Με ένα εκλεκτικό πρόγραμμα 14 ταινιών απ' όλον τον κόσμο, το Διεθνές Διαγωνιστικό τμήμα του 58ου Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης δοκίμασε με επιτυχία να σπάσει τα όρια ανάμεσα στο μοντέρνο και το κλασικό σινεμά, το σινεμά των δημιουργών και αυτό της πρωτοπορίας, το νέο βλέμμα απ' όπου κι αν προέρχεται.
Τo Flix είδε όλες τις ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού Τμήματος. Παρακάτω μπορείτε να διαβάστε τις κριτικές μας, καθώς πλησιάζουμε σε αντίστροφη μέτρηση προς την απονομή των βραβείων και την τελετή λήξης που θα γίνει την Κυριακή 12 Νοεμβρίου.
Για την Οικογένεια του Καντεμίρ Μπαλαγκόφ
Βρισκόμαστε στη Ρωσία του 1998, στην πόλη Νάλτσικ στον Βόρειο Καύκασο. Η 24χρονη Ιλάνα, που είναι μέλος μιας σκληροπυρηνικής εβραϊκής κοινότητας, δουλεύει στο γκαράζ του πατέρα της για να τον βοηθήσει να βγάλει τα προς το ζην. Ένα βράδυ συγκεντρώνονται φίλοι και συγγενείς για να γιορτάσουν τους αρραβώνες του μικρού αδελφού της. Το ίδιο βράδυ, όμως, κάποιοι απάγουν το ζευγάρι και ζητούν λύτρα... Ο πρωτοεμφανιζόμενος σκηνοθέτης (που υπήρξε μαθητής του Αλεξάντερ Σοκούροφ) παραδίδει ένα τολμηρό, ανατριχιαστικό ντεμπούτο που βασίζεται σε πραγματική ιστορία, για το αίμα που κυλά στις φλέβες ορίζοντας τους πιο ισχυρούς δεσμούς και για το αίμα που χύνεται στο όνομα της «αμοιβαίας ανοχής». | Δυνατό σινεμά κοινωνικού ρεαλισμού σ' ένα προκλητικό κινηματογραφικό ντεμπούτο που επιχειρεί να μας μεταφέρει στην απόγνωση της 90ς γενιάς που παγιδεύτηκε στις εχθροπραξίες των πληθυσμών της διαλυμένης Σοβιετικής Ενωσης. Βραβείο FIPRESCI στις Κάννες. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Για την Οικογένεια».
O Γιος της Σοφίας της Ελίνας Ψύκου
Η Ελίνα Ψύκου επιλέγει να στήσει την ιστορία της στην Αθήνα των Ολυμπιακών του 2004 (κι ας θυμίζει περισσότερο, με μια παράξενη αισθητική επιλογή της, το 1980), την εποχή που η Ελλάδα θυμήθηκε, υστερικά σχεδόν, κάτι από το ένδοξο παρελθόν της. Εκεί φτάνει ο μικρός Μίσα, με το όνομα της μασκώτ των Ολυμπιακών της Μόσχας, αντίστοιχα, για να συναντήσει τη μητέρα του. Η Σοφία, εν αγνοία του, έχει παντρευτεί τον ηλικιωμένο κύριο Νίκο, σε μια προσπάθεια να φτιάξει για το γιο της ένα σπιτικό σε μια ξένη χώρα. Ο κύριος Νίκος, μια παρήχηση του Παραμυθά τού Νίκου Πιλάβιου, βρίσκει την ευκαιρία που πάντα αναζητούσε, να διδάξει τις αρχές της οικογένειας και της πατρίδας σ' έναν απόγονο και κληρονόμο, όσο κι αν απρόθυμο. Τρεις άνθρωποι καμουφλάρουν, ο καθένας με διαφορετικά ψέματα, τη νέα πραγματικότητα της ζωής τους, μήπως έτσι την κάνουν πιο ανεκτή. | Σε μια ταινία μπόλικες δόσεις πιο σύνθετη, δημιουργική και σκοτεινή από το ντεμπούτο της, η Ελίνα Ψύκου συνδέει το μαγικό ρεαλισμό με την ωμότητα των υπόγειων σχέσεων εξουσίας, μέσα στο εθνικό παραμύθι των Ολυμπιακών του 2004. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Γιο της Σοφίας».
No Date, No Signature του Βαΐντ Τζαλιλβάντ
Το «No Date, No Signature» του Βαΐντ Τζαλιλβάντ έρχεται δύο χρόνια μετά το «Wednesday, 9 May» του ίδιου και εξακολουθεί να υπηρετεί το είδος του κοινωνικού θρίλερ, θέτοντας για άλλη μια φορά ένα μεγάλο ηθικό δίλημμα στο επίκεντρο της ιστορίας. Ο Δρ Ναριμάν έχει ένα μικρό αυτοκινητιστικό ατύχημα με ένα μοτοσικλετιστή, με αποτέλεσμα να τραυματιστεί ελαφρά ο οχτάχρονος γιος του τελευταίου. Παρά την προσφορά του γιατρού για χρήματα, βοήθεια ή έστω μεταφορά στο πλησιέστερο νοσοκομείο, ο πατέρας αρνείται να πάει το παιδί του για εξέταση. Το επόμενο πρωί όμως, στο νοσοκομείο όπου δουλεύει ο γιατρός, καταφτάνει η σωρός του μικρού αγοριού ώστε να καθοριστεί μέσω αυτοψίας η ακριβής αιτία θανάτου. | Το κοινωνικό θρίλερ του Βαΐντ Τζαλιλβάντ δεν έχει εύκολες απαντήσεις αλλά αποτυπώνει με φρεσκάδα και σύγχρονη οπτική την κρίση ηθικής που αντιμετωπίζει ένας επιτυχημένος ιατροδικαστής. Διαβάστε εδώ όλοκληρη την κριτική του Flix για το «No Date, No Signature».
H Επιφάνεια των Πραγμάτων της Νάνσυς Μπινιαδάκη
Βασισμένο στη νουβέλα της Αντζελας Δημητρακάκη «Τέσσερις Μαρτυρίες για την εκταφή του Ποταμού Ερρινυού», το ντεμπούτο της Νάνσυς Μπινιαδάκη είναι χωρισμένο σε τέσσερα διακριτά μέρη, όσα και οι μαρτυρίες τεσσάρων γυναικών που με αφορμή την πτυχιακή εργασία μιας νεαρής κοπέλας επιστρέφουν από το σήμερα στο παρελθόν για να θυμηθούν μερικά τραγούδια που όρισαν τη «σκοτεινή» τους ενηλικίωση και μαζί ένα κορίτσι που χάθηκε στις εκβολές ενός ποταμού με το όνομα Ερρινυός που κάποιοι λένε ότι τρέχει ακόμη κάτω από την Αθήνα. | Τέσσερις γυναίκες θυμούνται τα σκοτεινά 80s της νιότης τους και το κορίτσι που άφησαν πίσω. Σε μια ταινία που παίρνει αφηγηματικά ρίσκα, αλλά τελικά στηρίζεται μόνο στο ερμηνευτικό βάθος των σπουδαίων πρωταγωνιστριών της. Διαβάστε εδώ όλοκληρη την κριτική του Flix για την «Επιφάνεια των Πραγμάτων».
Cargo του Ζιλ Κουλίερ
Στο «Cargo» του Ζιλ Κουλίερ μοιάζει να μην υπάρχει φως στον ορίζοντα.Τόσο κυριολεκτικά, καθώς το μουντό τοπίο δείχνει να είναι η μόνη πιθανή εκδοχή του περιβάλλοντος, όσο και μεταφορικά, με τις ζωές τρεις αδερφών να δοκιμάζονται από συνεχείς κακουχίες, οι οποίες δεν φαίνονται να αποτελούν την εξαίρεση αλλά τον απαράβατο κανόνα. Οταν όμως ο πατέρας τους πέσει υπό αδιευκρίνιστες συνθήκες από το αλιευτικό του σκάφος στα παγωμένα νερά της Βόρειας Θάλασσας και βυθιστεί σε κώμα, οι τρεις τους θα αναγκαστούν να αντιμετωπίσουν μια και καλή τους εσωτερικούς τους δαίμονες και να κάνουν για πρώτη ίσως φορά το τολμηρό βήμα προς το αύριο. Μόνο που όπως είναι γνωστό, ποτέ κάτι τέτοιο δεν ήταν εύκολη υπόθεση στο σινεμά. | Μουντό, ενδοσκοπικό, γνήσια ανθρωπιστικό αλλά και θεματικά πιο πλούσιο από όσο πραγματικά μπορεί να διαχειριστεί, το κινηματογραφικό ντεμπούτο του Ζιλ Κουλίερ βλέπει το γκρίζο στον ορίζοντα αλλά και στην ψυχή. Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Cargo».
Καθοδήγηση Ζωής Α.Ε. (Life Guidance) της Ρουθ Μάντερ
Σε μια δυστοπική κοινωνία ενός όχι και τόσο μακρινού μέλλοντος, μια εταιρεία με το όνομα «Καθοδήγηση Ζωής A.E.» αναλαμβάνει να «διορθώσει» τη συμπεριφορά όσων μελών της μεσαίας τάξης δεν είναι αρκετά «λειτουργικά». Ο Αλεξάντερ είναι ένας από αυτούς τους ανθρώπους που δούλευε στον οικονομικό τομέα και ένιωθε χαρούμενος μέσα στη φούσκα του, ώσπου μια λάθος κουβέντα που θα πει στο παιδί του θα ενεργοποιήσει τον αμυντικό μηχανισμό αυτού του καλοκουρδισμένου καπιταλιστικού συστήματος. Μια σκοτεινή αλληγορία που συνομιλεί με το σύμπαν του Τζορτζ Όργουελ με απρόσμενο τρόπο. | Ειρωνικό, καυστικό και άψογα καδραρισμένο, το «Life Guidance» κρούει μεν τον κώδωνα του κινδύνου αλλά αρνείται να σκάψει αρκετά βαθιά, όσο γοητευτικό κι αν είναι το αμάλγαμα επιστημονικής φαντασίας, τρόμου και κοινωνικής σάτιρας που παρουσιάζει. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Καθοδήγηση Ζωής Α.Ε.».
Κοράκια του Γιενς Ασούρ
Στο κινηματογραφικό ντεμπούτο του πρώτην φωτογράφου Γιενς Ασούρ, ένας επίμονος αγρότης στην Σουηδία της δεκαετίας του 1970 βλέπει τις συνθήκες στον κλάδο του να μεταβάλλονται, παρατηρεί τον γιο του να παραμένει απρόθυμος στις υποχρεώσεις που σταδιακά θα πρέπει να τον επιφορτίζουν, νιώθει πως όλες οι ευθύνες και τα βάρη συσσωρεύονται πάνω του, σαν κάποιο είδος κοσμικής ή ηθικής τιμωρίας. | Στο οπτικά πανέμορφο ντεμπούτο του, ο Γιενς Ασούρ κρύβει στο αφιλόξενο Σουηδικό τοπίο τόσο στιγμές ανθρωπιάς όσο και ανθρώπινης βίας, όσο εσωτερικές ορμές και καθημερινές πιέσεις ωθούν τους ήρωές του σε μια σκληρή ενηλικίωση. Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για τα «Κοράκια».
Η Αμυνα του Δράκου της Νατάλια Σάντα
Στη χτυπημένη από τη χρόνια οικονομική κρίση Μπογκοτά της Κολομβίας συναντάμε τον 55χρονο Σάμιουελ, έναν χωρισμένο πατέρα που βγάζει τα απολύτως αναγκαία παραδίδοντας ιδιαίτερα μαθηματικών, και τους δύο στενούς του φίλους: τον Χοακίν, έναν επιδιορθωτή και πωλητή συλλεκτικών ρολογιών που κανένας πια δεν αγοράζει και τον Μάρκος, έναν αποτυχημένο γιατρό εναλλακτικών θεραπειών, που κανείς πια δεν ακολουθεί. Τρεις άντρες στα μισά της ζωής τους βιώνουν τα προσωπικά τους αδιέξοδα, τις αποτυχίες και τις ήττες τους, που μπορεί να ξεκινούν από την άδεια τους τσέπη, αλλά καταλήγουν στην άδεια τους καρδιά. Τους συνδέει η αγάπη τους για το σκάκι: πίνουν, καπνίζουν, τσακώνονται και τα ξαναβρίσκουν στα καφενεία και την τοπική σκακιστική λέσχη της γειτονιάς. Εκεί ο μελαγχολικός, παραιτημένος Σάμιουελ, που θα μπορούσε να ήταν πρωταθλητής αλλά κατέληξε απλός δάσκαλος, διδάσκει την «άμυνα του δράκου», μία από τις στρατηγικές που σου εξασφαλίζουν τη νίκη στη σκακιέρα. Τι καλά να μπορούσε να την εφαρμόσει και στη ζωή... | Το πλήγμα στον ανδρικό εγωισμό σε καιρούς οικονομικής κρίσης, και τα απόνερα αυτής στη σκακιέρα της αυτοεκτίμησης, της ταυτότητας, της φιλίας, των σχέσων εξετάζονται μέσα από ένα τρυφερό, μελαγχολικό, νατουραλιστικό δράμα από την Κολομβία. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για την «Αμυνα του Δράκου».
