Οι ταινίες που περιμέναμε και δεν στάθηκαν στο ύψος των περιστάσεων, τα γεγονότα που μας «έριξαν», πράγματα που δεν θέλαμε να συμβούν. Φέτος απογοητευτήκαμε...
Από το «H Zωή Μετά» του Κλιντ Ιστγουντ
Κυρίως γιατί δεν επιτρέπεται στον Ιστγουντ να μένει αμήχανος απέναντι σε ένα υλικό κομμένο και ραμμένο για την διάτρητη από συναισθηματική ακρίβεια ματιά του, αφήνοντας το υπέροχο πρωταγωνιστικό του δίδυμο (Ματ Ντέιμον – Σεσιλ ντε Φρανς) έρμαιο μιας μάχης ανάμεσα στη ζωή και το θάνατο που προσπερνάς σχεδόν σαν κακό επεισόδιο του «Fringe».
Από τη μη εφαρμογή του νέου κινηματογραφικού νόμου
Το 2011 μπήκε με την πιο ελπιδοφόρα ψήφιση νόμου στην ιστορία της ελληνικής (πολύπαθης) κινηματογραφίας. Ενα χρόνο μετά, ελάχιστα από τα άρθρα του βρήκαν εφαρμογή (με δικαιολογία ή μη την οικονομική κρίση), αφήνοντας τον ανενεργό, σημάδι και σημαινόμενο μιας επανάστασης των ενεργών κινηματογραφιστών που έφτασαν στην πηγή αλλά απέχουν πολύ από το να πιουν «νερό».
Από το «Restless» του Γκας Βαν Σαντ
Πόσο ποσοστό αποτυχίας είχε ο αλάνθαστος συνδυασμός «Γκας Βαν Σαντ – έφηβοι – θάνατος»; Οπως αποδείχθηκε – και κόντρα σε όλες τις προβλέψεις – μεγάλο. Τόσο μάλιστα που το «Restless» έχει καταχωρηθεί ήδη ως η ταινία του που λίγοι θα θυμούνται ότι έκανε αμέσως μετά από το «Milk». Ειδικά μετά απ’ αυτό!
Από την 83η απονομή των Βραβείων Οσκαρ
Από που να ξεκινήσεις και που να τελειώσεις; Από την πιο βαρετή, ασυντόνιστη και ξενέρωτη παρουσιάση της πρόσφατης μνήμης από τον Τζέιμς Φράνκο και την Αν Χάθαγουεϊ, από το Οσκαρ Καλύτερης Ξένης Ταινίας που δεν πήγε στον «Κυνόδοντα», από το Οσκαρ σκηνοθεσίας που έχασε (ξανά) ο Ντέιβιντ Φίντσερ... Μια απονομή που και η ίδια η Ακαδημία προτιμά να ξεχάσει!
Πολεμώντας για τη Νίκη
Από την αδιαφορία του Ελλήνων θεατών...
...οι οποίοι τελικά είναι ειδικευμένοι στο να αγνοούν μερικές από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς (βλ. «Πολεμώντας για τη Νίκη», «Michael», «Tυραννόσαυρος», «To Καταφύγιο», «Neds: Ασυμβίβαστη Γενιά», «Αγοροκόριτσο», «Ανώνυμοι Ρομαντικοί» σε μια λίστα που δεν έχει τελειωμό) συμπεριλαμβανομένων και των ελληνικών (βλ. «Wasted Youth», «Αλπεις») ρίχνοντας το «ταβάνι» των καλλιτεχνικών επιτυχιών στις δέκα και δεκαπέντε χιλιάδες εισιτήρια. Πώς να γκρινιάξεις μετά, όταν οι εταιρίες διανομής στοιβάζουν τις ταινίες τη μία πάνω στην άλλη σε φορτωμένες κινηματογραφικές εβδομάδες και – αν μπορούσαν – θα επέλεγαν να μην βγάλουν τις περισσότερες από τις παραπάνω ταινίες ποτέ;
Από το «Contagion» του Στίβεν Σόντερμπεργκ
Ούτε θρίλερ, ούτε ταινία φαντασίας, ούτε δράμα ή μάλλον όλα αυτά μαζί στη συσκευασία μιας ταινίας που μιλάει περισσότερο απ’ όσο πρέπει και «νοσεί» όσο και οι άπειροι χαρακτήρες της. Αντίδοτο; Ξεχάστηκε ήδη.
Aπό την απόφαση του Μπέλα Ταρ να σταματήσει το σινεμά
Οχι μόνο γιατί, ειδικά μετά το «Αλογο του Τορίνο» μας άνοιξε η όρεξη για ακόμη πιο πολύ Μπέλα Ταρ, αλλά γιατί η απόφαση του (αν τελικά είναι οριστική) φέρνει κάτι από το τέλος μιας ολόκληρης εποχής για τους μεγάλους Ευρωπαίους δημιουργούς και το σινεμά τους.
Από το «Πρέπει να Μιλήσουμε για τον Κέβιν» της Λιν Ράμσεϊ
Μπορεί η Τίλντα Σουίντον να είναι συγκλονιστική, αλλά αυτό δεν αρκεί για να συγχωρήσει την Λιν Ράμσεϊ που έχοντας στα χέρια της ένα συγκλονιστικό best seller μετέτρεψε ένα δράμα χαρακτήρων σε μια hipster εκδοχή της «Προφητείας». Ανάλογα με τις ιδιαίτερα αυξημένες προσδοκίες, μάλλον η μεγαλύτερη απογοήτευση της χρονιάς.
Από το κλείσιμο των Ster Cinemas στον Αγ. Ελευθέριο
Κάποτε γκρινιάζαμε για την αύξηση των multiplex στην Αθήνα, αλλά και ολόκληρη την Επικράτεια. Τώρα προσπαθούμε να κατανοήσουμε τα σημάδια πίσω από το κλείσιμο των Ster Cinemas στον Αγ. Ελευθέριο που είτε λόγω οικονομικής κρίσης είτε ως απόρροια της γενικότερης υποβάθμισης περιοχών του κέντρου της Αθήνας ήταν το πρώτο θύμα μιας σειράς πολυκινηματογράφων και μεμονωμένων αιθουσών που βλέπουν τα καθίσματα τους να αδειάζουν με ταχείς ρυθμούς.
Από το τέλος του Χάρι Πότερ
Οχι από την ταινία. Αυτή («Ο Χάρι Πότερ και οι Κλήροι του Θανάτου Μέρος Β’») ήταν με διαφορά η καλύτερη όλης της σειράς και ένα αντάξιο της φήμης του Χάρι Πότερ τελικό κεφάλαιο στις κινηματογραφικές του περιπέτειες. Πώς θα μοιάζει, όμως, η ζωή χωρίς Χάρι Πότερ; Για μια ολόκληρη δεκαετία, ήταν μια σταθερα για όσους αναγνωρίζουν ακόμη λίγη εναπομείνουσα μαγεία στη βία της ενηλικίωσης!
Από την απαγόρευση του διαφημιστικού βίντεο της Biennale Athens από την ΕΡΤ
Για ακόμη μια φορά η ΕΡΤ έδειξε το πραγματικό της (συντηρητικό) πρόσωπο, απαγορεύοντας το διαφημιστικό σποτ που σκηνοθέτησε ο Γιώργος Ζώης για τη Biennale της Αθήνας στην οποία η ΕΡΤ ήταν χορηγός επικοινωνίας. Την ίδια στιγμή συνεχίζει να λαμβάνει την εισφορά από τους λογαριασμούς της ΔΕΗ για να βρίσκεται συνεχώς σε απεργία. Εδώ βάζουμε τελεία, γιατί αρχίζει η λίστα «Εξοργιστήκαμε»!
Διαβάστε ακόμη:
- Best of 2011: Οι Αντρες της Χρονιάς
- Best of 2011: Τα 10 πράγματα που μάθαμε για το μέλλον από τις φετινές ταινίες
- Best of 2011: Αξίζουν μια δεύτερη ευκαιρία...
- Best of 2011: Παλιοχαρακτήρες
- Best of 2011: Οι Γυναίκες της Χρονιάς
- Best of 2011: To Soundtrack
- Best of 2011: Οι Καλύτερες Αφίσες της χρονιάς
- Best of 2011: Ωραία Φάγαμε, Ωραία Ηπιαμε…
- Best of 2011: Breakthroughs
- Βest of 2011: Ξύπνησε το ζώο μέσα μας!
- Best of 2011: Τα look της χρονιάς
- Best of 2011: Δεν αντέχω να κοιτάω...
- Best of 2011: Δέκα και να καίνε
- Best of 2011: Ψηφίστε την καλύτερη ταινία της χρονιάς!
Tags: best of 2011
