Το «Uncut Gems», η νέα ταινία των Τζος και Μπένι Σάφντι μετά το «Good Time», έχει πάρει φόρα για βραβεία και διακρίσεις, προσφέροντας μάλιστα μία «ερμηνεία ζωής» στον Ανταμ Σάντλερ. Μάλιστα, στην Αμερική, έγινε κι ένα box office hit, με μέσο όρο 105.000 δολάρια ανά αίθουσα, κάτι που για indie παραγωγή αποτελεί ρεκόρ.
Η ταινία των αδελφών Σάφντι ακολουθεί έναν κοσμηματοπώλη στη Νέα Υόρκη που προσπαθεί πάντα να πιάσει την καλή με οποιονδήποτε τρόπο. Οταν όμως μια σειρά από λάθος αποφάσεις και μερικά παρακινδυνευμενα στοιχήματα που θα τον φέρουν στο χείλος του γκρεμού κι αντιμέτωπο με μερικούς αληθινά επικίνδυνους ανθρώπους, θα κάνει τα πάντα για να κερδίσει μια και καλή, το μεγαλύτερο στοίχημα της ζωής του.
Σήμερα, έρχεται κι ο Γιώργος Λάνθιμος να δηλώσει μεγάλος φαν της ταινίας και των δημιουργών της. Στην ειδική στήλη του Variety («Directors on Directors»), όπου σκηνοθέτες γράφουν ένα άρθρο για κάποιον άλλον σκηνοθέτη της χρονιάς, ο Λάνθιμος επιλέγει να δώσει την ψήφο του στο «Uncut Gems» και στους αδελφούς Σάφντι.
Διαβάστε γιατί.
Θυμηθείτε κι αυτό: «This is how I win»: Οι αδελφοί Σάφντι μας συστήνουν τον Ανταμ Σάντλερ από την αρχή στο «Uncut Gems»
Με το «Uncut Gems» οι Τζος και Μπένι Σάφντι χρησιμοποιούν όλα τα στοιχεία που είχα αγαπήσει και στις προηγούμενες ταινίες τους, αλλά τα αναγάγουν σε ανώτερο επίπεδο - και το αποτέλεσμα είναι μία μοναδική κινηματογραφική εμπειρία. Εχουμε και πλοκή με σπασπένς, και πολυσύνθετους χαρακτήρες, και πολλά πράγματα να διακυβεύονται, όμως, πάνω από όλα έχουν την αίσθηση ότι βλέπουμε κάτι που δεν έχει ξαναγίνει.
Ο ρυθμός είναι ανελέητος, το ίδιο κι ο ήχος, θα τολμούσα να πω ότι μοιάζει σαν να βλέπεις ταινία του Ρόμπερτ Αλτμαν που τριπάρει με LSD. Τίποτα όμως που θα μπορούσα να πω δεν μπορεί να περιγράψει με σαφήνεια την ταινία. Οι Σάφντι έχουν δημιουργήσει το δικό τους αυτόνομο κόσμο - όπως συνήθως κάνουν στις ταινίες τους- μέσα στον πραγματικό μας κόσμο. Αυτή τη φορά είναι η Συνοικία των Διαμαντιών της Νέας Υόρκης.
Η ισορροπία που κρατούν ανάμεσα στον ρεαλισμό και την κινηματογραφική έξαρση είναι μαεστρική. Το ταλέντο τους και το ένστικτό τους στο κάστινγκ, πάντα με εντυπωσίαζε - αν θέλω να είμαι ειλικρινής, το ζήλευα. Καταφέρνουν και δημιουργούν ένα εξαιρετικά δεμένο καστ χαρακτήρων, δουλεύοντας με ερασιτέχνες που δεν είχαν ξαναπαίξει στη ζωή τους, αλλά και βετεράνους ηθοποιούς που, στα χέρια τους, τούς κάνουν να φαίνονται ότι πάντα τελικά ανήκαν εκεί. Στο σύμπαν των Σάφντι.
Για αυτό κι αυτή είναι μία από τις καλύτερες ερμηνείες του Ανταμ Σάντλερ (μαζί με τα «Punch Drunk Love» και «The Meyerowitz Stories»). Ο Σάντλερ εδώ αποδεικνύει πόσο καλός ηθοποιός είναι και πόσο καλές επιλογές μπορεί να κάνει - αυτός ο χαρακτήρας ήταν τέλειος για εκείνον.
Γιατί τελικά, αυτό που διαπερνά το ιδιαίτερο στιλ και την κινηματογραφική φωνή των Μπεν και Τζος Σάφντι, είναι η ανθρώπινη ιστορία. Αυτή η ανθρωπιά δίνει νόημα στο χάος και μάς κάνει να αγαπάμε τους δυσλειτουργικούς ήρωες, ακόμα και στις πιο εξευτελιστικές στιγμές τους.
Κάτι ξέρει ο Γιώργος Λάνθιμος από ιδιαίτερες κινηματογραφικές φωνές που, πέρα από στιλ και ύφος, πάνω από όλα, θέλουν να σου αφηγηθούν ανθρώπινες ιστορίες. Να τον ακούμε.
Περισσότερα κείμενα σκηνοθετών για σκηνοθέτες στο Directors on Directors τμήμα του Variety
Διαβάστε περισσότερα:
