Buzz

Ο Αντριου Ντόμινικ βρήκε την δική του Μέριλιν Μονρό

στα 10

Η Ανα ντε Αρμας βρίσκεται στα πρώτα στάδια συζητήσεων για να πρωταγωνιστήσει στην ταινία «Blonde», μια ταινία που προσπαθεί σχεδόν εδώ και μια δεκαετία να ολοκληρωθεί.

Ο Αντριου Ντόμινικ βρήκε την δική του Μέριλιν Μονρό

Δεν είναι η πρώτη φορά που η ζωή της πιο εκρηκτικής ξανθιάς που γνώρισε ποτέ ο κινηματογράφος, της Μέριλιν Μονρό, γίνεται ταινία, με την πιο γνωστή εκείνη του Σάιμον Κέρτις «Επτά Μέρες με την Μέριλιν» με πρωταγωνίστρια την Μισέλ Γουίλιαμς.

Ο Αντριου Ντόμινικ, ο σκηνοθέτης του «The Assassination of Jessie James» και «Killing them Softly», εδώ και πάνω από μια δεκαετία προσπαθεί να γυρίσει την δική του βιογραφική ταινία βασισμένη στην ζωή της μεγάλης σταρ, με τίτλο «Blonde», χωρίς όμως αποτέλεσμα. Το πρότζεκτ, ωστόσο μοιάζει να μπαίνει σε μια σειρά καθώς όχι μόνο το αγόρασε το Netflix αλλά μάλλον βρέθηκε και η ηθοποιός που θα ενσαρκώσει για άλλη μια φορά την Μέριλιν, κι αυτή είναι η Ανα ντε Αρμας, γνωστή ως το ολόγραμμα στο «Blade Runner 2049».

Διαβάστε ακόμα: Αποκαλύφθηκε η γυμνή σκηνή της Μέριλιν Μονρό από τους «Αταίριαστους», κρυμμένη σ' ένα συρτάρι για 57 χρόνια

marilyn monroe 607

Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες οι συζητήσεις με την ντε Αρμας βρίσκονται ακόμα στα πρώτα στάδια και το Netflix δεν έχει δώσει ακόμα το πράσινο φως για το ξεκίνημα της παραγωγής, αλλά ο Ντόμινικ ευελπιστεί πως τα γυρίσματα θα ξεκινήσουν κάποια στιγμή μέσα στο καλοκαίρι, σε σενάριο δικό του και παραγωγής των Μπραντ Πιτ και Ντίντι Γκαρντνερ.

Το 2010 η Ναόμι Γουότς ήταν να πρωταγωνιστήσει αλλά καθώς περνούσε ο καιρός και δεν ξεκινούσαν τα γυρίσματα η Γουότς έφυγε από το πρότζεκτ. Είχε ακουστεί ακόμα και το όνομα της Τζέσικα Τσαστέιν για το ρόλο. Απ' ό,τι έχει πει και ο ίδιος ο Ντόμινικ, το «Blonde» είναι ένα όνειρο ζωής για εκείνον μιας και πιστεύει πως θα είναι μια από τις δέκα καλύτερες ταινίες που έχουν γυριστεί ποτέ, λέγοντας πως «θα είναι μια ταινία για τον άνθρωπο. Λέει μια ιστορία για το πως ένα παιδικό τραύμα διαμορφώνει έναν ενήλικα ο οποίος χωρίζει τον εαυτό του σε αυτόν που δείχνει δημόσιο και σε αυτόν που κρατά για εκείνον. Είναι βασικά μια ιστορία για κάθε άνθρωπο, αλλά χρησιμοποιεί μια ορισμένη αίσθηση συσχέτισης που έχουμε με κάτι πολύ οικείο. Παίρνει όλα αυτά τα πράγματα και μετατρέπει αναλύει τις έννοιες αυτές, σύμφωνα με το πως εκείνη αισθάνεται, το οποίο είναι βασικά το πως ζούμε. Είναι ο τρόπος με τον οποίο όλοι λειτουργούμε στον κόσμο. Απλώς μου φαίνεται ότι κάτι πολύ δυνατό. Νομίζω ότι το έργο έχει πολλές πραγματικά συναρπαστικές δυνατότητες, από την άποψη του τι μπορεί να γίνει, κινηματογραφικά.»

Διαβάστε ακόμα: