Το πρώτο μεγάλο πλήθος φεστιβαλικού κόσμου, αυτή η εικόνα όπου κλείνουν οι δρόμοι γύρω από το Berlinale Palast από φανς που κρατούν τα iphones και την αναπνοή τους, σημειώθηκε σήμερα το μεσημέρι. Στις δύο ακριβως. Ο πίσω δρόμος του ξενοχοδείου Hyatt (στην κεντρική αίθουσα του οποίου πραγματοποιούνται οι συνεντεύξεις Τύπου του φεστιβάλ) σείστηκε από τις «Νικόλ-Νικόλ» κραυγές των κοινών θνητών μπροστά στη βασίλισσά τους, η οποία κατέβηκε από την μαύρη λιμουζίνα της και σκόρπισε χαμόγελα και μπλε βλέμματα. Ναι, μπορεί όλα αυτά να σας φαίνονται εξωφρενικά, αλλά συνέβησαν ακριβώς έτσι. Γιατί σταρ σαν την Νικόλ Κίντμαν, όσο κι αν προσπαθείς να κατεβάσεις τους τόνους του ενθουσιασμού σου, δεν γεμίζουν απλά με λάμψη και περσόνα ένα δωμάτιο, αλλά κι ένα ολόκληρο οικοδομικό τετράγωνο.
Μόλις είχε τελειώσει η δημοσιογραφική προβολή του «Queen of the Desert», της νέας ταινίας του Βέρνερ Χέρτσογκ, και η Κίντμαν κατέφθασε συνεπής στο ραντεβού της με τον Τύπο για να συνοδεύσει τον σκηνοθέτη της και τους συμπρωταγωνιστές της, Τζέιμς Φράνκο και Ντέιμιεν Λιούις, στο επίσημο πάνελ της ταινίας. Απλά και υπέροχα ντυμένη (γιατί μπορεί και να ξεφύγει προς το "μαντάμ" καμιά φορά), ζεστή (δεν το συνηθίζει) και με ένα πρόσωπο που μπορούσε (επιτέλους!) να κινηθεί ξανά, η Κίντμαν κέρδισε τους πάντες.
Διαβάστε εδώ την κριτική του Flix για το «Queen of the Desert»
Αυτό όμως που ήταν πολύ διασκεδαστικό, και κάπως τρυφερό, ήταν ότι την πιο μεγάλη υπόκλιση στη «Βασίλισσα» έκανε ο σκηνοθέτης της. Κι όχι ένας οποιοσδήποτε σκηνοθέτης: ο σκληροτράχηλος, διαβόητα ωμός και ευθύς Βέρνερ Χέρτσογκ. Η Νικόλ δεν προλάβαινε να απαντήσει σε μία ερώτηση που της απευθυνόταν κι ο Χέρτσογκ είχε ψιθυριστά μεταφράσει στο αυτί της το νόημα (αν ήταν κάτι στα γερμανικά) ή είχε πάρει κατευθείαν το λόγο για να την υμνήσει και να πλέξει το εγκώμιό της. Στα 30 λεπτά που τους είχαμε απέναντί μας αναρωτιόμασταν πώς θα φερόταν ο Χίτσκοκ σε μία ανάλογη περίπτωση δίπλα στην Γκρέις Κέλι. Οχι πολύ διαφορετικά.
«Οσα χρόνια δουλεύω δεν έχω συναντήσει άλλον ηθοποιό με τέτοιο εργασιακό ήθος» είπε ο Χέρτσογκ με πρωτοφανή γενναιοδωρία. «Ηξερα ότι με αυτή την ταινία της δημιουργούσα μεγάλη πίεση. Της το είπα από την αρχή: "τοποθετώ ένα πολύ μεγάλο βάρος στις πλάτες σου: θα είσαι σε κάθε σκηνή". Πράγματι, εκτός από την πρώτη σεκάνς της αρχής, δεν υπάρχει σκηνή που να μην παίζει η Νικόλ. Εκείνη σηκώνει την ταινία στους ώμους της. Επρεπε να καταλάβει ότι η έρημος γύρω της διαπέρασε την ηρωίδα και έγινε η έρημος μέσα της. Και δε χρειάστηκε καν να της το εξηγήσω. Η έρημος έγινε η ψυχή της. Ε, εντάξει έχω κι εγώ τον τρόπο μου να το δείξω, για αυτό πληρώνομαι...» (γέλια)
Η Νικόλ Κίντμαν απάντησε ότι η πρόκληση της ταινίας και ειδικά η συνεργασία της με τον Χέρτσογκ ήταν αυτό που της κέντρισε το ενδιαφέρον. Η δυσκολία του να κινηματογραφηθεί η ταινία on location, στην έρημο, ήταν ακριβώς αυτό που ήθελε σε αυτή τη φάση της καριέρας της. «Νιώθω ότι βρίσκομαι σ' ένα στάδιο στη ζωή και τη δουλειά μου που δε θέλω ευκολίες. Δε θέλω ξυπνάω το πρωί και να οδηγώ στο στούντιο για να γυρίσω μια ταινία. Θέλω να ταξιδεύω, να φεύγω από τις ανέσεις μου και την ασφάλειά μου. Οταν ο Βέρνερ με ρώτησε αν είχα πρόβλημα με την μετακίνησή μου στην έρημο για την ταινία, το μόνο που ρώτησα ήταν αν μπορούσα να φέρω τα παιδιά μου. Μόλις το λύσαμε αυτό, ήμουν στη διάθεση του. Λατρεύω τη ''σχολή Βέρνερ": την εμμονή και την τρέλα του να είναι όλα άγρια, αληθινά. Το ότι πήγαμε στην τοποθεσία όπου η πραγματική ιστορία έλαβε χώρο. Οτι μπροστά μου ξαφνικά είχα μόνο ορίζοντα. Οτι έμαθα να καβαλάω καμήλες. Οτι κοιμόμουν έχοντας από πάνω μου έναν έναστρο ουρανό. Ολα αυτά ήταν μία υπέροχη εμπειρία για μένα...»
Ο Τζέιμς Φράνκο ήταν αυτός που μας έδωσε το παράδειγμα όμως των, τόσο υπέροχα αναρχικών, guerilla tactics του Χέρτσογκ. «Προσγειωθήκαμε στην Καζαμπλάνκα. Μετά ακολούθησε οδήγηση 9 ωρών στην καρδιά της ερήμου. Φτάσαμε σε ένα ξενοδοχείο, παλιό - θα έλεγες χτισμένο με άμμο και νερό. Η πρώτη πρώτη σκηνή που γυρίσαμε ήταν η εξής: έρχεται τρέχοντας ο Βέρνερ σε μένα και την Νικόλ και λέει ''Τα βλέπετε αυτά τα άλογα; Καβαλήστε τα και ιππεύστε στην κορυφή του λόφου''. Η Νικόλ μάλιστα ανησύχησε και με ρώτησε "αν ξέρω να ιππεύω κι αν νιώθω ασφαλής''. Ενιωθα ασφαλής. Μέχρι που φτάσαμε στην κορυφή του λόφου και βλέπουμε έναν γύπα, τον οποίον προσπαθούσε να συγκρατήσει το συνεργείο. Σκέφτηκα "α, ένας εκπαιδευμένος γύπας". Το αρπαχτικό όρμηξε στην Νικόλ και σκέφτηκα ''αυτό το έχουν εκπαιδεύσει να κάνει". Μετά μάθαμε ότι 10 λεπτά πριν ο Βέρνερ το είχε δει τυχαία να κάθεται στο λόφο, έστειλε τους βοηθούς να το πιάσουν και να το κρατάνε και το αμόλυσε για να κάνει το πλάνο! (Γέλια) Κι όμως - για έναν περίεργο λόγο, συνέχισα να αισθάνομαι ασφαλής...»
«Δεν μπορείς να γυρίσεις μία ταινία σε αληθινή αμμοθύελλα, αν δεν ξέρεις ότι θα καταστρέψεις και μερικούς φακούς της κάμερά σου» απάντησε στο σχόλιο με τον λακωνικό του τρόπο ο Χέρτσογκ. «Αλλά πάντα, ακόμα και στο χάος, ξέρω που είναι η κόκκινη γραμμή...»
Δείτε εδώ φωτογραφίες και σκηνές από το «Queen of the Desert».
«Eγώ θα τον ακολουθούσα στην άκρη της γης» είπε η Κίντμαν. «Το λέμε συχνά εμείς οι ηθοποιοί, δεν το εννοούμε πάντα. Είναι αυθεντικός και το λατρεύω αυτό. Είναι ένα με το συνεργείο του. Είναι ένα με τους ηθοποιούς του. Η εικόνα που έχω για τον Βέρνερ είναι να τρέχει μέσα στην έρημο για 10 ολόκληρα λεπτά από το σημείο που έχει στήσει την κάμερα, γιατί απεχθάνεται τη συνεννοήση με γουόκι τόκι, για να μας δώσει μία κατεύθυνση. Και μετά άλλα δέκα λεπτά για να επιστρέψει. Ολο αυτό είναι μέρος της αδρεναλίνης όταν σε κινηματογραφεί ο Βέρνερ Χέρτσογκ. Ανυπομονώ να ξαναγυρίσουμε μία ταινία μαζί. Μία ταινία που θα είναι ο Βέρνερ και η τρέλα του κι εγώ εναντίον όλου του κόσμου!»
Δε χρειάζεται να σας πούμε πώς την κοίταξε. Καταλαβαίνετε πια...
«Είναι κρίμα που κατάλαβα πολύ μεγάλος πόσο όμορφοι είναι οι γυναικείοι χαρακτήρες. Τώρα που το συνειδητοποίησα, θα γυρίσω κι άλλες ταινίες με γυναίκες...» είπε, σχεδόν, χαμογελαστά.
Διαβάστε ακόμα:
Tags: Berlinale 2015, Berlinale2015
