O πρώτος πραγματικά πρωταγωνιστικός ρόλος του Ιαν ΜακΚέλεν στο σινεμά ήρθε το 1995, μετά από μια σειρά δεύτερων ρόλων σε διαφορετικές μεταξύ τους ταινίες (όπως το «Scandal» ή το «Six Degrees of Separation») που δεν είχαν καταφέρει παρά να ζηλέψουν ένα δείγμα από το τεράστιο ταλέντο του, αποκλειστικό προνόμιο μέχρι εκείνη τη στιγμή του βρετανικού θεάτρου και της τηλεόρασης.
Αρκούν, όμως, δύο δεκαετίες για να ισοφαρίσουν χρόνια απουσίας ενός σπουδαίου ηθοποιού από το σινεμά; Η απάντηση δεν είναι εύκολη. Μας φέρνει όμως, ενώπιον των έξι σημαντικότερων ρόλων που έπαιξε ποτέ ο Ιαν ΜακΚέλεν από το 1995 μέχρι και σήμερα, όλοι κλασικοί με τον δικό τους, αναπόφευκτο, τρόπο που ταιριάζει στο μεγαλείο του. Με πιο πρόσφατο και ίσως σπουδαιότερο όλων τον Σέρλοκ Χολμς στο «Ο Κύριος Χολμς» του Μπιλ Κόντον που παίζεται από αυτήν την εβδομάδα και στις ελληνικές αίθουσες.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Ο Κύριος Χολμς».
Ριχάρδος ο 3ος στο «Ριχάρδος ο 3ος» του Ρίτσαρντ Λονκρέιν (1995)
Διασκευασμένο από τον ίδιο τον Ιαν ΜακΚέλεν και βασισμένο σε μια από τις πιο διάσημες ερμηνείες του στο ρόλο του «Ριχάρδου του 3ου» στο Royal National Theatre, το διάσημο θεατρικό του Γουίλιαμ Σαίξπηρ παίρνει εδώ διαστάσεις μιας μεταμοντέρνας τραγωδίας, άχρονης στη λογική της ακόμη κι αν τυπικά διαδραματίζεται στα 30s, αλλά με σαφή σύμβολα που παραπέμπουν στο ναζισμό και την Ευρώπη πριν την αυγή του Β' Παγκοσμίου Πολέμου. Στιλιζαρισμένο τόσο ώστε να αντέξει τον όγκο του Ιαν ΜακΚέλεν που όταν παίζει Σαίξπηρ είναι σαν να εφευρίσκει κάθε φορά από την αρχή ολόκληρη τη θεατρική παράδοση της Αγγλίας, το φιλμ του Λονκρέιν θα τον έστελνε στα Βafta υποψήφιο για Α' Ανδρικό Ρόλο και στην αθανασία ως έναν από τους πιο αξιομνημόνευτους Ριχάρδους της κινηματογραφικής ιστορίας.
Τζέιμς Γουέιλ στο «Θεοί και Δαίμονες» του Μπιλ Κόντον (1998)
Βλέποντας ξανά και ξανά την υπέροχη ταινία του Μπιλ Κόντον μοιάζει αδύνατον να φανταστείς κάποιον άλλο ηθοποιό που θα δικαίωνε με τον καλύτερο τρόπο τον σκηνοθέτη Τζέιμς Γουέιλ. Οχι μόνο επειδή ο Ιαν ΜακΚέλεν φέρει από τη φύση του την αριστοκρατική μελαγχολία του δημιουργού του μυθικού «Φρανκενστάιν», αλλά γιατί σε ένα ιδανικό casting, ενσαρκώνει τον ομοφυλόφιλο πόθο του με τη γνώση ενός ανοιχτά γκέι ηθοποιού που θα θαύμαζε πριν απο οτιδήποτε την ανάγκη ενός ανθρώπου σε απόσυρση να μην χάσει την επιθυμία του. Σπαρακτικός και γενναιόδωρος, θα έφτανε και πάλι στο Οσκαρ Α' Ανδρικού ρόλου χωρίς να το κερδίσει - έχοντας ωστόσο κάνει την ερμηνεία του κλασική, ένα υπόδειγμα μέτρου και περισσεύματος συναισθημάτων.
Αρθουρ Ντένκερ στο «Apt Pupil» του Μπράιαν Σίνγκερ (1998)
Σε μια από τις ωραιότερες ταινίες που δεν αναγνωρίστηκαν όσο τους άξιζε, την επόμενη σκηνοθετική απόπειρα του Μπράιαν Σίνγκερ μετά τους «Συνήθεις Υπόπτους» (και μια από τις καλύτερες στιγμές του αδικοχαμένου Μπραντ Ρένφρο), βασισμένη στο ομώνυμο best-seller του Στίβεν Κινγκ, ο Ιαν ΜακΚέλεν φανερώνει το τρομακτικό του πρόσωπο σε ένα διπλό ρόλο που εκτυλίσσεται στο πρόσωπο ενός χαρακτήρα. Αυτό που καταφέρνει είναι μοναδικό, αφού ο ναζιστής που υποδύεται είναι ταυτόχρονα και ένας άνθρωπος που φέρει ανεξίτηλα τα τραύματα του πολέμου και των ενοχών που τον έχουν απομονώσει, συμπαθής και τέρας μαζί σε μια λεπτοδουλεμένων αποχρώσεων ερμηνεία από αυτές που ο Βρετανός ηθοποίος εκτελεί με σαιξπηρικό δέος και ουμανιστική γενναιοδωρία. Η ταινία θεωρήθηκε αποτυχία, αλλά αξίζει κανείς να την ανακαλύψει (αν και όχι μόνο) για την παρουσία του ΜακΚέλεν.
