Δέκα μέρες, δεκαοκτώ ταινίες, ένα μέτριο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα φέτος για την Berlinale, με λίγες φωτεινές στιγμές. Το Flix έστησε το γραφείο του στο Βερολίνο, είδε τα πάντα και παραθέτει την αξιολόγησή του. Δείτε παρακάτω, μία-μία, τις ταινίες που διεκδικούν τη Χρυσή Αρκτο και τα υπόλοιπα βραβεία στην αποψινή απονομή και κρατήστε στη μνήμη ταινίες και σκηνοθέτες για το μέλλον. Κλικάρετε πάνω στο κάθε τίτλο για να διαβάσετε ολόκληρη την κριτική του Flix.
Διαβάστε και δείτε ακόμη: Οι μέρες της Berlinale 2016
- Berlinale 2016: Μέρα 1η / Χαίρε Τζορτζ!
- Berlinale 2016: Μέρα 2η / Η Μέρα που οι Εξωγήινοι κατέβηκαν στη Γη
- Berlinale 2016: Mέρα 3η / Αφιερωμένη στις ζωές των... άλλων
- Berlinale 2016: Mέρα 4η / Υπόκλιση στις μεγάλες κυρίες
- Berlinale 2016: Μέρα 5η / Not so alone in Berlin
- Berlinale 2016: Μέρα 6η / Ιδιοφυίες και κόκκινο χαλί
- Berlinale 2016: Μέρα 7η / O Τόμας Βίντερμπεργκ το έχει ακόμα!
- Berlinale 2016: Μέρα 8η / Εσείς πόσες ώρες είδατε από την ταινία του Λαβ Ντιάζ;
24 Weeks (24 Wochen) της Αν Ζόρα Μπερασέντ - Γερμανία / Πόσο εφικτό και πόσο αποδεκτό είναι να διακόψεις την κύηση αν το μωρό σου δεν είναι υγιές; Μπορεί να μην το διατυπώνει με κινηματογραφικά ή δραματουργικά πετυχημένο τρόπο, αλλά η Γερμανίδα Ανε Ζόρα Μπερασέντ θίγει ένα από τα πιο δυνατά ταμπού.
Chang Jiang Tu (Crosscurrent) του Γιανγκ Τσάο - Κίνα / Ο Γιανγκ Τσάο μπαρκάρει σε φορτηγό πλοίο στον ποταμό Γιάνγκ Τσε στέλνοντας στο κοινό ποιητικά, κινηματογραφικά και συμβολικά ημερολόγια καταστρώματος. Μία υπαρξιακή αναζήτηση και μία πολιτική παραβολή για το ιστορικό παρελθόν, παρόν και μέλλον της Κίνας.
Inhebbek Hedi (Hedi) του Μοχάμεντ Μπεν Ατια - Τυνησία/Βέλγιο/Γαλλία / Μια λιτή, καλοφτιαγμένη και σταθερά ενδιαφέρουσα ιστορία προσωπικής αφύπνισης με φόντο μια ταραγμένη χώρα κι έναν αξιοπρόσεκτο πρωταγωνιστή, στο διαγωνιστικό του βερολίνου.
Soy Nero του Ράφι Πιτς - Γερμανία/Γαλλία/Μεξικό / Σε παραγωγή της Twenty Twenty Vision του Θανάση Καραθάνου και διεύθυνση φωτογραφίας του Χρήστου Καραμάνη, ο Ιρανός Ράφι Πιτς αφηγείται μια - αλλά και όλες τις άγνωστες ιστορίες των μεταναστών που κατατάσσονται στον αμερικάνικο στρατό για να αποκτήσουν την πράσινη κάρτα.
Alone in Berlin του Βενσάν Περέζ - Γερμανία/Γαλλία/Ηνωμένο Βασίλειο / Ο ηθοποιός Βενσάν Περέζ βασίζεται σε πραγματική ιστορία αστικής αντίστασης στη ναζιστική Γερμανία, σ' ένα προβλέψιμο, αργόσυρτο δράμα με δυο θαυμάσιους πρωταγωνιστές.
Boris sans Béatrice (Boris without Béatrice) του Ντενίς Κοτέ - Καναδάς / Το σινεμά του Καναδου Ντενίς Κοτέ: ένα (φεστιβαλικής κατανάλωσης) φιλμικό αξιοπερίεργο που όπως εδώ και χρόνια παραμένει αφελές και προσποιητό ακόμη και σε μια ιστορία κρίσης μέσης ηλικίας που υπό συνθήκες θα μπορούσε να αφορά περισσότέρους.
Cartas da Guerra (Letters from War) του Ιβο Μ. Φερέιρα - Πορτογαλία / Ο Πορτογάλος Ιβο Φερέιρα κάνει μια «επιστολική ταινία» αναμφίβολα εντυπωσιακή, μα ίσως λίγο περισσότερο «αυτάρεσκη» απ όσο θα έπρεπε.
