Το Flix βρίσκεται στη Δράμα (αποστολή: Λήδα Γαλανού, Μανώλης Κρανάκης), παρακολουθεί όλες τις προβολές του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος και, μέρα με τη μέρα, αποτιμά τις ταινίες, σημειώνοντας τις ενδιαφέρουσες τοποθεσίες στον κινηματογραφικό χάρτη.
Τα σχόλια και οι αποτιμήσεις μας είναι πολύ μικρά, όχι επειδή οι ταινίες είναι μικρού μήκους, μια και αυτό καθόλου δεν επηρεάζει την αξία τους, αλλά επειδή ο σκοπός αυτών των καθημερινών σχολίων είναι ν’ αποδώσουν μια αίσθηση και μια πρώτη γεύση των ταινιών.
Εάν δεν βρίσκεστε στη Δράμα, μπορείτε να δείτε όλες τις ταινίες, όλων των προγραμμάτων και να ψηφίσετε και για το βραβείο Κοινού στην online πλατφόρμα του Φεστιβάλ.
Διαβάστε ακόμη: Οδηγός επιβίωσης για το 48ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας! Για να έχετε... the full picture
Τι είδαμε τo Σάββατο, 13 Σεπτεμβρίου, στο Εθνικό Διαγωνιστικό Τμήμα
Να Φοβάσαι τ’ Άστρα του Νοτιά του Χρήστου Καρτέρη
O μαστρο-Κώστας βρίσκεται πια στη στεριά, φροντίζοντας και ζευγαρώνοντας τα καναρίνια του. Το ίδιο έκανε και όταν βρισκόταν στα καράβια, από νέος, σε μια ζωή που της λείπει πλέον η αλμύρα της θάλασσας αλλά είναι μόνιμα νοτισμένη από τις αναμνήσεις. Ωριμάζοντας από ταινία σε ταινία μαζί με τα θέματά του, ο Χρήστος Καρτέρης (και ως σκηνοθέτης και ως διευθυντής φωτογραφίας και ως ηχολήπτης), βρίσκει στο «Να Φοβάσαι τ’ Άστρα του Νοτιά» και τη γήινη και την ποιητική πλευρά μιας κοινότοπης - φαινομενικά μόνο - αφήγησης ενός ναυτικού που, ανεπαίσθητα, με επιτήδευση που δεν προδίδει τον ήρωά του, με υπέροχη χρήση αρχειακού υλικού και μια αντίθεση ανάμεσα στα εκπληκτικά κινηματογραφημένα ακίνητα ναυπηγεία και τις μικρές διαρκείς κινήσεις μέσα στο σπίτι του ήρωά του, μεταφέρουν αυθεντικά την ουσία και τη σαρωτική αντίθεση του μεγέθους της ζωής εκεί έξω στη θάλασσα και εδώ στη στεριά. Η μελαγχολία του μαστρο-Κώστα γίνεται και ο ρυθμός ενός ντοκιμαντέρ που περιγράφει λες μια τελευταία πράξη ζωής, η οποία θα έμοιαζε κανονικά τόσο άδεια, αλλά στην πραγματικότητα είναι τόσο καθησυχαστικά γεμάτη.
Μανώλης Κρανάκης
Διαβάστε εδώ περισσότερα για τo «Να Φοβάσαι τ' Αστρα του Νοτιά» του Χρήστου Καρτέρη.
Κρύο; του Αντρέα Κοντόπουλου
Ενας νέος άντρας που, μετά από ατύχημα, έχει χάσει τη μνήμη του - και καμουφλάρεται με ψεύτικα μούσια για να μοιάζει στον Κρις Κριστόφερσον! - συναντά ένα κορίτσι από το παρελθόν του και, χωρίς να τη θυμάται, αρχίζει ν' αναγνωρίζει τον εαυτό του και τις μνήμες που μάλλον σημάδεψαν και τους δυο.
Ευτυχώς που ο τίτλος της ταινίας καταλήγει σε ερωτηματικό, γιατί κι εμείς δεν είμαστε σίγουροι. Από αφαιρετικό δοκίμιο για το διττό της ύπαρξης, ως μια ειρωνική ματιά στην ταυτότητα που ενδύεται ο καθένας κι η καθεμιά μας, με μια διπολικότητα ακατανόητη στο ύφος, η νέα ταινία του Ανδρέα Κοντόπουλου θα μπορούσε να είναι τα πάντα ή τίποτα, τείνοντας προς το δεύτερο γιατί σίγουρα η πρόθεσή του δεν εκφράζεται ολοκληρωμένα και κατανοητά. Ενδιαφέρον μοντάζ, δυο θαυμάσιοι πρωταγωνιστές (Σοφία Κόκκαλη και Ανδρέας Κωνσταντίνου) σε limbo, πολλά ερωτηματικά.
Λήδα Γαλανού
Διαβάστε εδώ περισσότερα για τo «Κρύο;» του Αντρέα Κοντόπουλου.
Μαγκνταλένα Χάουζεν: Παγωμένος Χρόνος του Γιάννη Καρπούζη
Από τα μεταπολεμικά χρόνια, μέσω της διαίρεσης κι επανένωσης της Γερμανίας, ως τη δική μας μεταπολίτευση ή/και το σήμερα, η Μαγκνταλένα Χάουζεν έζησε, ως φωτογράφος, κι αποτύπωσε στιγμές ταυτόχρονα φευγαλέες και κοσμογονικές, αναζητώντας διαρκώς τον τρόπο να φωτογραφίσει τον άνεμο. Αυτή εδώ είναι η βιογραφία των αναμνήσεών της.
Οχι στ' αλήθεια, μια και ο Γιάννης Καρπούζης, σε μια από τις πιο γερές, εμπνευσμένες και ουσιαστικές ταινίες που είδαμε φέτος, δημιουργεί ο ίδιος τεκμήρια για να σχηματίσει μνήμες που υπάρχουν μόνο στη δική του ταινία, ή και σ' όλη τη γενιά της Ευρώπης. Μια ταινία φτιαγμένη αποκλειστικά από φωτογραφίες, που αλλάζουν υλικό, φορμάτ και ύφος (σε μια από τις πιο εξαιρετικές χειροποίητες δουλειές του Γιώργου Φρέντζου στη διεύθυνση φωτογραφίας), αλλά ποτέ αύρα, πρόθεση και συναίσθημα, καθώς ο μετα-χρόνος τις προσπερνά, μια αφήγηση που, συγκινητικά, ανήκει σε μια ηθοποιό-σύμβολο της εποχής που περιγράφει, τη Χάνα Σιγκούλα, ένα νεογέννητο τεκμήριο που χωρά δεκαετίες (πολιτικής) ιστορίας, με τον τρόπο που τόσο γενναιόδωρα χαρίζει το σινεμά.
Λήδα Γαλανού
Διαβάστε εδώ περισσότερα για τo «Μαγκνταλένα Χάουζεν: Παγωμένος Χρόνος» του Γιάννη Καρπούζη.
Ρίζες του Κωνσταντίνου Δοξιάδη
Μη φοβάσαι. Ο μικρός Καραφίλ, σ' ένα χωριό της Αλβανίας, φυτεύει ένα δέντρο για να έχουν πού να κάθονται τα χελιδόνια, για να έχει κι αυτός έναν φίλο. Λίγα χρόνια αργότερα ο Καραφίλ με τους γονείς του θα περάσουν τα σύνορα για Ελλάδα. Ομως εκείνος μια μέρα θα γυρίσει να ψάξει τον φίλο του και μαζί να γυρίσουν στην πατρίδα. Του το έχει υποσχεθεί.
Με μια ευπρόσδεκτη οικονομία, ο Κωνσταντίνος Δοξιάδης κάνει μια ταινία για τη μνήμη και για τα πολύ προσωπικά της σύμβολα. Πλάνα των δέντρων, πιο ευαίσθητων κι αφηγηματικών από κάθε άνθρωπο, ενδιαφέρουσα μουσική από τον Μάνο Μυλωνάκη και το λεπτό, εύθραυστο, μαζί καθαρό κι εκφραστικό πρόσωπο του Καραφίλ Σένα, στέρεο και γεμάτο γραμμές χρόνου σαν το δέντρο που έκανε φίλο του. Διακριτική αλλά κι ευαίσθητη, μια ταινία για όσα μένουν μετά από εμάς, για όσα κρατάμε για να μας κρατήσουν και για τις ρίζες που χρειάζονται γνώριμο έδαφος για ν' απλωθούν.
Λήδα Γαλανού
Διαβάστε εδώ περισσότερα για τις «Ρίζες» του Κωνσταντίνου Δοξιάδη.
Τα Κρυμμένα Από Την Ιδρυση Του Κόσμου των Ειρήνη Ζαχαριάδη και Κέβιν Γουόκερ
Το νεκροταφείο στο νησί της Νισύρου χρειάζεται χώρο. Ο παπάς του νησιού ζητάει από τους συντοπίτες του να ξεθάψουν τους νεκρούς τους. Οι τελευταίοι θα κάνουν μια τελευταία βόλτα στο νησί, μέσα κι έξω από τα σπίτια όπου έζησαν κάποτε. Οι πρώτοι, μαζί και οι θεατές, θα βρεθούν μπροστά σε μια σχεδόν αναστάσιμη εμπειρία. Με βλέμμα που προδίδει τόσο το νεαρό της ηλικίας, αλλά και την αγνή, μακριά από κλισέ ματιά του «επισκέπτη», το φιλμ των Ειρήνης Ζαχαριάδη και Κέβιν Γουόκερ τοποθετείται από την πρώτη του μέχρι την τελευταία του σκηνή στο χώρο όπου κατοικούν τα υβριδικά ντοκιμαντέρ που ξεκινούν από το θαύμα της πραγματικότητας για να μπολιαστούν με τη μαγεία της μυθοπλασίας και να επιστρέψουν σχεδόν εξαγνισμένα στη θεραπευτική απλότητα της παρατήρησης, όταν αυτή μπορεί να διαβάσει το «πνεύμα του τόπου», αλλά κυρίως να ξαναδιαβάσει έννοιες όπως ο «θάνατος», η «αγάπη», η «συγγένεια», η «πίστη». Εδώ σε μια από τις ωραιότερες στιγμές της σύγχρονης κινηματογραφικής μας «παράδοσης», με συναίσθημα που επικεντρώνεται στα ανθρώπινα χέρια που κρατούν το ένα το άλλο «σε ζωή και θάνατο», ποπ αναφορές που φέρνουν από τον άλλον κόσμο κινηματογραφικό μελόδραμα και ρεμπέτικο και φιλμική γνώση που προσομοιάζει το vintage μιλώντας διαρκώς για το διαχρονικά όμορφο.
Μανώλης Κρανάκης
Διαβάστε εδώ περισσότερα για τo «Τα Κρυμμένα Από Την Ιδρυση Του Κόσμου» των Ειρήνη Ζαχαριάδη και Κέβιν Γουόκερ.
Το Φεστιβάλ Δράμας 2025 με τον τρόπο του Flix:
- Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Οι ταινίες: Ημέρα 1η
- Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Οι ταινίες: Ημέρα 2η
- Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Οι ταινίες: Ημέρα 3η
- Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Οι ταινίες: Ημέρα 4η
- Φεστιβάλ Δράμας 2025 | Οι ταινίες: Ημέρα 5η
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Οδηγός επιβίωσης για το 48ο Διεθνές Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους Δράμας! Για να έχετε... the full picture
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Εναρξη με... όλα τριγύρω αλλάζουνε και όλα τα ίδια μένουν;
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Γνωρίστε τους δημιουργούς και τις ταινίες του Εθνικού Διαγωνιστικού Προγράμματος
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Οι ελληνικές ταινίες του Διεθνούς Διαγωνιστικού Προγράμματος
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Οι ελληνικές μικρού μήκους ταινίες που διαγωνίζονται στο Kiddo
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Οι ελληνικές συμμετοχές στο Διεθνές Διαγωνιστικό Ταινιών Μικρού Μήκους Animation
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Οι ελληνικές συμμετοχές στο Διεθνές Διαγωνιστικό Short and Green
Φεστιβάλ Δράμας 2025: Οι ελληνικές συμμετοχές στο Διεθνές Σπουδαστικό Διαγωνιστικό Τμήμα
Φεστιβάλ Δράμας 2025; Αφιερώματα σε Αγγελο Φραντζή και Χέλενα Βίτμαν
Αναζητήστε περισσότερες πληροφορίες για το Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Δράμας στο επίσημο site του, στην επίσημη σελίδα του στο Facebook, στο κανάλι του στο YouTube και στον επίσημο λογαριασμό του στο Instagram.
