Η Αγία Πετρούπολη είναι μια πόλη και μυθική και μαγική και συναρπαστικά σύνθετη - και το Flix βρέθηκε εκεί, περνώντας μια βόλτα κι από τον πιο παλιό, αλλά απολύτως ενεργό κι εκσυγχρονισμένο, κινηματογράφο της.
Αν κανείς φτάσει στην Αγία Πετρούπολη με το τρένο, κατεβαίνει στον Σιδηροδρομικό Σταθμό Φινλανδία: εκεί, δηλαδή, όπου έφτασε από το Ελσίνκι ο Λένιν για να κηρύξει την Οκτωβριανή Επανάσταση το 1917. Ο ίδιος, μάλιστα, βρίσκεται στην έξοδο για να προϋπαντήσει τους ταξιδιώτες.
Δείτε ακόμα: «Cines de Cuba»: Τα ξεχασμένα σινεμά της Κούβας
Η πόλη είναι γεμάτη λογοτεχνία και ποίηση. Από τη στάση του Μετρό την αφιερωμένη στον Πούσκιν
ως τον σκεπτικό Ντοστογιέφσκι, καθισμένο στην πλατεΐτσα μπροστά στο σπίτι του.
Από την εκκλησία όπου βρίσκονται οι τάφοι των Ρομανόφ
βλέπει κανείς, ή και διασχίζει τον Νέβα με τις γέφυρες που ανοίγουν στη διάρκεια των Λευκών Νυχτών
και προσεγγίζοντας τον (τόσο δραματικό και παραμυθένιο) Ναό του Χυμένου Αίματος (υπενθύμιση της δολοφονίας του Τσάρου Αλέξανδρου Β')
συναντά και τους χαρακτηριστικούς κάθε μητρόπολης πορτρετίστες που, αυτό τον καιρό, σκιτσάρουν... Τζον Σνόου.
Ανάμεσά τους, εκτείνεται, πολύβοη και πανέμορφη, η λεωφόρος Νιέφσκι. Παίρνοντας στο χέρι ένα σνακ από τα... Burger King
φτάνει σε μια εσοχή γεμάτη ιστορία, τον κινηματογράφο Aurora.
Η Aurora ιδρύθηκε το 1913, πριν από 106 χρόνια, ως Pikadilly κι είναι το παλιότερο σινεμά της πόλης. Το όνομά του άλλαξαν οι Μπολσεβίκοι για να τιμήσουν το το πολεμικό πλοίο που έριξε έναν όλμο στα Χειμερινά Ανάκτορα. Το σινεμά έχει δυο αίθουσες, μια μεγάλη και μια μικρή, VIP, 100 θέσεων - και τέλεια εκσυγχρονισμένη εικόνα και ήχο, παρά το άθικτο εσωτερικό του.
Το σινεμά από την ίδρυσή του φιλοξενούσε συζητήσεις με δημιουργούς, αλλά και μουσικές συναυλίες, εδώ έχει παίξει, για παράδειγμα, ο Σοστακόβιτς και τις ίδιες σχέσεις με τις τέχνες διατηρεί και σήμερα.
Οι ταινίες προβάλλονται στην πρωτότυπη εκδοχή τους με υπότιτλους στα ρωσικά και τα εισιτήρια κοστίζουν από 200 ως 500 ρούβλια, δηλαδή περίπου από 3 ως 7 ευρώ. Η Aurora προβάλλει όλων των ειδών τις ταινίες, περιλαμβάνοντας τις προτιμήσεις κάθε θεατή.
Από το «Toy Story 4»
μέχρι το «Beanpole» του Κάντεμιρ Μπαλάκοφ που, ακριβώς, αποτυπώνει το τραύμα της Αγίας Πετρούπολης μετά τον Β' Παγκόσμιο
μέχρι το «Πόνος και Δόξα» του Πέδρο Αλμοδόβαρ.
Εκατό και κάτι χρόνια ιστορίας, της τέχνης και της Ρωσίας, σ' ένα διατηρητέο αλλά ολοζώντανο σινεμά, όπου μπορεί να κάθισαν και ο Τσάρος Νικόλαος και ο Λένιν και τα θύματα της Πολιορκίας της Αγίας Πετρούπολης και τα σημερινά παιδιά της πόλης. Ολα κλεισμένα - και ορθάνοιχτα - πίσω από μια κομψή σιδερένια καγκελόπορτα με μια απλή επιγραφή.
Δείτε κι αυτά:
