Το «The Irishman» («Ο Ιρλανδός») του Μάρτιν Σκορσέζε έκανε την μεγάλη πρεμιέρα του στο New York Film Festival κι απέσπασε διθυραμβικές κριτικές, οι οποίες το αξιολογούν ως ένα αυτόματα κλασικό αριστούργημα και μία από τις καλύτερες ταινίες της καριέρας του.
Διαβάστε αναλυτικά: «Αυτόματα κλασικό», «Αριστούργημα», «Συναρπαστικό»: Αυτές είναι οι πρώτες κριτικές για τον «Ιρλανδό» του Μάρτιν Σκορσέζε
Ο "Ιρλανδός" επικοινωνεί με την επιτάφια φύση του "Barry Lyndon". Μιλάει για τις ζωές που έρχονται και χάνονται, την ανθρώπινη τραγικότητα, το δράμα, τη βία, το θόρυβο, την απώλεια. Kι ότι όλοι μας, χωρίς εξαίρεση, θα σβήσουμε, θα εξαφανιστούμε...»
Ανάμεσα στο κοινό ήταν κι ο Γκιγιέρμο Ντελ Τόρο. Κι όπως ομολόγησε κι ίδιος «έπαθε σοκ». Ο μεξικανός οσκαρικός σκηνοθέτης («Η Μορφή του Νερού», «Ο Λαβύρινθος του Πάνα», «Πορφυρός Λόφος») γενναιόδωρος πάντα απέναντι στο σινεμά των άλλων, κατέθεσε τις σκέψεις του, με ένα χειμαρρώδες κείμενο που μοιράστηκε με τους followers του σε 13 tweets.
Ο Ντελ Τόρο αναλύει την ταινία, βρίσκοντας χνάρια του Μπρεσόν, του Κιούμπρικ, ακόμα και του Τζόνι Κας. Υποκλίνεται στον Ντε Νίρο (περιέργως, δεν αναφέρει τον Πατσίνο) αλλά περιγράφει την ερμηνεία του Τζο Πέσι ως αυτή που έχει τη μεγαλύτερη βαρύτητα στην ταινία:
Ο Πέσι ερμηνεύει με μεγαλειώδη μινιμαλισμό. Εξαιρετικά. Η ερμηνεία του έχει τη βαρύτητα μιας μαύρης τρύπας - έλκει και ρουφά όλες τις υπόλοιπες...»
Αξίζει τον κόπο να διαβάσετε όλο το κείμενο, ειδικά όταν καταλήγει έτσι: «Η ταινία χρειάζεται χρόνο για να αποκαλυφθεί μέσα μας - θα ακολουθήσει μια παρόμοια διαδικασία με το θάνατο και την απώλεια. Θα τη συνειδητοποιήσουμε με τον καιρό. Πιστεύω ότι η δύναμή της θα περάσει κάτω από το δέρμα μας και, με το πέρασμα του χρόνου, θα προκαλέσει μία τρομακτική αποκάλυψη. Γιατί είναι ένα πραγματικό αριστούργημα...»
1/13: 13 Tweets about Scorsese's The Irishman: First- the film connects with the epitaph-like nature of Barry Lyndon. It is about lives that came and went, with all their turmoil, all their drama and violence and noise and loss… and how they invariably fade, like we all do…
— Guillermo del Toro (@RealGDT) September 30, 2019
2/13 “It was in the reign of George III that the aforesaid personages lived and quarrelled; good or bad, handsome or ugly, rich or poor, they are all equal now." We will all be betrayed and revealed by time, humbled by our bodies, stripped off our pride.
— Guillermo del Toro (@RealGDT) September 30, 2019
3/13 The film is a mausoleum of myths: a Funereal monument that stands to crush the bones beneath it. Granite is meant to last but we still turn to dust inside it.
— Guillermo del Toro (@RealGDT) September 30, 2019
4/13 It’s the anti”My Way” (played in every gangster wedding in the world). Regrets they had more than few. The road cannot be undone and we all face the balance at the end. Even the voice over recourse has DeNiro trailing off into mumbled nonsense-
— Guillermo del Toro (@RealGDT) September 30, 2019
5/13 I remember, in a documentary about Rick Rubin- he explained how Johnny Cash singing “Hurt” (having lived and lost and gone to hell and back) gave it a dimension it could not have in the voice of a -then- young Trent Reznor (even if he composed it). This film is like that.
— Guillermo del Toro (@RealGDT) September 30, 2019
6/13 Scorsese started hand-in-hand with Schrader, as young men, looking for Bresson. This movie transmogrified all the gangster myths into regret. You live this movie. It never goes for the sexy of violence. Never for the spectacle. And yet it is spectacularly cinematic.
— Guillermo del Toro (@RealGDT) September 30, 2019
7/13 Film has the inexorabie feeling of a crucifixion- from the point of view of Judas. Every Station of the cross permeated by humor and a sense of banality- futility- characters are introduced with their pop-up epitaphs superimposed on screen: “This is how they die”
— Guillermo del Toro (@RealGDT) September 30, 2019
8/13 I never thought I would see a film in which I’d root hard for Jimmy Hoffa- but I did- perhaps because, in the end, he, much like the Kennedys, represented also the end of a majestic post-war stature in America.
— Guillermo del Toro (@RealGDT) September 30, 2019
9/13 Pesci supremely minimalistic. Masterful. He is like a black hole- an attractor of planets- dark matter. DeNiro has always fascinated me when he plays characters that are punching above their true weight - or intelligence- That’s why I love him in so much Jackie Brown-
— Guillermo del Toro (@RealGDT) September 30, 2019
10/13 An interesting transfer between these characters: Pesci- who has played the Machiavellian monster, regains a senile innocence, a benign oblivion and De Niro’s character - who hass operated in a moral blank- gains enough awareness - to feel bitter loneliness.
— Guillermo del Toro (@RealGDT) September 30, 2019
11/13 I believe that much is gained if we cross-reference our transgressions with how we will feel in the last three minutes of our life- when it all becomes clear: or betrayals, our saving graces and our ultimate insignificance. This film gave me that feeling.
— Guillermo del Toro (@RealGDT) September 30, 2019
12/13 This film needs time- however- it has to be processed like a real mourning. It will come up in stages… I believe most of its power will sink in, in time, and provoke a true realization. A masterpiece. The perfect corollary Goodfellas and Casino.
— Guillermo del Toro (@RealGDT) September 30, 2019
13/13 See it. In a theatre. This movie languished in development in studio vaults for so long… having it here, now, is a miracle. And, btw- fastest 3 hours in a cinema. Do not miss it.
— Guillermo del Toro (@RealGDT) September 30, 2019
Διαβάστε περισσότερα:
- «Θέλεις να γίνεις μέρος της Ιστορίας;»: Νέο - εκρηκτικό - τρέιλερ για το «The Irishman» του Μάρτιν Σκορσέζε
- Ο Ρόμπερτ Ντε Νίρο απέκλεισε τον Μίκι Ρουρκ από το «The Irishman» του Μάρτιν Σκορσέζε;
- Θα δούμε το «The Irishman» του Μάρτιν Σκορσέζε στις ελληνικές αίθουσες;
