H ταινία
Eνα μικρού μήκους ντοκιμαντέρ για μια ομάδα χορευτών με αναπηρία. Τους ακολουθούμε στις πρόβες και στις παραστάσεις τους και παρακολουθούμε τον τρόπο που κινούνται στην πόλη και το πως αντιμετωπίζουν την ζωή και την καθημερινότητα τους μέσα από την τέχνη τους.
Η σκηνοθέτης
Γεννήθηκε στη Λάρισα. Σπούδασε Αγγλική Φιλολογία στο Αριστοτέλειο Παν/μιο και κατόπιν σκηνοθεσία στην Σχολή Κινηματογράφου Λ.Σταυράκος. Είναι κάτοχος μεταπτυχιακού τίτλου από το Nouvelle Sorbonne Paris III στον τομέα Κιν/φος & Οπτικοακουστικά Μέσα και υποψήφια διδάκτωρ του Παν/μιου Αθηνών, τμήμα ΕΜΜΕ. Τον Αύγουστο του 2016, επιλέχθηκε στα ταλέντα του Sarajevo Film Festival. Έχει γράψει, σκηνοθετήσει και κάνει την παραγωγή σε 2 μικρού μήκους. Η 2η της, με τίτλο Inner Land απέσπασε συνολικά 20 βραβεία σε ελληνικά και διεθνή φεστιβάλ, ανάμεσα τους Καλύτερης Ταινίας από την Πανελλήνια Ένωση Κριτικών Κιν/φου & Καλύτερης Φωτογραφίας από την Ένωση Ελλήνων Κινηματογραφιστών στο 38ο Φεστιβάλ Δράμας. Ζει και εργάζεται στην Αθήνα.
5 ερωτήσεις για το «Με Ανοιχτά Φτερά»»
Γιατί κάνατε αυτήν την ταινία τώρα; Τι ήταν αυτό που σας έκανε να θελήσετε να αφηγηθείτε αυτήν την ιστορία;
Η ιδέα γι’ αυτό το ντοκιμαντέρ προέκυψε όταν έμαθα για την ομάδα. Μου φάνηκε ενδιαφέρον θέμα ο τρόπος που χειρίζονται το σώμα τους, έτσι τους πλησίασα, δέχτηκαν με χαρά και τα πράγματα πήραν τον δρόμο τους. Το γεγονός πως είναι κάτι τελείως διαφορετικό από τις ταινίες είδους που έχω κάνει μέχρι τώρα ήταν μια τεράστια πρόκληση, αλλά μ’ αρέσει να δοκιμάζω τον εαυτό μου και τις δυνάμεις μου σε καινούργια πράγματα.
Πως θα περιγράφατε την ταινία σας σ' έναν υποψήφιο θεατή;
Εξαρχής η ιδέα ήταν να είναι ένα ντοκιμαντέρ για ένα διαφορετικό είδος χορού και όχι ένα ντοκιμαντέρ για την αναπηρία και αυτός είναι ο λόγος που δεν επεκτείνομαι στα προβλήματα υποδομής για άτομα με κινητικά προβλήματα. Προσπάθησα να αναδείξω τον τρόπο που αυτοί οι άνθρωποι αντιμετωπίζουν την αναπηρία τους και τον κόσμο γύρω τους χωρίς να παραβλέπω το πρόβλημα αλλά και χωρίς να εστιάζω σ’ αυτό. Αυτό που κυριαρχεί στο ντοκιμαντέρ είναι ο τρόπος που χειρίζονται το σώμα τους και η δύναμη τους να εκτίθενται στην σκηνή.
Τι θα θέλατε να σας ρωτήσει ή να συζητήσετε με κάποιον αφού τη δει;
Θεωρώ πως οι ταινίες πρέπει να μιλάνε μόνες τους και να μην αφήνουν απορίες και ερωτηματικά στον θεατή. Αυτό που θα ήθελα ιδανικά να με ρωτήσει κάποιος, είναι τι ποσό χρειάζομαι για την επόμενη ταινία μου και φυσικά να θελήσει να την χρηματοδοτήσει!
