Συμβαίνει συχνά ο χαρακτηρισμός «τεράστια εμπορική επιτυχία στη Γαλλία» να σημαίνει μια εξαιρετικά κακόγουστη κωμωδία κι αυτή εδώ η ταινία εμπίπτει στην κατηγορία. Ενας νεαρός με έφεση στην παγαποντιά, αναγκάζεται να ξεγελάσει ένα τσούρμο πιτσιρίκια και τους αφηγείται την κλασική ιστορία του Αλαντίν και του Μαγικού Λυχναριού του από τις «Χίλιες και Μία Νύχτες». Λόγο του «κοινού» του, εκμοντερνίζει το παραμύθι, με τις αυτονόητες αναφορές στη σημερινή ποπ κουλτούρα και τη γαλλική πολιτική ζωή, αλλά κι εμπλέκοντας στην ιστορία τους καλούς και τους κακούς της δικής του πραγματικότητας.
Η παραγωγή είναι πλούσια, η αισθητική φτηνιάρικη. Ο πρωταγωνιστής Κεβ Ανταμς που υποδύεται τον Αλαντίν είναι δημοφιλής στη Γαλλία, αλλά η ατραξιόν μάς διαφεύγει. Κι αν η ιδέα μιας νεανικής, street εκδοχής του Αλαντίν ακούγεται χαριτωμένη, στην εφαρμογή της ξοδεύεται σε παλιομοδίτικα, χοντροκομμένα αστεία, κάφρικες ατάκες κι ένα επίπεδο χιούμορ τόσο σχολικό, που δεν αντέχεται, ούτε αν τρίψεις το λυχνάρι με μπράσο να γυαλίσει.
