Το γεγονός της όγδοης ημέρας του 66ου Φεστιβάλ Βερολίνου ήταν φυσικά η προβολή του οκτάωρου φιλμ του Φιλιππινέζου Λαβ Ντιάζ που φτάνοντας για πρώτη φορά στο Διαγωνιστικό του Βερολίνου μονοπώλησε και εξ ανάγκης το φεστιβάλ ενδιαφέρον της ημέρας αφού η προβολή του «A Lullaby to the Sorrowful Mystery» ξεκίνησε στις 9.30 το πρωί (για κοινό, δημοσιογράφους και κριτική επιτροπή) για να ολοκληρωθεί μετά από 545 λεπτά (485 + ένα 60λεπτο διάλειμμα).
Ο κανιβαλισμός γύρω από την ταινία - event (πείτε την και βασανιστήριο) είχε ξεκίνησει εδώ και μέρες - κυρίως στο twitter - με χρήστες να παρακαλούν για μια φωτογραφία της Μέριλ Στριπ καθώς βρίσκεται στην περασμένη (έκτη, έβδομη...) ώρα μιας ταινίας από αυτές που δεν συναντάς συχνά σε διαγωνιστικά προγράμματα (όλες οι προηγούμενες ταινίες του Λαβ Ντιάζ συμμετείχαν σε παράλληλα προγράμματα της Βενετίας, των Καννών με μεγαλύτερη μέχρι σήμερα διάκριση τη Χρυσή Λεοπάρδαλη για το «From What Is Before» του 2014), αλλά κορυφώθηκε κατά τη διάρκεια της προβολής της ταινίας με τρόπους που κανείς δεν θα μπορούσε να φανταστεί.
Αφήνοντας για λίγο την πλάκα (θα επανέλθουμε), η επιλογή του Ντίτερ Κόσλικ να «αναβαθμίσει» τον Λαβ Ντιάζ σε ένα επίσημο Διαγωνιστικό Πρόγραμμα ενός Φεστιβάλ που συνήθως δεν διαθέτει ακραίες επιλογές δεν ήταν άμοιρη κινήτρων. Ή για τον ίδιο αυτή είναι μια από τις σπουδαιότερες ταινίες της χρονίας και σίγουρα η καλύτερη του 57χρονου Φιλίππινέζου ή (αυτό που μεταξύ μας ισχύει) το φετινό διαγωνιστικό πρόγραμμα του Βερολίνου χρειαζόταν μια γερή ένεση πρόκλησης προκειμένου να ξεφύγει από τη χλιαρή μετριότητα που το χαρακτηρίζει και το νέο ασπρόμαυρο «έπος» του Ντιάζ ήρθε σαν μάννα εξ ουρανού.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «A Lullaby to the Sorrowful Mystery» του Λαβ Ντιάζ
Πριν φύγει από τη Μανίλα για να έρθει στο Βερολίνο, ο Λαβ Ντιάζ είχε προλάβει να δικαιολογήσει με κάθε πιθανό τρόπο το μήκος των ταινιών του - στοιχείο που είναι και το πραγματικά συνεκτικό της φιλμογραφίας του: «Η αρχή μου είναι πως ο κινηματογραφιστής δεν πρέπει να παλεύει με τον εαυτό τους. Ο θεατής πρέπει να παλέψει μαζί μου. Ας βιώσουμε μαζί αυτήν την εμπειρία και ας αναδυθουμε στο σύμπαν. Θέλω να πολεμήσω τη σύμβαση των ταινιών που κρατούν δύο ώρες...»
Σίγουρος πως το κοινό στο Βερολίνο θα ανταποκριθεί στο καλεσμά του για την κοινή εμπειρία, ο Λαβ Ντιάζ δήλωσε: «Καταλαβαίνω τις ανάγκες του ανθρώπινου σώματος. Πρέπει να αφοδεύσετε και να ουρήσετε. Είστε ελεύθεροι από μένα. Μπορείτε να πάτε σπίτι σας, να γαμήσετε τη γυναίκα σας ή να παντρευτείτε το κορίτσι σας. Οταν γυρίσεις η ταινία θα συνεχίζει να παίζει. Είναι μια ταινία για τη ζωή. Τελικά το σινεμά είναι για τη ζωή.»
Στη συνέντευξη Τύπου στη Berlinale - που έγινε μετά την οκτάωρη προβολή της ταινίας, ο Λαβ Ντιάζ υπερασπίστηκε για ακόμη μια φορά το σινεμά του: «Βάζουμε την ετικέτα "αργό σινεμά" αλλά δεν είναι αργό σινεμά. Είναι σινεμά. Δεν ξέρω γιατί... κάθε φορά που μιλάμε για το σινεμά μιλάμε για το μήκος των ταινιών. Είναι σινεμά. Οπως ακριβώς είναι η ποίηση. όπως η ζωγραφική: μικρός ή μεγάλος καμβάς είναι το ίδιο πράγμα.»
Πολλοί μιλούν ήδη για τη φετινή Χρυσή Αρκτο της Berlinale. Αλλοι δεν θα καταλάβουν ποτέ το hype. Ολοι συμφωνούν πως η επιλογή της ταινίας του Λαβ Ντιάζ για το Διαγωνιστικό Τμήμα του Βερολίνου έγινε για λόγους άσχετους με την καλλιτεχνική αξία της ταινίας. Πρακτική που φυσικά δεν προκαλεί έκπληξη για κανένα Διεθνές Φεστιβάλ...
Οι μέρες της Berlinale 2016
- Berlinale 2016: Μέρα 1η / Χαίρε Τζορτζ!
- Berlinale 2016: Μέρα 2η / Η Μέρα που οι Εξωγήινοι κατέβηκαν στη Γη
- Berlinale 2016: Mέρα 3η / Αφιερωμένη στις ζωές των... άλλων
- Berlinale 2016: Mέρα 4η / Υπόκλιση στις μεγάλες κυρίες
- Berlinale 2016: Μέρα 5η / Not so alone in Berlin
- Berlinale 2016: Μέρα 6η / Ιδιοφυίες και κόκκινο χαλί
- Berlinale 2016: Μέρα 7η / O Τόμας Βίντερμπεργκ το έχει ακόμα!
