Τελευταίες πρεμιέρες, τελευταίες βόλτες στην Κρουαζέτ, αλλά ακόμα και η Παρασκευή του Φεστιβάλ (Σάββατο βράδυ τα βραβεία) επιφύλαξε συγκλονιστικές στιγμές, κινηματογραφικές και, κυρίως, πολιτικές.
Ο Μοχάμεντ Ρασούλοφ είναι στις Κάννες (και μίλησε στο Flix)
Ο σπουδαίος Ιρανός σκηνοθέτης, που πριν μόλις τρία χρόνια κέρδισε τη Χρυσή Αρκτο στην Berlinale με το «Δεν Υπάρχει Κακό», συγκλόνισε την κοινή γνώμη όταν, στις αρχές Μαΐου, καταδικάστηκε από το ιρανικό κράτος σε φυλάκιση 8 ετών και μαστίγωμα. Ο Ρασούλοφ απέδρασε από το Ιράν, συνάντησε την οικογένειά του στο Αμβούργο και ήρθε στις Κάννες, όπου διαγωνίζεται η νέα του ταινία, το «The Seed of the Sacred Fig», η οποία και έγινε αυτομάτως σοβαρή υποψήφια για τον Χρυσό Φοίνικα.
Διαβάστε εδώ: Ο Μοχάμαντ Ρασούλοφ αφηγείται στο Flix πώς δραπέτευσε από το Ιράν
Ο Ρασούλοφ περπάτησε στο κόκκινο χαλί του Φεστιβάλ, παρέα με την Ιρανή, κάτοικο πλέον Γαλλίας, Γκολσιφτέ Φαραχάνι, κάποιες από τις και τους ηθοποιούς του. Ανάμεσά τους οι «κόρες» της ιστορίας, Μαχσά Ροστάμι και Σεταρέχ Μαλεκί. Οι δυο συγκλονιστικοί ηθοποιοί που υποδύονται τους «γονείς», η Σοχεϊλά Γκολεστάνι και ο Μισάγκ Ζαρέχ δεν ήρθαν στις Κάννες με την αποστολή. Τους έχει απαγορευτεί η έξοδος από το Ιράν. Ο Μοχάμαντ Ρασούλοφ φρόντισε να κάνει την απουσία τους αισθητή στην πρεμιέρα, κρατώντας τις φωτογραφίες του στα χέρια.
Το «The Seed of the Sacred Fig», συνδυάζοντας κοινωνικό δράμα, πολιτικό κατηγορώ, λεπτή κωμωδία και αγωνιώδες θρίλερ, παρακολουθεί τη διάσπαση μιας οικογένειας, τις ημέρες των, ορμητικών και βίαια πνιγμένων στο αίμα, διαδηλώσεων στο Ιράν για τη δολοφονία της Μαχσά Αμινί. Διαβάστε ολόκληρη την κριτική του Flix: Το «The Seed of the Sacred Fig» σπέρνει καθεστωτικούς ανέμους και θερίζει πατριαρχικές θύελλες
Με την Γκολσιφτέ Φαραχάνι
Με την κόρη του, Μπαράν
Ο Τζορτζ Λούκας είναι το ύψιστο nerd
Ο εμπνευστής των «Star Wars» και του «Ιντιάνα Τζόουνς», αλλά κι ο σκηνοθέτης του «THX-1138» και του «American Graffiti», ο πιο τρελός από τους φίλους του, τον Φράνσις Φορντ Κόπολα και τον Στίβεν Σπίλμπεργκ, ο δημιουργός της Industrial Light and Magic, βρίσκεται στις Κάννες για να παραλάβει τον Τιμητικό Χρυσό Φοίνικα του Φεστιβάλ. Πριν από αυτό, ωστόσο, έδωσε ένα μοναδικό masterclass μπροστά σε 1.000 εκστατικούς θεατές (το Flix ανάμεσά τους φυσικά), και στο ιερό τέρας του μοντάζ, τον Γουόλτερ Μερτς, που κάθισε και παρακολούθησε μαζί με το κοινό, για συμπαράσταση.