Πώς είναι να κάνεις σινεμά (στην Ελλάδα) σήμερα; Τι σας δίδαξε ή τι κρατάτε από την εμπειρία;
Ο μεγαλύτερος πόνος του σκηνοθέτη –ειδικά στην Ελλάδα της κρίσης- είναι ο τρόπος που κάνουμε ταινίες, δηλαδή κυρίως με αυτο-χρηματοδότηση και με τη βοήθεια φίλων και συγγενών κι αυτό είναι ένα γεγονός. Έχω κάνει την παραγωγή στις ταινίες μου, ποτέ δεν είχα κανενός είδους κρατική χρηματοδότηση και αυτό είναι ιδιαίτερα ψυχοφθόρο και κουραστικό καθώς πρέπει να τρέξεις για τα πάντα και να είσαι υποχρεωμένος σε πάρα πολύ κόσμο. Το να κάνεις σινεμά στην Ελλάδα είναι σχεδόν τρέλα, παρ’ όλα αυτά σε γλυτώνει απ’ την ψυχοθεραπεία (χαμόγελο) και δεν θα άλλαζα καμία από τις επιλογές που έχω κάνει μέχρι τώρα.
Τι σημαίνει το Φεστιβάλ Δράμας για σας, αλλά και για το σημερινό ελληνικό κινηματογραφικό τοπίο;
Το Φεστιβάλ Δράμας είναι βεβαίως μια πολύ καλή ευκαιρία να δείξει κάποιος τη δουλειά του σε ευρύ κοινό και να μιλήσει γι’ αυτήν, για μένα όμως, είναι κυρίως ένας τόπος συνάντησης με ανθρώπους που μοιραζόμαστε το ίδιο όνειρο και το ίδιο πάθος για το σινεμά. Η εμπειρία μου στο φεστιβάλ -το 2015- ήταν μοναδική καθώς γνώρισα πολλούς σκηνοθέτες με τους οποίους γίναμε μετέπειτα καλοί φίλοι και η αλληλεγγύη και η υποστήριξη που ένιωσα ήταν σχεδόν στην σφαίρα της φαντασίας. Ελπίζω και φέτος να συναντήσω το ίδιο καλό και ζεστό κλίμα και εύχομαι το φεστιβάλ να συνεχίσει να στηρίζει τους Έλληνες μικρομηκάδες και να συνεχίσει την πορεία του το ίδιο δυναμικά και στο μέλλον.
InfoΠαραγωγή-Σκηνοθεσία-Σενάριο: Βίβιαν Παπαγεωργίου / Φωτογραφία: Μιχάλης Ασθενίδης / Hχοληψία: Σωτήρης Λάσκαρης / Μοντάζ : Μαρία Κουνάβη / Σύνθεση Μουσικής: Αθανάσιος Νάστος / Μίξη Ήχου: Τσέρου Βάλια / Colour Grading: Μιχάλης Ασθενίδης / Κάμερα-Video Assistant: Μιχάλης Ασθενίδης, Θρασύβουλος Μιταυτσής, Ανδρέας Σταυρόπουλος / Τραγούδι: Ναταλία Εκσιέλ / Πιάνο: Αθανάσιος Νάστος / Ηλεκτρική Κιθάρα: Γιάννης Μαλαφής / Άλτο Σαξόφωνο: Σπύρος Μουρελάτος / Ηλεκτρικό Μπάσο: Γιάννης Κόκκινος / Κρουστά: Βασίλης Παναγιωτόπουλος / Αφήγηση μύθου: Διαμαντής Καραναστάσης / Με σειρά εμφάνισης: Γιώργος Χρηστάκης , Ιωάννα-Αλεξάνδρα Σαΐτη, Ειρήνη Μαυροματάκη, Δημήτρης Γρίντζος, Γιολάντα Κούρτη, Σοφία Παππά, Χρήστος Ταμπαξής, Μάρτα Φίγκας Σεγκούρα, Αντωνία Λειβαρτζηνού, Δήμητρα Τασίκα, Αλεξάνδρα Σταματοπούλου, Δανάη Γεωργίου, Σταύρος Ζαρίφης, Άννα Ζάππα, Άδρια Βάφια
Δείτε πιο κάτω την πρώτη μικρού μήκους της Βίβιαν Παπαγεωργίου «Τελευταίο Περιστατικό»:
