Η αλήθεια είναι πως εάν έχει δει κάποιος έστω μια από τις τελευταίες ταινίες δράσης στις οποίες πρωταγωνιστεί ο Λίαμ Νίσον τότε ξέρει περίπου τι να περιμένει από τις υπόλοιπες. Σίγουρα μερικές έχουν καταφέρει τουλάχιστον και κρατάνε τα στάνταρ του είδους σε κάποια ικανοποιητικά επίπεδα και παραμένουν διασκεδαστικές μέχρι το τέλος, άλλες πάλι, όπως και εδώ με τον «Εντιμο Κλέφτη» του Μαρκ Γουίλιαμς, μοιάζουν απλά ως αρπαχτές.
Ακόμα και το σενάριο, το οποίο έχει γράψει ο ίδιος ο Γουίλιαμς (συν-δημιουργός της βραβευμένης σειράς «Ozark» του Netflix) μαζί με τον Στιβ Ολριτς, δείχνει σαν περίεργο κολάζ της πιο πρόσφατης φιλμογραφίας του Νίσον. Ο Τομ είναι πολλά διαφορετικά πράγματα, αλλά κυρίως δύο: ένας διαβόητος ληστής και ένας φρεσκοερωτευμένος άντρας. Τα αισθήματα του για την την Ανι τον έχουν ωθήσει να διορθώσει τα λάθη του παρελθόντος και να αφήσει πίσω του την παρανομία. Αποφασίζει να παραδοθεί στο FBI και να στερηθεί τα χρήματα που έχει ληστέψει με αντάλλαγμα έναν δικαστικό συμβιβασμό και ένα νέο ξεκίνημα. Οταν όμως συνειδητοποιήσει ότι οι πράκτορες του FBI είναι πιο διεφθαρμένοι από εκείνον, αρχίζει ένα κυνηγητό γάτας-ποντικιού, όπου το κακό και το καλό μπερδεύονται και μόνο η αγάπη μένει αλώβητη.
Ο Γουίλιαμς και ο Ολριτς προσεγγίζουν την ιστορία και τους χαρακτήρες τους με απίστευτη απλοϊκότητα, δίχως να δίνουν και τόση σημασία στα κίνητρα που τους ωθούν να κάνουν όλες αυτές τις πράξεις, καταφεύγοντας σε απλές σεναριακές λεπτομέρειες και ευκολίες με τα κλισέ να δίνουν και να παίρνουν. Ετσι το love story γίνεται απλά αδιάφορο, το σασπένς άφαντο, και το φινάλε του καταλήγει βεβιασμένο και προφανές μέχρι και την τελευταία... σκηνή.
Ούτε όμως η σκηνοθεσία βοηθάει στο να δώσει στις σκηνές δράσης το απαραίτητο νεύρο, έστω αυτό το λίγο παραπάνω, που χρειάζονται για να ξεφύγουν από το επίπεδο των ανιαρών κυνηγητών και των χωρίς αδρεναλίνη μαχών. Ούτε όμως και ο ίδιος ο Λίαμ Νίσον, ο οποίος μπορεί να παίξει τον συγκεκριμένο ρόλο ακόμα και στον ύπνο του, φαίνεται να ενδιαφέρεται ιδιαίτερα για το τι συμβαίνει γύρω του, αφού δείχνει μονίμως σαν απλά να βρέθηκε εκεί κατά λάθος μόνο και μόνο για να πει τις ατάκες του με τον πιο διεκπεραιωτικό τρόπο - κάτι που συμβαίνει και με όλο το υπόλοιπο καστ.
Το «Εντιμος Κλέφτης» προσπαθεί αρκετά να είναι μια διασκεδαστική, αν και αρκετά γνώριμη, απόδραση σε κάποιο θερινό, αλλά ποτέ δεν φτάνει, καν, στα στοιχειώδη επίπεδα μιας πραγματικά έντιμης ταινίας δράσης.
