Αν μια ταινία κι ένας δημιουργός άλλαξαν την υφή του τρόμου στο σινεμά προς ένα εγκεφαλικό, σαδομαζοχιστικό παιχνίδι, αυτός ήταν σίγουρα ο Ρομάν Πολάνσκι κι αυτή ήταν σίγουρα, όχι το «Μωρό της Ρόζμαρι» που ακολούθησε, αλλά η σαρωτική «Αποστροφή», τόσο επιθετική προς το μυαλό και τις αισθήσεις που δεν επιτρέπει στο χρόνο να κυλήσει πάνω της.
Μέσα στο «πάρτι» του swinging London, η Ελεν φεύγει για ένα γουικέντ με τον εραστή της. Αφήνει πίσω την αδελφή της, την Κάρολ, εύθραυστη, αγοραφοβική και μ' έναν καθολικό τρόμο για το σεξ. Η Κάρολ θα μείνει κλεισμένη στο διαμέρισμά τους, σταδιακά θα παραδοθεί στις φοβίες και στην παράνοια, διανύοντας μια διαδρομή που θα την οδηγήσει ως και στο έγκλημα.
Οι παραισθήσεις γίνονται ένα με την πραγματικότητα - τόσο για την Κάρολ όσο και για τον θεατή - σ' έναν κινηματογραφικό εφιάλτη κλειστοφοβικό κι ασφυκτικό, με σεκάνς που κανείς δεν μπορεί να ξεπεράσει ποτέ, με μια ιλιγγιώδη αγωνία επιβίωσης και με μια meta-ερμηνεία της ψυχαναλυτικής θεωρίας που θα μπορούσε να έχει γραφτεί σήμερα. Μόλις δεύτερη ταινία του Πολάνσκι (μετά το «Μαχαίρι στο Νερό»), πρώτη αγγλόφωνη, μια μοντέρνα ερμηνεία του κινηματογραφικού εξπρεσιονισμού μ' ένα ανατριχιαστικό ηχητικό τοπίο, η «Αποστροφή», μ' έναν από τους πιο τολμηρούς ρόλους στην καριέρα της Κατρίν Ντενέβ (κι αυτό λέει πολλά), εξακολουθεί να προορίζεται για γερά στομάχια και ν' ανταμοίβει όσους τη βιώσουν στη μεγάλη οθόνη.
