Το «Genius» βασίζεται στο βιβλίο του Α. Σκοτ Μπεργκ «Max Perkins: Editor of Genius» και αφηγείται τη σχέση του Μαξ Πέρκινς, του εκδότη και ίσως πιο διάσημου επιμελητή λογοτεχνίας στην ιστορία, με τον Τομ Γουλφ, μέσα από την οποία αναδεικνύεται όχι μόνο η ιδιοφυία του «καταραμένου» συγγραφέα του «Γύρνα Πίσω Αγγελέ Μου» και «Ενας Αντρας με τα Ολα του», αλλά κυρίως η ιδιαίτερη προσωπικότητα, η αφοσίωση και ο άγνωστος ρόλος που έπαιξε ο Πέρκινς στην καριέρα και τη ζωή του, όπως και στις καριέρες και τις ζωές των Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ και Ερνεστ Χέμινγουεϊ.
H ταινία ξεκινάει στα μέσα της δεκαετίας του 1920, όταν ο τρελαμένος Τομ Γουλφ φτάνει στο γραφείο του Μαξ Πέρκινς στον εκδοτικό οίκο του Charles Scribner's Sons και μαθαίνει προς μεγάλη του έκπληξη πως το παρθενικό του πολυσέλιδο μυθιστόρημα που είχε απορριφθεί από όλους τους εκδοτικούς οίκους της Νέας Υόρκης βρήκε εκδότη. Στο πρόσωπο του Μαξ Πέρκινς ο Γουλφ δεν θα βρει μόνο έναν πραγματικό θαυμαστή της δουλειάς του, αλλά και έναν μέντορα, φίλο και σίγουρα κάποιον που θα τον βοηθήσει να χαλιναγωγήσει τη χειμαρρώδη ιδιοφυία του. Από την άλλη πλευρά ο μοναχικός και βουτηγμένος μέσα στις σελίδες των βιβλίων που διορθώνει καθημερινά Πέρκινς θα βρει στον ορμητικό Γουλφ τον γιο που δεν κατάφερε να κάνει και έναν τρόπο να ικανοποιήσει τις συγγραφικές του αναζητήσεις.
Μια πραγματικά συναρπαστική ιστορία, άγνωστη στο ευρύ κοινό και αποκαλυπτική μιας ολόκληρης μυθικής εποχής για την Αμερική του μεσοπολέμου δεν είναι ακριβώς αυτό που φαντάζεστε όταν απλώνεται στη μεγάλη οθόνη, ακόμη κι όταν στους κεντρικούς ρόλους βρίσκονται ο Κόλιν Φερθ (στο ρόλο του Μαξ Πέρκινς), ο Τζουντ Λο (στο ρόλο του Τόμας Γουλφ), η Λόρα Λίνεϊ (στο ρόλο της συζύγου του Πέρκινς) και η Νικόλ Κίντμαν (στο ρόλο της συντρόφου του Γουλφ) και τη σκηνοθεσία υπογράφει ο διάσημος θεατρικός Μάικλ Γκραντάτζ εδώ στην πρώτη του κινηματογραφική απόπειρα.
Ξεπεράστε το γεγονός πως, εκτός απo τη Λόρα Λίνεϊ, όλους τους υπόλοιπους Αμερικάνους υποδύονται Βρετανοί ή άλλοι (π.χ. εκτός από τη Νικόλ Κίντμαν, τον Φ. Σκοτ Φιτζέραλντ τον παίζει για δύο περάσματα ο Αυστραλός Γκάι Πιρς) και αγνοήστε τους γυναικείους χαρακτήρες, που πριν από εσάς τους έχει αγνοήσει το σενάριο του «πολύ» Τζον Λόγκαν του «Skyfall».
Το πρόβλημα του «Genius» είναι πως αντιμετωπίζει την ιστορία του με τον τρόπο που θα το έκανε μια τηλεοπτική μίνι - σειρά που δεν ενδιαφέρεται να αναδείξει την πραγματική δημιουργική τρέλα της εποχής, την πρώτη μεγάλη σύγκρουση του αμερικανικού ονείρου με την πραγματικότητα του οικονομικού κραχ, τον λογοτεχνικό πυρετό που γέννησε μερικά από τα διασημότερα, πιο σπουδαία και επιδραστικά βιβλία όλων των εποχών και την εν μέρει απομυθοποίηση αλλά και ταυτόχρονη ενδυνάμωση του τραγικου μύθου του Τομ Γουλφ.
Αντίθετα από τον τίτλο του, το «Genius» αποδεικνύεται όχι μόνο κατώτερο των περιστάσεων που αφηγείται, αλλά χρεώνει τον Τζουντ Λο με μια υπερβολική ερμηνεία, τον Κόλιν Φερθ με μια κατατονική ερμηνεία, τη Νικόλ Κίντμαν με μια υστερική ερμηνεία και τη Λόρα Λίνεϊ με μια τίποτα ερμηνεία και προσδίδει στο υπέροχο θέμα του μια διαρκή αίσθηση σαπουνόπερας, μελοδράματος και ευκολίας - έτσι όπως θα έγραφες ένα φτηνό μυθιστόρημα πιστεύοντας ότι είναι σπουδαίο και δεν θα βρισκόταν κανείς άνθρωπος σαν τον Μαξ Πέρκινς να στο διορθώσει.
Περισσότερες κριτικές από την Berlinale 2016
- Berlinale 2016: «Indignation» - Μην αγανακτείτε, ο Φίλιπ Ροθ είναι εδώ
- Berlinale 2016: To «Maggie's Plan» δεν κάνει τη Ρεμπέκα Μίλερ Γούντι Αλεν
- Berlinale 2016: Mαγικός ρεαλισμός απαράμιλλης ομορφιάς στο «Crosscurrent» του Γιανγκ Τσάο
- Berlinale 2016: «Alone in Berlin», αντιναζιστικό δράμα για όλη την οικογένεια
- Berlinale 2016: «Θάνατος στο Σαράγεβο», ζωή σε μας;
- Berlinale 2016: Ο Αντρέ Τεσινέ είναι μάλλον πολύ μεγάλος για να μας πει πώς είναι να είσαι 17 ετών
- Berlinale 2016: Οταν ο Κιγιόσι Κουροσάουα λέει «Creepy» το εννοεί
- Berlinale 2016: Αν μία ταινία πυροδοτεί συζητήσεις, αυτή είναι το «24 Βδομάδες»
- Berlinale 2016: «Fuocoammare». Στη Λαμπεντούζα οι ψαράδες μαζεύουν μόνο κορμιά
- Berlinale 2016: H Σύνθια Νίξον είναι συγκλονιστική στο «A Quiet Passion» του Tέρενς Ντέιβις
- Berlinale 2016: Η Ιζαμπέλ Ιπέρ κοιτά «Το Μέλλον» (και βλέπει πιθανό βραβείο)
- Berlinale 2016: Οταν ο Κιγιόσι Κουροσάουα λέει «Creepy» το εννοεί
- Berlinale 2016: Ο Ντενίς Κοτέ χτυπάει (και καλά) τον καπιταλισμό στο αφελώς ανώφελο «Boris sans Beatrice»
- Berlinale 2016: Οσα κρύβονται στο υπόγειο στο «Lily Lane» του Μπενς Φλίγκαόυφ
- Berlinale 2016: Στο «Midnight Special», ο Τζεφ Νίκολς υπερφωτίζει ένα γοητευτικό sci-fi b-movie
- Το «Χαίρε Καίσαρ!» των αδελφών Κοέν είναι μια σαχλαμάρα φτιαγμένη με πολλή αγάπη
