Ο Μάικλ Γκράντατζ, Βρετανός θεατρικός σκηνοθέτης βραβευμένος με Τόνυ, έκανε το πρώτο του βήμα στο σινεμά με το «Genius», που μόλις έκανε την πρώτη προβολή του στην Berlinale. Η ταινία αφηγείται την πραγματική σχέση του σπουδαίου Αμερικανού συγγραφέα Τόμας Γουλφ (Τζουντ Λο), με τον εξίσου σπουδαίο, αλλά λιγότερο επιφανή, εκδότη του, τον Μαξ Πέρκινς (Κόλιν Φερθ), του οίκου Charles Scribner's Sons, υπεύθυνο για το γεγονός ότι κάποιος Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ, ή κάποιος Ερνεστ Χέμινγουεϊ βρήκαν το δρόμο τους προς το κοινό. Οι δυο άντρες συνδέθηκαν με μια στενή, σύνθετη δημιουργική φιλία που άλλαξε για πάντα τη ζωή και των δυο.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Genius»
(φωτό: © Yorgos Kyvernitis)
(φωτό: © Yorgos Kyvernitis)
(φωτό: © Yorgos Kyvernitis)
(φωτό: © Yorgos Kyvernitis)
Ο Γκράντατζ παρουσίασε την ταινία του σε συνέντευξη Τύπου, με συντροφιά τον σεναριογράφο του, Τζον Λόγκαν και τους πρωταγωνιστές του, Κόλιν Φερθ, Τζουντ Λο, Λόρα Λίνεϊ και Γκάι Πρις. Το περισσότερο χιούμορ, τον καλύτερο έλεγχο της κουβέντας, είχε φυσικά ο Κόλιν Φερθ με το γνωστό του φλέγμα. «Αυτή εδώ δεν είναι η πρώτη φορά που παίζω έναν σοβαρό άντρα με κοστούμι,» είπε ο ηθοποιός. «Το κοστούμι είναι ένα εργαλείο. Το φοράω. Αν κάποιος θέλει να φορέσω μαγιό σπίντο για μια ταινία, είμαι διαθέσιμος. Είμαι έτοιμος να πηδήξω και μέσα από μια τούρτα!»
Στα σοβαρότερα, ωστόσο, ο Κόλιν Φερθ εξήγησε τι τον τράβηξε περισσότερο στον ήρωά του, Μαξ Πέρκινς, στο «Genious»: «Ο Πέρκινς ήταν ένας πολύ σπουδαίος άνθρωπος, ο οποίος όμως δε θέλησε ποτέ καμιά αναγνώριση, το ένστικτό του ήταν να μείνει αφανής, κι αυτό είναι σημαντικό για μας, σε μια εποχή όπου όλοι στριμώχνονται για να φανούν κάπου. Προφίλ στο facebook, στο instagram, υπάρχει μια έντονη επιδειξιομανία, η οποία μπορεί ανέκαθεν να κρυβόταν μέσα μας - κι είμαι ηθοποιός, οπότε ξέρω τι λέω - αλλά τώρα έχουμε εργαλεία για να το κάνουμε κιόλας. Και νομίζω ότι σ' αυτό το φόντο, η προσωπικότητα του Πέρκινς αναδύεται ανάγλυφη.»
Για τον Τζουντ Λο, η μεγαλύτερη πρόκληση στην ταινία ήταν να αναδείξει και να ζωντανέψει «την ταχύτητα με την οποία οι δυο αυτοί άντρες συζητούσαν. Είναι ουσιώδες για το φιλμ να φανούν οι εξαιρετικές πνευματικές τους ικανότητες. Ο Μάικλ ήθελε να μιλάμε μ' ένα στακάτο ρατ-τατ-τατ. Κι εμείς κάναμε ατελείωτες πρόβες, μαζί με τον Κόλιν, για να τιθασεύσουμε αυτόν το ρυθμό.»
Για τον Τόμας Γουλφ, τον συγγραφέα έργων σαν τα «Look Homeward, Angel», ή «Of Time and the River», από τα πιο απαιτητικά αλλά και σημαντικότερα της αμερικανικής λογοτεχνίας, ο Τζουν Λο που τον ενσαρκώνει στην οθόνη, εξήγησε τι τον εντυπωσίασε περισσότερο: «Ηταν η επιθυμία του να ταράξει τα πράγματα, η λαχτάρα του να δοκιμάσει να βρει μια νέα φωνή, ν' αφήσει το παρελθόν στο παρελθόν και να ωθήσει τον εαυτό του σε μια άλλη κατεύθυνση. Ξεκάθαρα είχε απίστευτο συγγραφικό ταλέντο, αλλά έμοιαζε σαν αυτό να μην είναι αρκετό. Αγωνιζόταν για να ανακαλύψει την αυθεντικότητα.»
