Από τις βραβευμένες μικρού μήκους ταινίες του («Ενας Ουρανός Γεμάτος Αστέρια», «Tender», «Aνάσα», «Αμερικάνος») μέχρι την πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία («Οι Ακροβάτες του Κήπου» το 2001) βασισμένη στο ομώνυμο δικό του μυθιστόρημα και από εκεί στην τεράστια εμπορική επιτυχία της «Νήσου» το 2009, η κινηματογραφική πορεία του Χρήστου Δήμα είναι από μόνη της μια παρτίδα χαρτιά.
Ισως γι' αυτό νομοτελειακά, η τρίτη μεγάλου μήκους ταινία του παίζεται όλη πάνω σε μια πράσινη τσόχα που με κέντρο το νόμο της τύχης και της ατυχίας φέρνει κοντά δύο ανθρώπους που πριν αποφασίσουν να παίξουν πόκερ ρισκάροντας τα πάντα πρέπει να δοκιμάσουν τις δυνάμεις τους στο «Poker Face».
Λίγο πριν, το «Poker Face» βγει στις ελληνικές αίθουσες την 1η Μαΐου, ο Χρήστος Δήμας μιλάει στο Flix σε μια συνέντευξη...αντί παρτίδας πόκερ!
Ποια ήταν η αντίδραση σου όταν διάβασες το σενάριο του «Poker Face»;
Ημουν όλο το βράδυ μεν μέσα σε μια ευχάριστη διάθεση, αλλά και προβληματισμό... Απο τη μια σκεφτόμουν: «Επιτέλους μια ρομαντική κομεντί με πρωταγωνίστρια μια γυναίκα που απο γκαντέμω θα καταφέρει να κερδίσει από τον πρίγκηπα και το γοβάκι και το φιλί...» Από την άλλη όμως με θυμόμουν να παίζω κολιτσίνα από πιτσιρικάς και να είμαι ο πιο άσχετος της παρέας... Πώς θα τολμούσα να αναμετρηθώ με την τσόχα, το πόκερ και την απαίτηση του αληθινού παίκτη να μην δει κάτι τόσο αγαπημένο του να φτηναίνει; Το μέτρησα από δω το μέτρησα από 'κει, τελικά με κέρδισε το «γοβάκι»...
Ποια πιστεύεις είναι τα τρία πιο δυνατά «φύλλα» της ταινίας;
Το σενάριο της Ασπας Καλλιάνη, το πόκερ και η ρομαντζάδα...
Πώς διάλεξες τους δύο κεντρικούς αντιπάλους;
Πίστεψα από την πρώτη στιγμή στο μουτράκι της Εύης Σαουλίδου που συνδυάζεται με μια τεράστια ερμηνευτική γκάμα. Επίσης πάντα με γοήτευε η σιωπή στο βλέμμα του Αλκη Κούρκουλου. Είχα δει πολύ κόσμο, όμως πάντα μέσα μου επέστρεφα σε αυτούς τους δύο ηθοποιούς και τους ονειρευόμουν να παίξουν στη σκηνή του τροχόσπιτου το poker face... Επρεπε να τους πείσω ότι αυτή είναι μια ταινία που δεν μιλάει μόνο για το πόκερ, αλλά κρύβει μέσα της μια ψυχούλα!
Πόσο εύκολο ήταν να στήσεις όλο το παιχνίδι «Poker Face»;
Κάναμε όλοι, συνεργείο και ηθοποιοί, «φροντιστήριο» για να μάθουμε πώς παίζεται το παιχνίδι. Και σε κάθε βήμα μας είχαμε από κοντά ανθρώπους που έστηναν όλες τις παρτίδες, με τις τράπουλες έτοιμες να ρίχνουν τα φύλλα που έπρεπε. Αυτό απαιτούσε από μένα ένα πολύ συγκεκριμένο και ειδικό «ντεκουπάζ». Ολοι όσοι ήρθαν να μας βοηθήσουν για τις σκηνές του τουρνουά ήξεραν πόκερ. Οι ντίλερ που έπαιξαν είναι πραγματικοί ντίλερ. Προσπαθήσαμε όσο μπορούσαμε να κρατήσουμε τον ρεαλισμό του παιχνιδιού.
Ποια ήταν η μασκότ της ταινίας;
Το βρωμόπουλο...Αυτό το λούτρινο παπαγαλάκι που πάντα μας έκανε τη ζωή δύσκολη (στην πραγματικότητα έπαιξαν τρία...). Χαϊδευτικά το φωνάζαμε «βρωμόπουλο»... Επίσης η φράση «Τάκη!!!!» τη στιγμή του πανικού. Οπου Τάκης, ο Τάκης Ατζιδάκος, ο υπέροχος ηλεκτρολόγος μας. Ο,τι και να συνέβαινε σε όποιο πόστο και όποια στιγμή, η φράση «Τάκη!!!!» μας βοηθούσε να αποφορτίζουμε την ένταση.
Πόσες φορές παίξατε πραγματικές παρτίδες χαρτιά κατά τη διάρκεια της προετοιμασίας ή του γυρίσματος της ταινίας;
Ολες οι παρτίδες είναι παιγμένες σωστά. Ακόμη και αυτές με τα παιδάκια, ακόμη και αυτές στα καφενεία, ακόμη και αυτές με τους κομπάρσους. Τώρα, βάλε τουλάχιστον έξι διαφορετικές θέσεις κάμερας. Και τουλάχιστον τρία μεγέθη, συν σφήνες... Ολα αυτά σε ένα σιδερένιο ντεκουπάζ που μας ανάγκαζε να είμαστε σε μια συνεχή πιλάλα για να μην βγούμε εκτός ωραρίου και προϋπολογισμού...
Τι έμαθες για τα χαρτιά που δεν ήξερες πριν κάνεις την ταινία;
Εχει πολύ χαρά και έχει και πολύ στεναχώρια. Θέλει αφοσίωση και χρειάζεται και γερό στομάχι για να αντέξεις ια περίεργη μοναξιά.
Ποιες είναι οι σωστές κινήσεις για να κάνεις μια καλή ταινια;
Να πιστεύεις στο σενάριο, να εμπιστεύεσαι τους συνεργάτες σου, να αφήνεις χώρο στους ηθοποιούς να ανθίσουν, να είσαι ευγενής και να είσαι δίκαιος. Από κει και πέρα να παίρνεις γρήγορες αποφάσεις και να φοράς αναπαυτικά παπούτσια...
Ποιος είναι ο πιο δυνατός αντίπαλος όταν κάνεις σινεμά;
Δεν ψάχνω για αντίπαλους όταν κάνω σινεμά... Συμμάχους ψαχνω...
Πότε πρέπει να κάνεις πάσο στη διάρκεια της κατασκευής μιας ταινίας;
Οταν πρέπει να υπερνικήσεις την ανυπομονησία και το θυμό της στιγμής, για να δώσεις το χώρο και τον χρόνο στους συνεργάτες σου να κάνουν σωστά τη δουλειά τους. Ο φωτογράφος να φωτίσει, ο ηθοποιός να κάνει την πρόβα του, ο μπούμαν να βρει που θα στήσει το καλάμι του μπουμ κλπ. Το να κατασκευάσεις μια ταινία είναι γενικώς, αλλά και ειδικώς, μια τεράστια άσκηση υπομονής!
Μετά από τρεις ταινιές μεγάλου μήκους, πόσο δυνατός παίχτης πιστεύεις ότι είσαι;
Το ίδιο δυνατός αλλά και το ίδιο ευάλωτος, όπως και στην πρώτη μου μικρού μήκους ταινία. Υπολείπομαι πολύ ακόμη από τους στόχους που έχω θέσει στον εαυτό μου.
Πόσες φορές έχεις βρεθεί στον πειρασμό να «κλέψεις» για να κερδίσεις στην πορεία σου;
Δεν έχω τέτοιου είδους πειρασμούς... Στο σινεμά δεν έχω κάνει ποτέ σκονάκι. Ακόμη και οι αναφορές μου είναι καταγεγραμμένες σαν επιστολές αγάπης. Σέβομαι τους συναδέλφους, καταλαβαίνω την αγωνία όλων, δεν μου βγαίνει ανταγωνισμός, αντίθετα εώς και χαίρομαι για την επιτυχία και την αναγνώριση του δίπλα. Εχω βοηθήσει και έχω βοηθηθεί. Από τον Νίκο Βεργίτησ και τον Πάνο Κοκκινόπουλο που θεωρώ δασκάλους μου, έμαθα να είμαι γενναιόδωρος και πως αυτό το δώσιμο κάπου, κάποτε θα μου επιστρέψει.
Σε ποια πράγματα στη ζωή λες «all in»;
Θα σε απογοητεύσω... Δεν είμαι τόσο γενναίος για να κάνω «all in»...δε τον έχω σαν μότο ζωής... Είμαι πεισματάρης, αλλά δεν έχω πάθη...Είμαι εώς και βαρετός.
Είναι το σινεμά εθισμός;
Το σινεμά είναι αυτό που είναι...μια δουλειά σαν όλες τις άλλες αλλά ταυτόχρονα και ένα υπέροχο ψέμα...ένα υπεράκτιο ταξίδι, στη διάρκεια του οποίου συναντάς ταλαντούχους ανθρώπους και μοιράζεσαι τη σούπερ λουξ καμπίνα αλλά και το ράντζο...Είναι η ζωή μου... Αλλά θέλω να έχω και μια άλλη ζωή, που να έχει περισσότερο υγεία και λιγότερη μοναξιά... Ομως σίγουρα το σινεμά είναι το μοναδικό πλαίσιο που εργασιακά μπορώ και βρίσκω τις ανάσες μου...
Τι είναι αυτό που θα μπορέσει να σπάσει τη γκίνια του ελληνικού κινηματογράφου;
Να επαναπροσδιορίσουμε τη σχέση μας με το κοινό... Ο κινηματογράφος ειναι πολύ ακριβή τέχνη για να περιοριστούμε να δείχνουμε τις όποιες ταινίες μας στον στενό κύκλο των φίλων μας και θαυμαστών μας... Η φιλαυτία αλλά και η «αυλή» που μας επιβεβαιώνει τη δήθεν καλλιτεχνικότητα μας, είναι ο χειρότερος σύμβολους.
Νιώθεις τυχερός;
Θέλει το ευλογημένο κι αυτό την τύχη του... Δεν έχω παράπονο... Εχω σταθεί τυχερός. Αλλά η τύχη μόνο δεν φτάνει. Θέλει και στομάχι. Και εγώ προσφάτως απέκτησα και μπάκα...
Τι σημαίνει για σένα «Poker Face»;
Να μπορώ να σε διαβάσω πριν με διαβάσεις, να σου κρυφτώ πριν μου κρυφτείς και να σου φανερώσω τα αφανέρωτα....
To «Poker Face» του Χρήστου Δήμα βγαίνει στις αίθουσες την 1η Μαΐου. Δείτε παρακάτω μια αποκλειστική σκηνή από την ταινία με την Εύη Σαουλίδου και τον Αντώνη Καφετζόπουλο και θυμηθείτε την επίσκεψη του Flix στα γυρίσματα της ταινίας.
