Η λίστα με τα βραβεία που ακολουθεί δεν θα τη συναντήσετε σε καμία επίσημη τελετή βράβευσης που υποτίθεται ότι τιμά τις ταινίες της χρονιάς. Επομένως, απαιτεί την προσοχή, την ανοχή και κύρίως την κατανόηση σας. Κάποιοι από τους παρακάτω βραβευθέντες ίσως δεν θα πάρουν ποτέ κανένα άλλο βραβείο στη ζωή τους. Και σίγουρα κανένα σαν κι αυτά.
Βραβείο «Αλίκη Βουγιουκλάκη»
Το παίρνει δικαιωματικά το «Χτυποκάρδια στο Γραφείο» Ρεγκί Ρουανσάρ, που μοιάζει τόσο πολύ με τη «Μοντέρνα Σταχτοπούτα» που είσαι σίγουρος πως από κάποια γωνία θα εμφανιστεί το Αλικάκι να ζητάει σοκολάτες και ζαμπόν - από το καλό - για τα αδερφάκια της από τον μπακάλη της γειτονιάς. Περισσότερες ομοιότητες ανάμεσα στις δύο ταινίες εδω...
Βραβείο «Τρόπος για να σου περάσει το hangover»
Ανήκει στο «Frances Ha» του Νόα Μπόμπακ για το κόλπο που μας μαθαίνει να κοιμόμαστε με το ένα πόδι στο πάτωμα προκειμένου να φύγει το μεθύσι. Αν σας πούμε ότι το δοκιμάσαμε θα μας πείτε τρελούς. Αν σας πούμε κιόλας ότι πιάνει;
Βραβείο «Το ξανακάνω στο Autobianchi»
Το παίρνει από σύσσωμο τον ανδρικό πληθυσμό η Κάμερον Ντιάζ στον «Συνήγορο» του Ρίντλεϊ Σκοτ γιατί γαμάει - κυριολεκτικά - ένα παρμπρίζ αυτοκινήτου σε μια σκηνή ανθολογίας που αλλάζει όλα όσα γνωρίζατε για το πόσο πολύ μπορεί μια γυναίκα να αγαπάει τους τέσσερις τροχούς.
Βραβείο «Σαν τούρκικο σίριαλ»
Το κερδίξει επάξια το «Ενα Πλοίο από την Παλαιστίνη» του Νίκου Κούνδουρου, που προς τιμήν του είναι αδύνατον να το περιγράψεις σε κάποιον που δεν το έχει δει, αφού μέσα σε 120 λεπτά χωράει από «κατηγορώ» για το τέλος της Σοβιετικής Ενωσης, όλο το Παλαιστινιακό, στοές Μασόνων, κριτική προς τα μέσα μαζικής ενημέρωσης, αντιφασιστικά συνθήματα, πολύ άγαρμπο σεξ, περσικά χειροποίητα χαλιά και η λέξη «πουτάνα» που ακούγεται ίσαμε και 500 φορές.
Βραβείο «Πιο queer πεθαίνεις»
Αφιερώνεται εξαιρετικά στους τρεις αεροσυνοδούς του «Δεν Κρατιέμαι» του Πέδρο Αλμοδόβαρ. Υπήρξαν το πιο απολαυστικό πράγμα στο εν λόγω εναέριο ημι-αποτυχημένο κωμικό ντελίριο, έκαναν τη χορογραφία του «I'm so Excited» ανάρπαστη και επιτέθηκαν στην ομοφοβία του ευρύ κοινού που δεν αντέχει τις... τρελές με μεγατόνους queer τρέλας!
Βραβείο «Ου επιθυμήσεις τη γυναίκα του πλησίον σου»
Το παίρνει το «September» της Πέννυς Παναγιωτοπούλου, αφού η Αννα θα την ακούσει με τη γειτόνισσα και θα αρχίσει από το να αλλάζει τη διακόσμηση στο σπίτι της μέχρι και να απαγάγει τα παιδιά της. Σε μια ταινία που μιλάει για τη μοναξιά με τον αθόρυβο τρόπο ενός ψιθύρου - για να μην ξεχνιόμαστε.
