Το ωραιότερο πράγμα στα φεστιβάλ κινηματογράφου είναι οι επιλογές. Ταινία ή μάστερκλας ή συζήτηση ή πάρτι; Ολα. Ρετρό ή αβάν γκαρντ ή φολκλόρ ή φουτουριστικό; Ολα. Κάπως έτσι ήταν η 3η μέρα του TiFF66, που κύλησε με λέξεις, εικόνες και μουσικές - εν αναμονή της υπερ-σταρ, Ιζαμπέλ Ιπέρ.
Στο ειδικό τμήμα του Flix μπορείτε να βλέπετε συγκεντρωμένα όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά μέσα και έξω από τις αίθουσες του Φεστιβάλ: πρόσωπα, events, ταινίες - με τον τρόπο του Flix.
Εύγλωττος, γοητευτικός ομιλητής, στην κορυφή της καριέρας του, γνώστης αλλά και γάργαρος ως Ιταλός, ο Σαβέριο Κοστάντσο ξεκίνησε τη μέρα με το Agora Series Masterclass, «Από τη σελίδα στην οθόνη», μιλώντας για τη δημιουργία της σειράς «My Brilliant Friend», βασισμένης στα μυθιστορήματα της Ελενα Φεράντε και ήδη μεγάλης επιτυχίας.
Ανάμεσα σε άλλα, είπε για την συγγραφέα «φάντασμα» (καθώς είναι γνωστό ότι το Φεράντε είναι ψευδώνυμο και κανείς δεν γνωρίζει την ταυτότητά της)
«Το 2007 είχα επιχειρήσει να κάνω τη σεναριακή μεταφορά, ενός άλλου βιβλίου της, του “The Lost Daughter”. Δεν τα κατάφερα, δεν ήμουν καλός με τα flashbacks, τής είπα ότι δεν θα το κάνω. Κι 8 χρόνια μετά χτύπησε το τηλέφωνό μου και ήταν ο εκδότης της - με είχε διαλέξει η ίδια για να κάνω την τετραλογία του “Brilliant Friend”. Σκέφτηκα ότι την πάτησα - αυτά τα βιβλία δεν ήταν απλώς best sellers, αυτό που συνέβη ήταν λογοτεχνικό φαινόμενο! Ομως ήταν μία πρόταση που δεν μπορούσα να αρνηθώ…»
«Η επικοινωνία μας γινόταν μόνο με e mails. Δεν έμαθα ποτέ ποια είναι. Ηταν σαν να επικοινωνώ με ένα φάντασμα. Ομως είμαι σίγουρος ότι είναι γυναίκα. Φαίνεται από το πόσο υπέροχα, ουσιαστικά, βαθιά μπαίνει στη γυναικεία ψυχολογία. Και πόσο μητριαρχικά μου επιβαλλόταν - έχω μεγαλώσει ανάμεσα σε γυναίκες, ξέρω τι σας λέω. Για αυτό ήθελε άντρα σκηνοθέτη γιατί ήθελε την “κόντρα”. Ομως ήταν πάντα εξαιρετικά βοηθητική, είχε άποψη, αλλά δεν την επέβαλε. Ηταν ανοικτή σε νέες ιδέες, με άφησε να δοκιμάζω ό,τι ήθελα. Μόνο μια φορά διαφωνήσαμε - στο κάστινγκ. Εκεί της είπα ότι αυτό είναι δικό μου κομμάτι. Και ξέρω καλύτερα.»
Το διαγωνιστικό τμήμα Immersive γίνεται φέτος ακόμα πιο... immersed στον παλμό του Φεστιβάλ, στήνοντας το σπίτι του στην Αποθήκη Γ, για αμεσότερη επαφή με το κοινό που μοιάζει να τα περνάει θαυμάσια φορώντας μάσκα. Διαβάστε και δείτε εδώ περισσότερα για το πρόγραμμα.
Η κίνηση Ορατότης Μηδέν κάνει... ορατή την παρουσία της στο Φεστιβάλ, όχι μόνο με τσάντες και κονκάρδες, αλλά και με το σποτάκι της (δείτε το εδώ) να προβάλλεται πριν από ταινίες στις αίθουσες.
Το χώρο του βρήκε, όχι μόνο... γεωγραφικά στο Πράσινο Δωμάτιο, αλλά και κινηματογραφικά μια και η αίθουσα γέμισε από φαν, το graphic novel ΘΒ, Η Γαλέρα της Ζωής μου ξαναφέρνοντας τον Θανάση Βέγγο στο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης.
Η Ενιεντι με τη δημοσιογράφο Μαρία Κατσουνάκη
Μας συγκίνησε η παρουσία της Ιλντικο Ενιέντι στην προβολή της νέας ταινίας της, «Σιωπηλή Φίλη», ίσως όχι τόσο για την ίδια την ταινία, όσο για τη γαλήνη και τη γλυκύτητά της κι αυτόν τον τρυφερό, μελαγχολικό αέρα που φέρνει στο ευρωπαϊκό σινεμά.
Στο πλαίσιο του αφιερώματος στο ως τώρα έργο του Γιώργου Τσεμπερόπουλου, προβλήθηκαν για πρώτη φορά οι (φοιτητικές, νεανικές) μικρού μήκους ταινίες του σκηνοθέτη που ως τώρα κανείς δεν είχε δει. «Πώς αισθανθήκατε, καταξιωμένος πια, που είδατε στη μεγάλη οθόνη τα πρώτα σας βήματα;» «Χάλια!». Διαβάστε και δείτε εδώ περισσότερα γι' αυτές τις αξιαγάπητες μικρές ταινίες-φαντάσματα.
Κωστής Μαραβέγιας live, με είσοδο ανοιχτή για το κοινό; Φυσικά και η ουρά έκανε βόλτα το τετράγωνο έξω από το Eightball!
Στο ειδικό τμήμα του Flix μπορείτε να βλέπετε συγκεντρωμένα όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά μέσα και έξω από τις αίθουσες του Φεστιβάλ: πρόσωπα, events, ταινίες - με τον τρόπο του Flix.
Το Flix βλέπει ταινίες στο 66ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης:
Πολύ Κοριτσίστικο Ονομα το Πάττυ του Γιώργου Γεωργοπούλου | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Πρώτη Προβολή
Η Δάφνη φεύγει από την Ικαρία και φτάνει στην Αθήνα, ακολουθώντας τον Γιούρι, έναν λιγομίλητο αυστηρό προπονητή τζούντο που θα την πιστέψει και θα την προετοιμάσει για τους Ολυμπιακούς Αγώνες. H ρουτίνα της προπόνησης θα διαταραχθεί όταν στο καθημερινό πρόγραμμα της Δάφνης θα μπεί ο ανταγωνισμός, η κέτσαπ, ο έρωτας για μια πρώην πρωταθλήτρια και μια σκοτεινή ιστορία για τον Γιούρι που θα την κλονίσει.
Στην τρίτη του μεγάλου μήκους ταινία μετά το «Tungsten» και το «Δε Θέλω να Γίνω Δυσάρεστος Αλλα Πρέπει να Μιλήσουμε για Κάτι Πολύ Σοβαρό», ο Γιώργος Γεωργόπουλος συνεχίζει τη δική του (μοναχική) πορεία προς ένα σινεμά που όσο δεν σε αφήνει - φαινομενικά - να βρεις ομοιότητες ανάμεσα στα κομμάτια του, ξεγλιστρά και ορθώνεται κάθε φορά σαν μια άρρηκτη συνέχεια από διάφανες πράξεις κινηματογραφικής απόλαυσης. Εδώ στη μορφή μιας παράδοξης αθλητικής ταινίας που καμουφλάρει ένα teen movie ενηλικίωσης και μαζί έναν αφηγηματικό ιστό τόσο αυθεντικό και ποπ ταυτόχρονα που αποδεικνύεται ακαταμάχητος. Οσο ακαταμάχητες είναι και οι ερμηνείες του Μορτ Kλωναράκη και του Βαγγέλη Μουρίκη, το βιομηχανικό τοπίο μιας «άγνωστης» πόλης φωτόγραφημένο με τόλμη από την Χριστίνα Μουμούρη, το αναπάντεχα ρετρό soundtrack που επαναφέρει διαρκώς την ταινία σε ένα άχρονο ονειρικό σύμπαν και το τρυφερό, ανεπιτήδευτο - αναζωογονητικά «πολύ κοριτσίστικο» - βλέμμα ενός δημιουργού που με κάθε ταινία του βάζει, όπως τελικά και η ηρωίδα του, τους δικούς του όρους στην έννοια του «ανταγωνισμού».
