Δεν είναι δύσκολο να αντιληφθείς ότι ο Πασκουάλ Σίστο είναι visual artist βλέποντας την ταινία του, αφού η αισθητική και το στιλ αναδεικνύονται σε ένα από τα βασικά δομικά υλικά της. Από την αρχιτεκτονική των πλάνων και το σχήμα του κάδρου, μέχρι την χρωματική παλέτα και την ηχητική μπάντα, όλα στο «John and the Hole» δείχνουν προμελέτη, προσοχή θα μπορούσε να πει κανείς ακόμη και συμβολισμό.
Το σενάριο αντίθετα, βασισμένο σε ένα διήγημα του Νικολάς Τζιακομπόνε, συνεργάτη του Αλεχάντρο Γκονζάλες Ινιαρίτου, είναι αφαιρετικό, μινιμαλιστικό, σχεδόν κρυπτικό. Ο Τζον του τίτλου, είναι ο δεκατριάχρονος γιος μιας καλοβαλμένης οικογένειας που κατοικεί σε ένα θαυμάσιο σπίτι στα προάστια, παίζει τένις με φιλοδοξίες πρωταθλητισμού και βιώνει μια προστατευμένη, αδιατάρακτη ζωή. Μέχρι την στιγμή που θα ανακαλύψει λίγο πιο πέρα από την πίσω αυλή του σπιτιού του, μια εγκαταλελειμμένη κατασκευή, ένα καταφύγιο που κάποιος έσκαβε για κάποιο λόγο, μια βαθιά τσιμεντένια τρύπα στο έδαφος.
Η εφηβική περιέργεια του Τζον που ήδη τον παρότρυνε σε μερικές απροσδόκητες πράξεις θα τον οδηγήσει να κάνει κάτι αληθινά ανεξήγητο. Ενα βράδυ θα ναρκώσει τον πατέρα, την μητέρα και την αδελφή του και θα τους μεταφέρει στην τσιμεντένια τρυπα και θα τους κρατήσει εκεί για μέρες, προσφέροντάς τους μόνο τα βασικά για να επιβιώσουν, όσο εκείνος μόνος στο σπίτι συνεχίζει την ζωή του δοκιμάζοντας ρουτίνες και μηχανισμούς μιας ενήλικης ζωής.
O Πασκουάλ Σίστο με τον πρωταγωνιστή Τσάρλι Σότγουελ
Το φιλμ του Σίστο υιοθετεί το στιλ ενός στεγνού, arthouse θρίλερ για να διερωτηθεί για πράγματα όπως η οικογένεια, η ενηλικίωση και το υπαρξιακό άγχος και το κάνει με εντυπωσιακά αποστασιοποιημένο τρόπο που δεν σου επιτρέπει καμμιά βεβαιότητα για το τι ακριβώς συμβαίνει στην οθόνη και γιατί. Η εισαγωγή μιας σκηνής όπου ένα μικρό κορίτσι -άσχετο με τους χαρακτήρες της ταινίας- ζητά από την μητέρα της να της διαβάσει μια ιστορία κι εκείνη ξεκινά να της διαβάζει αυτή του Τζον και της οικογένειάς του, σε αποπροσανατολίζει περαιτέρω με αναμφίβολα γοητευτικό τρόπο. Κι ακόμη περισσότερο όταν η μητέρα και η κόρη της θα επανεμφανιστούν ξανά σε μια σκηνή που θα μπορούσε να ξεκινήσει το δικό της αλλόκοτο spin off στόρι.
Δημιουργώντας μια σταθερή αίσθηση ανησυχίας, κρατώντας το ενδιαφέρον παρά το ότι προσφέρει στον θεατή μόνο τα απολύτως απαραίτητα στοιχεία για να ακολουθήσει την πορεία του, το «John and the Hole» προβάλλει ως ένα κινηματογραφικό αίνιγμα που σε καλεί να κοιτάξεις στο βάθος της δίχως να δίνει εύκολες (ή καθόλου) απαντήσεις, μα καλώντας σε να δομήσεις τα δικά σου εσωτερικά ερωτηματικά.
Περισσότερα από το φετινό Sundance
- Sundance 2021: To «In the Same Breath» της Νανφού Γουάνγκ, μιλά για τον Covid-19 και επί προσωπικού
- Sundance 2021: Το «One for the Road» μάλλον δεν κάνει τον παραγωγό του, Γουονγκ Καρ Γουάι, περήφανο
- Το «Censor» είναι ένα αιματοβαμένο, meta σχόλιο, για το σημείο όπου η ψύχωση συναντά το σινεμά
- Ενας «Secret Garden» ανθίζει στο φεστιβάλ του Sundance
- Sundance 2021: Το «One for the Road» μάλλον δεν κάνει τον παραγωγό του, Γουονγκ Καρ Γουάι, περήφανο
- Sundance 2021: Ο Μπεν Γουίτλι επιστρέφει στις ρίζες (του) με το «In the Earth»
- Sundance 2021: Οταν ο Σίον Σόνο συνάντησε τον Νίκολας Κέιτζ στο «Prisoners of the Ghostland»
- Sundance 2021: Το «Passing» αποδεικνύει ότι η Ρεμπέκα Χολ είναι εξαιρετική κι ως σκηνοθέτης
- Sundance 2021: To «Land» της Ρομπιν Ράιτ σε συγκινεί αποφεύγοντας την πεπατημένη
