Το «The Bad Guys 2» έρχεται με τον ενθουσιασμό ενός σίκουελ που θέλει να τα κάνει όλα - αλλά καταλήγει με λιγότερα απ' ό,τι η πρώτη ταινία. Η κινηματογραφική γνωριμία με τους bad guys του ζωικού βασιλείου είχε μια γοητεία: έξυπνη ιδέα, συμπαθητικοί χαρακτήρες, μια αίσθηση φρεσκάδας. Αν κάτι της έλειπε, ήταν ένα πιο καλογραμμένο, πρωτότυπο σενάριο. Εδώ κάνουμε ένα βήμα πίσω και μένουμε μ' ένα κουβάρι από καταδιώξεις, φωναχτά αστεία που δεν προλαβαίνουν ν' ανασάνουν και μια πλοκή που μπερδεύει περισσότερο απ’ όσο παρασύρει.
Αυτή τη φορά οι «Bad Guys», έχοντας αφήσει πίσω τους την εγκληματική τους δράση, προσπαθούν να προσαρμοστούν στη... νομοταγή ζωή. Ομως μια νέα συμμορία με το ελκυστικό όνομα «Τα Κακά Κορίτσια» (τα παιδιά και τα κορίτσια;), δεν τους αφήνει ν' αγιάσουν, τους απαγάγει και τους αναγκάζει να εκτελέσουν μια φιλόδοξη ληστεία. Σύντομα ανακαλύπτουν πως πίσω από την πλεκτάνη κρύβεται μια απειλή με παγκόσμιες συνέπειες. Για να επιβιώσουν, πρέπει να συνεργαστούν ξανά, θέλοντας και μη.
Οι ήρωες εξακολουθούν να είναι συμπαθέστατοι μέσα στα παρεξηγημένα στερεότυπά τους, όμως τους λείπει το νεύρο: ο Λύκος είναι λιγότερο σαγηνευτικός, το Φίδι επαναλαμβάνεται, το χιούμορ έχει χάσει την αθωότητα του πρώτου φιλμ και συχνά καταφεύγει στη φάρσα. Η ταινία παραμένει ευχάριστα loud, με ανεβασμένη ενέργεια, όμως η έλλειψη στόχου κάνει σαφές ότι έγινε για να κεφαλαιοποιήσει την επιτυχία της πρώτης. Το οποίο και θα κάνει, γιατί τίποτε από τα παραπάνω δεν θ' αποκαρδιώσει τους/τις θεατές μικρών ηλικιών που αναζητούν πού θα ξεδώσουν λίγο πριν αρχίσουν τα σχολεία. Για τους γονείς τους, ούτε λόγος.