[Προσοχή: το παρακάτω άρθρο περιέχει spoilers από το έκτο επεισόδιο της σειράς «The Last of Us», με τίτλο «Kin».]
Ενα από τα κύρια θέματα του «The Last of Us» είναι αυτό της οικογένειας, από την βιολογική μέχρι και εκείνη που δημιουργούμε εμείς στην πορεία μας, από την πιο μικρή μέχρι και τη πιο μεγάλη, αλλά και το πόσο σημαντικό ρόλο παίζει στις ζωές μας. Είναι ένα θέμα που η σειρά δεν παύει να εξερευνεί, έστω και λίγο λίγο, σε κάθε επεισόδιο της, καθώς μέσα από τις ιστορίες αυτές, τους δεσμούς που δημιουργούνται και τις δυναμικές τους, χτίζει ταυτόχρονα και την σχέση του Τζόελ και της Ελι.
Και στο έκτο, συναισθηματικά απελευθερωτικό, επεισόδιο η οικογένεια, σε οποιαδήποτε μορφή της, παίρνει τον πρωταγωνιστικό ρόλο, όπου μέσα από αναγκαίες συγκρούσεις και εγκάρδιες συζητήσεις, πάντα με σκοπό να εξαγνίσει στους χαρακτήρες της από παλιές αμαρτίες, τιμά το παρελθόν τους, ξεκαθαρίζει το τωρινό τους τοπίο και τους δίνει καινούργιους στόχους και ένα διαφορετικό μέλλον, από αυτό που ίσως ονειρεύονταν, έτσι ώστε να συνεχίσουν το ταξίδι τους.
Διαβάστε τα recaps του Flix για όλα τα επεισόδια του «The Last of Us»:
- Πρώτο επεισόδιο: «When You're Lost in the Darkness»
- Δεύτερο επεισόδιο: «Infected»
- Τρίτο επεισόδιο: «Long, Long Time»
- Τέταρτο επεισόδιο: «Please Hold My Hand»
- Πέμπτο επεισόδιο: «Endure and Survive»
- Εκτο επεισόδιο: «Kin»
- Εβδομο επεισόδιο: «Left Behind»
- Ογδοο επεισόδιο: «When We Are in Need»
- Ενατο επεισόδιο: «Look For The Light»
Το επεισόδιο, γραμμένο από Κρεγκ Μάζιν και σκηνοθετημένο από την Τζασμίλα Ζμπάνιτς, την σκηνοθέτη των υπέροχων «Κβο Βάντις, Αϊντα;» και «Σαράγεβο Σ' Αγαπώ», μας μεταφέρει τρεις μήνες μετά τα γεγονότα στο Κάνσας, σε ένα χειμώνα που έχει καλύψει με το κατάλευκο πέπλο του την περιοχή. Αφήνοντας για άλλη μια φορά την δράση στο παρασκήνιο για να επικεντρωθεί περισσότερο στην δραματουργία και την ανάπτυξή των χαρακτήρων της, η σειρά συνεχίζει να χτίζει την σχέση των δυο ηρώων με τις συζητήσεις, με τα όνειρά και τις επιθυμίες τους, αν και ο Τζόελ, πιο ανοιχτός από τις προηγούμενες φορές, επιμένει ακόμα να κρατά τις αποστάσεις, χωρίς να ανοίγεται πλήρως στην Ελι, η οποία συνεχίζει να παραμένει εκρηκτική με τα συναισθήματά της, λέγοντας αστεία και αθυρόστομες κουβέντες με τον δικό της ξέφρενο ρυθμό.
Το ταξίδι τους όμως τους φέρνει στο Τζάκσον και στην, επιτέλους, επανασύνδεση του Τζόελ με τον αδερφό του Τόμι και τη συζυγό του Μάρια, την οποία ερμηνεύει η Ρουτίνα Γουέσλεϊ (που είχαμε γνωρίσει για πρώτη φορά ως Τάρα στο «True Blood»). Το Τζάκσον παρουσιάζεται, αρχικά, ως μια ειδυλλιακή πόλη με ανέσεις που ούτε θα μπορούσαν ποτέ οι δυο τους να φανταστούν πως θα υπήρχαν σε μια τέτοια περίοδο, όπου η κοινωνία και ο πολιτισμός, όπου τους γνωρίζουμε, έχουν πλέον σχεδόν εκλείψει (κάπου υπάρχει και το σχόλιο για την κομμουνιστική κοινωνία, κάτι που θα κάνει κάποιους να χαμογελάσουν). Αλλά καθώς η κάμερα της Ζμπάνιτς τους ακολουθεί στα πρώτα βήματά τους μέσα στους τοίχους του Τζάκσον, με σταθερή κίνηση και σχεδόν κλειστά πλάνα, είναι σαφές πως σκοπός της είναι να μας την παρουσιάσει όχι ως την ουτοπία που ίσως, τόσο οι ήρωές μας όσο και εμείς, νομίζουμε πως είναι αλλά ως μια μικρή κοινωνία όπου άνθρωποι, μέσα σε όλη αυτή την τραγωδία, απλά προσπαθούν προχωρήσουν και να επιβιώσουν.
Διαβάστε ακόμα: Το «The Last of Us» πλέκει το δικό του ζοφερό εγκώμιο στην ίδια την ανθρωπιά
Ομως το Τζάκσον είναι μια τελείως διαφορετική πόλη από ό,τι παρουσιάζεται στο πρώτο παιχνίδι και περισσότερο μοιάζει ως αυτό που βλέπουμε στο «The Last of Us: Part II» ως μια ήδη υπάρχουσα μεγάλη κοινότητα. Είναι μια ακόμα επιβεβαίωση το πώς ο δημιουργός της σειράς Νιλ Ντράκμαν και ο Μάζιν έχουν καταφέρει να συμπεριλάβουν διάφορα easter eggs από τα παιχνίδια σε όλη την σειρά, ακόμα και εδώ (από τις αναφορές στο αγρόκτημα με τα πρόβατα, την αγάπη της Ελι για το διάστημα και την προσπάθεια – και αποτυχία – να σφυρίξει, μέχρι και το μελλοντικό άλογο της Ελι, το μπαρ Tipsy Bison, και άλλα πολλά), αλλά και μικρές λεπτομέρειες όπως π.χ. την ταινία που βλέπουν στο σινεμά τα παιδιά, «Το Κορίτσι του Αποχαιρετισμού» (The Goodbye Girl) του Χέρμπερτ Ρος, που έχει κάποιες πτυχές από την σχέση του Τζόελ με την Ελι.
Αυτή η πανέμορφη μικρή κοινότητα αποτελεί το σκηνικό όπου σκληρές αλήθειες θα ειπωθούν και θα ξεδιπλωθεί η ιστορία και η σχέση μεταξύ των δυο αδερφών. Οι Πέδρο Πασκάλ και Γκαμπριέλ Λούνα έχουν μια εξαιρετική χημεία με τις σκηνές τους να βγάζουν μια ανείπωτη στοργή ο ένας για τον άλλον αλλά ταυτόχρονα και πολλή καταπιεσμένη οργή για την σχέση τους στο παρελθόν, κάτι που φέρνει στο προσκήνιο αλήθειες που έπρεπε να ειπωθούν. «Το ότι η ζωή σταμάτησε για σένα, δεν σημαίνει ότι σταμάτησε για μένα» λέει με μια σκληρή ειλικρίνεια ο Τόμι στον Τζόελ, για την στιγμή εκείνη που έχασε την Σάρα η οποία παραμένει ως μια σκληρή υπενθύμιση στο χαλασμένο του ρολόι (σπασμένο και σταματημένο ακριβώς την ώρα του θανάτου της). Από την άλλη ο Πασκάλ παραδίδει την καλύτερη ερμηνεία του μέχρι σήμερα, καθώς ο χαρακτήρας του φτάνει σε ένα σημείο όπου οι αποτυχίες του παρελθόντος και η αβεβαιότητα του μέλλοντος έρχονται σε μετωπική σύγκρουση και μετατρέπονται σε έναν ανείπωτο πανικό ο οποίος ζωγραφίζεται στο πρόσωπο του, και γρήγορα γίνεται ένα συναισθηματικό τσουνάμι που δύσκολα μπορεί να ελέγξει.
Αλλά αυτή δεν θα ήταν η μοναδική συναισθηματική έκρηξη του επεισοδίου…
Να προσέχεις ποιον εμπιστεύεσαι. Οι μόνοι που μπορούν μας προδώσουν είναι αυτοί που εμπιστευόμαστε.»
Καθ’ όλη την διάρκεια της σειράς η σχέση μεταξύ του Τζόελ και της Ελι ήταν ένα καζάνι που σιγοέβραζε από την πρώτη κιόλας συνάντησή τους. Αν και η σχέση τους είχε τα πάνω και τα κάτω της, πάντα ένιωθες πως υπήρχε μια ένταση μεταξύ τους, κάτι που ποτέ δεν της δόθηκε η ευκαιρία να βγει προς τα έξω. Κι αυτό μέχρι τώρα… Σε μια εξαιρετική σκηνή, δοσμένη με την ίδια συναισθηματική βαρύτητα που παρουσιάζεται και στο παιχνίδι, ο Τζόελ βρίσκει την Ελι στο πρεβάζι του παραθύρου, διαβάζοντας ένα παλιό ημερολόγιο ενός κοριτσιού, μιας ζωής που η ίδια δεν είχε και, μάλλον, δεν θα έχει ποτέ. Εκεί του λέει πως τον άκουσε να αναφέρει στον Τόμι πως θέλει να την εγκαταλείψει και του λέει πως η Μαρία του είπε για την κόρη του, την Σάρα.
Διαβάστε ακόμα: Θα είναι το «The Last of Us» η πιο αυθεντική μεταφορά video game;
Σε ένα αρκετά συναισθηματικά φορτισμένο διάλογο η Ελι λέει νευριασμένα στον Τζόελ «όλοι όσοι έχω νοιαστεί είτε έχουν πεθάνει είτε με έχουν αφήσει. Ολοι εκτός από σένα», με τον ίδιο να απαντάει «έχεις δίκιο, δεν είσαι η κόρη μου και εγώ, σίγουρα, δεν είμαι ο πατέρας σου.» Φράσεις που πονάνε, ακόμα και όταν δεν τις εννοείς πραγματικά. Φράσεις και λέξεις που δυνατά συναισθήματα, ο φόβος και των δυο στην προκειμένη περίπτωση (για την Ελι να μη μείνει μόνη, για τον Τζόελ ο φόβος μιας άλλης αποτυχίας), τις έχει κάνει να μοιάζουν, η κάθε μια τους, σαν μαχαιριά στην καρδιά. Πρόκειται για έναν δυνατό καυγά, έναν καυγά που ίσως είχε αργήσει καιρό να γίνει, αναμενόμενος αλλά και ταυτόχρονα τόσο λυτρωτικός και επιτακτικός. Είναι αυτή η στιγμή, η αληθινή έκρηξη συναισθήματος του ενός μπροστά στου άλλου που κάνει την σχέση τους ακόμα πιο δυνατή, κάτι που ίσως χρειάζονταν όσο τίποτα άλλο εκείνη την στιγμή και οι δυο τους.
Δείτε την σκηνή του καυγά όπως εξελίσσεται στο παιχνίδι «The Last of Us: Part I»
Και καθώς συνεχίζουν το ταξίδι τους, με την κάμερα της Ζμπάνιτς να τους ακολουθεί (υπέροχα φωτισμένα από τον Εμπεν Μπόλτερ) και τις μοναδικές μελωδίες του Γκουστάβο Σανταολάλα να τους (και μας) συνοδεύει, φτάνουν στον τελικό τους προορισμό, το πανεπιστήμιο του Ανατολικού Κολοράντο, το οποίο φαίνεται πως έχει γεμίσει από μαϊμούδες. Μόνο που ανακαλύπτουν πως οι Fireflies έχουν εγκαταλείψει την βάση τους και έχουν μεταφερθεί στο Σολτ Λέικ Σίτι και φυσικά τα πράγματα παίρνουν, για άλλη μια φορά παίρνουν μια δυσάρεστη τροπή, καθώς σε μια επίθεση που δέχονται από κάποιους ληστές, ο Τζόελ τραυματίζεται πολύ σοβαρά, με την Ελι να αναγκάζεται να είναι εκείνη που θα πρέπει να τον προστατέψει αυτή την φορά.
Και καθώς το επεισόδιο κλείνει, με την Ελι κυριευμένη από τον πανικό της να φωνάζει στον μισοπεθαμένο Τζόελ πως δεν μπορεί και δεν ξέρει πως να το κάνει αυτό μόνη της, είναι σαν να αντηχούν οι φόβοι από το καυγά τους την προηγούμενη νύχτα, πως κι εκείνος θα είναι ένας ακόμα που θα την εγκαταλείψει και θα την αφήσει μόνη της, λίγο πριν τις φωνές της καλύψουν το τραγούδι των Depeche Mode «Never Let Me Down Again». Ενα τραγούδι που παίχτηκε και στο τέλος του πρώτου επεισοδίου, όπου και πρόσφερε μια ευπρόσδεκτη σπίθα ελπίδας, εδώ, σε ένα διαφορετικό cover μπαλάντας, καταφέρνει να δώσει το τέλειο τόνο πόνου και θλίψης σε ένα ακόμα δυνατό φινάλε.
Το «The Last of Us» προβάλλεται στην Ελλάδα αποκλειστικά στο Vodafone TV.
