Υβριδικό και πειραματικό, το «Wolfman Radio» είναι περισσότερο μια δοκιμή πάνω στην αντοχή των εικόνων να εκφράζουν πράγματα ανείπωτα, όπως το φόβο, την απειλή, τη διαταραχή, τις εσωτερικές συγκρούσεις και τη διαρκή αμφιταλάντευση του ανθρώπου ανάμεσα σε μια κανονικότητα και έναν άλλον πιο ανεξέλεγκτο, ασύμβατο με την κοινωνική νόρμα ή τις κοινωνικές επιταγές εαυτό. Μια περιήγηση περισσότερο σε ένα κόσμο του ονείρου ή του εφιάλτη, φτιαγμένου με τα βασικά υλικά μιας low budget χειροποιήτης αφήγησης που αποπειράται να σε παρασύρει σε μια περιδίνηση, αλληγορική και ταυτόχρονα πραγματική, τελικά περισσότερο σαν μια αίσθηση παρά σαν δράση, σαν ένα τρίπ παρά σαν μια ολοκληρωμένη διαδρομή με αρχή, μέση και τέλος.
Τρεις άξονες ορίζουν το φιλμ του Γιώργου Παντελεάκη, που είχαμε γνωρίσει με το «Boxer» το 2013. Ο Τομ, κεντρικός ήρωας, μια διχασμένη προσωπικότητα (ή και περισσότερες;) που διασχίζει το Λονδίνο σαν καλλιτέχνης του δρόμου, ταυτόχρονα και ως εκφωνητής μιας ραδιοφωνικής εκπομπής που λειτουργεί σαν διαρκές σχόλιο πάνω στην πραγματικότητα. Ενα τυφλό κορίτσι, μπαλαρίνα που είναι ταυτόχρονα αντικείμενο του πόθου αλλά και ένα σύμβολο μιας αθωότητας. Και το Λονδίνο, που με το φιλμ να έχει γεννηθεί μέσα στις καραντίνες της πανδημίας αλλά και την εποχή του Brexit, μοιάζει με ένα μέρος απόκοσμο, τρομακτικό, σχεδόν σκηνικό από μια ταινία τρόμου, με όλες τις εποχές του να γίνονται μία, αυτή ενός άχρονου χρόνου.
Με ελάχιστα μέσα που προδίδουν τις προθέσεις του και με νοηματικούς και αλληγορικούς άξονες που δεν καταλήγουν πουθενά, παραμένοντας ακατανόητοι στο μεγαλύτερο τους μέρος, ο Παντελεάκης μετατρέπει το «Wolfman Radio» σε ένα one man show που αν λειτουργεί, είναι μόνο επειδή ο ρυθμός του φιλμ είναι πετυχημένος στο να προσομοιάσει μια διαδρομή μέσα στις σκέψεις ενός σύγχρονου ανθρώπου. Οι αναζητήσεις του είναι πολλές, φιλόδοξες, αφορούν υπαρξιακά ερωτήματα και άλλα γύρω από την εξουσία, την αυτοδιάθεση, τα «κοστούμια» που μας φορούν και αυτά που φοράμε. Και στη διαδρομή γίνονται ακόμη περισσότερες ή τελικά μόνο μία: αυτή της αναζήτησης ενός βαθύτερου νοήματος για το εδώ και τώρα της ανθρώπινης ζωής. Αν την ακολουθήσεις, ίσως φτάσεις κάπου.