Βραβείο «Φρανσουάζ Αρντί»
Στο «Νέα και Ομορφη» του Φρανσουά Οζόν, που χωρίζει τις βινιέτες/εποχές της ηρωίδας του με τέσσερα τραγούδια της Φρανσουάζ Αρντί, θυμίζοντας όλους τους λόγους για τους οποίους το retro nostalgie μιας από τις πιο υπέροχες φωνές της Γαλλίας θα παραμένει πάντα ο καλύτερος τρόπος για να αφηγηθείς μιας ιστορία. Ακούστε εδώ και τα τέσσερα τραγούδια της Φρανσουάζ Αρντί που ακούγονται στην ταινία.
Βραβείο «Κάνω είσοδο»
Καμιά δεν μπορεί να το κάνει καλύτερα και τουλάχιστον όχι τόσο glamorous και απέριττα όσο η Μάγκι Σμιθ στο «Κουαρτέτο» του Ντάστιν Χόφμαν. Φτάνοντας στον οίκο ευγηρίας για μουσικούς, η ντίβα μπαίνει αργά, στέκεται στο κέντρο μιας μεγάλης σάλας και αφήνει το χειροκρότημα να γίνει το καλωσόρισμα μιας Θεάς. Maggie rules, λέμε...
Βραβείο «Αυτό είναι Β' Ανδρικός Ρόλος, ρε»
Στον Βέρνερ Χέρτζογκ στο «Jack Reacher» του Κρίστοφερ ΜακΚουάρι. Οπως χαρακτηριστικά γράψαμε όταν είδαμε την ταινία: «...ο Βέρνερ Χέρτζογκ δεν είναι απλά επιβλητικός, τρομακτικός (βοηθάει φυσικά και το γυάλινο μάτι που φοράει) και πειστικός ως ένας πρώην κατάδικος στη Σιβηρία και νυν αρχιμαφιόζος. Από τη στιγμή που εμφανίζεται για πρώτη φορά στην ταινία, σχεδόν όλα τα υπόλοιπα σταματούν να σε ενδιαφέρουν και το μόνο που εύχεσαι είναι, εκτός από το να μην συναντήσεις ποτέ έναν τέτοιο άνθρωπο στο δρόμο σου, να μπορούσες να τον δεις λίγο περισσότερο.»
Βραβείο «Το κιτς είναι το νέο σέξι»
Στο «Paperboy» του Λι Ντάνιελς που μέσα στην illustre φτηνάντζα του αναδεικνύει από τα μπούτια της Νικόλ Κίντμαν μέχρι το άσπρο βρακάκι του Ζακ Εφρον, διασχίζοντας το σεξ εξ αποστάσεως, το pissing και τα ιδρωμένα φανελάκια που πρέπει να κόστισαν στην παραγωγή περισσότερο και από όσο σε έναν ανυποψίαστο θεατή που μπήκε για μαλλί και βγήκε... γουλί.
Βραβείο «One Man Show»
Το κάνει ολομόναχος, σωματικός, ελεγειακός ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ στο «Ολα Χάθηκαν» του Τζέι Σι Τσάντορ. Και το κάνει χωρίς λόγια, σηκώνοντας πάνω του τις δεκαετίες που ο ίδιος έχτισε με την καριέρα του. Αν καταφέρνει στα 80 του χρόνια καταφέρνει να σε αφήνει άφωνο... δεν υπάρχουν πραγματικά άλλα λόγια για να τον αποθεώσεις.
Βραβείο «Κλεμμένα Ονειρα στο πιο royal τους»
Στη «Diana» του Ολιβερ Χιρσμπίγκελ. Επί δύο ώρες, μια ακατάσχετη καθημερινή σαπουνόπερα προσπαθεί να σε πείσει πως αυτό που βλέπεις είναι μια βιογραφία, ένα φιλμ για μια σπουδαία προσωπικότητα, μια ταινία τέλωσπαντων. Αμ, δε... Σε prime time πριν τις ειδήσεις για καλό lead in και πολύ της είναι.
