Καταπιεσμένη από το οικογενειακό της περιβάλλον, το αβέβαιο μέλλον της στο σχολείο και από τον άγραφο νόμο που έχουν επιβάλλει τα αγόρια στη γειτονιά, η 16χρονη Μαριέμ αποφασίζει να ξεκινήσει μια καινούργια ζωή όταν συναντά μια παρέα από τρία ανεξάρτητα κορίτσια. Αλλάζει το όνομά της, τον τρόπο ντυσίματός της και παρατάει το σχολείο προκειμένου να γίνει αποδεκτή από τη συμμορία, ελπίζοντας ότι αυτός θα είναι ο δρόμος της προς την ελευθερία.
Και οι τρεις μέχρι τώρα ταινίες της Σελιν Σιαμά αφηγούνται ιστορίες ξεχωριστών κοριτσιών, στην πορεία της ανακάλυψης του εαυτού τους, στο σημείο που θα μπορούσες να περιγράψεις ως συναισθηματική και ψυχολογική ενηλικίωση. Και οι τρεις χαρτογραφούν με τον τρόπο τους έναν περίκλειστο κόσμο στον οποίο μας δίνουν πρόσβαση με τρόπο άμεσο, τρυφερό και ειλικρινή. Από τις τρεις, «Τα Κορίτσια» είναι ίσως η πιο στοχευμένη σε έναν συναρπαστικό χαρακτήρα και μαζί η πιο ανοιχτή σε μια εμπειρία που μοιάζει κοινή για πολλά κορίτσια σε ολόκληρο τον κόσμο ασχέτως του τόπου όπου ζουν και μεγαλώνουν.
Η 16χρονη Μαριέμ της ιστορίας της ζει στα φτωχά προάστια του Παρισιού αλλά τολμά να κοιτάξει πέρα από αυτά σε ένα ταξίδι ωρίμανσης που η Σιαμά θα περιγράψει μόνο με την αλήθεια της εμπειρίας των ηρωίδων της, δίχως κλισέ, δίχως ωραιοποιήσεις ή υπερβολικά δράματα.
Με την χαρισματική Καριτζά Τουρέ να δίνει μια ερμηνεία ικανή να την κάνει σταρ κι ένα μαγνητικό καστ από νεαρά κορίτσια δίχως εμπειρία στο σινεμά δίπλα της, μεταμορφώνει κάτι που μοιάζει με την καθημερινότητα σε μια γεμάτη αλήθεια ταινία που συλλαμβάνει όλη την αγωνία, την ευφορία, τις δυσκολίες, τις ελπίδες του να μεγαλώνεις. Και του να μεγαλώνεις στο συγκεκριμένο περιβάλλον, με μια διάθεση βαθιά ανθρωπιστική μα καθόλου ανθρωπολογική.
Κι αυτό που κάνει το φιλμ της Σιαμά να ξεχωρίζει από τόσες άλλες ταινίες ενηλικίωσης, μοιάζει να είναι το πως κατορθώνει να αφηγείται την ιστορία της με όρους κινηματογραφικούς, να εμβαθύνει σε αυτή δίχως στιγμή να την κάνει να μοιάζει διδακτική, επιδεικτική, κατασκευασμένη. Το πως κατορθώνει να πει τόσα πολλά δηλώνοντας τόσα λίγα, μέσα από σκηνές που αποτελούν κομμάτια πραγματικά σπουδαίου σινεμά.
Οπως εκείνη στην οποία οι νεαρές ηρωίδες της, φορώντας κλεμμένα ρούχα, πίνοντας φτηνό αλκοολ, μα μεθυσμένες μόνο από την ορμή της νεότητάς τους και την συντροφικότητα της φιλίας τους τραγουδούν και χορεύουν σε ένα δωμάτιο ξενοδοχείου το «Shine Bright Like a Diamond» της Rihanna, σε μια σειρά από εικόνες που λένε τόσα πολλά μέσα από τόσα λίγα.
