Oλοκληρώθηκε η τελετή λήξης του 68ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου που είδε τα περισσότερα βραβεία της (οκτώ από τα δεκαπέντε που δόθηκαν συνολικά) να πηγαίνουν σε γυναίκες, ανάμεσά τους και τη Χρυσή και την Αργυρή Αρκτο.
Γυναίκες βραβεύθηκαν και σε όλες τις βασικές κατηγορίες (ταινία μικρού μήκους, ντοκιμαντέρ, πρωτοεμφανιζόμενη σκηνοθέτης, βραβείο πρωτοπορίας), επικυρώνοντας το στίγμα του Διεθνούς Φεστιβάλ κινηματογράφου του Βερολίνου που συνεχίζει με ανοιχτές κεραίες να ανταποκρίνεται στο αίτημα των γυναικών για μεγαλύτερη εκπροσώπηση στο ευρωπαϊκό σινεμά - ας θυμηθούμε πως και πέρσι η Χρυσή Αρκτος πήγε σε γυναίκα, την Ιλντικο Ενιέντι για το «Η Ψυχή και το Σώμα».
Η μεγάλη αγαπημένη της Berlinale (έχει βραβευθεί στο Φεστιβάλ και για τις τρεις ταινίες της μέχρι τώρα, το «In the Name of...» και για το «Body»), Μαλγκορζάτα Ζουμόφσκα κέρδισε την Αργυρή Αρκτο για το «Mug», ενώ η Χρυσή Αρκτος πήγε σε μια τολμηρή επιλογή, την πρώτη ταινία της Αντίνα Πιντιλιέ από την Ρουμανία που αφηγείται το επώδυνο και αποκαλυπτικό ταξίδι μιας γυναίκας που έρχεται αντιμέτωπη με το... σεξ και όλα όσα θα θέλατε να γνωρίζετε γι’ αυτό.
Αν προσθέσει κανείς στις γυναίκες που κέρδισαν βραβεία και τις υπέροχες «Κληρονόμους» του Μαρτσέλο Μαρτινέσι από την Παραγουάη στο οποίο πρωταγωνιστούν μόνο... γυναίκες, αξίζει κανείς να αναλογιστεί πάνω στο πόσο τελικά η επιλογή της επιτροπής υπήρξε «στρατευμένη» ή αν οι επιλογές της Berlinale δίνουν το περιθώριο για μεγάλο αριθμό βραβεύσεων σε γυναίκες που αφηγούνται με τόλμη το σινεμά του σήμερα. Το δεύτερο είναι φυσικά το ζητούμενο.
Σημασία έχει πως στις βραβεύσεις δεν βρέθηκε χώρος για τη Γερμανία (με Πρόεδρο τον Γερμανό Τομ Τίκβερ). Πιο συγκεκριμένα δεν βρέθηκε χώρος για μια από τις καλύτερες ταινίες του Φεστιβάλ, το «Transit» του Κρίστιαν Πέτσολντ, ούτε όμως και για τον έτερο Γερμανό Τόμας Στούμπερ με το γλυκόπικρο «Στους Διαδρόμους», ενώ είναι σαφές πως η επιτροπή δεν συγκινήθηκε από το «Ουτόγια, 23 Ιουλίου» του Ερικ Πόπε παρά το εντυπωσιακό μονοπλάνο και το επίκαιρο του θέματός του.
Αν θεωρήσουμε πως με τις Κάννες να παραμένουν το μεγαλύτερο Φεστιβάλ της Ευρώπης και τη Βενετία να μοιάζει πλέον με το Χόλιγουντ των Φεστιβάλ, ο μοναδικός δρόμος για το Βερολίνο είναι επενδύσει στους νέους δημιουργούς και τις νέες γλώσσες στο ευρωπαϊκό σινεμά. Ισως η φετινή Χρυσή Αρκτος να είναι η αρχή αυτής της προσπάθειας.
Αναλυτικά τα βραβεία του 68ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου:
Χρυσή Αρκτος: Touch me Not της Αντίνα Πιντιλιέ
«Δεν το περιμέναμε καθόλου. Θα θέλαμε ο διάλογος που η ταινία ξεκινά να διευρυνθεί και να συμπεριλάβει όλους τους θεατές σε όλο τον κόσμο. Σας προσκαλούμε να μας ακολουθήσετε, να μιλήσουμε ανοιχτά. Ηταν για όλη την ομάδα μας ένα πρότζεκτ αρκετά τολμηρό, εμείς όμως το ονομάσαμε έργο αγάπης, γιατί νιώσαμε ότι είμαστε ένας στρατός αγάπης. Ευχαριστώ λοιπόν την ομάδα μου, το στρατό μου...»
Διαβάστε ακόμη: Αυτή είναι η Αντίνα Πιντιλιέ που κέρδισε τη Χρυσή Αρκτο στην 68η Berlinale
Αργυρή Αρκτος - Μεγάλο Βραβείο της Επιτροπής: Μug της Μαγκοζάτα Σιμόφσκα
«Σας ευχαριστώ πολύ. Είμαι τόσο ευτυχισμένη. Πιστεύω ότι η ταινία μου αγγίζει θέματα που είναι πολύ σημαντικά όχι μόνο για τη χώρα μου, αλλά για όλο τον κόσμο. Είμαι πολύ χαρούμενη που είμαι γυναίκα σκηνοθέτης. Yeah!»
Αργυρή Αρκτος Alfred Bauer Κινηματογραφικής Πρωτοπορίας: Οι «Κληρονόμοι» του Μαρτσέλο Μαρτινέσι
«Ευχαριστούμε την Μπερλινάλε. Προερχόμαστε από μία πολύ συντηρητική κοινωνία στην Παραγουάη. Οπότε αν η ταινία μας βοηθήσει να ανοίξουμε πόρτες, παράθυρα, καρδιές, μυαλά θα είμαι ευτυχισμένος...»
Καλύτερη Σκηνοθεσία: Γουές Αντερσον για το «Isle of Dogs»[Ο Μπιλ Μάρεϊ παραλαμβάνει γιατί ο Γουές Αντερσον έχει επιστρέψει στην Αμερική]
«Ποτέ δεν πίστευα ότι θα πάω για μια δουλειά ως σκύλος και θα επιστρέψω με δώρο μια αρκούδα. Είμαι τόσο ευτυχισμένος που βρέθηκα ως εκπρόσωπος της ταινίας σε αυτή την αίθουσα απόψε. Είναι εξαιρετικό να είσαι ανάμεσα σε νέους κινηματογραφιστές, είναι σημαντικό για μένα γιατί αγαπώ το σινεμά. Και χαίρομαι που βρέθηκα σε αυτή την πόλη ώστε να μπορώ κι εγώ περήφανα να πω: "Ich bin ein Berliner... Hund" - είμαι ένας Βερολινέζος... σκύλος!» (σ.σ. παραφράζοντας τη διάσημη ρήση του JFK)
Καλύτερη Ηθοποιός: Ανα Μπρουν για τις «Κληρονόμους» του Μαρτσέλο Μαρτινέσι
«Είμαι πολύ συγκινημένη. Θέλω να ευχαριστήσω τον σκηνοθέτη μου που μου έδωσε την ευκαιρία να παίξω έναν τέτοιο ρόλο και τις συμπρωταγωνιστριες μου που με βοήθησαν. Θέλω να αφιέρωσω αυτό το βραβείο στις γυναίκες της χώρας μου. Είμαστε αγωνίστριες. Και ειδικά θέλω να το αφιερώσω στην μητέρα μου που με έμαθε να αγαπώ τη λογοτεχνία και την ποίηση...»
Καλύτερος Ηθοποιός: Αντονι Παζόν για την «Προσευχή» του Σεντρίκ Καν
«Θα ήθελα να ευχαριστήσω τον Σεντρίκ Καν που με βοήθησε να αποκτήσω αυτοπεποίθηση κι όλους τους συμπρωταγωνιστές μου. Θέλω να ευχαριστήσω τον Ματιέ, τον ήρωά μου. Είναι μαζί μου κάθε μέρα...»
Βραβείο Σεναρίου: Μανουέλ Αλκάλα και Αλόνσο Ρουιζπαλάσιος για το «Museo»
«Η ταινία διαδραματίζεται το 1985, τη χρονιά που το Μεξικό κλονίστηκε από τον μεγάλο σεισμό. Πριν από λίγο καιρό, 33 χρόνια μετά, άλλος ένας μεγάλος σεισμός συνέβη – όταν είχαμε μόλις ολοκληρώει τα γυρίσματα. Θέλω λοιπόν να αφιερώσω το βραβείο στον μεξικανικό λαό. Τίποτα δεν μπορεί να μας σταματήσει όταν βγαίνουμε από τη ζώνη ασφάλειάς μας και ξεχνάμε τις υποσχέσεις των πολιτικών μας....»
Βραβείο Καλλιτεχνικού Επιτεύγματος: Ελενα Οκοπνάγια για τα κοστούμια και τα σκηνικά στο «Dovlatov» του Αλεξέι Γκερμάν
«Σας ευχαριστώ πολύ. Ημουν 9 χρονών όταν πήγα σ' ένα ειδικό σχολείο καλών τεχνών. Εκεί ο δάσκαλός μου μού είπε ότι η τεχνική μου ήταν λάθος. Τότε νόμιζα ότι ήταν το τέλος της καλλιτεχνικής μου καριέρας. Ευτυχώς έκανε λάθος. Αυτή η ταινία ήταν μεγάλη πρόκληση. Δεν είχαμε πολύ χρόνο ή χρήματα. Για αυτό θέλω να ευχαριστήσω όσους μας υποστήριξαν...»
Βραβείο Καλύτερου Ντοκιμαντέρ: Waldheims Walzer της Ρουθ Μπέκμαν (Αυστρία)
«Ως σκηνοθέτης ντοκιμαντέρ δεν είμαι προετοιμασμένη για τους προβολείς. Θέλω να ευχαριστήσω την ομάδα μου που δουλέψαμε στενά εδώ και 4 χρόνια. Φτιάξαμε ένα φιλμ για το πώς κερδίζεις εκλογές πατώντας στον ρατσισμό, τον λαϊκισμό και τον εκφοβισμό για να ξεσηκώσεις τους πολίτες. Αυτό που καταγράψαμε εμείς συνέβη 30 χρόνια πριν, αλλά από ό,τι φαίνεται η Αυστρία, η Ευρώπη αλλά κι η Αμερική του Τραμπ ακολουθούν και τώρα την ίδια τακτική...»
Ειδική Μνεία Καλύτερου Ντοκιμαντέρ: Ex Paje του Λουίζ Μπολονιέζι (Βραζιλία)
Βραβείο Καλύτερης Πρώτης Ταινίας: Touch me Not της Αντίνα Πιντιλιέ
«Ευχαριστούμε την Berlinale και την κριτική επιτροπή για την εμπιστοσύνη που εκφράζει αυτό το βραβείο στη δουλειά μας...»
Ειδική Μνεία Καλύτερης Πρώτης Ταινίας: An Elephant Sitting Still του Χου Μπο
Χρυσή Αρκτος Καλύτερης Μικρού Μήκους Ταινίας: The Men Behind the Wall της Ινές Μολντάφσκι (Ισραήλ)
«Οι ταινίες μικρού μήκους του φετινού προγράμματος ήταν υπέροχες και τολμηρές και ευφάνταστες. Ηταν καταπληκτικό να είμαστε μέρος της τόσο πρωτοπόρας κινηματογραφικής γλώσσας που παρουσιάστηκε εδώ στη Berlinale...»
Αργυρή Αρκτος - Βραβείο της Κριτικής Επιτροπής Μικρού Μήκους Ταινίας: Imfura του Σαμουέλ Ισιμγουέ (Ελβετία, Ρουάντα)
«Για μένα αυτό το βραβείο είναι συναισθηματικό. Γιατί σημαίνει ότι μία μικρή ιστορία του λαού της Ρουάντα εισακούστηκε. Τους ευχαριστώ για τη δύναμη και την αξιοπρέπεια τους»
Βραβείο Audi Μικρού Μήκους Ταινίας: Solar Walk της Ρέκα Μπούτσι (Δανία)
«H ταινία μου είναι ένα ταξίδι στο γαλαξία, αλλά περισσότερο μιλάει για την καλοσύνη και την αλληλεγγύη. Δεν κάνω αυτή τη δουλειά για τα βραβεία, αλλά πρέπει να ομολογήσω ότι το να βραβεύομαι ως σκηνοθέτης animation είναι καταπληκτικό....»
Δείτε εδώ τις πιο χαρακτηριστικές στιγμές από την τελετή λήξης του 68ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου:
