Λίγο μετά την απονομή των βραβείων του 69ου Φεστιβάλ της Βενετίας, το αμερικανικό περιοδικό The Hollywood Reporter δημοσίευσε ένα φερόμενο ως αποκλειστικό ρεπορτάζ που ήθελε την κριτική επιτροπή του Φεστιβάλ να αναγκάζεται να μην ψηφίσει για το Χρυσό Λέοντα το «The Master» του Πολ Τόμας Αντερσον. Και εκεί ξεκίνησαν όλα...
Μπορεί το σινεμά του Κιμ Κι Ντουκ να απέχει από τη βιομηχανία του θεάματος όσο η Νότια από το Βόρειο Κορέα, αυτό όμως δεν σημαίνει πως οι πρωταγωνιστές του βραβευμένου πλέον με Χρυσό Λέοντα στο 69ο Φεστιβάλ Βενετίας «Pieta» δεν μπορούν να φωτογραφηθούν για το κορεάτικο Cosmopolitan έτσι όπως δεν θα τους δείτε ποτέ σε μια ταινία του Κιμ Κι Ντουκ!
Ο πρώτος κέρδισε το Χρυσό Λέοντα για το «Pieta», ο δεύτερος το βραβείο της επιτροπής για το «Paradise: Faith». Λίγες μέρες πριν ανέβουν στη σκηνή της Sala Grande για να παραλάβουν τα βραβεία τους, είχαμε συναντηθεί και με τους δυο.
Κυριολεκτικά, λίγο πριν τους τίτλους τέλους της απονομής του 69ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, οι «Τίτλοι Τέλους» του Γιώργου Ζώη κέρδισαν βραβείο!
Με πέντε από τα μεγάλα βραβεία του 69ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας να πηγαίνουν σε ταινίες για την... πίστη, το σύνθημα της φετινής Μόστρας μοιάζει να είναι «αγαπάτε αλλήλους» και κυρίως το σινεμά!
Πολ Τόμας Αντερσον και Κιμ Κι Ντουκ έδωσαν μάχη στήθος με στήθος, αλλά τελικά ο Κορεάτης σκηνοθέτης κέρδισε πριν από λίγα λεπτά το Χρυσό Λιοντάρι για το αριστουργηματικό «Pieta». Διαβάστε όλη τη λίστα των βραβείων.
Το «Tίτλοι Τέλους» του Γιώργου Ζώη που διαγωνίζεται ανάμεσα σε 13 ταινίες μικρού μήκους στο 69ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας διαρκεί 11 λεπτά. Και αποτελείται από πλάνα άδειων υπαίθριων διαφημιστικών πινακίδων στην Αθήνα της κρίσης. Σημάδι και σημαινόμενο μιας χώρας...κενής!
Είναι δύσκολο να το πιστέψετε. Οσο δύσκολο ήταν και για κάποιον να το βλέπει. Αλλά ο Μπράιαν Ντε Πάλμα επιστρέφει με μια παρωδία των «χιτσκοκικών» εμμονών του, που μπορεί να διαφημίστηκε δεόντως ως «σέξι» αλλά είναι σχεδόν ανυπόφορα κιτς!
Πόσο πολύ πρέπει να ήθελε το Φεστιβάλ Βενετίας να συμπεριλάβει στο διαγωνιστικό του τμήμα την ταινία μια ιταλίδας σκηνοθέτιδος; Τόσο, ώστε να πλασάρει το «Un Giorno Speciale» της Φραντσέσκα Κομεντσίνι ως κάτι ανώτερο από μια μικρή ρομαντική κομεντί που κανονικά δεν θα έπαιζε ούτε στο παράλληλα προγράμματα ενός διεθνούς Φεστιβάλ!
Μία ανάσα πριν τη λήξη του 69ου Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Βενετίας, οι προβλέψεις για τα βραβεία που δίνονται απόψε το βράδυ μοιάζουν υπόθεση του ενός. Και το όνομα αυτού: Κιμ Κι Ντουκ!
Στην πιο γεμάτη αίθουσα συνέντευξης Τύπου του Φεστιβάλ Βενετίας, ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ και ο Σάια ΛαΜπεφ μίλησαν για το «Τhe Company you Keep», την Αμερική του «Occupy Wall Street» και τους Ρεπουμπλικάνους που θα συνεχίσουν να κάνουν οτιδήποτε για να σταματήσει η αλλαγή...
Φιλιππινέζικος ρεαλισμός με μια ισχνή δόση μυθοπλασίας από τον Μπριγιάντε Μεντόζα, που δεν απογοητεύσει τους πιστούς του, αλλά δεν θα προσθέσει καινούριους στο ποίμνιό του.
Ενα καλοστημένο πολιτικό θρίλερ που θυμίζει το σινεμά της δεκαετίας του 70 και αναρωτιέται τι απομένει από την «επανάσταση» και τι θέση έχει αυτή στις μέρες μας.
Στην πιο καλλιτεχνική και σουρεαλιστική στιγμή ολόκληρου του Φεστιβάλ Βενετίας, η επίσημη συμμετοχή του Βελγίου στο Διαγωνιστικό Τμήμα υπογράφεται από ένα σκηνοθετικό δίδυμο που μας ανοίγει την πόρτα στην πρωτόγνωρη, παγανιστική, πανέμορφη και ταυτόχρονα τρομακτική ζωή ενός χωριού στη Φλαμανδία. Λίγο πριν το... τέλος του κόσμου!
Στη δεύτερη συμμετοχή του στο επίσημο διαγωνιστικό τμήμα των ταινιών μικρού μήκους του Φεστιβάλ Βενετίας, ο Γιώργος Ζώης επιστρέφει μετά την επιτυχία του «Casus Belli» με μια ταινία για τα «σύγχρονα μνημεία» της Αθήνας και μιλάει στο Flix για όλα όσα τον κάνουν ως δημιουργό και ως άνθρωπο να μην βάζει «Τίτλους Τέλους».
Οχι μια ταινία για μια αληθινή ιστορία, αλλά ένας διαλογισμός πάνω σε ένα συγκλονιστικό και βαθιά διχαστικό θέμα, αυτό της ευθανασίας. Ο Μάρκο Μπελόκιο κάνει μια σοβαρή και «δίκαιη» ταινία, αλλά όχι όσο δυνατή ή αποτελεσματική θα περίμενες.
Σύσσωμο το καστ του «Spring Breakers» συνόδεψε τον Χάρμονι Κορίν σε μια συνέντευξη Τύπου που αποδείχθηκε λιγότερο προκλητική από την ταινία του, αλλά το ίδιο fun και απενοχοποιημένη.
Ισως στην πρώτη φετινή συνέντευξη τύπου του φεστιβάλ στην οποία ο σκηνοθέτης χειροκροτείται για ώρα, εν μέσω συνεχών «μπράβο» από την όρθια αίθουσα, ο Κορεάτης σκηνοθέτης του «Pieta» μίλησε για όλα.
Η πιο mainstream και καλύτερη ταινία του Χάρμονι Κορίν μέχρι σήμερα, είναι ένα neon, ποπ όνειρο για την σύγχρονη μετάλλαξη του american dream. Μπορεί να χάνει την δύναμή του όσο προχωρά, αλλά όχι και το fun του.
Συνεχίζοντας την ταινία που δεν πρόλαβε να ολοκληρώσει ο Ραούλ Ρουίζ, η σύζυγος του, Βαλέρια Σαρμιέντο αφηγείται μια από τις πιο σημαντικές στιγμές της πορτογαλικής ιστορίας κατά τη διάρκεια των Ναπολεόντειων πολέμων, μιλώντας στην πραγματικότητα για μια Ευρώπη - τη σημερινή - και τις μικρές ανθρώπινες ιστορίες που γεννιούνται και πεθαίνουν μέσα σε εποχές κρίσης.