Αν, για κάποιο λόγο, προσπαθούσατε εδώ και καιρό να εισάγετε τους κάτω των 10 ετών μπόμπιρες της οικογένειάς σας στον κόσμο της DC, αλλά οι ταινίες και οι σειρές του DCEU και του ArrowVerse σας φαίνονταν κάπως… υπερβολικά σκοτεινές για μικρά παιδιά, τότε σας έχουμε ευχάριστα νέα.
Ηρθε η λεγεώνα των σούπερ κατοικίδιων της DC για να σώσει τη μέρα.
Ο Κρύπτο, ο Σούπερ-Σκύλος, είναι αχώριστος φίλος με τον Σούπερμαν. Μοιράζονται τις ίδιες υπερδυνάμεις και μάχονται πλάι-πλάι ενάντια στο έγκλημα στην πολύπαθη Μητρόπολη. Otαν ο Σούπερμαν και η Justice League σύσσωμη πέφτουν θύματα απαγωγής, ο Κρύπτο πρέπει να πείσει μία αγέλη αδέσποτων - το κυνηγόσκυλο Εϊς, την τροφαντή γουρουνίτσα Πί-Μπι, τη χελώνα Μέρτον και τον σκίουρο Τσιπ - να επιστρατεύσουν τις νεοαποκτηθείσες υπερδυνάμεις τους για να τον βοηθήσουν σε αυτή τη δύσκολη αποστολή διάσωσης των σούπερ ηρώων.
Η αλήθεια είναι πως η κεντρική ιδέα της ταινίας ακούγεται αρκετά ενδιαφέρουσα και, για τα πρώτα τουλάχιστον λεπτά της, είναι. Γρήγορα όμως οι σεναριογράφοι της ταινίας φαίνεται πως δεν ξέρουν πως να χρησιμοποιήσουν τη μυθολογία γύρω από τους χαρακτήρες της DC και απλά στοχεύουν στα υπερηρωικά κλισέ και μερικές (άστοχες) αναφορές στους «απέναντι» της Marvel, που ίσως προκαλέσουν κάποια χαμόγελα στους μεγαλύτερους σε ηλικία και τίποτα παραπάνω. Ακόμα και η πλοκή φαίνεται να έχει μπει σε έναν αυτόματο πιλότο, όπου ξέρεις ακριβώς πως θα εξελιχθεί, χωρίς καμία ανατροπή. - μέχρι το φινάλε όλα έχουν λυθεί και τακτοποιηθεί.
Οι τετράποδοι (και μη) χαρακτήρες μοιάζουν να ακολουθούν την υπερηρωική πεπατημένη και η ανάπτυξη τους δεν ξεπερνά το κλασικό «πρέπει να συνεργάζομαι με τους άλλους», «η φιλία είναι ό,τι πιο σημαντικό πράγμα» και «να πιστέψεις στον εαυτό σου». Που, για μια τέτοιου είδους ταινία, σίγουρα δεν είναι κάτι κακό, αλλά όταν το έχεις δει, ακόμα και σε άλλα υπερηρωικά animation (βλέπε «Spider-Man: Into the Spider-Verse» και το χαριτωμένο «Lego Batman»), να γίνεται με καλύτερο τρόπο και με μια πιο έντονη συναισθηματική βαρύτητα, εδώ μοιάζει κάπως επίπεδη και χάρτινη. Ολα αυτά με ένα άνευρο και παραδοσιακό, που δεν προσδίδει βάθος πεδίου στην ιστορία.
Υπάρχουν όμως στιγμές που διασκεδάζεις, σίγουρα, ειδικά με τον χαρακτήρα της Λούλου, του κακού ινδικού χοιριδίου (που σιχαίνεται να το αποκαλούν χάμστερ), που θέλει να κατακτήσει τον κόσμο - είναι τόσο camp και απολαυστική που θα μπορούσε άνετα να έχει μια ταινία μόνη της.
Παρόλα αυτά «H DC Λεγεώνα από τα Σούπερ-Κατοικίδια» το μόνο όμως που έχει να προσφέρει είναι μια σχεδόν δίωρη ασφαλή και ανώδυνη διασκέδαση στα μικρά παιδιά και τίποτα παραπάνω, μοιάζοντας περισσότερο ως μια ακόμα αρπαχτή στην υπερηρωική κινηματογραφική μανία και αποδεικνύοντας για άλλη μια φορά, την κούραση που έχει επέλθει στο είδος αυτό.
