Ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες συνδέθηκε με τον κινηματογράφο, όχι απλώς επειδή τα μυθιστορήματά του, γλαφυρά και περιγραφικά τόσο ώστε να διαβάζονται σαν εικόνες, μεταφέρθηκαν πολλάκις στο σινεμά. Αλλά, κυρίως, επειδή το σινεμά ήταν μέρος της ζωής του και της καριέρας του. Γνήσιος σινεφίλ, ο Μάρκες δούλεψε για χρόνια ως κριτικός κινηματογράφου, την εποχή μάλιστα που η κριτική αποτελούσε ουσιαστικό λογοτεχνικό, ακόμα και φιλοσοφικό είδος. Ιδρυσε το Κέντρο Κινηματογράφου της Λατινικής Αμερικής, στην Αβάνα της Κούβας και υπήρξε ο Επίτιμος Πρόεδρός του. Επιπλέον, πέρα από τις κινηματογραφικές μεταφορές των μυθιστορημάτων του, επέλεξε να υπογράψει ο ίδιος σενάρια: ξεκίνησε το 1964, διασκευάζοντας, μαζί με τον Κάρλος Φουέντες, τον «Χρυσό Κόκορα» του Χουάν Ρούλφο, για την ταινία που σκηνοθέτησε ο Ρομπέρτο Γκαβαλντόν και συνέχισε με το «Tiempo de Morir» του Αρτούρο Ριπστάιν το 1966 και το «Un señor muy viejo con unas alas enormes» («Ενας Πολύ Μεγάλος Αντρας με Πελώρια Φτερά») το 1988, με σκηνοθέτη τον Αργεντίνο Φερνάντο Μπίρι, με τον οποίο ήταν συμφοιτητές στην Πειραματική Σχολή Κινηματογράφου της Ρώμης. Πάντα ανοιχτόμυαλος, λάτρης της λαϊκής ψυχαγωγίας, ο Μάρκες υπέγραψε το 1991 και το σενάριο της τηλεοπτικής σειράς «Amores Difíciles», όπως και δεκάδες τηλεταινίες.
Στο Ακαπούλκο, το 1965, ο Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες φωτογραφίζεται εν μέσω της «καλλιτεχνικής κολεκτίβας» που κινηματογραφεί το «En este pueblo no hay ladrones» / «Σ' Αυτό το Χωριό δεν Υπάρχουν Κλέφτες», παρέα με τους Λουίς Μπουνιουέλ, Λουίς Αλκορίσα, Αρτούρο Ριπστάιν, Αλμπέρτο Ισαάκ και Αλβαρο Μούτις
Ο Γκαρσία Μάρκες ξεκίνησε να γράφει την «Απίστευτη και Θλιβερή Ιστορία της Αθώας Ερέντιρα και της Ασπλαχνης Γιαγιάς της» ως κινηματογραφικό σενάριο. Στην πορεία, αυτή η εκδοχή ανατράπηκε, το χειρόγραφο μάλιστα χάθηκε και η ιστορία εξελίχθηκε στο γνωστό μυθιστόρημα. Το 1983, ωστόσο, μαζί με τον Ρούι Γκουέρα, ο συγγραφέας διασκεύασε το βιβλίο και πάλι σε σενάριο για την ομότιτλη ταινία. Κι άλλα από τα αναγνωρισμένα του μυθιστορήματα και διηγήματα μεταφέρθηκαν, φυσικά, στο σινεμά: ο Φραντσέσκο Ρόσι σκηνοθέτησε το 1987 το «Χρονικό Ενός Προαναγγελθέντος Θανάτου», με hot για την εποχή καστ αποτελούμενο από τους Ρούπερτ Εβερετ, Ορνέλα Μούτι, Τζιαν Μαρία Βολοντέ, την Ειρήνη Παππά και τον Αντονι Ντελόν σε μια από τις πρώτες του εμφανίσεις στην οθόνη. Ο Μιγκέλ Λιτίν σκηνοθέτησε το 1979 τη «Χήρα του Μοντιέλ», ο Χάιμε Ουμπέρτο Ερμοσίγιο, την ίδια χρονιά, το «Maria de mi Corazon», ο Αρτούρο Ριπστάιν, το 1998, το «Ο Συνταγματάρχης δεν Εχει Κανέναν να του Γράψει», ο Μάικ Νιούελ τον «Ερωτα στα Χρόνια της Χολέρας» το 2007 και η Χίλντα Χιντάλγκο, μαθήτριά του στη Σχολή Κινηματογράφου της Αβάνας, το «Περί Ερωτος και Αλλων Δαιμονίων» το 2010. Παρόλ’ αυτά, κανείς δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι κάποια από τις κινηματογραφικές διασκευές ανταποκρίνεται στα ίδια τα βιβλία του Γκαρσία Μάρκες – μάλλον ο μαγικός ρεαλισμός ζει καλύτερα στις λέξεις, παρά στις εικόνες. Πάρτε μια γεύση από τις ταινίες παρακάτω, αλλά ίσως πείτε αντίο στον Γκαμπριέλ Γκαρσία Μάρκες ανοίγοντας βιβλίο.
Περί Ερωτος και Αλλων Δαιμονίων / 2010
Ερωτας στα Χρόνια της Χολέρας / 2007
Το Χρονικό Ενός Προαναγγελθέντος Θανάτου / 1987
Erendira / 1983