Ο Τόμας Γουλφ καταγόταν από τη Βόρεια Καρολίνα κι η ομιλία του είχε μια έντονη προφορά του αμερικανικού Νότου. Ο Τζουντ Λο έκανε μαθήματα ορθοφωνίας, αλλά ο άνθρωπος που τον βοήθησε περισσότερο δεν ήταν άλλος από τη συμπρωταγωνίστριά του, Λόρα Λίνεϊ, που μεγάλωσε στην ίδια περιοχή. «Η προφοροά του Γουλφ, αλλά και του Τζουντ, έχει τη χροιά του Νότου, αλλά και με μια υποψία από τα Απαλάχια Ορη. Ακούγοντάς τον να μιλά, ο ρυθμός του μου ήταν πολύ οικείος,» εξήγησε η Λίνεϊ.
Κρατώντας το ρόλο της συζύγου του Μαξ Πέρκινς, η Λόρα Λίνεϊ έκανε και την ουσιαστικότερη παρατήρηση με αφορμή την ταινία «Genious»: «Η λέξη του τίτλου, 'ιδιοφυία', είναι μια ωραία υπενθύμιση ότι αυτή πραγματικά υπάρχει κι αξίζει να την αναζητάς και να την αναγνωρίζεις,» είπε η Λίνεϊ, «σ' έναν κόσμο σήμερα όπου σε όλα δίνεται ακριβώς το ίδιο βάρος. Είναι ωραίο να σου υπενθυμίζουν ότι, όι, δεν έχουν όλα τα πράγματα το ίδιο βάρος. Υπάρχει αληθινή ιδιοφυία, υπάρχει ένα όριο από το οποίο κάποιο ξεφεύγουν, πάνε πιο μακριά, υπάρχει εξέλιξη κι αυτή συμβαίνει μέσα στην τέχνη, ανάμεσα στους ανθρώπους.»
Διαβάστε και δείτε ακόμη:
- Berlinale 2016: Μέρα 5η / Not so alone in Berlin
- Berlinale 2016: Μέρα 4η / Υπόκλιση στις μεγάλες κυρίες
- Berlinale 2016: Mέρα 3η / Αφιερωμένη στις ζωές των... άλλων
- Berlinale 2016: Μέρα 2η / Η Μέρα που οι Εξωγήινοι κατέβηκαν στη Γη
- Berlinale 2016: Μέρα 1η / Χαίρε Τζορτζ!
Περισσότερες κριτικές από την Berlinale 2016
- Berlinale 2016: To «Maggie's Plan» δεν κάνει τη Ρεμπέκα Μίλερ Γούντι Αλεν
- Berlinale 2016: Mαγικός ρεαλισμός απαράμιλλης ομορφιάς στο «Crosscurrent» του Γιανγκ Τσάο
- Berlinale 2016: «Alone in Berlin», αντιναζιστικό δράμα για όλη την οικογένεια
- Berlinale 2016: «Θάνατος στο Σαράγεβο», ζωή σε μας;
- Berlinale 2016: Ο Αντρέ Τεσινέ είναι μάλλον πολύ μεγάλος για να μας πει πώς είναι να είσαι 17 ετών
- Berlinale 2016: Οταν ο Κιγιόσι Κουροσάουα λέει «Creepy» το εννοεί
- Berlinale 2016: Αν μία ταινία πυροδοτεί συζητήσεις, αυτή είναι το «24 Βδομάδες»
- Berlinale 2016: «Fuocoammare». Στη Λαμπεντούζα οι ψαράδες μαζεύουν μόνο κορμιά
- Berlinale 2016: H Σύνθια Νίξον είναι συγκλονιστική στο «A Quiet Passion» του Tέρενς Ντέιβις
- Berlinale 2016: Η Ιζαμπέλ Ιπέρ κοιτά «Το Μέλλον» (και βλέπει πιθανό βραβείο)
- Berlinale 2016: Οταν ο Κιγιόσι Κουροσάουα λέει «Creepy» το εννοεί
- Berlinale 2016: Ο Ντενίς Κοτέ χτυπάει (και καλά) τον καπιταλισμό στο αφελώς ανώφελο «Boris sans Beatrice»
- Berlinale 2016: Οσα κρύβονται στο υπόγειο στο «Lily Lane» του Μπενς Φλίγκαόυφ
- Berlinale 2016: Στο «Midnight Special», ο Τζεφ Νίκολς υπερφωτίζει ένα γοητευτικό sci-fi b-movie
- Το «Χαίρε Καίσαρ!» των αδελφών Κοέν είναι μια σαχλαμάρα φτιαγμένη με πολλή αγάπη
