Το πιο γλυκό στη δήλωση που έκανε ο Μάρτιν Σκορσέζε για τον Μπομπ Ράφελσον που έφυγε από τη ζωή πριν λίγες ημέρες, είναι πως φροντίζει ν' αναφέρει ότι δεν ήταν στενοί προσωπικοί φίλοι: ότι, δηλαδή, δεν γράφει ένα κείμενο για κάποιον που αγάπησε, αλλά για κάποιον που θαύμασε πολύ, που τον επηρέασε και τον οποίο θεωρεί από τους σπουδαιότερους στην Ιστορία του σινεμά.
Διαβάστε ακόμη: Κανένα εύκολο κομμάτι. Εφυγε ο Μπομπ Ράφελσον, η ατίθαση καρδιά του αμερικανικού σινεμά του '70
Γράφει ο Σκορσέζε, «Ο Μπομπ Ράφελσον ήταν καθοριστική μορφή στην ιστορία του κινηματογράφου, κυρίως του αμερικανικού κινηματογράφου κι αποτέλεσε μια γέφυρα ανάμεσα σε δυο εποχές της παραγωγής του Χόλιγουντ. Κυριολεκτικά γεννήθηκε μέσα στο παλιό Χόλιγουντ - ο ξάδελφός του ήταν ο σπουδαίος σεναριογράφος Σάμσον Ράφαελσον, ένας από τους σημαντικούς συνεργάτες του Λιούμπιτς - κι ήταν ένας από τους ανθρώπους που κατέστησαν δυνατό το Νέο Χόλιγουντ, ως παραγωγός κι έπειτα ως σκηνοθέτης.»
Ο Σκορσέζε επισημαίνει ότι δεν γράφει για τον Ράφελσον χάρη σε κάποια προσωπική σχέση μεταξύ των δυο ανδρών, αλλά από βαθύ σεβασμό στη συνεισφορά του Ράφελσον στην τέχνη του κινηματογράφου. Αναγνωρίζει, μάλιστα, ένα μεγάλο χρέος προς τον Ράφελσον, λέγοντας ότι χωρίς τον «Ξένοιαστο Καβαλάρη», όπου ήταν ο παραγωγός, μπορεί να μην ήταν ποτέ εφικτό ταινίες σαν τον δικό του «Ταξιτζή» να βρουν το κοινό τους.
Και συμπληρώνει, «Η εταιρία του, η BBS, έκανε την παραγωγή στον "Ξένοιαστο Καβαλάρη", την ταινία που άλλαξε τα πάντα κι άνοιξε το δρόμο για να κάνουμε ταινίες εμείς, η δική μου γενιά. Κι έπειτα, σε στενή συνεργασία με τον Τζακ Νίκολσον, έκανε το "Πέντε Εύκολα Κομμάτια", μια τεράστια επιτυχία και μια σπουδαία ταινία που πραγματικά αποτύπωσε τη διάθεση της χώρας εκείνη την εποχή. Οταν βλέπεις αυτή την ταινία, ή την επόμενη με τον Τζακ Νίκολσον, το "The King of Marvin Gardens", ή το πανέμορφο ιστορικό έπος "Mountains of the Moon", βλέπεις σινεμά βασισμένο στη γλώσσα του κλασικού Χόλιγουντ, αλλά προσαρμοσμένο με εξαιρετική ευαισθησία σε μια διαφορετική εποχή. »
Κλείνοντας, ο Σκορσέζε συγκινεί: «Ο Μπομπ κι εγώ συναντήθήκαμε λίγες μόνο φορές και δεν τον γνώρισα ποτέ καλά, αλλά εμείς οι σκηνοθέτες του χρωστάμε πολλά. Στην ιστορία της δικής μας τέχνης, ήταν ένας γίγαντας.»
