Στην πιο κρίσιμη στιγμή για την ιστορία της, η ελληνική κινηματογραφική παραγωγή μπορεί να βρίσκεται αντιμέτωπη με την... κρίση και την έλλειψη πόρων, ωστόσο μοιάζει ακμαία σε ποσότητα, όπως αποδεικνύει ο αριθμός των ταινιών που κάθε χρόνο ετοιμάζονται, ταξιδεύουν σε φεστιβάλ και βρίσκουν το δρόμο τους στις αίθουσες - ακόμα κι αν αυτός είναι ανεξάρτητος και μοναχικός.
Είναι ευτύχημα ένα κινηματογραφικό site να γεννιέται την εποχή που η εθνική του κινηματογραφία καμαρώνει για μία σοδειά μεγάλων ταλέντων και ταινιών που διακρίνονται διεθνώς. Είναι πρόκληση να βρει κανείς τον τρόπο να επικοινωνήσει με το κοινό που είναι και ο τελικός, κι ο πιο πολύτιμος, αποδέκτης της όποιας μορφής τέχνης. Είναι καθήκον να κοιτάξει με κριτική ματιά το πολιτικό πλαίσιο μέσα στο οποίο φορείς, δημιουργοί, θεατές - εσείς κι εμείς- θα στηρίξουμε τον πολιτισμό μας, δε θα αφήσουμε αυτή την ευκαιρία να χαθεί. Γιατί ο κινηματογραφικός χάρτης μιας εθνικής παραγωγής δεν είναι παρά η αντανάκλαση της ίδιας της χώρας της.
Ας θυμηθούμε λοιπόν τι είχαν πει 6 Ελληνες σκηνοθέτες στο φακό του Flix, ακριβώς για αυτό. Για το πώς μπορούν να συνεχίζουν στις ανηφόρες, όταν όλα γύρω τους γίνοναι ακόμα πιο δύσκολα. Ο Αλέξης Αλεξίου («Ιστορία 52»), ο Κωνσταντίνος Γιάνναρης («Man at Sea»), ο Πάνος Χ. Κούτρας («Xenia»), η Πέννυ Παναγιωτοπούλου («September»), η Αθηνά Τσαγγάρη («Attenberg») και ο Αγγελος Φραντζής («Μέσα στο Δάσος») συζήτησαν μεταξύ τους για το αν μπορούν να γίνουν ταινίες χωρίς χρήματα, αν η οικονομική κρίση ευνοεί ή αναχαιτίζει τη δημιουργικότητα, γιατί μένουν και δουλεύουν ακόμα στην Ελλάδα και για τα πράγματα που τους κάνουν, μέσα στο 2012, να αισιοδοξούν ακόμα… ή να απογοητεύονται. 6 Σκηνοθέτες στην Ελλάδα της Κρίσης, Απρίλιος 2012. Δείτε το βίντεο...
Ο Γιώργος Λάνθιμος μετά τα Οσκαρ «Η Ελλάδα με ενδιαφέρει πολύ, αλλά αυτή τη στιγμή έχουμε κουραστεί τόσο πολύ. Οι «Αλπεις» έγιναν με πολύ λιγότερα χρήματα απ' όσα κόστισε ο "Κυνόδοντας", το οποίο είναι αδιανόητο. Απλά αποφασίσαμε να την κάνουμε και σωστά όπως αποδείχτηκε - κι εδώ αξίζουν τα εύσημα στην Αθηνά Τσαγγάρη, γιατί αυτή επέμενε, παρότι δεν είχαμε καθόλου χρήματα, να προχωρήσουμε με την παραγωγή της ταινίας. Εγω της έλεγα "είσαι τρελή, πώς θα το κάνουμε, δεν έχουμε τίποτα" και μου απαντούσε, "μη σ' ανησυχεί, προχωρώντας κάπως θα έρθουν τα χρήματα". Και πράγματι αν δεν την είχαμε κάνει και δεν είχε φτάσει στο φεστιβάλ της Βενετίας, ίσως και να μην ερχόντουσαν ποτέ. Εγινε, επειδή την κάναμε και είναι ήδη σε τόσα φεστιβάλ. Ναι μεν κάναμε πολλούς συμβιβασμούς για να τη γυρίσουμε αλλά αν δεν τους κάναμε δεν θα είχαμε ταινία. Κι αυτό θα ήταν χειρότερο. Γι' αυτό προσπαθώ να κάνω κάτι πιο αξιοπρεπές κάπου αλλού, με ανθρώπους που εκτιμούν αυτό που κάνω. Δεν γίνεται να δίνω τόσο αγώνα στη χώρα μου για να υποστηρίξουν την ταινία μου και να πηγαίνω στην Αγγλία και το Film Four να μου λέει, "τι γράφετε αυτό τον καιρό; να σας δώσουμε κάποια χρήματα για να έρθετε εδώ να δουλέψετε", όταν τους έλεγα ότι αναγκάζομαι να κάνω πάλι διαφημιστικά για να έχω χρήματα. Είναι λίγο παράδοξο να μου λένε οι Αγγλοι πάρε χρήματα για να μπορέσεις να συγκεντρωθείς στην επόμενη ταινία σου και να μην κάνεις διαφημιστικά και στην Ελλάδα να χρειάζεται να παρακαλάω...» Ο Γιώργος Λάνθιμος δίνει την πρώτη συνέντευξή του για τις «Αλπεις», αποκλειστικά στο Flix. Φεστιβάλ Βενετίας, 2011.
Αθήνα - Νέα Υόρκη «Το καλό ελληνικό σινεμά που γεννήθηκε από την κρίση είναι μία υγιής, έντιμη εκτόνωση, έκφραση, θεραπεία. Μία αντίδραση πιο πολιτική από το να κάθεσαι και να τρως πιτόγυρα στο Σύνταγμα με τους Αγανακτισμένους...» Ο Θάνος Σαμαράς δίνει γενναιόδωρα στο φακό του Flix μία, πραγματικά, εκ βαθέων συνέντευξη - προσωπική, πολιτική, εξαιρετικά σινεφίλ. «Πρόσφατα επισκέφθηκα το πατρικό μου στη Θεσσαλονίκη και μπαίνοντας στο δωμάτιό μου αυτό ήταν το πρώτο πράγμα που σκέφτηκα: πόσες ώρες, νύχτες, χρόνια έχω κοιτάξει τον ουρανό από αυτό το παράθυρο, έχοντας στα αυτιά μου ακουστικά με ηχογραφημένες τις αγαπημένες μου ταινίες και κάνοντας όνειρα... Θα γίνω ποτέ μέρος αυτού του κόσμου;» Θάνος Σαμαράς, Μάρτιος του 2012
O Παναγιώτης Φαφούτης μας έκανε ποδαρικό! Ηταν η πρώτη on camera συνέντευξη Ελληνα σκηνοθέτη στο Flix, ο πρώτος που εμπιστεύτηκε το site και μίλησε από το post production του «Παράδεισου» για την ταινία του (η συνέντευξη γυρίστηκε τον Μάρτιο, πριν ακόμα βγει το site στον αέρα). Σ' ένα μπαλκόνι στο Παγκράτι, με τα καναρίνια να δίνουν το ηχητικό background, θυμηθείτε τι έλεγε ο σκηνοθέτης για το ελληνικό σινεμά, τις επιτυχίες και την νέα ώθηση που δίνει και η συντροφικότητα, η αλληλεγγύη και η αλληλοβοήθεια των νέων ελλήνων δημιουργών. Παναγιώτης Φαφούτης: (σινεμά) ο Παράδεισος, Μάρτιος 2011.
Κύριε Υπουργέ... Ομως ο Παναγιώτης Φαφούτης δεν ήταν η πρώτη συνέντευξη που ανέβηκε στο Flix. Στις 29 Απριλίου του 2011, το Flix έκανε την πρεμιέρα του με τον άνθρωπο που, τότε, κρατούσε το ελληνικό σινεμά στα χέρια του: τον Υπουργό Πολιτισμού, Παύλο Γερουλάνο. Ο άνθρωπος από τον οποίο όλοι ζητούσαν απαντήσεις για το λαμπρό καλλιτεχνικό παρόν και το αβέβαιο οικονομικά μέλλον του ελληνικού σινεμά, έδωσε κάποιες από αυτές σε μια αποκλειστική συνέντευξη - που έχει το νόημα της ακόμη και σήμερα. «Το να βρίσκεσαι σε ένα τέτοιο Υπουργείο αυτή τη στιγμή, την ώρα που αναδεικνύεται μια διαφορετική Ελλάδα που προσπαθεί, παλεύει, δημιουργεί καινούρια πράγματα είναι τρομερά ενθαρρυντικό.» Υπουργός Πολιτισμού & Τουρισμού, Παύλος Γερουλάνος, Απρίλιος 2011
Να μετρηθούμε! Το Flix επιχειρεί ένα ετήσιο ευρετήριο των ελληνικών παραγωγών. Τριάντα-σαράντα ελληνικές ταινίες μεγάλου μήκους κάθε χρόνο παρουσιάζονται μέσα από ένα αλφαβητάρι/χρονολόγιο του Flix σε όποιο στάδιο παραγωγής κι αν βρίσκονται: στο γύρισμα, με ένα πρώτο cut, σε post production, ταξιδεύοντας για πρεμιέρες σε φεστιβάλ, ή έτοιμες για την αίθουσα. Μπορείτε να θυμηθείτε λοιπόν τη σοδειά τριών χρόνων ελληνικού σινεμά μέσα από τα Ελληνικό σινεμά 2011-2012: Η ποσότητα μετράει; που ανεβάσαμε το φθινόπωρο του 2011, το πιο αισιόδοξο ακόμα Ελληνικό Σινεμά 2012-2013: Το αντίθετο της κρίσης! και το μάχιμο Ελληνικό Σινεμά 2013 - 2014: Επίθεση κατά παντός υπευθύνου.
Ακολουθώντας το ελληνικό σινεμά στα διεθνή κινηματογραφικά Φεστιβάλ Aπό τους συντελεστές του «L» που μίλησαν στην κάμερα του Flix για τον κώδικά οδικής κυκλοφορίας που τους έφερε μέχρι το Φεστιβάλ του Sundance τον Ιανουάριο του 2012, μέχρι τον Γιάννη Οικονομίδη και τους πρωταγωνιστές του «Μικρού Ψαριού» που βρέθηκαν στο διαγωνιστικό τμήμα του Διεθνούς Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Βερολίνου 2014, το Flix με αποκλειστικές ειδήσεις, ανταποκρίσεις, συνεντεύξεις, και live αναμεταδόσεις των βραβείων, συνόδευσε το ελληνικό σινεμά όπου κι αν ταξίδεψε...
Ενας Αδικος Κόσμος «Για να μιλάμε για ελληνικό σινεμά αναγνωρίσιμο στο εξωτερικό πρέπει να γίνουν πολλά ακόμα. Για την ώρα δεν ξέρουμε καν τι ακριβώς είναι ελληνικό σινεμά. Η πραγματοποίηση του "Αδικου Κόσμου" ήταν επείγουσα ανάγκη. Ερχόταν από πολύ βαθιά μέσα μου και έπρεπε να γίνει. Τότε η χώρα έπεσε σε οικονομική ύφεση και το κέντρο κινηματογράφου έκλεισε μόλις καταθέσαμε το σενάριο. Ε, τι να έκανα; Η χώρα έχει το δικό της ρυθμό κι εγώ το δικό μου. Για καλή μου τύχη μια σειρά από εξαιρετικούς καλλιτέχνες και ανθρώπους δέχτηκαν να συνεργαστούν με ειδικούς όρους. Η ταινία έγινε εν τέλει επειδή κάποιοι άνθρωποι συναντήθηκαν κι αγαπήθηκαν...» Φίλιππος Τσίτος, Νοέμβριος 2011.
Ελληνική Ακαδημία Κινηματογράφου Η πρώτη χρονιά του Flix συμπίπτει με τη δεύτερη χρονιά της Ε.Α.Κ. Από την πρεμιέρα του το site στηρίζει τα Βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου και χειροκροτεί το ελληνικό σινεμά. Το κάλεσμα του Flix για on camera παρουσίαση των υποψηφίων γίνεται παράδοση. Αυτό ήταν το πρώτο μας βίντεο με τους υποψήφιους για τα Βραβεία Ε.Α.Κ 2011. Είχαμε επίσης την πρώτη συνέντευξη με τον Πρόεδρο της Ε.Α.Κ., σκηνοθέτη Τάσο Μπουλμέτη. Το 2012, τους στήσαμε στον τοίχο έναν-έναν και τους πυροβολούσαμε ερωτήσεις. Οχι μόνο για τα βραβεία. Πάρτε μία γεύση και θυμηθείτε κι όλα τα υπόλοιπα βίντεο στο τέλος του κειμένου.
Φτάνοντας στο σήμερα: Οι υποψήφιοι για τα βραβεία της Ελληνικής Ακαδημίας Κινηματογράφου 2014 στο φακό του Flix...
Talk to my producer! «Oλα αυτά τα κάνουμε τελείως μόνοι μας, η μόνη αλληλεγγύη που έχουμε είναι μεταξύ μας – δεν είναι λίγο αυτό, είναι τεράστιο.» Το Flix συναντά και παρουσιάζει τους Ελληνες παραγωγούς, ή για να ακριβολογούμε, τις Ελληνίδες παραγωγούς που συνοδεύουν τα πρότζεκτ τους στις Κάννες. Μιλάμε μαζί τους για το νέο τοπίο στην αγοραστική δύναμη του ελληνικού σινεμά, για τα μελλοντικά τους σχέδια και την αλληλεγγύη μεταξύ τους που μοιάζει να αντισταθμίζει την απουσία της πολιτείας από τη μεγάλη προσπάθεια του ελληνικού κινηματογράφου. 5 Eλληνίδες παραγωγοί στις Κάννες, Μάιος 2011.
Στο εστιατόριο που τρων' τα συνεργεία Μέσα σ' αυτά τα τρία χρόνια είχαμε την ευτυχία να μιλήσουμε με διευθυντές φωτογραφίας, σκηνογράφους, υπεύθυνους ειδικών εφέ. Το ελληνικό σινεμά πίσω από τις κάμερες, στα εργαστήρια που φτιάχνεται η μαγεία. Ο πρώτος που μας τίμησε με μία κουβέντα ήταν ο Θύμιος Μπακατάκης, διευθυντή φωτογραφίας («Κυνόδοντας», «Αλπεις», «L»). «Γενικά θεωρώ τον εαυτό μου τυχερό. Οι περισσότερες ταινίες μου έχουν ταξιδέψει σε πολλά φεστιβάλ του κόσμου. Η διαδρομή του "Κυνόδοντα" ήταν εξωπραγματική: να κάνεις μια ταινία, να επιλέγεται στο πρόγραμμα των Καννών, να φεύγει με το πρώτο βραβείο, να καταλήγει στα Οσκαρ. Είναι φοβερό, είναι τρελό! Και είναι εξίσου εξωπραγματικό και απίστευτα κολακευτικό να κάνεις μια επόμενη ταινία, μια ξένη παραγωγή, και να ακούς ότι και αυτή επιλέχτηκε για να πάει στις Κάννες. Σε ανεβάζει. Είναι αναγνώριση. Αναγνωρίζεται η δουλειά σου.» Θύμιος Μπακατάκης: Επιστροφή στις Κάννες, 2011.
Restart στο Ελληνικό Κέντρο Κινηματογράφου Η πρώτη συνέντευξη με τον Γρηγόρη Καραντινάκη. Ο νεοσύστατος τότε Γενικός Διευθυντής του Ελληνικού Κέντρου Κινηματογράφου είχε μιλήσει στο Flix για τη θητεία του, αρνήθηκε ότι το Κέντρο είναι «αδρανές» και εξέφραζε τις φιλοδοξίες του ως προς τη λειτουργία του οργανισμού. «Αυτό που πρέπει να κάνουμε αυτή τη στιγμή είναι να απαντήσουμε στο ευνοικό ρέυμα που έχει ο ελληνικός κινηματογράφος με ένα μπαράζ παραγωγής – ανοίγοντας κι άλλες πόρτες και παράθυρα ώστε το ρεύμα να δυναμώσει.» Γρηγόρης Καραντινάκης, Οκτώβριος 2011.
Πάμε γύρισμα! Ακολουθούμε τις ελληνικές ταινίες on location, καταγράφουμε τις πρώτες σκηνές και μιλάμε με δημιουργούς, ηθοποιούς και συντελεστές. «Ξεφυλλίζοντας» τις σελίδες με τα πρώτα βίντεο από τα γυρίσματα, χαμογελάμε: «Να Κάθεσαι και να Κοιτάς», «September», «Ο Εχθρός μου», «Η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά», «Xenia». Πώς το παρελθόν, γίνεται παρόν. Να μερικά δείγματα και εδώ θυμηθείτε όλα τα αντίστοιχα βίντεο εδώ.
Με δύναμη από τη Δράμα Καθώς το μέγεθος στο σινεμά δε μετράει (ή καμιά φορά μετράει αντιστρόφως ανάλογα) το Flix παρουσάζει αναλυτικά έναν έναν τους δημιουργούς που διαγωνίζονται κάθε χρόνο στο Φεστιβάλ Ταινιών Μικρού Μήκους της Δράμας. Μία μικρή αναζήτηση στο site θα σας βγάλει εκατοντάδες αποτελέσματα μέσα σ' αυτά τα τρία χρόνια. Κι αυτό είναι ελπιδοφόρο: ζήτω οι μικρομηκάδες!
Ρετροσπεκτίβα στον Κωνσταντίνο Γιάνναρη «Πώς θα περιέγραφα το έργο μου; Ερωτικο-κοινωνικο-πολιτικό συνονθύλευμα!» Με αφορμή το αφιέρωμα που διοργάνωσε το 52ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης (2011), το Flix ετοιμάζει τη δική του «ρετροσπεκτίβα»: μία βιντεο-συνέντευξη όπου συζητάμε με τον Κωνσταντίνο Γιάνναρη για το σύνολο του έργου του. Ορμητικός καλλιτέχνης, δυναμικός ακτιβιστής, ακούραστος κινηματογραφιστής, ο σκηνοθέτης των «μεταναστών», ο Γιάνναρης είναι πολλά περισσότερα απ' όσα χωράνε στις κατά καιρούς ταμπέλες που του έχουν αποδοθεί. Θυμηθείτε τι εννοούμε...
Αντίστοιχη ρετροσπεκτίβα κάναμε και στον Νίκο Παναγιωτόπουλο που μοιάζει πραγματικά ασταμάτητος, γυρίζοντας τη μια ταινία πίσω από την άλλη. Και ξεκινώντας από τα «Χρώματα της Ιριδας» φτάσαμε μέχρι τα «Δεσμά Αίματος». Απολαύστε τον εδώ.
Παράλληλα με τη μυθοπλασία, το ελληνικό σινεμά άνθισε και στο είδος του ντοκιμαντέρ, με πλήθος δημιουργών να καταγράφουν την καθημερινότητα της κρίσης, αλλά και άγνωστες πτυχές μιας Ελλάδας που λίγοι γνωρίζουν. Οι περισσότεροι ανέβηκαν στο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ της Θεσσαλονίκης και το Flix τους ακολούθησε με πίστη καθώς όλο και περισσότερα ντοκιμαντέρ φτάνουν πια στις αίθουσες. Από τα άρθρα που γράψαμε για το 14ο, το 15ο και το 16ο Φεστιβάλ Ντοκιμαντέρ Θεσσαλονίκης, τα περισσότερα ανήκουν στους Ελληνες.
Στα τρία αυτά χρόνια ζωής του Flix, το ελληνικό σινεμά βρέθηκε στο επίκεντρο των εξελίξεων, μας σύστησε μια σειρά από νέους πολλά υποσχόμενους δημιουργούς, αποχαιρέτησε μερικούς από τους μεγαλύτερους σκηνοθέτες του (ανάμεσά τους ο Μιχάλης Κακογιάννης και ο Θόδωρος Αγγελόπουλος) και κυρίως ήρθε αντιμέτωπο με την κρατική αδιαφορία, νόμους που δεν εφαρμόζονται, υποσχέσεις που δεν τηρήθηκαν, την ΕΡΤ να κλείνει μέσα σε ένα βράδυ - σε μια από τις πιο σκοτεινές σελίδες της ιστορίας του που οι συνέπειες της συνεχίζουν να ταλαιπωρούν ακόμη και σήμερα το μέλλον του - και με τον ίδιο του τον εαυτό. Συνεχίζοντας ακάθεκτο να παράγει, να διακρίνεται και να παλεύει με όλους και με όλα προκειμένου να είναι αυτή τη στιγμή ίσως το ένα και μοναδικό πράγμα στην Ελλάδα του σήμερα που συνεχίζει να μας κάνει περήφανους...
Διαβάστε ακόμη:
