυτοδίδακτοι σκηνοθέτες, μεγάλο σεβασμό στο φιλμ. To ότι ο Ταραντίνο γύρισε τους «Μισητούς Οκτώ» σε 70mm πρέπει να ήταν το κερασάκι στην τούρτα. «Υπαρχει μία αυτοπεποίθηση και μια σιγουριά στο πώς η κάμερα ξέρει ακριβώς που πρέπει να βρίσκεται σε κάθε σκηνή. Και το φορμά δείχνει σεβασμό: σαν να κουβαλά την ιστορία του σινεμά».
«Baby Driver» (2017) του Εντγκαρ Ράιτ
Ο Νόλαν είχε εντυπωσιαστεί τόσο πολύ με το «Baby Driver», που πήρε ο ίδιος συνέντευξη από τον Εντγκαρ Ράιτ σε event του Directors' Guild. «Η δουλειά σου είναι συγκλονιστική. Ο τρόπος που έστησες τη δράση είναι απίστευτος. Το απολαμβάνεις εσύ ο ίδιος πρώτα. Και αυτό φαίνεται...»
«Οι Δρόμοι της Φωτιάς» (Chariots of Fire, 1981) του Χιου Χάντσον
Μπορεί να σας φανεί παράξενο, αλλά ο Νόλαν έχει κατονομάσει την οσκαρική ταινία του Χιου Χάντσον ως μία από τις επιρροές του γα τη «Δουνκέρκη» του. «Η οπτική πανδαισία, οι μπλεγμένοι αφηγηματικοί άξονες, η μουσική όλα για μένα συνετέλεσαν στο να δημιουργηθεί ένα αριστούργημα...»
«Speed» (1994) του Γιαν ντε Μποντ και «Unstoppable» (2010) του Τόνι Σκοτ
O Nόλαν έχει υποστηρίξει ότι χρωστάει το σφιχτό ρυθμό της δικής του αφήγησης σε ταινίες όπως τα «Speed» και «Unstoppable», τις οποίες χαρακτηρίζει ως «εξαιρετικά παραδειγματα του πώς ένας σκηνοθέτης χρησιμοποιεί τα κινηματογραφικά εργαλεία για να δημιουργήσει σασπένς και κάνοντας το κοινό να αισθάνεται στην άκρη της καρέκλας του..»
«2001: Η Οδύσσεια του Διαστήματος» (2001: Α Space Odyssey, 1968) του Στάνλεϊ Κιούμπρικ
Εντάξει. Αυτό το θεωρούμε δεδομένο. «Ημουν μικρό παιδί όταν την είδα σε αίθουσα και ανατινάχτηκε το μυαλό μου. Ενιωσα αυτή τη συγκλονιστική επίδραση που έχουν κάποιες ταινίες πάνω σου: με μετέφερε σ' έναν άλλον κόσμο. Σ' έναν κόσμο που ήταν μεγαλύτερος κι από την ίδια τη ζωή. Και που ταυτόχρονα σε έπειθε ότι υπάρχει.»
«Οι Δώδεκα Ενορκοι» (12 Angry Men, 1957) του Σίντνεϊ Λιούμετ
Θα περίμενε κανείς τον Ααρον Σόρκιν να βάλει στη δεδάδα του το «12 Angry Men» - όχι τον Νόλαν. Κι όμως, το δικαστικό δράμα του Σίντνεϊ Λιούμετ είναι μια από τις αγαπημένες ταινίες του σκηνοθέτη γιατί «του έμαθε πώς να δημιουργεί ήρωες με επίπεδα και να τους φέρνει σε αντιπαράθεση, σύμφωνα με τη δυναμική της τρωτής ανθρώπινης φύσης».
«Alien» (1979) & «Blade Runner» (1982) του Ρίντλεϊ Σκοτ
Kι εδώ δεν υπάρχει καμία έκπληξη. Μαζί με τον Κιούμπρικ, ο Ρίντλεϊ Σκοτ είναι ξεκάθαρο ότι έχει αφήσει το αποτύπωμά του στο σκηνοθετικό στιλ του Νόλαν. «Ημουν πάντα τεράστιος θαυμαστής του Ρίντλεϊ Σκοτ. Τα "Alien" και "Βlade Runner" ήταν ταινίες που με συγκλόνισαν με τις ιδέες, τα ευρήματα και πάνω από όλα την κατασκευή αχανών, κι ανεξερεύνητων κινηματογραφικά, κόσμων...»
«Ουδέν Νεότερον Από το Δυτικό Μέτωπο» (All Quiet On The Western Front, 1930) του Ντέλμπερτ Μαν
Θα ορκιζόμασταν ότι θα ανέφερε τους «Σταυρούς στο Μέτωπο» του Κιούμπρικ. Ο Νόλαν όμως θεωρεί ότι «ό,τι είναι να ειπωθεί σε πολεμική ταινία, έχει ειπωθεί από το "All Quiet On The Western Front": ο πόλεμος αποκόβει τον άνθρωπο από την ανθρωπιά του". Κάθε φορά που βλέπω αυτό το κλασικό αριστούργημα, δεν μπορώ να αντισταθεί στην ένταση και τη φρίκη του. Και εκτιμώ ιδιαίτερα τις καλές του προθέσεις: αντιστέκεται στη λογική του ηρωισμού. Δεν υπάρχει καμία λογική, κανένα νόημα στον πόλεμο.»
«Star Wars» (1977) του Τζορτζ Λούκας
«To είδα την εποχή που είχα πείσει τον πατέρα μου να μου πάρε μία Super 8 κάμερα. Από τη στιγμή που αντίκρυσα το σύμπαν του Λούκας δεν υπήρχε τίποτα άλλο. Ολα στη φαντασία μου είχαν να κάνουν με διαστημόπλοια και sci-fi ιστορίες...»
«Στενές Επαφές Τρίτου Τύπου» (Close Encounters of the Third Kind, 1977) του Στίβεν Σπίλμπεργκ
Την παραδέχθηκε ως την έμπνευση «και κινητήριο δύναμη» για να κάνει το «Interstellar». «Αγάπησα πώς προσέγγισε τη στιγμή που οι άνθρωποι θα συναντηθούν με έναν εξωγήινο κόσμο. Πώς το έκανε χρησιμοποιώντας την οικογένεια ως όχημα για να μπορέσει ο θεατής να ταυτιστεί απολύτως...»
«Ο Λόρενς της Αραβίας» (Lawrence of Arabia, 1962) του Ντέιβιντ Λιν
Χρησιμοποιεί συχνά το κλασικό αριστούργημα του Ντέιβιντ Λιν όταν θέλει να δώσει ένα παράδειγμα για το πώς δεν μπορεί τίποτα να συγκριθεί με το να γυρίζεις σε σελιλόιντ: «οι τόνοι των χρωμάτων του ουρανού, πόσο έντονα ή διακριτικά πέφτει μία σκιά. Δείτε το από φιλμ σε αίθουσα, δείτε το και σε Blu-ray. Δεν υπάρχει σύγκριση...»
«Ξένος Ανταποκριτής» (Foreign Correspondent, 1941) του Αλφρεντ Χίτσκοκ
«Καμία μελέτη της κινηματογραφικής αποδόμησης και κατασκευής σασπένς δε θα μπορούσε να είναι πλήρης χωρίς τον Χίτσκοκ. Η τεχνική του μαεστρία στον "Ξένο Ανταποκριτή" , ο τρόπος που κινηματογράφησε ένα αεροπλάνο να πέφτει στη θάλασσα ήταν η έμπνευση για την προσπάθεια της αντίστοιχης σκηνής στη "Δουνκέρκη"...»
«Η Κόρη του Ράιαν» (Ryan’s Daughter, 1970) του Ντέιβιντ Λιν
Πώς μία τέτοια ταινία έχει αφήσει αποτύπωμα στο σινεμά του Νόλαν; «Για τον τρόπο που κινηματογράφησε ο Λιν τα κύμματα να σπάνε πάνω στην παραλία και τα βράχια. Το πώς συνδέει τη γεωγραφία, το τοπίο με την συναισθηματική κατάσταση των ηρώων και την αφήγηση. Συγκλονιστικό. Εμπνευση. Απόλυτο σινεμά».
Θυμηθείτε την αποκλειστικότητα του Flix: Κάννες 2018: Οταν ο Κρίστοφερ Νόλαν παρουσιάζει το «2001» και δίνει masterclass είμαστε εκεί!
Το «Καλά Χριστούγεννα Κύριε Λόρενς» τον έκανε να ερωτευτεί τον Ντέιβιντ Μπόουι και να τον χρησιμοποιήσει στο "Pestige"
Και οι υπόλοιπες:
«Η Δύναμη Της Σάρκας» (Bad Timing, 1980) του Νίκολας Ρεγκ
«Η Μάχη του Αλγερίου» (The Battle of Algiers, 1965) του Τζίλο Ποντεκόρβο
«Ο Πρώτος Ανθρωπος» (First Man, 2018) του Ντάμιεν Σαζέλ
«For All Mankind» (1989) του Αλ Ράινερτ
«Απληστία» (Greed, 1924) του Eριχ Φον Στροχάιμ
«Συμβόλαιο με το Θάνατο» (The Hit, 1984) του Στίβεν Φρίαρς
«Koyaanisqatsi» (1983) του Γκόντφρεϊ Ρέτζιο
«Καλά Χριστούγεννα Κύριε Λόρενς» (Merry Christmas Mr. Lawrence, 1983) του Νάγκισα Οσιμα
«Metropolis» (1927) του Φριτς Λανγκ
«Mr. Arkadin» (1955) του Ορσον Γουέλς
«The Right Stuff» (1983) του Φίλιπ Κάουφμαν
«Η Διάσωση του Στρατιώτη Ράιαν» (Saving Private Ryan, 1998) του Στιβεν Σπίλμπεργκ
«Η Κατάσκοπος που με Αγάπησε» (The Spy Who Loved Me, 1977) του Λιούις Γκίλμπερτ
«Street of Crocodiles» (1986) των Στίβν κα Τίμοθι Κιουέι
«Η Αυγή» (Sunrise, 1927) του Φρήντριχ Βίλεμ Μουρνάου
«Superman» (1978) του Ρίτσαρντ Ντόνερ
« Das Testament des Dr. Mabuse» (1933( του Φριτς Λανγκ
«Λεπτή Κόκκινη Γραμμή» (The Thin Red Line, 1998) του Τέρενς Μάλικ
«Topkapi» (1964) του Ζιλ Ντασέν
«Το Δέντρο της Ζωής» (Tree of Life, 2011) του Τέρενς Μάλικ
Διαβάστε περισσότερα:
