Φαίνεται πως οι ταινίες κινουμένων σχεδίων με έμπνευση τον αγαπημένο σε όλους κινηματογραφικό μας αρχαιολόγο Ιντιάνα Τζόουνς έχουν την τιμητική τους αυτή την περίοδο. Από τη μια με το «Ο Κοτολαγός και το Χάμστερ του Σκότους» και από την άλλη με την τρίτη περιπέτεια του γκαφατζή αρχαιολόγου Ταντ με τίτλο «Tad: Η Σμαραγδένια Πλάκα», η δόση για περιπέτεια όχι μόνο φτάνει αλλά και περισσεύει.
Ο ατζαμής αρχαιολόγος Ταντ επιθυμεί την αποδοχή των συναδέλφων του, αλλά η αδεξιότητά του στέκεται εμπόδιο στο όνειρό του. Οταν διαλύει κατά λάθος μια σπάνια σαρκοφάγο, απελευθερώνεται ένα ξόρκι που θέτει τη ζωή των φίλων του σε κίνδυνο. Ο Ταντ και η Σάρα θα ξεκινήσουν ένα περιπετειώδες ταξίδι που θα τους οδηγήσει μέχρι την άκρη του κόσμου για να τους σώσουν και να σταματήσουν την κατάρα της Σμαραγδένιας Πλάκας.
Τέσσερα χρόνια μετά το «Μυστικό του Βασιλιά Μίδα», ο Ενρίκε Γκάτο επιστρέφει, αυτή τη φορά μόνος του στην σκηνοθετική καρέκλα, με ένα ακόμα σίκουελ το οποίο, ναι μεν είναι κάπως καλύτερο από την προηγούμενη εξόρμηση του Ταντ, παραμένει όμως μια αδιάφορη περιπέτεια χωρίς να αξιοποιεί στο έπακρο τις ταινίες από τις οποίες αντλεί την έμπνευσή της.
Πηγαίνοντας από τη μία χώρα στην άλλη, εξερευνώντας χαμένους πολιτισμούς, ψάχνοντας αμύθητους θησαυρούς κρυμμένους κάτω από επικίνδυνες παγίδες, η ταινία μπορεί να κρατήσει το ενδιαφέρον των μικρών παιδιών (στο οποίο απευθύνεται αποκλειστικά και μόνο), αλλά ενίοτε κλείνει και το μάτι με κάποια μικρά easter eggs από τις ταινίες του Ιντιάνα Τζόουνς (όπως για παράδειγμα προσέξτε τη μουσική της ταινίας που εμπνέεται σε στιγμές αρκετά από το soundtrack του Τζον Γουίλιαμς) για να κρατήσει τουλάχιστον ξύπνιους του μεγάλους.
Το animation, αν και δεν σε πονάει στα μάτια βλέποντάς το, παραμένει εντελώς διεκπεραιωτικό, το σενάριο παραμένει προβλέψιμο μέχρι το φινάλε, το χιούμορ απλοϊκό και οι καινούργιοι χαρακτήρες έχουν κάποιες καλές στιγμές, ειδικά η καινούργια μούμια Ρα-Αμον-Α (Ραμόνα για τους φίλους της) με τις ατάκες της. Ομως βγαίνοντας από την αίθουσα δεν καταφέρνει ποτέ να σε κάνει να θες να πιάσεις την φεντόρα και το μαστίγιο – ή έστω την αρχαιολογική σκαπάνη. Την έχεις ήδη ήδη ξεχάσει.
