Δε χρειάζεται καμία αρμονία, καμία χάρη. Το στυλ είναι αδιάφορο. Οι φιγούρες δεν έχουν σημασία.Κανείς δε νοιάζεται για τον ρυθμό. Πρέπει μόνο να μείνουν όρθιοι. Αλήθεια, υπάρχει κάποιος πουνα ήρθε απλά για να χορέψει;
Οι Someone Who Isn't Me κυκλοφορούν το βίντεο κλιπ του τραγουδιού από τον ομότιτλο πρώτο τους δίσκο «Dance With Me» και εμπιστεύονται στη σκηνοθεσία τον Γιώργο Γεωργόπουλο του «Tungsten» και του «Δε Θέλω να Γίνω Δυσάρεστος, Αλλά Πρέπει να Μιλήσουμε για Κάτι Πολύ Σοβαρό», στη διεύθυνση φωτογραφίας τη βραβευμένη φέτος με το Βραβείο Ιρις Καλύτερης Φωτογραφίας για το «Ζίζοτεκ» Χριστίνα Μουμούρη και στο χορό τους Θεοδώρα Τζήμου, Ομηρο Πουλάκη, Ιωάννα Κολλιοπούλου, ανάμεσα σε πολλούς άλλους - ανθρώπους και ανδροειδή!
(φωτό: Ευγενία Μπουρζούκου)
H κεντρική ιδέα του βίντεο κλιπ είναι ένας μαραθώνιος χορού, όπου κερδίζει αυτός που θα μείνει... όρθιος μέχρι το τέλος.
Με τις ρίζες τους στα χρόνια της Μεγάλης Ύφεσης, οι Μαραθώνιοι Χορού, αποτέλεσαν, γιαμίαμιση περίπου δεκαετία, έναν πολύ δημοφιλή αλλά και αμφιλεγόμενο θεσμό αφού συνδύαζαντο θέαμα με την ταπεινωτική εξάντληση των χορευτών. Η διάρκειά τους κυμαινόταν από κάποιεςώρες μέχρι και εβδομάδες. Η συμμετοχή των χορευτών συνήθως ήταν μεγάλη αφού, εκτός από ταχρηματικά έπαθλα, εξασφάλιζαν τροφή και στέγη σε μία πολύ δύσκολη οικονομικά περίοδο.Οι κοινωνικές αντιδράσεις και η βελτίωση των οικονομικών συνθηκών είχαν ως αποτέλεσμα ο ενθουσιασμός του κοινού σταδιακά να ξεθυμάνει και οι διαγωνισμοί να σταματήσουν προς τατέλη της δεκαετίας του ’30. Οι αντιφατικοί αυτοί αγώνες πήραν τη θέση τους στην ποπ κουλτούρα, μέσω της ταινίας τουΣίντνεϊ Πόλακ, “Σκοτώνουν τα Αλογα όταν Γεράσουν”, στα τέλη της δεκατίας του ΄60.
Δυναμώστε την ένταση και δείτε εδώ το βίντεο κλιπ του «Dance With Me»:
Διαβάστε και ακούστε περισσότερα για τις Someone Who Isn't Me στο επίσημο site τους, στην επίσημη σελίδα τους στο Facebook, στη σελίδα τους στο Soundcloud, στη σελίδα τους στο Spotify και στη σελίδα τους στο Instagram
(φωτό: Ευγενία Μπουρζούκου)