Κτήνος (Beast) του Μάικλ Πιρς
Σε μια μικρή νησιωτική κοινότητα, μια άστατη νεαρή γυναίκα ερωτεύεται έναν μυστηριώδη ξένο που την ενθαρρύνει να κόψει τα δεσμά με την καταπιεστική της οικογένεια. Όταν αυτός θεωρείται ύποπτος για μια σειρά βίαιων φόνων, αυτή τον υπερασπίζεται μέχρις εσχάτων και συνειδητοποιεί τι είναι ικανή να κάνει. Μια γενναία ταινία που δημιουργεί μια σύνθετη σχέση ανάμεσα στον κεντρικό χαρακτήρα και το κοινό της, ένα σκοτεινό και δραματικό παραμύθι για ενήλικες. | Με την πρόφαση του whodunit θρίλερ, υπνωτική ατμόσφαιρα και δύο καθηλωτικές ερμηνείες, ο πρωτοεμφανιζόμενος Μάικλ Πιρς χτίζει μία σκοτεινή, φροϋδική διατριβή για το τέρας που όλοι κρύβουμε μέσα μας. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Κτήνος».
Lucky του Τζον Κάρολ Λιντς
Ο Λάκι είναι ένας 90χρονος κάτοικος μίας μικρή πόλης στην έρημο του αμερικανικού νότου - τόσο μικρής που όλοι γνωρίζονται μεταξύ τους. Μοναχικός, πεισματάρης και άνθρωπος πιστός στη ρουτίνα του: ξυπνά, καπνίζει το πρωινό του τσιγάρο, κάνει τη γυμναστική του, φορά τις μπότες και το καουμπόικο καπέλο του, περπατά μέχρι το τοπικό diner όπου παίρνει πάντα το ίδιο πρωινό, λύνει το σταυρόλεξό του, αγοράζει προμήθειες για μία μόνο μέρα από το μίνι μάρκετ, επιστρέφει σπίτι και βλέπει με τα σώβρακα τα αγαπημένα του τηλεπαιχνίδια γνώσεων. Το βράδυ θα συναντηθεί με τους αντίστοιχα αλλόκοτους γείτονές του στο ίδιο μπαρ (γιατί είναι το μόνο που του επιτρέπει το κάπνισμα), θα τους μάθει τη λέξη της ημέρας (από το σταυρόλεξο ή το τηλεπαιχνίδι της μέρας), θα διαφωνήσουν, θα τσακωθούν, θα πιουν τα Bloody Mary τους και θα καληνυχτιστούν. Ο Λάκι θα γυρίσει σπίτι, θα βρίσει κάποιο περαστικό αυτοκίνητο, θα κάνει το βραδινό του τσιγάρο, θα κοιμηθεί. Αύριο θα είναι μια άλλη, ολόιδια μέρα. Μέχρι που μία δεν είναι: όταν ανεξήγητα καταρρέει στο σαλόνι του, αναγκάζεται να πάει στο γιατρό. Κι αναγκάζεται να αντιμετωπίσει ότι κάποτε η ρουτίνα του θα διακοπεί ανεπίστρεπτα. Κάποτε, θα πεθάνει. | Το κύκνειο άσμα του μεγάλου καρατερίστα είναι μία ταινία που υποκλίνεται στους ρόλους της ζωής του: ήσυχη, μοναχική, ιδιόμορφα αστεία, μελαγχολικά τρυφερή. Και απαράμιλλα γοητευτική - σαν τον ορίζοντα της ερήμου του Τέξας. Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Lucky».
Winter Brothers του Χλίνουρ Πάλμασον
Ο Γιόχαν και ο Εμίλ είναι δύο αδέλφια εντελώς διαφορετικά μεταξύ τους, που δουλεύουν στο εργοστάσιο επεξεργασίας ασβεστόλιθου ενός μικρού χωριού της Δανίας. Ο πρώτος είναι προσγειωμένος, εργατικός, όμορφος κι αγαπητός από τους γύρω του· ο δεύτερος είναι ονειροπαρμένος, ασουλούπωτος, ανασφαλής και περνάει απαρατήρητος. | Aνιση η ταινία του πρωτοεμφανιζόμενου Χλίνουρ Πάλμασον, με την ιδιορρυθμία της να καταλήγει αυτοσκοπός. Τέσσερα βραβεία στο περασμένο Φεστιβάλ Λοκάρνο, ανάμεσά τους και για την ερμηνεία του πειστικού Eλιοτ Κρόσετ Χόβε. Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική για το «Winter Brothers».
