Η Ρεμπέκα Φέργκιουσον είναι μια ήρεμη δύναμη. Η 34χρονη ηθοποιός που, από τις 12 Οκτωβρίου θα δούμε στον «Χιονάνθρωπο» που βγαίνει στις αίθουσες από τη UIP, έχει αυτό τον μαγνητικό συνδυασμό εύθραυστου και δυναμικού που, φυσικά, λόγω και της σουηδικής καταγωγής της, φέρνει στο νου την Ινγκριντ Μπέργκμαν: είναι και το ελαφρώς κυνικό χιούμορ, μια λεπτή αίσθηση αποστασιοποίησης.
Διαβάστε ακόμη: «Θα έπρεπε να κρατάω το στόμα μου κλειστό συχνότερα!» Ομως ο Μάικλ Φασμπέντερ τα λέει όλα στο Flix
Μέσα σε λίγα χρόνια, η τέως δασκάλα τανγκό και νυν ηθοποιός, κατάφερε να βρεθεί στη σκάλα προς την κορυφή. Εάν δεν τη θυμάστε (γιατί;) στον «Ηρακλή» δίπλα στον Ντουέιν Τζόνσον, μπορεί να την είδατε στο «The White Queen» του BBC: εκεί, πάντως, την είδε ο Τομ Κρουζ και την επέλεξε για το «Mission: Impossible - Rogue Nation», όπου υποδύεται την Ιλσα (τυχαίο;) και πυροβολεί μ' εκείνο το αξέχαστο πράσινο φόρεμα. Παράλληλα, η Φέργκιουσον έπαιξε, μέσα στα τελευταία δύο χρόνια, στο «Florence Foster Jenkins» με τη Μέριλ Στριπ, στο «Κορίτσι του Τρένου» με την Εμιλι Μπλαντ, στο «Life» με τον Τζέικ Τζίλενχαλ, στο «The Greatest Showman» με τον Χιου Τζάκμαν και στο επόμενο «Mission: Impossible» που βρίσκεται στα τελευταία του γυρίσματα. Κι επιπλέον, βρήκε τον μεγαλύτερο και σημαντικότερο, ως τώρα, ρόλο της, στον πολυαναμενόμενο «Χιονάνθρωπο» του Τόμας Αλφρεντσον, διασκευή του best seller του Τζο Νέσμπο, του πιο hot αστυνομικού μυθιστορήματος της εποχής μας, ως παρτενέρ του Μάικλ Φασμπέντερ.
Οχι άσχημα για το φιλόδοξο κορίτσι που ζει ακόμα στη Σουηδία, σ' ένα κομψό ψαροχώρι, μαζί με τον μικρό γιο της - κόρη Αγγλίδας μαμάς και Σουηδού μπαμπά, απόλυτα δίγλωσση μια και έζησε στην Αγγλία ως τα 25 και στη Σουηδία από τότε. Στον «Χιονάνθρωπο», η Ρεμπέκα Φέργκιουσον υποδύεται την Κάτριν, μια νεαρή ντετέκτιβ της αστυνομίας, τολμηρή και φιλότιμη, που προσπαθεί να κερδίσει μια θέση εκτίμησης δίπλα στον ιδιοσυγκρασιακό Χάρι Χόλε, καθώς μαζί εξιχνιάζουν μια σειρά φόνων γυναικών, που μοιάζουν να είναι πράξεις ενός serial killer.
To Flix μίλησε με τη Ρεμπέκα Φέργκιουσον για τον «Χιονάνθρωπο» κι έμαθε τη γνώμη της για τους συμπρωταγωνιστές της, αλλά και τι κάνει για να διατηρεί την ψυχική της ηρεμία, καθώς μέρα με τη μέρα γίνεται και πιο διάσημη. Διαβάστε παρακάτω όσα μας είπε.
Διαβάστε ακόμη: Σύντομα θα πέσει το πρώτο χιόνι... Θα το φέρει ο Μάικλ Φασμπέντερ
Για τον σκηνοθέτη Τόμας Αλφρεντσον Ο Τόμας με ενθουσιάζει. Εχω συνηθίσει να δουλεύω με εκρηκτικούς σκηνοθέτες κι εκείνος είναι αρκετά εσωστρεφής, αρκετά παράξενος κι ιδιοσυγκρασιακός και το μυαλό του δουλεύει με μια ιδιοφυή μέθοδο. Διαβάζει τις σκηνές και τα τοπία με τρόπους μου δεν θα μου περνούσαν καν από το μυαλό. Ξέρεις όταν κάτι δεν λειτουργεί καλά. Υπάρχουν πολλά που πρέπει να ειπωθούν, αλλά αν έχει μια καλή ομάδα γύρω του, δεν χρειάζεται καν να τα πει, συμβαίνουν. Το να μην χρειάζεται να εκραγείς, είναι τεράστια δύναμη. Τον λατρεύω. Μου είπαν ότι ο Τόμας ήθελε να με δει για τον «Χιονάνθρωπο» και λέω, αμέσως, πού είναι το εισιτήριό μου, μπορώ να πάω αύριο; Δεν τον είχα γνωρίσει ποτέ: αλλά αν μιλάμε για starstruck, αυτή ήταν η φορά που πραγματικά είχα νευρικότητα να γνωρίσω κάποιον, γιατί πραγματικά ήθελα να δουλέψω μαζί του.
Για το γεγονός ότι η μεταφορά του σκανδιναβικού μυθιστορήματος έχει κατά κύριο λόγο αγγλόφωνους συντελεστές Θα είναι θλιβερή η ημέρα που θ’ αρχίσουμε να βάζουμε εθνικά εμπόδια και στον καλλιτεχνικό κόσμο. Υπάρχουν τόσα όρια και σύνορα σ’ αυτόν τον κόσμο. Το τέλειο είναι ότι σταδιακά μπορούμε να σβήνουμε τα σύνορα των γεωγραφικών τοποθεσιών στη δουλειά μας. Επιπλέον, ο Τόμας πήρε το σκανδιναβικό τοπίο και το έκανε αυτόνομο ήρωα. Συχνά στα scandi-noir το περιβάλλον είναι το ίδιο ένας ήρωας. Εχουμε αυτά τα συνεχόμενα τοπία του τίποτα που μετατρέπονται σε τέτοια απειλή, η μοναξιά, μια κραυγή διαρκείας, αυτό είναι το σινεμά μας.
Ο «Χιονάνθρωπος» έρχεται: Πιστεύεις πως είσαι ασφαλής;
Ενα κορίτσι κι ένα όπλο Σκέφτηκα ότι θα έπρεπε να παρακολουθήσω αρκετούς ντετέκτιβ, να εκπαιδευτώ για το ρόλο τής Κάτριν, με είχε ενθουσιάσει η ιδέα, αλλά η ηρωίδα μου ήταν αρχάρια, ήταν πρωτάρα, οπότε επιβαλλόταν να κάνω λάθη. Θυμάμαι μια σκηνή όπου έχω σπάσει ένα παράθυρο και ψάχνω ένα τηλέφωνο μέσα σ’ ένα δωμάτιο. Επειδή είχα παίξει στο «Mission», ξέρω πολύ καλά να κρατάω όπλα και περπατούσα με το όπλο με υπερβολική αυτοπεποίθηση. Το συνειδητοποίησα κι εξασκήθηκα στο πώς να το κρατάω πιο άτσαλα. Η Κάτριν είναι καινούρια, έχει δουλέψει μόνο δυο χρόνια, μελετώντας τις υποθέσεις του Χάρι, τον αντιμετωπίζει με δέος και νοιώθει απογοήτευση όταν αναγνωρίζει τους δαίμονες με τους οποίους εκείνος μάχεται, που της θυμίζουν την παλιότερη ζωή της με τον πατέρα της.
Για τη θέση της ως νέα κι ανερχόμενη γυναίκα στην κινηματογραφική βιομηχανία Ο φεμινισμός στη σημερινή κοινωνία, τόσο δύσκολη ερώτηση, επειδή είναι τόσο δύσκολη μάχη για να κερδηθεί. Είχα την ίδια συζήτηση με μια φίλη και μου είπε κάτι πολύ σημαντικό: μας αρέσει πολύ να συζητάμε τη θυματοποίηση των γυναικών στη σημερινή κοινωνία και ξεχνάμε να κοιτάξουμε τους φεμινιστές άντρες και ποιος είναι ο νέος άνδρας κι η νέα γυναίκα στη σημερινή κοινωνία. Γιατί οι άνδρες γύρω μου είναι αρρενωποί αλλά και θηλυκοί, ευγενικοί, φιλόξενοι, νιώθω ίση απέναντί τους. Δεν μιλώ για τους παραγωγούς και για το τι πληρώνομαι, αυτό είναι ένα εντελώς διαφορετικό θέμα, δεν μπορώ να γενικεύω τα πάντα. Αλλά όταν είμαι σ’ ένα σετ, με 75% άνδρες γύρω μου, νιώθω άνθρωπος. Αλλά έτσι φέρομαι κιόλας και το βρίσκω κι αυτό πολύ σημαντικό. Δεν βλέπω τον εαυτό μου ως θύμα, είμαι αρκετά δυνατή, ανεξάρτητη, αλλά άνθρωπος. Για μένα αυτή είναι η ενδιαφέρουσα ερώτηση: ποιος είναι ο άνδρας στη νέα φεμινιστική κοινωνία; Γιατί το θέμα δεν είναι οι άνδρες να κάνουν πίσω, αλλά να περπατούν δίπλα στη γυναίκα. Πρέπει ν’ αλλάξουμε την ερώτηση.
Για τον Μάικλ Φασμπέντερ Ο Μάικλ είναι... Βαρετό να λέω ότι είναι απ’ αυτούς τους ηθοποιούς με τους οποίους πάντα ήθελα να δουλέψω και μπλα μπλα μπλα, αλλά είναι! Σε κάθε ταινία του που έχω δει, έχει τέτοια παρουσία, δεν είναι απλώς πανέμορφος ηθοποιός, αλλά μεταλλάσσεται, αλλάζει σχήμα και φόρμα, έχει τέτοιο χάρισμα, πάντα σκεφτόμουν ότι θέλω να γίνω αποδέκτης της υποκριτικής του, αυτή που λαμβάνει το βλέμμα του παίζοντας, αυτή που αλλάζει με το παίξιμό του. Και μου δόθηκε αυτή η ευκαιρία κι ήταν κάτι το εκπληκτικό. Είναι τόσο έξυπνος, έχει τόσο διασκεδαστικές ιδέες, είναι τρομερά αστείος, γελάει, τραγουδάει συνέχεια. Εχουμε κάνει μια σκηνή, κάποιον έχουν πετσοκόψει, ή έχουν βρει ένα κεφάλι χωρίς σώμα, κάτι τέτοιο συνηθισμένο κι εγώ οδηγώ κι εκείνος έχει αυτό το τεράστιο χαμόγελο που είναι αλλόκοτο αλλά λειτουργεί στη σκηνή, γιατί έτσι είναι η ζωή.
Για τον Τομ Κρουζ Ο Τομ είναι ένα παιδί. Ο Τομ είναι σαν πεταλούδα που έχει πάρει ecstasy. Εχεις αυτή την εικόνα του σούπερ σταρ γι' αυτόν, φτάνει μ' ένα περίβλημα από βοηθούς και συνεργάτες, το οποίο γι' αυτόν λειτουργεί, αλλά αν πας να φας μαζί του, ή πας για carting, ή μπεις στο ελικόπτερό του που, μάλιστα, οδήγησα η ίδια μ’ εκείνον επιβάτη, είναι σαν μικρό αγόρι. Είναι θεότρελος, το κάνει αυτό τόσα χρόνια, φροντίζει και περιποιείται τους ανθρώπους γύρω του. Αν δουλεύεις μαζί του, μπαίνεις σ’ έναν κόσμο εκπαιδευτών, γιατρών, διατροφής, έχεις οπωσδήποτε ό,τι είναι υγιεινό και καλό για εσένα, για να είσαι ασφαλής, για να κάνεις αυτά που ζητούνται. Δεν έχω δουλέψει ποτέ με τον Τομ σε ταινία που δεν είναι δική του παραγωγή κι είμαι σίγουρη ότι αυτό είναι πολύ διαφορετικό. Εχω μόνο δουλέψει μαζί του ενώ μανατζάρει ολόκληρη την παραγωγή κι άλλες τρεις παραγωγές ταυτόχρονα.
Το επόμενο βήμα Αυτή την περίοδο γυρίζουμε τη νέα ταινία του Τζο Κόρνις, λέγεται «The Kid Who Would Be King» κι είναι ακόμα ένας Βασιλιάς Αρθούρος, αλλά είναι πολύ διαφορετικός, πολύ πιο μοντέρνος και πρωταγωνιστεί ο γιος τού Αντι Σέρκις, ο Λούις Σέρκις. Εγώ παίζω τη Μοργκάνα κι ο Πάτρικ Στιούαρτ είναι ο Μέρλιν κι είναι πολύ διασκεδαστικό. Οπότε, τις καθημερινές σκοτώνω πράκτορες και τα Σαββατοκύριακα γίνομαι δράκος!
Switch off Οταν θέλω να χαλαρώσω από ένα γύρισμα, τηλεφωνώ σπίτι, λέω, έρχομαι σε 15 λεπτά, πού είναι το φαγητό; Οι περισσότερες ταινίες μου γυρίζονται στο Λονδίνο. Πάντα μένω σ’ ένα διαμέρισμα με κουζίνα, που έρχεται και φτηνότερο για την παραγωγή! Την πρώτη εβδομάδα βρίσκω την κοντινή μου αγορά, ψωνίζω βιολογικά τρόφιμα, τρώω υγιεινά και μπαίνω στις συνήθειές μου που ακολουθώ παντού. Μαγειρεύω, διαβάζω στο γιο μου ώσπου να κοιμηθεί, ακόμα κι αν εγώ είμαι στην Αμερική κι εκείνος στη Σουηδία, χάρη στο skype. Εχω τη ρουτίνα μου και μου είναι πολύ σημαντική για να διατηρώ την ψυχική υγεία μου. Δεν επηρεάζομαι από τους ρόλους μου, δεν είμαι καρατερίστα, αν και θα ήθελα να είμαι περισσότερο. Δεν έχω πρόβλημα να μπαινοβγαίνω σ’ ένα ρόλο. Ζω ακόμα στη Σουηδία, εκεί ζει ο γιος μου, εκεί πηγαίνει σχολείο, δεν αποτελεί κανένα πρόβλημα αυτό. Μ’ αρέσει που δεν είμαι σε θορυβώδη πόλη, μ’ αρέσει να είμαι μόνη, βάζω τις χοντρές μου κάλτσες, πάω βόλτες στα δάση, μαζεύω μανιτάρια, μ’ αρέσει να είμαι στη φύση, ή με τους φίλους μου. Το ψαροχώρι όπου ζω είναι φανταστικό. Τα πάντα για εμένα είναι η οργάνωση, ο προγραμματισμός, ώστε να μπορώ να δουλεύω και να μεγαλώνω και τον γιο μου. Πριν από κάθε νέα ταινία, κάθομαι με τον πατέρα του γιου μου, που είναι ο καλύτερός μου φίλος και κανονίζουμε πώς θα λειτουργήσει. Η Μέριλ Στριπ που έχει πει ότι, επειδή αν δεν δεις κάποιον για τέσσερις εβδομάδες, αρχίζει να μην σου λείπει, φροντίζω να βλέπω το γιο μου το αργότερο πριν κλείσουν τέσσερις εβδομάδες. Τι μου λέτε; Το διάστημα είναι τρεις εβδομάδες; Ωχ, τώρα πρέπει να τα ξαναοργανώσω όλα!