Μαγκνέτο στην κινηματογραφική saga των «X-Men»
H συνάντηση του Ιαν ΜακΚέλεν με την ποπ κουλτούρα ήρθε τόσο φυσικά, όσο ο Μαγκνέτο είναι πλέον αναπόσπαστο κομμάτι της ιστορίας του Βρετανού ηθοποιού. Ακομπλεξάριστα και μάλλον με περίσσιο ενθουσιασμό, ο ΜακΚέλεν εμπιστεύθηκε για ακόμη μια φορά τον Μπράιαν Σίνγκερ για να ξεκινήσει τη μεγάλη του διαδρομή στη saga των «X-Men» και να της προσφέρει αρκετή από τη σοφία, το κύρος και τη βαρύτητα που πάντοτε την έκανε να ξεχωρίζει. Σε ιστορικό δίδυμο με τον κολλητό του Πάτρικ Στιούαρτ (στο ρόλο του Professor X), ο Ιαν ΜακΚέλεν δεν χρειάστηκε να διαβάσει τις περιπέτειες του ηρωά του για να αντιληφθεί με τη μία πώς υποδύεσαι κάτι τόσο χάρτινο που μοιάζει την ίδια στιγμή αφοπλιστικά ανθρώπινο.
Γκάνταλφ ο Γκρίζος στην τριλογία του «Αρχοντα των Δαχτυλιδιών» και στην τριλογία του «Hobbit» του Πίτερ Τζάκσον
Ακόμη περισσότερο και από τον Μαγκνέτο της Marvel, ο Ιαν ΜακΚέλεν μπορεί να είναι περήφανος για το εντυπωσιακό του άλμα στην φαντασία με το πιο εμβληματικό ίσως ρόλο της καριέρας του, αυτόν του μάγου Γκάνταλφ από το σύμπαν του Τζ.Ρ.Ρ Τόλκιν, έτσι όπως τον έκανε πραγματικότητα ο Πίτερ Τζάκσον. Xτυπώντας διάνα στην επιλογή του ηθοποιού που θα μπορούσε να κλείσει μέσα του όλη τη δύναμη της Μέσης Γης και μαζί τη σοφία αιώνων, o Τζάκσον άφησε τον ΜακΚέλεν να μεγαλουργήσει - να χαρίσει και στις δύο τριλογίες μερικές από τις πιο αξιομνημόνευτες σκηνές της και να χτίσει σκηνές απίστευτου δραματικού βάθους όταν ο Γκάνταλφ οφείλει να αποκαλύψει στη συντροφιά του πως το εύθραυστο της ύπαρξης βρίσκεται πάνω από κάθε μαγεία. Μια υποψηφιότητα για Οσκαρ Β' Ανδρικού Ρόλου για τη «Συντροφιά του Δαχτυλιδιού» το 2001 δεν είναι αρκετή για να τιμήσει και τις έξι εμφανίσεις του ΜακΚέλεν στο σημαντικότερο έπος των δύο τελευταίων δεκαετιών.
Σέρλοκ Χολμς στο «Ο Κύριος Χολμς» του Μπιλ Κόντον (2015)
Στη δεύτερη συνεργασία του με τον Μπιλ Κόντον, 17 χρόνια μετά το «Θεοί και Δαίμονες», ο Ιαν ΜακΚέλεν τερματίζει με τον πιο απολαυστικό, σπαρακτικό και μεγαλειώδη τρόπο τι σημαίνει να υποδύεσαι έναν άνθρωπο της τρίτης ηλικίας που τυχαίνει ταυτόχρονα να είναι και ένας μύθος. Με ακρίβεια, κινησιολογία και ρυθμό που συγκινεί, ο ΜακΚέλεν κουβαλάει μέσα του όλη την τεράστια ιστορία του Σέρλοκ Χολμς και πάνω στο μύθο του χτίζει ένα χαρακτήρα που χρειάζεται μόνο ένα βλέμμα, μια κίνηση των ώμων και μερικές σε άπταιστα αγγλικά φράσεις για να μείνει κλασικός. Οπως και 17 χρόνια πριν, ο Ιαν ΜακΚέλεν μοιάζει αδύνατον να μην φτάσει στην υποψηφιότητα για το Οσκαρ Α' Ανδρικού Ρόλου και σχεδόν αδιανόητο να μην το κερδίσει. Ευτυχώς ενεργός στα 76 του χρόνια, όσο λίγοι συνομίληκοι του στο σινεμά.
Διαβάστε ακόμη:
- To συγκινητικό αντίο του Ιαν ΜακΚέλεν στον Κρίστοφερ Λι
- Ο «Mr. Holmes» του Ιαν ΜακΚέλεν δεν είναι αυτός που νομίζετε...
- Berlinale 2015 - Ο Ιαν ΜακΚέλεν αψηφά το θάνατο στη συνέντευξη Τύπου του «Mr. Holmes»
- Πώς θα είναι το «X-Men: Apocalypse» χωρίς τον Ιαν ΜακΚέλεν και τον Πάτρικ Στίουαρτ;
- O Ιαν ΜακΚέλεν και η σημασία του coming out
- Ντέιμιαν Λούις: ο άνθρωπος που πρόσβαλε και μετά ζήτησε συγγνώμη από τον Ιαν ΜακΚέλεν
Tags: Ιαν ΜακΚέλεν, Ο Κύριος Χολμς