Μανώλης Κρανάκης
Μάχη του Ηλία Γιαννακάκη | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Πρώτη Προβολή
Ανδρομάχη, το όνομα που αποτυπώνει τη μάχη γυναικών-ανδρών, ή τις γυναίκες που μάχονται με ανδρειοσύνη. Το όνομα της κόρης (Ελένη Τοπαλίδου), το ίδιο που επέλεξε να έχει και... η μπαμπά της (Μπέττυ Βακαλίδου). Ο πατέρας της μικρής Μάχης και του Ορέστη, Λοχαγός, αποφάσισε στη νεότητά του ν' αγκαλιάσει την ταυτότητά του και να γίνει τρανς γυναίκα, εγκαταλείποντας ωστόσο το οικογενειακό σπίτι αλλά και τη χώρα. Τώρα επιστρέφει, δίνει μια τηλεοπτική συνέντευξη, ως Μάχη φυσικά και (ξανα)διαλύει και (ξανα)συνθέτει αυτή την οικογένεια που παραμένει ζωντανή και πρόθυμη.
Ο Ηλίας Γιαννακάκης σκηνοθετεί μια ταινία στιβαρή και queer ταυτόχρονα, ακριβώς όπως η περήφανη στάση και το πρόσωπο-ιστορία της μεγάλης Μάχης του. Τα θέματα της ταυτότητας, της αναγέννησης, της συγχώρεσης ή της κατανόησης χτίζονται στα καθαρά, μετρημένα, στοιχημένα κάδρα του, στα γλυκά fade to black του μοντάζ του. Ενα φιλμ από τη φύση του (ποια είναι η φύση μας, αλήθεια;) camp, που σίγουρα περπατάει σε μακρύτερα μονοπάτια και διακλαδώσεις απ' ό,τι θα ήταν απαραίτητο και που σίγουρα καπελώνει μια συναρπαστική, ντεμί τεχνική, ντεμί βιωματική, ερμηνεία της Μπέττυς Βακαλίδου με τη μανιερίστικη επιτήδευση της Ελενας Τοπαλίδου που ντύνει με μια (τρυφερή, βέβαια), υπερβολή ένα ρόλο που θα κέρδιζε αν ήταν απλούστερος. Ομως το φιλμ, μαζί με το θαυμάσιο φινάλε του, σ' αφήνει με μια αίσθηση συγκίνησης βαθιάς, για τη δική μας ύπαρξη και, μαζί, για την ύπαρξη μιας Ελλάδας που κρατά ακόμα την πλατεία Συντάγματος αλλά ίσως όχι τη δόξα της.
Λήδα Γαλανού
Αντικατοπτρισμοί (Miroirs No.3) του Κρίστιαν Πέτζολντ | Ειδικές Προβολές
Η νέα ταινία του Κρίστιαν Πέτζολντ φέρει κάτι από την ονειρική ελευθερία των καλύτερων ταινιών του πιο διακεκριμένου εκπροσώπου της Σχολής του Βερολίνου. Στο γνωστό μοτίβο μιας τραγικής στιγμής που αλλάζει τα πάντα προς το καλύτερο, η νεαρή Λόρα θα επιζήσει ενός σφοδρού δυστυχήματος που θα βρει νεκρό τον λίγων μηνών σύντροφό της και θα αναζητήσει καταφύγιο και στέγη σε μια γυναίκα που ζει μόνη της σε ένα αγροτόσπιτο στην εξοχή. Μυστηριώδης, παγωμένη απέναντι σε ό,τι έχει συμβεί, σαν να αναζητά ταυτόχρονα θέση στον κόσμο και ταυτότητα, η Λόρα - ερμηνευμένη εξαιρετικά από την μόνιμη πλέον μούσα του Πέτζολντ, Πόλα Μπίερ - θα γίνει ο καθρέφτης μιας γυναίκας που θα βρει στην Πόλα την νεκρή της κόρη σε ένα ριψοκίνδυνο παιχνίδι απώλειας και διεκδίκησης.
Χωρίς συγκεκριμένες απαντήσεις στις ερωτήσεις που γεννιούνται διαρκώς στον θεατή - πράγμα όχι πάντα λειτουργικό και σίγουρα περιοριστικό, οι «Αντικατοπτρισμοί» είναι μια γοητευτικά αινιγματική ταινία, φωτισμένη με το διάφανο φως του καλοκαιριού, που θυμίζει την εμπειρία του να διαβάζεις ένα διήγημα ή να ακούς μια μικρή σουίτα και μόνο μετά το τέλος τους αρχίζεις να ενώνεις τα κομμάτια της συναισθηματικής τους δύναμης.
Mανώλης Κρανάκης
Ρενουάρ (Renoir) της Τσι Χαγιακάουα | Ανοιχτοί Ορίζοντες
H μικρή Φούκι θα ήθελε να είναι ορφανή. Το γράφει στη σχολική της έκθεση. Δεν είναι ότι μισεί τους γονείς της, αλλά αυτό που συμβαίνει στο σώμα και κυρίως στο μυαλό της την αναγκάζει να αποστασιοποιηθεί από την πραγματικότητα που περιλαμβάνει τον μπαμπά της στο νοσοκομείο με καρκίνο και τη μαμά της να προσπαθεί να προσαρμοστεί στη νέα συνθήκη της ζωής της. Ολα τη σπρώχνουν προς το άγνωστο, το μαγικό, πολλές φορές, το επικίνδυνο... σε μια εξερεύνηση που μαζί με μια ενηλικίωση σε pause - όσο διαρκεί το καλοκαίρι, θα γίνει και ο δικός της τρόπος να αντιμετωπίσει το φόβο του θανάτου.
Στη δεύτερη ταινία της μετά το «Πλάνο 75», η η Τσι Χαγιακάουα μιλάει ξανά για το θάνατο αυτή τη φορά από την οπτική γωνία των υπερήλικων αλλά μιας έφηβης. Σαν ένα ημερολόγιο αναμνήσεων ή καλύτερα σαν ένα χαλαρό σε σύνδεση και άνιση συναισθηματική δύναμη κολάζ από μικρές, μεγαλύτερες, σημαντικές, ασήμαντες, σοβαρές, ανεπαίσθητες στιγμές που διαδραματίζονται στο περιθώριο μιας πολύ τραγικής συνθήκης (την ασθένεια του πατέρα της), το καλοκαίρι της Φούκι δίνει χώρο στην Χαγιακάουα να αναπτύξει την καθησυχαστική ομορφιά της κινηματογράφησής της, μπλέκοντας με διακριτικότητα και παιδικότητα την φαντασία με την πραγματικότητα, το όνειρο με την αφύπνιση και τους μικρούς ή μεγάλους αποχαιρετισμούς που θα στιγματίσουν την τρυφερή ηλικία της ηρωίδας της.
Mανώλης Κρανάκης
Περισσότερες κριτικές από το 66ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης:
- The Thing With Feathers του Ντίλαν Σάουθερν | Ειδικές Προβολές
- Το Φεγγαρόψαρο (και Αλλες Ιστορίες από τη Λίμνη) (Sunfish (& Other Stories on Green Lake) της Σιέρα Φάλκονερ | Ανοιχτοί Ορίζοντες
- Θηλυκό του Κωνσταντίνου Μενέλαου | Διαγωνιστικο Τμήμα >>Film Forward
- Tender του Αρη Μπαφαλούκα | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Ξεπερνώντας τα Σύνορα
- Aμνετ (Hamnet) της Κλόε Ζάο, Ειδικές Προβολές
- Η Αγάπη που Απομένει (The Love That Remains) του Χλίνουρ Πάλμασον | Ειδικές Προβολές
- The Mastermind της Κέλι Ράιχαρντ | Ειδικές Προβολές
- Κόκορας του Τάσου Γερακίνη, Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
- Εκτροπή του Μαρίνου Καρτίκκη, Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
Στο ειδικό τμήμα του Flix μπορείτε να βλέπετε συγκεντρωμένα όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά μέσα και έξω από τις αίθουσες του Φεστιβάλ: πρόσωπα, events, ταινίες - με τον τρόπο του Flix.