Το Flix και η Uber σας πάνε σινεμά! Μάθετε πώς μπορείτε να έχετε την πρώτη διαδρομή δωρεάν. Ή, πιο απλά, πατήστε εδώ, καλέστε uberTAXI και... φύγατε!
Ο Σον είναι ένα έξυπνο, άτακτο πρόβατο, που ζει με το κοπάδι του στη Φάρμα Μόζι Μπότομ και υπό την επίβλεψη του Αγρότη και του Μπίτζερ, ενός καλοπροαίρετου αλλά μη αποτελεσματικού τσοπανόσκυλου. Παρά τις προσπάθειες του Σον, η ζωή στη φάρμα τους έχει δυσκολέψει, κι ο Σον θα καταστρώσει ένα πανούργο σχέδιο: να πάρουν ρεπό. Πρέπει να προσέχετε τι εύχεστε όμως. Σύντομα τα πράγματα θα βγουν εκτός ελέγχου και οι αταξίες του Σον θα απομακρύνουν τον άμοιρο αγρότη από τη φάρμα του. Με τη βοήθεια του κοπαδιού, ο Σον θα ταξιδέψει στη Μεγάλη Πόλη για να σώσουν τον αγρότη- η αποτυχία δεν είναι επιλογή!
Το γιατί η Aardman δεν έχει αποκτήσει τη φήμη της Pixar είναι κάτι που εξηγείται εύκολα, αφού οι πλαστελίνες της βρετανικής εταιρείας απαιτούν ακόμη περισσότερο χρόνο από την ήδη πολύχρονη διαδικασία δημιουργίας μιας ταινίας κινουμένων σχεδίων.
Εξ ού και μόνο τέσσερις ταινίες μέσα σε 15 χρόνια, ξεκινώντας από το «Chicken Run» του 2000 και προχωρώντας με το βραβευμένο με Οσκαρ «Ο Γουάλας και Γκρόμιτ στον Τεράστιο Λαχανόκηπο», τους «Πειρατές» και τώρα το «Σον Το Πρόβατο», μιλώντας μόνο για τις ταινίες που φτιάχτηκαν με την τεχνική του stop clay animation και όχι τις παραδοσιακές computer animated «Flushed Away» και «Arthur Christmas».
Αν προσθέσει κανείς το «βρετανικό» φλέγμα που δεν είναι για όλους (και σίγουρα όχι για τους Αμερικάνους), μπορεί να καταλάβει γιατί η μεγαλύτερη επιτυχία της εταιρείας μέχρι και σήμερα είναι η πρώτη της ταινία (το «Chicken Run»), αλλά και γιατί μετά το «Ο Γουάλας και Γκρόμιτ στον Τεράστιο Λαχανόκηπο», η καλύτερη ταινία της εταιρείας ήταν το «Arthur Christmas», με τις πλαστελίνες των πιο πρόσφατων «Πειρατών» να αποδεικνύονται μάλλον «λίγες» για μια σαρωτική κυριαρχία της στο σύγχρονο animation.
To «Σον το Πρόβατο» έρχεται κατευθείαν από το σύμπαν των Γουάλας και Γκρόμιτ, των δύο διασημότερων ηρώων της Aardman, αφού εμφανίστηκε πρώτη φορά στο βραβευμένο με Οσκαρ Φιλμ Κινουμένων Σχεδίων Μικρού Μήκους «A Close Shave» και από το 2007 διαθέτει τη δική του τηλεοπτική σειρά που μετράει ήδη τέσσερις σεζόν και 130 επτάλεπτα επεισόδια.
Εδώ σε μια μεγάλου μήκους ιστορία ο Σον κάνει κι αυτός (όπως δεκάδες ζώα στην ιστορία του σινεμά) τη δική του εξόρμηση στη μεγάλη πόλη σε μια ντελιριακά αστεία ταινία που ξέρει καλά τόσο τις «ασπρόμαυρες» (όπως ο Σον) και «βωβές» τις καταβολές (δεν υπάρχει διάλογος, αλλά υπέροχα ακατανόητες ομιλίες), αλλά και κάθε πιθανή απιθανότητα γύρω από όσα ορίζουν ένα πρόβατο – και, ναι, δεν εννοεί μόνο κάποιος το μαλλί που από τη φύση του πρωταγωνιστεί εδώ από το πρώτο ως το τελευταίο λεπτό.
Η Aardman κάνει επίδειξη δύναμης σε σκηνές που μοιάζουν πραγματικά «απίθανες» και βγαλμένες μέσα από τη μακριά παράδοση της βρετανικής κουλτούρας, αλλά ταυτόχρονα με χωνεμένη όλη τη φιλμογραφία του Τσαρλς Τσάπλιν με αποκορύφωμα τη σκηνή στο εστιατόριο – ένα πραγματικό υπερθέαμα γκαγκς, ρυθμού και υψηλού σχεδιασμού στα όρια του έργου τέχνης.
Δεν υπάρχει σκηνή που να μην κρύβει ένα καλό αστείο, μια αναφορά από τους Beatles μέχρι τα «Τρία Γουρουνάκια», τον Σον σε ένα roller-coaster που ξεκινάει από το δικαιώμα στην ελευθερία και καταλήγει στο νόημα της «οικογένειας» χωρίς ωστόσο να κορυφωθεί ποτέ σε κάτι που να μπορέσει να υπερβεί ολοκληρωτικά την παιδική ταινία και να γίνει μια απελευθερωτική σινεφίλ κίνηση αυτοδιάθεσης.
Ο,τι χώριζε πάντα την Aaardman από την Pixar ήταν και το μαγικό disneικό άγγιγμα που άφηνε το συναίσθημα ελεύθερο προς πάσα χρήση και που εδώ δίνεται σε μικρές δόσεις προκειμένου να μην χαθεί η παιδικότητα, σε ένα απολαυστικό, άκρως διασκεδαστικό για όσο διαρκεί επιμηκυμένο επεισόδιο του Σον, καθώς αυτός διεκδικεί δίκαια τη θέση του μέσα στο σύγχρονο κοπάδι του animation.
