Η ταινία
Μετά από μια σημαντική χειρουργική επέμβαση, η Μαρία επιστρέφει στο οικογενειακό της σπίτι για να ανακάμψει, ζώντας με τη μητέρα της, την αδερφή της και ένα νεογέννητο μωρό. Ενώ το σώμα της Μαρίας αρχίζει να θεραπεύεται, μια βαθιά κρυμμένη επιθυμία της αρχίζει να βγαίνει στην επιφάνεια. Η Μαρία θέλει να έρθει κοντά στο μωρό, και αυτό δημιουργεί σοβαρή απειλή για την «ασφάλεια» του οικογενειακού σπιτιού.
Ο σκηνοθέτης
Γεννήθηκε στην Κρήτη το 1994. Σπούδασε Επικοινωνία και Μέσα Μαζικής Ενημέρωσης στο Εθνικό Καποδιστριακό Πανεπιστήμιο Αθηνών και υποκριτική στη Δραματική Σχολή Αθηνών Γ. Θεοδοσιάδης. Τα τελευταία χρόνια παρακολούθησε σεμινάρια σκηνοθεσίας, εργαστήρια υποκριτικής και φωτογραφίας στην Ελλάδα. Εχει εργαστεί ως βοηθός σκηνοθέτη, βοηθός παραγωγής και ηθοποιός στο θέατρο, καθώς και στον κινηματογραφικό κλάδο της Ελλάδας.
4 ερωτήσεις για το «Madonna f64.0»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία; Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Κίνητρο για την έναρξη αυτής της ταινίας ήταν η αναζήτησή της ταυτότητας. Πιο συγκεκριμένα, το αναπόσπαστο δικαίωμα να είσαι αυτός ή αυτή ή αυτό που θες να είσαι, χωρίς την επίκριση κανενός. Ακόμα και στο πιο ασφαλές περιβάλλον, ενώ φαινομενικά η αποδοχή υπάρχει, στην ουσία της είναι πολλές φορές πλασματική και η επιβολή παρούσα στο σώμα και την ταυτότητά μας.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Το να κάνεις σινεμά και ειδικότερα την πρώτη σου ταινία αυτή τη στιγμή στην Ελλάδα είναι σαν να ανεβαίνεις ένα βουνό με 1000 σκαλοπάτια, στα μέσα Αυγούστου στις 15.30 το μεσημέρι, με ένα backpack 20 κιλών στους ώμους, την υπομονή των «πρέπει» και την επιμονή των «γίνεται». Ο,τι κι αν συνεπάγεται αυτή η διαδρομή, η θέα στο τέλος, κατά πάσα πιθανότητα σε δικαιώνει. Στο κατέβασμα, που έρχεται και πιο εύκολο, πρέπει να μην ξεχάσεις να πάρεις μαζί σου στην τσάντα, τα πρόσωπα που σαν όμορφα λουλούδια συνέλεξες, αλλά και τη γνώση από τα αγκάθια που σε γρατζούνισαν στη διαδρομή.
Η ταινία σας θα κάνει πρεμιέρα εν μέσω μιας πρωτόγνωρης συνθήκης για τον κόσμο του σινεμά αλλά και ολόκληρο τον πλανήτη. Ποιες είναι οι σκέψεις σας για την κατάσταση αυτή τη στιγμή αλλά και το μέλλον του σινεμά και πώς θα μπορούσε κανείς να διαβάσει την ταινία σας υπό το πρίσμα της υγειονομικής κρίσης;
Η πρωτόγνωρη συνθήκη στην οποία (επι)ζήσαμε και συνεχίζουμε να (επι)βιώνουμε καθημερινά για ένα ασαφές ακόμη χρονικό πλαίσιο, ανατρέπει αρκετά από τα στοιχεία της καθημερινής μας ζωής που θεωρούσαμε μέχρι τώρα δεδομένα. Το μεγαλύτερο στοίχημα για όλους μας πιστεύω ότι είναι να μην αφήσουμε να χαθούν κεκτημένα πολλών χρόνων και αγώνων στο όνομα μιας νέας κανονικότητας. Η μυρωδιά του ποπ-κορν, τα προσεχώς, το γρήγορο τσιγάρο στο διάλειμμα και η συζήτηση της ταινίας στο τέλος, δεν μπορούν - και δεν θα πρέπει να ανεχτούμε - να αντικατασταθούν από μια «ασφαλή» διαδικτυακή προβολή. Η υγειονομική αυτή κρίση, όπως και κάθε κρίση, μας φέρνει αντιμέτωπους με την πιθανότητα ενός τέλους. Εν όψει αυτού του τέλους, η ταινία θα μπορούσε να μας υπενθυμίσει την ανάγκη για διασφάλιση των ελευθεριών και δικαιώματων μας.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο; Τι περιμένετε από τη νέα διεύθυνσή του και τι έχετε να προτείνετε για τη βελτίωσή του;
Το φεστιβάλ της Δράμας αποτελεί, σε προσωπικό επίπεδο, την αφετηρία μου ως δημιουργό, καθώς η ιστορία της ταινίας αυτής γεννήθηκε σε μια αίθουσα του φεστιβάλ πριν από κάποια χρόνια. Το γεγονός ότι η αίσθηση αναζωογόνησης είναι ήδη εμφανής μέσα στους λίγους μήνες διαχείρισης της νέας διεύθυνσης, είναι ιδιαίτερα ελπιδοφόρο για το σημαντικότερο ελληνικό φεστιβάλ δημιουργών μικρού μήκους. Ειδικότερα, η στροφή στις τεχνολογικές δυνατότητες και την αισθητική του σήμερα, καθώς και η εμπιστοσύνη σε νέα πρόσωπα του χώρου σε όλες τις θέσεις, με κάνει να πιστεύω ότι ξημερώνει μια νέα περίοδος άνθισης για το φεστιβάλ, τόσο σε εθνικό, όσο και διεθνές επίπεδο.
Madonna f64.0 | Σκηνοθεσία, Σενάριο: Σταύρος Μαρκουλάκης | Φωτογραφία: Χριστίνα Μουμούρη | Μοντάζ: Χρήστος Γιαννακόπουλος | Μουσική: Melentini | Ηχος: Χρήστος Σακελλαρίου, Παναγιώτης Κυριακού, Κώστας Γούναρης | Σχεδιασμός ήχου: Νίκος Λιναρδόπουλος | Σκηνικά: Ελένη Καριόρη | Ερμηνευτές: Κωνσταντίνα Λία, Πηνελόπη Τσιλίκα, Αθηνά Παππά | Παραγωγή: Ελένη Μολφέτα, Marni Films, Μίνα Ντρέκη
