Best of TV 2015: Οι Μη-Θάνατοι

Κάθε μέρα για όλο τον Δεκέμβριο, το Flix θα θυμάται τις πιο σημαντικές, πιο απολαυστικές, πιο σαχλές, πιο ξεχωριστές λεπτομέρειες της χρονιάς που φεύγει, μέσα από σκηνές, εικόνες, ατάκες, πρόσωπα, επεισόδια.

Πιθανά spoilers για τα πάντα.

ΟΙ ΜΗ-ΘΑΝΑΤΟΙ

Για να δανειστώ την ατάκα που έγραψε κάποιος στο twitter, «πείτε ό,τι θέλετε για τη Μαρίσα Κούπερ, αλλά τουλάχιστον έμεινε νεκρή». Φέτος ήταν η χρονιά που οι τηλεοπτικοί θάνατοι έπαψαν να έχουν σημασία, φυσικά ναι, το ξέρω πως δεν έχουν σημασία ούτως ή άλλως γιατί όλα αυτά είναι ψεύτικα, αλλά όταν σταματά να έχει σημασία ο θάνατος ακόμα και μες στο ψέμα σου τότε λογικό είναι ο κόσμος να αποστασιοποιείται ή να γίνεται κυνικός απέναντι στην ιστορία που του λες. Ρωτήστε κι εμάς που διαβάζουμε X-Men κόμικς τόσες δεκαετίες να σας πούμε.

Φέτος λοιπόν, όλοι επέστρεψαν. Oχι ένας, όχι δύο, όχι τρεις. Ολοι. Νά’ναι καλά η Σόντα Ράιμς δηλαδή που βγαίνει παγανιά κάθε 1-2 χρόνια στο Σιατλ και θερίζει κόσμο, γιατί άμα περιμέναμε από τους υπόλοιπους, οι νεκροί θα είχαν κατακτήσει τη Γη. Το οποίο μας φέρνει στην τελευταία θέση της λίστας μας:

5, O Γκλεν στο «The Walking Dead»

Αυτό ήταν αρκετό για να γκρεμίσει μια σεζόν που ξεκίνησε με τόσες υποσχέσεις. Ο Γκλεν, ένας από τους πιο δημοφιλείς χαρακτήρες, ένας χαρακτήρας που εθεωρείτο από τους unkillable της σειράς, φάνηκε προς στιγμήν να γίνεται μεσημεριανό για τα ζόμπι, άδοξα, παγιδευμένος σε ένα στενάκι. Είδαμε (ή νομίζαμε) τα εντόσθιά του να γίνονται κοκορετσάκι, κάναμε βδομάδες να τον ξαναδούμε, βγήκε μέχρι κι από τα credits των τίτλών αρχής. Τελικά όλα ήταν μια μπλόφα: Ο χαρακτήρας αποκαλύφθηκε στο προτελευταίο επεισόδιο πως ήταν ζωντανός επειδή πρόλαβε και χώθηκε κάτω από ένα σκουπιδοντενεκέ. Υστερα από ένα μήνα tease-αρίσματος, η απάντηση ήταν απλά «α, ναι, απλά στριμώχτηκε, τώρα κοιτάχτε αλλού». Αν αυτή η αναίτια και αποτυχημένη μπλόφα πέτυχε κάτι, ήταν να αποδείξει πως ο Γκλεν είναι όντως unkillable, σε μια σειρά της οποίας μεγάλο μέρος του δράματος προκύπτει από την ψευδαίσθηση πως όντως, όλοι μπορεί ανά πάσα στιγμή να πεθάνουν.

Διαβάστε επίσης: Το ξεκίνημα της 6ης σεζόν

4, Ο Ρέι στο «True Detective»

Χέι, τη θυμάστε τη 2η σεζόν «True Detective» που παίχτηκε φέτος; Φοβερά πράγματα. (Εμένα μου άρεσε.) Στο τέλος του 2ου επεισοδίου ο χαρακτήρας του Κόλιν Φάρελ μπήκε σε ένα σπίτι, βρήκε ένα φετιχτιστοδωμάτιο, έκρινε πως έλειπε ένας σκληρός δίσκος γεμάτος στοιχεία (τα θυμάστε όλα αυτά; χα, πλάκα κάνω) (εγώ τα θυμάμαι --_-- ) και εκεί που ήταν έτοιμος να φύγει, εμφανίστηκε ένας τύπος ντυμένος πουλί και τον πυροβόλησε εν ψυχρώ. Όλοι απορήσαμε αν παίζει όντως ο Κόλιν Φάρελ να σκοτώθηκε τόσο νωρίς στη σειρά κι αν θα βλέπαμε όντως τέτοια μεγάλη μπλόφα. Ο Ρέι σηκώθηκε κύριος στην αρχή του επόμενου επεισοδίου (επειδή το όπλο είχε μέσα αλάτι ή κάτι τέτοιο) και το 70% δεν νοιάστηκε για οτιδήποτε άλλο συνέβη στην υπόλοιπη σεζόν.

?!?!!?, Ο Τζον Σνόου στο «Game of Thrones»

Δηλαδή θέλω να πω. Ολοι στο ίδιο επίπεδο πληροφορίας είμαστε πλέον οπότε όλοι το ίδιο cliffhanger ζούμε αυτή τη στιγμή, αλλά θέλω να πω. Ο Τζον Σνόου σκοτώθηκε στο τέλος της προηγούμενης σεζόν και όλοι σκίζουν τα ρούχα τους ότι δε θα επιστρέψει. Αλλά θέλω να πω. Δηλαδή εντάξει, έτσι, όλοι ξέρουμε ότι θα επιστρέψει, έτσι δεν είναι; Αλλιώς τι βλέπαμε τόσα χρόνια. Οπως και νά’χει, ένα cliffhanger που συντηρεί ένα ερώτημα για έναν ολόκληρο χρόνο είναι ένα καλό cliffhanger.

Διαβάστε επίσης: To φινάλε της 5ης σεζόν

2, Η Κλάρα στο «Doctor Who»

Ο Στίβεν Μόφατ για άλλη μια φορά σκότωσε έναν χαρακτήρα κρατώντας τον ζωντανό για πάντα. Κάθε φορά που αναρωτιέσαι πόσους τρόπους έχει ακόμα για να κάνει το ίδιο πράγμα, βρίσκει κάτι νέο και όμορφο να κάνει. Γιατί ναι, αυτό που έκανε φέτος ήταν πανέμορφο. Η Κλάρα είναι νεκρή, είναι μια κυριολεκτικά νεκρή (χωρίς παλμό!) γυναίκα που ζει σαν κάθε μέρα να είναι η τελευταία της, μετρώντας αντίστροφα τον δανεικό χρόνο, ζώντας ό,τι προλάβει ώσπου να καεί και να μη μπορεί άλλο. ΕΝ ΟΛΙΓΟΙΣ ΕΙΝΑΙ ΑΝΘΡΩΠΟΣ.

Διαβάστε επίσης: Το τέλος(;) της Κλάρα

1, Ο Κέβιν στο «Leftovers»

Εντάξει, τι να λέμε τώρα. Ετσι κι αλλιώς το «Leftovers» παίζει με δικούς του ρυθμούς και κανόνες, απαιτώντας από τον θεατή να γίνει εντελώς δεκτικός καθώς εισέρχεται. Η πίστη μας δοκιμάστηκε περισσότερο από ποτέ όταν ο Κέβιν (του Τζάστιν Θίρου) πεθαίνει. Όλο το επόμενο επεισόδιο είναι μια μεταφυσική, μεταθανάτια εμπειρία του, όπου βιώνει την ύπαρξη με έναν εντελώς διαφορετικό τρόπο, αναλαμβάνοντας έναν άλλο ρόλο, και ερχόμενος αντιμέτωπος με την ηθική του, τα πιστεύω του και τα όριά του, οδηγούμενος σε μια πράξη που θα τον φέρει πίσω. Εχουμε καραόκε, έχουμε αθώα κοριτσάκια σε πηγάδια, έχουμε επαγγελματίες εκτελεστές, έχουμε απειλητικές οθόνες, τελοσπάντων πώς να το πω; Με τηλεοπτικούς όρους, η σειρά κερδίζει απόλυτα το δικαίωμα της ανάστασης του χαρακτήρα, με δραματουργικούς δε σου ζητά τίποτα λιγότερο από ό,τι τόσο καιρό: Να αφεθείς στην πορεία προσωπικής λύτρωσης ενός ήρωα χωρίς να σε νοιάζουν τα πώς και τα γιατί. Η τελευταία σκηνή της σεζόν είναι το μοναδικό follow-up που χρειαζόμουν.

Τηλεοπτική ανασκόπηση 2015: