Η ταινία
Η Νάντια Τολοκονίκοβα, μέλος της φεμινιστικής πανκ-ροκ μπάντας Pussy Riot, καταδικάζεται σε φυλάκιση στη Σωφρονιστική Αποικία Νο.14 στη Μορδοβία της Ρωσίας. Από την πρώτη μέρα εκεί συναντά μια διεφθαρμένη δομή εξουσίας. Η διοίκηση της φυλακής αναθέτει σε ορισμένες κρατούμενες τον ρόλο του να στερούν τα δικαιώματα όλων των υπολοίπων. Αγριοι ξυλοδαρμοί, εκφοβισμοί και βασανιστήρια περιλαμβάνονται στο καθημερινό «μενού της φυλακής», και οι κρατούμενες αναγκάζονται να εργάζονται επτά ημέρες την εβδομάδα, από 16 έως 17 ώρες την ημέρα. Αντιμέτωπη με αυτό το αδιέξοδο, η Νάντια αποφασίζει να ξεκινήσει απεργία πείνας και να μην υποχωρήσει μέχρι η διοίκηση να σεβαστεί το νόμο και να σταματήσει να αντιμετωπίζει τις κρατούμενες σαν σκλάβες.
Οι σκηνοθέτες
Ο Μάνος Τσίζεκ γεννήθηκε στην Αθήνα το 1987. Είναι απόφοιτος Θεωρητικής Φυσικής του Πανεπιστημίου του Lancaster. Η πρώτη του ταινία μεγάλου μήκους, «Red City», έκανε την πρεμιέρα της στο 53ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης και η μικρού μήκους ταινία του, «The Penal Colony», κέρδισε πέρσι το Βραβείο Καλύτερης Σκηνοθεσίας στο Φεστιβάλ Ανεξάρτητου Κινηματογράφου του Σίδνεϊ.
Ο Λίντσεϊ Αλικσανιάν γεννήθηκε στη Νέα Υόρκη. Εχει ζήσει στο Λος Αντζελες, το Λονδίνο, την Αθήνα και την Αρμενία, και έχει ασχοληθεί με ένα φάσμα ανεξάρτητων ντοκιμαντέρ, αφηγηματικών ταινιών και εμπορικών βίντεο. Επισημαίνοντας κοινωνικά και ανθρωπιστικά ζητήματα, το σκηνοθετικό του έργο περιλαμβάνει τις ταινίες «The Penal Colony» και «The Birdcage». Είναι επισκέπτης καθηγητής κινηματογράφου και πρακτικής στο Global Center for Advanced Studies.
4 ερωτήσεις για το «The Penal Colony»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Μάνος Τσίζεκ: Πριν από πέντε χρόνια, ένα νεαρό κορίτσι ξεκίνησε απεργία πείνας μέσα σε μια ρωσική φυλακή. Το κορίτσι αυτό λεγόταν Νάντια Τολοκονίκοβα. Στις 23 Σεπτέμβρη του 2013, δημοσιεύτηκε στην εφημερίδα The Guardian η ανοιχτή επιστολή της Νάντια, όπου εξηγούσε τους λόγους που την ανάγκασαν να ξεκινήσει την απεργία πείνας της. Διαβάζοντας την επιστολή αυτή, με συγκλόνισε το μέγεθος και το πλήθος των αδικιών που υφίσταντο οι κρατούμενες στη Σωφρονιστική Αποικία Νο 14. Το γεγονός ειδικότερα ότι μια καλλιτέχνις, συνομήλική μου, είχε φυλακιστεί δύο χρόνια για ένα ειρηνικό δρώμενο, με έκανε να νιώσω έντονα την ανάγκη να πάρω θέση και να δείξω έμπρακτα τη συμπαράστασή μου.
Αποφάσισα, λοιπόν, με φίλους και συνεργάτες να κάνουμε μια ταινία μικρού μήκους, βασισμένη στην ανοιχτή επιστολή της Νάντια. Λίγους μήνες αργότερα, η Νάντια και τα άλλα μέλη των Pussy Riot απελευθερώθηκαν, και αυτό μας επέτρεψε να πραγματοποιήσουμε μια σειρά από συναντήσεις μαζί τους, μέσω των οποίων διαμορφώθηκε και εμπλουτίστηκε περαιτέρω το σενάριο. Οι λεπτομέρειες της αληθινής αυτής ιστορίας έχουν μια καφκική διάσταση, η οποία αναδεικνύει ζητήματα παραβίασης των εργασιακών και των ανθρωπίνων δικαιωμάτων που διατηρούν την οικουμενικότητα και την επικαιρότητα τους σήμερα.
Μην ξεχνάμε ότι φυλακές που λειτουργούν ως κάτεργα δεν υπάρχουν μόνο στη Ρωσία, αλλά πρωτίστως στην Αμερική – τη χώρα με το 25% του φυλακισμένου πληθυσμού του πλανήτη. Τη στιγμή που μιλάμε, μάλιστα, βρίσκεται σε εξέλιξη η μεγαλύτερη απεργία κρατουμένων στην ιστορία των ΗΠΑ. Οι κρατούμενοι και οι κρατούμενες στις αμερικανικές φυλακές (από τις 21 Αυγούστου μέχρι τις 9 Σεπτεμβρίου) αρνούνται να δουλέψουν, κάνουν μποϊκοτάζ και απεργίες πείνας, απαιτώντας ανθρώπινες συνθήκες διαβίωσης, δυνατότητα κοινωνικής επανένταξης και τέλος της σύγχρονης δουλείας.
Πώς θα περιγράφατε την ταινία σας σε έναν υποψήφιο θεατή;
Μ.Τ.: Είναι μια δραματική ταινία, βασισμένη σε αληθινή ιστορία, που εκτυλίσσεται μέσα σε μια γυναικεία ρωσική φυλακή.
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Μ.Τ.: Κάνουμε ταινίες για να παραμείνουμε άνθρωποι.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας; Ποια πιστεύετε ότι είναι τα υπέρ και ποια τα κατά του; Θα προτείνατε κάποιες κινήσεις προς τη βελτίωσή του;
Μ.Τ.: Είναι μεγάλη τιμή το γεγονός ότι το Φεστιβάλ Δράμας επέλεξε φέτος το «The Penal Colony» για το ελληνικό και για το διεθνές τμήμα του. Νιώθω ευγνωμοσύνη και οφείλω να αναγνωρίσω τον επαγγελματισμό, την άρτια οργάνωση και την ευγένεια όλων των ανθρώπων του Φεστιβάλ με τους οποίους έχω έρθει σε επαφή ως τώρα. Εύχομαι ο θεσμός αυτός να συνεχίσει την αξιόλογη πορεία του και την προσφορά του στον κινηματογράφο, στη χώρα μας και διεθνώς.
Info
Σενάριο & Σκηνοθεσία: Μάνος Τσίζεκ, Λίντσεϊ Αλικσανιάν / Ηθοποιοί: Κωνσταντίνος Μαρκουλάκης, Μαριάνα Νόβακ, Σάντρα φον Ρούφιν, Θεόδωρος Κανδηλιώτης, Ελενα Μιρτσόφσκα, Αλεξάνδρα Χασάνη, Χριστίνα Ραφούλη, Νάνσυ Μπούκλη / Παραγωγή: Λίντσεϊ Αλικσανιάν, Μάνος Τσίζεκ / Διεύθυνση Φωτογραφίας: Χριστίνα Μουμούρη / Μοντάζ: Χρήστος Γιαννακόπουλος / Α’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Ζαμπέλα Χαβιάρα / Β’ Βοηθός Σκηνοθέτη: Μυρτώ Τζίμα / Διεύθυνση Παραγωγής: Αμυ Μακρή / Σκηνογραφία: Σμαράγδα Κανάρη / Ενδυματολογία: Δανάη Αναγνώστου / Μακιγιάζ: Ιωάννα Λυγίζου / Casting: Ναταλί Παυλώφ / Βοηθός Οπερατέρ: Γιώργος Μανιάτης / Ηλεκτρολόγος: Νίκος Μουζάκης / Σχεδιασμός Ηχου: Πίτερ Φάνκε / Ηχοληψία: Νίκος Τριανταφύλλου / Μουσική: Σούζαν Ντι Μπόνα, Σαλβατόρε Σαντζιοβάνι / Συντονισμός Παραγωγής: Αννα Ζήλου / Μακενίστας: Κωνσταντίνος Χαρατζόγλου / Special Effects: Προκόπης Βλασερός / DIT: Ιωνας Κατρακάζος / Color Correction: Αγγελος Μάντζιος / DCP Mastering: MetaPOST
Δείτε παρακάτω το τρέιλερ της μεγάλου μήκους ταινίας του Μάνου Τσίζεκ, «Red City», καθώς και το ντοκιμαντέρ των Μάνου Τσίζεκ και Λίντσεϊ Αλικσανιάν, «The Birdcage»