Ο Λούκας ήταν και είναι διάνοια, ένα τολμηρό nerd που κατάφερε να υλοποιήσει το μεγάλο όραμά του και μιλά σαν εγκυκλοπαίδεια του σινεμά, όχι συναισθηματικά, αλλά μ' ένα υπέροχο στεγνό χιούμορ κι ένα ατελείωτο απόθεμα από ιστορίες. Ξεκίνησε την αφήγηση της πορείας του από την αρχή. Μίλησε για τη γνωριμία του με τον Κόπολα, όταν κι οι δυο ήταν πολύ νέοι, αλλά απόφοιτοι κινηματογραφικής σχολής, πράγμα που τους συνέδεε στα πρώτα τους βήματα. Εξήγησε πώς έγινε κάπως γνωστός στο καλλιτεχνικό κύκλωμα, γιατί το 1971 έκανε το «THX-1138», που... «οι νέοι θεατές έκαναν acid, πήγαιναν και το έβλεπαν κι έλεγαν, γουάαααααου, αυτό είναι καλύτερο από την "Οδύσσεια του Διαστήματος"!». Πώς ο Φράνσις κι εκείνος χρηματοδοτήθηκαν από διάφορους ανεξάρτητους παραγωγούς για ν' αναπτύξουν σενάρια. Οταν, όμως, οι χρηματοδότες τα βρήκαν όλα εξαιρετικά αντιεμπορικά, χρειάστηκε να βγάλουν λεφτά για να τους αποζημιώσουν. «Και μου είπε ο Φράνσις, εγώ έχω να κάνω μια ανάθεση, ένα με κάτι Ιταλούς. Κάνε κι εσύ κάτι, αλλά όχι πολύ καλλιτεχνικό. Κι έκανα το "American Graffiti".» Και για το πώς στο Χόλιγουντ έγινε η αλλαγή της φρουράς, με την επανάσταση που έφερε ο «Ξένοιαστος Καβαλάρης» του Ντένις Χόπερ, η πρώτη αμερικανική ταινία που έγινε από νέους, εξέφρασε το νεανικό ανγκστ της εποχής, αλλά ταυτόχρονα έκανε κι εμπορική επιτυχία.
Είπε, ακόμα, ο Τζορτζ Λούκας:
Για το Φεστιβάλ Καννών: Εξεπλάγην κι ενθουσιάστηκα όταν η πρώτη μου ταινία, το «THX-1138», επιλέχθηκε για να παρουσιαστεί εδώ, σ' ένα νέο πρόγραμμα για πρωτοεμφανιζόμενους δημιουργούς, που λεγόταν Δεκαπενθήμερο Σκηνοθετών. Από τότε έχω επιστρέψει στο Φεστιβάλ σε πολλές περιστάσεις και με διαφορετικές ιδιότητες, ως σεναριογράφος, σκηνοθέτης και παραγωγός. Αυτή η αναγνώριση που μου γίνεται φέτος με τιμά κι έχει μεγάλη σημασία για μένα. Χαίρομαι πολύ που βρίσκομαι εδώ, παρότι με γεμίζει κι ένα αίσθημα νοσταλγίας, καθώς έχω έρθει συχνά για τον "Ιντιάνα Τζόουνς" και το "Star Wars". Προφανώς έχω πολλούς φαν, αλλά ποτέ δεν έκανα ταινίες που κερδίζουν βραβεία. Γι' αυτό κι ο Τιμητικός Χρυσός Φοίνκας είναι για μένα μια σπουδαία διάκριση.»
Για την αγάπη του για το filmmaking (και όχι τα λεφτά): Η επιθυμία μου να κάνω ταινίες γεννήθηκε όταν πήγα να σπουδάσω κινηματογράφο στο Πανεπιστήμιο της Νότιας Καλιφόρνιας. Εκεί με θεωρούσαν κάτι σαν ήρωα, επειδή είχα ήδη κάνει μια μικρού μήκους ταινία animation. Ποτέ δεν ήθελα να κάνω συμβατικές ταινίες. Οι καθηγητές μας μάς έλεγαν συνεχώς ότι οι περισσότεροι από εμάς δεν θα καταφέρουμε ποτέ να γίνουμε σκηνοθέτες. Ευτυχώς, οι άνθρωποι που είχαν χτίσει το Χόλιγουντ είχαν αρχίσει πια να αποσύρονται και τα στούντιο προσλάμβαναν νέους ανθρώπους. Εκεί γνώρισα τον Φράνσις Φορντ Κόπολα. Εκανε διάφορα γυρίσματα και μου ανέθεσε κάποια πράγματα γιατί του είπα ότι είχα αρχίσει να βαριέται. Ετσι ξεκίνησα στο σινεμά. Εκείνο που πάντα με ενδιέφερε ήταν όχι να κάνω λεφτά, αλλά να κάνω ταινίες!
Για την αρνητική κριτική που του έχει γίνει μέσα στα χρόνια: Εγραφαν οι κριτικοί, «ο "Πόλεμος των Αστρων" είναι γεμάτος λευκούς άντρες». Μα οι περισσότεροι εκεί μέσα είναι εξωγήινοι! Η ιδέα είναι ότι πρέπει ν' αποδέχεσαι τον κόσμο γι' αυτό που είναι, είτε είναι μεγαλόσωμοι και τριχωτοί, είτε πράσινοι, είτε οτιδήποτε. Η ιδέα είναι ότι όλοι οι άνθρωποι είναι ίσοι. Τα μόνα πλάσματα στη "Star Wars Saga" που εισέπραξαν ρατσισμό ήταν τα ρομπότ. Κι αυτός ήταν ένας τρόπος να πούμε, ξέρετε, οι άνθρωποι πάντα κάνουν διακρίσεις εναντίον κάποιων και, αργά ή γρήγορα, να τι θα συμβεί. Θέλω να πω, ήδη έχουμε αρχίσει με την Τεχνητή Νοημοσύνη να λέμε, «αυτά τα ρομπότ δεν μπορούμε να τα εμπιστευτούμε!»
Για τις γυναίκες στον «Πόλεμο των Αστρων»: Εκείνοι που με κριτικάρουν για τους γυναικείους χαρακτήρες, ποιοι νομίζουν ότι είναι οι ήρωες σ' αυτές τις ιστορίες; Τι νομίζετε ότι ήταν η Πριγκίπισσα Λέια; Είναι η αρχηγός της επανάστασης. Αυτή είναι που παίρνει κοντά της ένα νεαρό παιδί που δεν γνωρίζει τίποτα κι αυτόν τον φασαριόζο ξερόλα που δεν μπορεί να κάνει τίποτα και προσπαθεί να σώσει την επανάσταση μ' αυτούς τους καραγκιόζηδες δίπλα της... Το ίδιο ισχύει και για τη Βασίλισσα Αμιντάλα. Δεν μπορείς να βάζεις σε μια γυναίκα παντελόνια και να θεωρείς ότι έγινε ηρωίδα. Μπορούν να φοράνε φορέματα, μπορούν να φοράνε ό,τι θέλουν. Είναι το μυαλό τους και η ικανότητά τους να σκέφτονται, να προγραμματίζουν και να διοικούν. Αυτά είναι που τις κάνουν ηρωίδες.
Δείτε παρακάτω ένα βίντεο με το επίμονο, εκθειαστικό χειροκρότημα του κοινού στην είσοδο του Τζορτζ Λούκας στη σκηνή και δυο μικρά αποσπάσματα από την ομιλία του:
Ouf κι ένα photo call
Το «L' Amour Ouf» του Ζιλ Λελούς έκανε ήδη, την προηγούμενη ημέρα, την πρεμιέρα του. Ομως, ο σκηνοθέτης και οι ηθοποιοί του τρίωρου υπερ-ρομάντζου έδωσαν συνέντευξη Τύπου και φωτογραφήθηκαν (με πρωινή αμφίεση) στο Παλέ ντε Φεστιβάλ, δίνοντάς μας άλλη μια ευκαιρία να χαζέψουμε την ομορφιά όλων των πρωταγωνιστών και, κυρίως, την πάντα ατίθαση και λιγουρευτή Αντέλ Εξαρχόπουλος.
Ζιλ Λελούς
Η Αντέλ Εξαρχόπουλος ανάμεσα στον Λελούς και τον Ραφαέλ Κενάρ
Φρανσουά Σιβίλ
Εξαρχόπουλος και Σιβίλ, με τη «νεότερη» ενσάρκωσή τους στην ταινία, Μαλορί Γουανέκ και Μαλίκ Φρικά
Ο Μισέλ Χαζαναβίσιους (θριαμβευτής στις Κάννες το 2011 με το «The Artist» και με πιο πρόσφατη παρουσία το «Coupez!» πριν δυο χρόνια), έφερε στο Φεστιβάλ τη νέα του ταινία, διαφορετική απ' ό,τι έχει ως τώρα δοκιμάσει. Το «La plus précieuse des marchandises» είναι ένα animation για ενήλικες, ένα μεγαλίστικο παραμύθι ζωής και απώλειας που διαδραματίζεται στη διάρκεια του Ολοκαυτώματος, διασκευή του ομότιτλου βιβλίου του Ζαν-Κλοντ Γκριμπέργκ.
Διαβάστε εδώ την κριτική του Flix: Κάννες 2024 | O Μισέλ Χαζαναβίσιους επιβεβαιώνει: το πιο πολύτιμο φορτίο είναι η ανθρώπινη ζωή
Ο Χαζαναβίσιους με τη σύζυγό του, Μπερενίς Μπεζό
Οι συντελεστές της ταινίας
Η Κριτική Επιτροπή του τμήματος Ενα Κάποιο Βλέμμα, με Πρόεδρο τον Καναδό σκηνοθέτη Ξαβιέ Ντολάν και μέλη τη Γαλλο-Σενεγαλέζα σκηνοθέτη Μαϊμούνα Ντουκουρέ, τη Μαροκινή σκηνοθέτη Ασμαέ Ελ Μουντίρ, τη Γερμανίδα ηθοποιό Βίκι Κριπς και τον Αμερικανό συγγραφέα και κριτικό Τοντ ΜακΚάρθι, απένειμε τα βραβεία της. Καλύτερη Ταινία το «Black Dog» του Κινέζου Γκουαν Χου. Διαβάστε εδώ αναλυτικά τα βραβεία του τμήματος Ενα Κάποιο Βλέμμα.
Από τις πολυφωτογραφημένες παρουσίες της ημέρας στο κόκκινο χαλί, η Αντι ΜακΝτάουελ, η Εμανουέλ Μπεάρ και η Ελεν Μίρεν.
Ευχαριστούμε την Aegean Airlines για τη βοήθεια πραγματοποίησης του ταξιδιού στο 77ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών.