Βραβείο «Βυζάκια έξω λοιπόν»
Αφού έκανε διαολεμένη ζέστη. Και είχε και δίπλα της δύο καυτά αγόρια. Τι να κάνει; Eστω και για λίγα δευτερόλεπτα επί τη οθόνης, η Κρίστεν Στίουαρτ κερδίζει τον τίτλο της γυμνόστηθης της χρονιάς στο «Στο Δρόμο» του Βάλτερ Σάλες, όχι λόγω μεγέθους, αλλά επειδή ήταν έτσι κι αλλιώς από τα λίγα πράγματα που κράτησαν ψηλά το ηθικό των μπιτ στην ταινία.
Βραβείο «Γλώσσα δεν έβαλες μέσα»
Στα 109 λεπτά του «Πριν τα Μεσάνυχτα», όπου ο Ιθαν Χοκ και η Ζιλί Ντελπί εξαντλούν το mumblecore στέλνοντας το για αιώνιες διακοπές στην Καρδαμύλη. Ευτυώς που στη μεσαία σκηνή του τραπεζιού μιλούν λίγο και οι υπόλοιποι συνδαιτημόνες γιατί διαφορετικά όλο το σενάριο θα έγραφε πάνω στους διαλόγους μόνο Σελίν και Τζέσι. Και ευτυχώς που για ακόμη μια φορά, θα θέλαμε να μιλάνε για αρκετές ώρες ακόμη...
Βραβείο «Καταραμένη Πείνα»
Στο «Αγόρι Τρώει το Φαγητό του Πουλιού»](https://flix.gr/cinema/to-agori-troei-to-faghto-toy-poylioy.html) του Εκτορα Λυγίζου. Ούτε σουβλάκια, ούτε μοσχαράκια. Μόνον λίγο καναβούρι και φυσικά το πρωτεϊνούχο σπέρμα που δίνει πάντα λύσεις - εκεί που δεν το περιμένεις. Φήμες λένε πως χορταίνει και με το παραπάνω. Οχι όσο μας χόρτασε βέβαια μια ταινία που εδώ και καιρό η γεύση της αδυνατεί να φύγει από τη μυαλό μας.
Βραβείο «Μπένεντικτ Κάμπερμπατς»
Το μοιράζονται τρεις ταινίες: το «Star Trek Into Darkness» του Τζέι Τζέι Εϊμπραμς, το «O Aνθρωπος που Πούλησε τον Κόσμο» του Μπιλ Κόντον και το «12 Χρόνια Σκλάβος» του Στιβ ΜακΚουίν που όλες πήραν ένα αστεράκι παραπάνω επειδή σε αυτές πρωταγωνιστεί το νέο pet όσων δεν μπορούν να αντισταθούν ούτε δευτερόλεπτο στο «μέγεθος» της προσωπικότητας και του ταλέντου του Βρετανού που ισοπεδώνει όλους τους Βρετανούς. We want more.
Περισσότερα Best of 2013
- Best of 2013: Οι αφίσες με την τέλεια ομορφιά
- Best of 2013: Τόσο πολύ νερό...
- Best of 2013: Μέσα μου σ' έχω Σατανά!
- Worst of 2013: Τα #fail της χρονιάς
- Best of 2013: Τα looks της χρονιάς
- Best of 2013: οι μεγάλες συγκινήσεις της χρονιάς
- Best of 2013: Μετανοείτε, έρχεται το τέλος
- Best of 2013: The Mixtape of the Year
- Best of 2013: Μόνοι, αλλά όχι στο σπίτι…
- Τι βλέπαμε στην TV το 2013: Οι 11 καλύτεροι τίτλοι αρχής
Tags: best of 2013
