Με μια ιδιαίτερη μείξη ιταλικής και εβραϊκής καταγωγής, ο Τζον Μάγκαρο γεννήθηκε το 1983 στο Οχάιο και ξεκίνησε να παίζει από μικρός, αρχικά σε παραστάσεις στο σχολείο, σε διαφημίσεις και μετά το τέλος των σπουδών του, στο Πανεπιστήμιο Point Park του Πιτσμπεργκ σε μικρούς ρόλους στο σινεμά («The Big Short», «Carol») και στην τηλεόραση («Orange is the New Black»).
Το 2012 πρωταγωνίστησε στο «Not Fade Away», το σκηνοθετικό ντεμπούτο του δημιουργού του «The Sopranos», Ντέιβιντ Τσέις - σημαδιακό αφού στο επερχόμενο πρίκουελ της σειράς με τίτλο «The Many Saints of Newark» του Αλαν Τέιλορ υποδύεται τον νεαρό Σίλιβο Ντάντε που υποδυόταν στη σειρά ο Στίβεν Βαν Ζαντ.
Τίποτα όμως δεν θα ήταν ίδιο στη ζωή και την καριέρα του, αν η Κέλι Ράιχαρντ δεν τον είχε επιλέξει ως πρωταγωνιστή στο «First Cow», σε μια συγκυρία που τον βρήκε να υποδύεται ένα μάγειρα στην Αμερική του 1850, κομμάτι μιας ιστορίας παλιάς με σημερινό μήνυμα για τα «χέρια που άρμεξαν το αμερικάνικο όνειρο». Στην ταινία που ξεκίνησε από το Φεστιβάλ του Τελιουράιντ το 2019, διεκδίκησε τη Χρυσή Αρκτο στο Βερολίνο το Φεβρουάριο του 2020, βγήκε στις αίθουσες πριν την πανδημία, κέρδισε τον τίτλο μιας από τις καλύτερες ταινίες της χρονιάς και τώρα παίζεται στις ελληνικές αίθουσες σε διανομή της Neo Films.
Στο Flix ο Τζον Μάγκαρο μιλάει για όσα τον δίδαξε το ταξίδι του «First Cow», τη σχέση του με την Κέλι Ράιχαρντ, τη νέα εποχή στην εμπειρία του «βλέπω σινεμά» και την αγελάδα της ταινίας.
Πώς έγινες μέρος της ταινίας;
Οι ατζέντηδές μου μου έστειλαν το σενάριο και από την πρώτη ανάγνωση ήξερα ότι ήθελα να είμαι μέρος αυτής της ταινίας. Η Κέλι και ο Τζον έγραψαν μια υπέροχη ιστορία γεμάτη ζωή. Κάναμε μια συνάντηση στο skype με την Κέλι. Είμαι μεγάλος θαυμαστής της δουλειάς της. Η φωνή της είναι μοναδική και κάνει κάτι που δεν κάνει κανείς σκηνοθέτης αυτή τη στιγμή στην Αμερική. Δεν συζητήσαμε το σενάριο ή τις προθέσεις της. Νομίζω πως το σενάριο ήταν πολύ ευκρινές και εμπιστευτήκαμε ο ένας τον άλλον για να συνταξιδέψουμε.
Πώς θα περιέγραφες την Κέλι Ράιχαρντ ως σκηνοθέτη;
Η Κέλι είναι ένας άνθρωπος - θησαυρός γνώσης και εκτίμησης για τον κόσμο του σινεμά. Η πηγή της γνώσης που αναβλύζει κάθε φορά που σκηνοθετεί μια ταινία της επιτρέπει να έχει ένα στέρεο όραμα για την ιστορία που θέλει να αφηγηθεί. Αυτό διευκολύνει κάθε ηθοποιό να την εμπιστευτεί. Πρέπει να δεις τις ταινίες της για να καταλάβεις τι ακριβώς κάνει που δεν το κάνει κανείς σκηνοθέτης αυτή τη στιγμή στην Αμερική. Δεν είναι μια λίστα που μπορείς απλά να παραθέσεις. Είναι κάτι που μπορείς μόνο να το βιώσεις.
Η Κέλι Ράιχαρντ μαζί με τον Τζον Μάγκαρο και τον Οράιον Λι, πρωταγωνιστές του «First Cow»
Πώς πλησίασες τον χαρακτήρα σου, τον Κούκι;
Η Κέλι μου έστειλε πολλά βιβλία, συμπεριλαμβανομένων και βιβλίων μαγειρικής από την έκθεση των Λούις και Κλαρκ. Επιασα τον εαυτό μου να μαγειρεύω αυτές τις συνταγές τους επόμενους μήνες πριν ξεκινήσουμε το γύρισμα. Είναι ένας ήσυχος, υπομονετικός τρόπος μαγειρικής. Κάπως έτσι ο Κούκι άρχισε να γεννιέται μέσα μου. Το σενάριο είναι τόσο δυνατό και καθαρό που δεν χρειάστηκε να κάνω περισσότερα. Διάβασα το μυθιστόρημα στο οποίο βασίζεται η ταινία και μαγείρευα πολύ. Κάπου εκεί τέλειωσε και η έρευνά μου.
Τι έχεις κοινό με τον Κούκι;
Το ότι και οι δύο αγαπάμε την μαγειρική. Για τα υπόλοιπα δεν είμαι σίγουρος.
Τι είναι αυτό που χαρακτηρίζει τη σχέση του Κούκι με τον Κινγκ-Λου:
Εχουν ανάγκη ο ένας τον άλλον, μπορείς να τους χαρακτηρίσεις και ως αδελφές ψυχές - μια σχέση που γεννιέται από την ανάγκη αλλά γίνεται κάτι μεγαλύτερο κατά τη διάρκεια της ταινίας.
Κάποιος θα μπορούσε να δει την ταινία ως την ιστορία των χεριών που έφτιαξαν την Αμερική. Θα περιέγραφες το «First Cow» ως μια πολιτική ταινία;
Δεν νομίζω ότι είναι μια πολιτική ταινία. Νομίζω ότι είναι η ιστορία μιας φιλίας με φόντο την ιστορία της γέννησης της Αμερικής και της ιστορίας της γέννησης του καπιταλισμού. Ο καπιταλισμός είναι τόσο συνδεδεμένος με την αμερικανική εμπειρία, για καλό ή για κακό. Και φυσικά υπάρχει στην ταινία, αλλά δεν θα την περιέγραφα ως μια πολιτική ταινία.
«Ο,τι για τα πουλιά, η φωλιά. Ο,τι για την αράχνη, ο ιστός. Για τον άνθρωπο, η φιλία». Πώς ερμηνεύεις εσύ το ποίημα του Γουίλιαμ Μπλέικ που ανοίγει την ταινία;
Είμαστε κοινωνικά όντα και πάντα αναζητούμε σύνδεση με τους αλλους. Οι κοινωνικοί μας δεσμοί είναι αυτοί που φτιάχνουν τα σπίτια μας και η φιλία είναι ένας από τους σημαντικότερους.
Η ιστορία της ταινίας είναι παλιά, αλλά το μήνυμα είναι διαχρονικό. Είναι η αγάπη η απάντηση σε ένα κόσμο που συνεχίζει να χτίζει τοίχους για τους μετανάστες, δεν δέχεται εύκολα τους «ξένους», πιστεύει ακόμη στην εξουσία του πιο ισχυρού, του πιο πλούσιου και του πιο φωνακλά;
Είναι σαν να περιγράφεις έναν συγκεκριμένο άνθρωπο. Αυτός ο κακός άνθρωπος έφυγε τώρα. Αν είμαστε τυχεροί η κατάσταση θα μείνει ως έχει. Αλλά χρειάζεται λίγο περισσότερο από την «αγάπη» για να αλλάξεις τον κόσμο. Χρειάζεται αγώνας. Ο Κούκι και ο Κινγκ-λου αγαπούν ο ένας τον άλλον αλλά δεν συμφωνούν πάντα, τσακώνονται και αγωνίζονται για να κερδίσουν τη θέση τους στον κόσμο.
Τώρα που ο Ντόναλντ Τραμπ δεν είναι πια στον Λευκό Οίκο, ποια είναι η άποψη σας για το μέλλον;
Γεμάτη ελπίδα
Ο κόσμος δεν θα μείνει ποτέ ο ίδιος. Οι σχέσεις και οι κοινωνικοί δεσμοί είναι το μόνο πράγμα που μένει σταθερό. Η εντροπία είναι αυτή που θα νικήσει τελικά στο τέλος. Οπότε δεν έχει νόημα να εμποδίζεις την αλλαγή. Σίγουρα η αλλαγή είναι τρομακτική, αλλά επίσης και συναρπαστική.»
Πώς ήταν η εμπειρία του να παίζεις μαζί με μια αγελάδα;
Ο καλύτερος συνεργάτης που είχα ποτέ. Ειλικρινά, οι σκηνές που της μιλάω σιγά και την αρμέγω, είναι μερικές από τις πιο αγαπημένες μου. Δεν ήταν δύσκολο. Η αγελάδα ήταν εύκολη. Αν την ταΐσεις και της φερθείς με αγάπη είναι υπέροχη. Δεν είναι τυχαίο πως υπάρχουν κουλτούρες που λατρεύουν αυτά τα υπέροχα ζώα.
Ο κόσμος ανυπομονεί για το «The Many Saints of Newark», το πρίκουελ του «The Sopranos». Είναι κι αυτή μια παλιά ιστορία με διαχρονικό μήνυμα;
Είχα αφίσα με τους «Sopranos» στο δωμάτιό μου. Το κοιτούσα με θρησκευτική ευλάβεια. Ηταν τρομακτικό να αναλαμβάνεις ρόλους που έχουν γίνει θρυλικοί μέσα στα χρόνια (σ.σ. ο Τζον Μάγκαρο παίζει στο φιλμ τον νεαρό Σίλιβο Ντάντε που υποδυόταν στη σειρά ο Στίβεν Βαν Ζαντ). Η πρόκληση ήταν να μείνει πιστός στην ιστορία των ηθοποιών αυτών και των ρόλων. Η ιστορία του «The Many Saints of Newark» δεν είναι ακριβώς τόσο παλιά όσο αυτή του «First Cow». Εδώ έχουμε κάτι που δεν έχει λυθεί ακόμη, κάτι που δυστυχώς συνεχίζεται μέχρι και σήμερα...
Το «First Cow» ήταν τυχερό γιατί κατάφερε να βγει στις αίθουσες πριν η πανδημία αλλάξει τα πάντα. Πώς πιστεύεις ότι θα βλέπουμε σινεμά στο μέλλον;
Ο προηγούμενος χρόνος άλλαξε τα πάντα. Η εμπειρία της κινηματογραφικής αίθουσας μετατράπηκε σε αχαρτογράφητα νερά. Κανείς δεν μπορεί με ασφάλεια να απαντήσει που ακριβώς θα σταματήσει όλο αυτό. Ξέρω μόνο πως από δω και πέρα τα πράγματα θα είναι διαφορετικά. Θα υπάρχουν πάντα ιστορίες. Και θα υπάρχουν πάντα άνθρωποι που θα θέλουν να τις αφηγηθούν. Και εμείς οι ηθοποιοί θα έχουμε πάντα ένα μερίδιο στην αφήγηση αυτών των ιστοριών. Αλλά τα εγγόνια μας θα βιώνουν τις ιστορίες με πολύ διαφορετικό τρόπο.
Αντιδράς στο να βλέπουμε σινεμά από το σπίτι;
Είμαι παραδοσιακός τύπος, αλλά δεν μπορείς να εμποδίσει το ρεύμα του μέλλοντος. Ο δημιουργός του κάρου ήταν προφανώς εναντίον του αυτοκινήτου. Ο ηθοποιός του θεάτρου και του ραδιοφώνου ήταν εναντίον των ταινιών. Την αλλαγή ή την αγνοείς ή την δέχεσαι. Θα ήθελα να συνεχίσω να δουλεύω ως ηθοποιός, οπότε θα πάω με το ρεύμα...
Η βιομηχανία αλλάζει. Οι ταινίες αλλάζουν. Τα Οσκαρ αλλάζουν (;). Ο κόσμος αλλάζει. Τι είναι αυτό που θα ήθελες να μείνει το ίδιο;
Ο κόσμος δεν θα μείνει ποτέ ο ίδιος. Οι σχέσεις και οι κοινωνικοί δεσμοί είναι το μόνο πράγμα που μένει σταθερό. Η εντροπία είναι αυτή που θα νικήσει τελικά στο τέλος. Οπότε δεν έχει νόημα να εμποδίζεις την αλλαγή. Σίγουρα η αλλαγή είναι τρομακτική, αλλά επίσης και συναρπαστική. Γαμώτο, είναι αυτό που γέννησε τις ταινίες και τα Οσκαρ και όλα. Ας απολαύσουμε αυτή τη σύντομη στιγμή που έχουμε σε αυτή τη ζωή και ας προσπαθήσουμε να προσφέρουμε κάποια από αυτή τη χαρά και στους επόμενους που θα έρθουν.
