Πώς ακούγεται το «Where Is My Mind» των Pixies στους mellow τόνους του μεξικάνικου ξυλόφωνου; Αδέξια, παράξενα, αμήχανα, χαριτωμένα, ακριβώς όπως κυλά αυτό εδώ το καλοκαίρι του 15χρονου Εκτορ. Μαζί με τη μαμά του, την Παλόμα, κάνει διακοπές σ’ ένα παραλιακό ξενοδοχείο, χωρίς πολύ κόσμο, μέσα στην καυτή Αυγουστιάτικη ζέστη. Η Παλόμα κι ο Εκτορ έχουν μια σχέση που θυμίζει περισσότερο αδέλφια ή πλατωνικούς εραστές. Μαμά και γιος κρατούν τη σχέση τους σφιχτά σφραγισμένη απ’ οτιδήποτε συμβαίνει έξω από εκείνους. Αλείφουν ο ένας τον άλλον με αντηλιακό για προστασία. Παίζουν χαρτιά, ακούν χαζά τραγούδια στο ραδιόφωνο και γελάνε, μοιράζονται το κλαμπ σάντουιτς με τον ιδανικό τρόπο: εκείνος τρώει όλες τις πίκλες. Εκείνη τρώει όλες τις τομάτες. Είναι χαρούμενοι κι απολαμβάνουν αυτή την κοινής αποδοχής κτητικότητα μιας σχέσης που δεν έχει υπάρξει παρά δυαδική.
Μέχρι τη στιγμή που ο Εκτορ θα γνωρίσει την Τζασμίν, ένα συνομήλικό του κορίτσι που μπορεί να κάνει κάτι μαγικό: να βάλει το χέρι της μέσα από το μαγιό του και να τον εκσφενδονίσει σε σύμπαντα νέα που τον αναστατώνουν! Με ένα απλό, αλλά εξαιρετικά εύστοχο σενάριο, με λίγα πλάνα που αυτόματα μεταφέρουν την ελαφρότητα του καλοκαιριού, το μπέρδεμα της εφηβείας, το σεξουαλικό αδιέξοδο της απορίας και της εξερεύνησης, ο Μεξικανός Φερνάντο Εϊμπκε συνθέτει το δικό του σνακ που καλύπτει κάθε ανάγκη και γεμίζει τα μάτια νοστιμιά.
Εχοντας τιμηθεί φέτος με το Βραβείο Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ του Σαν Σεμπαστιάν, ο δημιουργός του υπέροχου «Temporada de Patos» που το 2004 προβλήθηκε σε 90 διεθνή φεστιβάλ, ανάμεσά τους στις Κάννες αλλά και στη Θεσσαλονίκη, και του «Lake Tahoe» που το 2008 συγκίνησε το Φεστιβάλ Βερολίνου, σερβίρει μία ακόμα ταινία τρυφερή, αφοπλιστικά ειλικρινή, τόσο μελαγχολική όσο η Παλόμα που βλέπει τη ζωή της να ξεθωριάζει και τόσο εκστατική όσο τα πυροτεχνήματα που ακούει ο Εκτορ να σκάνε μέσα στο κεφάλι του.
