Ο κόσμος του «White People» είναι τόσο αφαιρετικά φουτουριστικός ώστε απ' τη μια να σε καθησυχάζει ότι πρόκειται για ταινία φαντασίας, από την άλλη να αυξάνει την ανησυχία σου ότι μιλά για το τώρα και το εδώ. Σ' έναν τόπο χωρίς όνομα και μια στιγμή χωρίς χρόνο, μια νέα γυναίκα οδηγείται σε μια απομονωμένη, υπόγεια φυλακή, περικυκλωμένη από στρέμματα χιονισμένου δάσους. Βρίσκεται εκεί σε μεταβατικό στάδιο, ώσπου να απελαθεί - από κάπου προς κάπου. Η αγωνία της να ξανασυναντηθεί με τη μικρή της κόρη την ωθεί ν' αναζητήσει τρόπους διαφυγής.
Η ταινία έχει μια πρώτη εύκολη ερμηνεία, την αντιστροφή του στερεότυπου του μετανάστη, όπου οι κρατούμενοι στο «μεταγωγών» είναι πάλλευκοι κι εξαιρετικά Ευρωπαίοι, «white people» χωρίς να τους καθορίζει το χρώμα του δέρματος, το θρήσκευμα ή η εθνικότητα. Ομως η Λίσα Ασάν είναι πολύ καλή σκηνοθέτης για να αρκεστεί σ' αυτήν την ευκολία. Το θέμα της δεν είναι «ο ξένος». Είναι η όποια σχέση εξουσίας, ο τρόπος με τον οποίο αυτή αλλοιώνει την ανθρώπινη ισορροπία και ηθική, το σημείο στο οποίο μπορεί κανείς να φτάσει, οι εκπτώσεις που μπορεί να κάνει, αναλόγως με το μέγεθος της ανάγκης του. Σ' ένα υπόγειο τόσο «πολιτισμένο» που δε χωρά αμφιβολλία πως πρόκειται για το σημερινό Δυτικό κόσμο που καλύπτει τα εγκλήματά του μ' ένα αδιαπέραστο πλέγμα γραφειοκρατίας.
Ο ρυθμός του συγκρατημένου θρίλερ, με δράση τόσο υπόγεια όσο η τσιμεντένια φυλακή και με ελάχιστες εξάρσεις βίας, δίνει ώθηση σ' ένα φιλμ κατά τα άλλα απόλυτα εγκεφαλικό. Το «White People» είναι μια ταινία μονοχρωματική, ντυμένη ολόκληρη σε μπλε, πετρόλ, καφέ, παστέλ χρώματα χωρίς ταυτότητα αλλά με μελαγχολία, μέσα στην οποίοι οι «λευκοί άνθρωποι» μοιάζουν περισσότερο με white noise, απροσδιόριστοι, τυχαίοι, διαρκώς παρόντες για όποιον συντονιστεί. Μια ιδιαίτερη και τολμηρή ταινία, μ' ένα φινάλε τόσο κυνικό, όσο κι ο χαρακτηρισμός της ως «επίκαιρης».
Περισσότερες κριτικές από το 56ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης:
- Mediterranea του Τζόνας Καρπινιάνο
- Ηφαίστειο του Χάιρο Μπουσταμάντε
- Η Γη και η Σκιά του Σέσαρ Ασεβέδο
- Silent του Γιώργου Γκικαπέππα
- Cemetery of Splendour του Απιτσατπόνγκ Βιρασετάκουν
- Εύα Νόβα του Μάρκο Σκοπ
- Interruption του Γιώργου Ζώη
- Diary of a Teenage Girl της Μάριελ Χέλερ
- Ορκισμένη Παρθένα της Λάουρα Μπισπούρι
- Φρενίτιδα του Εμίν Αλπέρ
- Box του Φλορίν Σερμπάν
- Κισσός του Τόλγκα Καρατσελίκ
- Το Ξύπνημα της Ανοιξης του Κωνσταντίνου Γιάνναρη
- Rams του Γκριμούρ Χακόναρσον
- Mustang της Ντενίζ Γκαμζέ Εργκιουβέν
- Chronic του Μισέλ Φράνκο
- Καυτός Ηλιος του Ντάλιμπορ Μάτανιτς
- 600 Μίλια του Γκάμπριελ Ριπστάιν
- «Απο Μακριά» του Λορένσο Βίγας
- «Ο Γιος του Σαούλ» του Λάζλο Νέμες