The Ox του Γιώργου Νικόπουλου
Οι ηλικιωμένοι κάτοικοι ενός φανταστικού κόσμου περνούν μια σκληρή δοκιμασία. Καλούνται να μετατρέψουν τη γη τους σε ένα χρυσό βασίλειο ρίχνοντας ένα «φάρμακο» που θα κάνει τα σπαρτά τους χρυσά. Οντας απομονωμένοι, μακριά από κάθε κοινωνική συναναστροφή, δεν μπορούν παρά να δεχθούν τις εντολές της εξουσίας. Ο μόνος που αντιστέκεται, ένα μικρό κορίτσι, απελευθερωμένο από τον φόβο που κυριεύει όλο το βασίλειο δείχνει πως η ανατροπή είναι κοντά. | Στην πρώτη του μεγάλου μήκους ταινία, ο Γιώργος Νικόπουλος δοκιμάζεται στην τέχνη του animation και σε ένα γοητευτικό μείγμα λαικών μύθων και κοινωνικής κριτικής με αποτελέσματα ολοκληρωμένου δημιουργού. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «The Ox».
Εκείνες οι Mακρυμαλλούσες Nύχτες του Τζεράρντο Καλάγκι
Eνα ταξίδι στην άκρη της νύχτας, στη σκοτεινή, χαοτική γειτονιά Μπούργκος της πρωτεύουσας των Φιλιππίνων, που φωτίζεται μόνο από τους κόκκινους γλόμπους των οίκων ανοχής και τα όνειρα τριών διεμφυλικών γυναικών. Οι τρεις κολλητές δουλεύουν ως μασέζ που προσφέρουν σεξουαλικές υπηρεσίες στους πελάτες τους. Η νεαρότερη επιμένει να ερωτεύεται τους λάθος ανθρώπους. Η σοφή της παρέας επιστρέφει στο χωριό της για να παρευρεθεί στη βάφτιση του γιου της πρώην κοπέλας της. Η πιο θαρραλέα προσπαθεί να βγάλει χρήματα κάνοντας εμπόριο ναρκωτικών για ένα πελάτη από την Κορέα. Πού θα τις οδηγήσει το ένστικτο της επιβίωσης στους δρόμους της Μανίλας; | To «Εκείνες οι Μακρυμαλλούσες Νύχτες» μπορεί να είναι η ταινία με τον πιο αλλόκοτο και λυρικό τίτλο του φετινού Διεθνούς Διαγωνιστικού του Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης, δε μιλάει όμως για τίποτα ποιητικό. Οι νύχτες της πρώτης ταινιας του Φιλιππινέζου Τζεράρντο Καλάγκι είναι αντιθέτως σκληρές, ρεαλιστικές και άγριες, βγαλμένες μέσα από τη ζωή τριών διεμφυλικών κοριτσιών στη Μανίλα του σήμερα. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για το «Εκείνες οι Μακρυμαλλούσες Νύχτες».
Εξοχικές Kατοικίες (Sommerhäuser) της Σόνια Μαρία Κρόνερ - Διεθνές Διαγωνιστικό - Φρίντα Λιάππα στις 18:00
Πατρίδα δεν είναι απλώς η παιδική ηλικία, αλλά και ένας τόπος όπου έχει πάντα ήλιο. Οι μυρωδιές, τα χρώματα, οι υφές και οι ήχοι από ένα καλοκαίρι που περνά μια οικογένεια αστών στην εξοχική τους κατοικία, κάπου στη Γερμανία της δεκαετίας του ’70, ανασυντίθενται σ’ ένα ανάγλυφο ταμπλό βιβάν που ενεργοποιεί όλες τις αισθήσεις. Εστιάζοντας τον φακό στις πιο διακριτικές λεπτομέρειες, η σκηνοθέτις περιγράφει τον μηχανισμό της μνήμης, που άλλοτε εξωραΐζει και άλλοτε καταργεί τα ένστικτα και τα παραπτώματα αυτού του μικρόκοσμου, τα οποία διαστέλλονται με τη θερινή ραστώνη. | H πρωτοεμφανιζόμενη γερμανίδα Σόνια Μαρία Κρένερ καταθέτει μία ταινία καλοκαιρινά αιθέρια στο βλέμμα, αλλά υποβλητικά σκοτεινή στην περιγραφή των «κήπων» της παιδικής μας ηλικίας, από τους οποίους κάποια στιγμή εκδιωχθήκαμε. | Διαβάστε εδώ ολόκληρη την κριτική του Flix για τις «Εξοχικές Κατοικίες».