Α Dragon Arrives! (Ejhdeha Vared Mishavad!) του Μάνι Χαγκίγκι - Ιράν / Κάτι ανάμεσα σε ένα νουάρ, μια κόμικ αλληγορία και ένα mockumentary, ένα πολυπλοκο αφηγηματικά φιλμ και με διαφορά η πιο «μη ιρανική ταινία» που είδατε πρόσφατα - και δεν καταλάβατε και ακριβώς.
Fire at Sea (Fuocoammare) του Τζιανφράκο Ρόσι - Ιταλία/Γαλλία / Ενα ήσυχο νησάκι με μεγάλη θάλασσα, καθημερινοί άνθρωποι δίπλα στον υγρό θάνατο των μεταναστών. Ο Τζιανφράνκο Ρόσι δείχνει τη θάλασσα να καίγεται, με ομορφιά, ψυχραιμία κι αυτόν τον κινηματογραφικό ρεαλισμό που σπάει κόκαλα.
Genius του Μάικλ Γκράντατζ - Μεγάλη Βρετανία/ΗΠΑ / All-star cast, μια υπέροχη ιστορία από τα άδυτα της αμερικανικής λογοτεχνικής ιστορίας και μια ακόμη απόδειξη πως η απόσταση ανάμεσα στην πρόθεση και το αποτέλεσμα είναι πολύ μεγαλύτερη απ' όσο φαντάζεται ακόμη και ο πιο φιλόδοξος δημιουργός.
Midnight Special του Τζεφ Νίκολς- ΗΠΑ / Μετά τα «Take Shelter» και «Mud», ο Τζεφ Νίκολς δεν κάνει ένα ακόμα αριστούργημα, παρότι το «Midnight Special» θα μπορούσε να είναι μακράν η καλύτερη ταινία του.
Zero Days του Αλεξ Γκίμπνεϊ - ΗΠΑ / Με αφετηρία τον ιό Stuxnet, ο Αλεξ Γκίμπνεϊ εξηγεί πως ο επόμενος μεγάλος πόλεμος συμβαίνει ήδη, στο λογισμικό του υπολογιστή σου.
A Lullaby to the Sorrowful Mystery (Hele Sa Hiwagang Hapis) του Λαβ Ντιάζ - Φιλιππίνες/Σιγκαπούρη / Γεγονός. Aν το φιλμ του Φιλιππίνεζου σκηνοθέτη δεν διαρκούσε 485 λεπτά, δεν θα έφτανε ως το διαγωνιστικό του Βερολίνου
The Commune (Kollektivet) του Τόμας Βίντερμπεργκ - Δανία/Σουηδία/Ολλανδία / Η τελευταία ταινία του Δανού σκηνοθέτη είναι μια τρυφερή και αστεία, συγκινητική μα και ελαφριά «φέτα ζωής», εμπνευσμένη κι από τις εμπειρίες του ως παιδί σε ένα ανάλογο «κοινόβιο».
L’Avenir (Things to Come) της Μία Χάνσεν-Λαβ - Γαλλία/Γερμανία / Η 35χρονη Μία Χάνσεν-Λοβ («Eden», «Tout est Pardonné», «Father of My Children») στην πέμπτη μεγάλου μήκους ταινία της, εγκαταλείπει το σύμπαν της νιότης και των προβλημάτων των συνομήλικών της για να αποτυπώσει το πνεύμα και τον ψυχισμό μίας πολύ μεγαλύτερης γυναίκας σε κρίση.
Being 17 (Quand on a 17 ans) του Αντρέ Τεσινέ - Γαλλία / Μια ακόμη επιστροφή του 72χρονου Αντρέ Τεσινέ στην (γκέι) εφηβεία (του) - μόνο που πλέον τα βλαστάρια δεν είναι τόσο άγρια.
Death in Sarajevo (Smrt u Sarajevu) του Ντάνις Τάνοβιτς - Βοσνία και Ερζεγοβίνη / Με τη συνδρομή του Μπερνάρ-Ανρί Λεβί, ο Βόσνιος Ντάνις Τάνοβιτς φιλοξενεί το δαιδαλώδες βαλκανικό δράμα σ' ένα ξενοδοχείο, με σκηνοθετικό σασπένς και πολιτικό διδακτισμό.
United States of Love (Zjednoczone Stany Miłosci) του Τόμας Βασιλέφσκι - Πολωνία/Σουηδία / Τέσσερα γυναικεία πορτρέτα σε κατάρρευση, η άγνοια διαχείρισης της ελευθερίας και μια επιτηδευμένη αισθητική στο δράμα του 36χρονου Πολωνού Τόμας Βασιλέφσκι.
Tags: berlinale 2016, βερολίνο 2016
