Το 66ο Διεθνές Φεστιβάλ Κινηματογράφου της Θεσσαλονίκης οδεύει προς τη λήξη του, αλλά οι ταινίες συνεχίζονται με πυρετώδεις ρυθμούς (όπως και τα sold out τους), οι καλεσμένοι εμπλουτίζουν την κινηματογραφική εμπειρία με τις παρουσιάσεις και τη διάδρασή τους με το κοινό στα ενδιαφέροντα q&a που ακολουθούν, τα masterclasses μάς συστήνουν σε βαθος κινηματογραφιστές, τα πάρτυ μάς εξοντώνουν μέχρι πρωΐας.
Κι αν ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος ευλόγησε την 7η ημέρα, και την αγίασε, κανείς στ' αλήθεια δεν αναπαύτηκε!
Στο ειδικό τμήμα του Flix μπορείτε να βλέπετε συγκεντρωμένα όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά μέσα και έξω από τις αίθουσες του Φεστιβάλ: πρόσωπα, events, ταινίες - με τον τρόπο του Flix.
Plot twist: Ο Νίκος Παναγιωτόπουλος κάνει την ανατροπή
Η μέρα ξεκίνησε με... ανατροπές. Ο βραβευμένος σεναριογράφος και λογοτέχνης Νίκος Παναγιωτόπουλος («Απόντες», «Βασιλιάς», «Ωρες Κοινής Ησυχίας», «Αγρύπνια») έδωσε χθες το πρωί στην αίθουσα Παύλος Ζάννας ένα μάθημα στο πώς στήνεις σ' ένα σενάριο την κινηματογραφική ανατροπή - καθώς το Plot Twist αποτελεί την κεντρική θεματική του φετινού Φεστιβάλ (και της αντίστοιχης έκδοσης).
Ο χαρισματικός Νίκος Παναγιωτόπουλος απέδειξε ότι χειρίζεται τον προφορικό λόγο και τον έλεγχο του κοινού του, τόσο καλά όσο τον γραπτό.
Ξεκίνησε συνδέοντας το «παρά την δόξαν» του Αριστοτέλη με... τον αγώνα μπάσκετ όπου η Ελλάδα (Δαβίδ), ενάντια σε κάθε προσδοκία, νίκησε τον γίγαντα Αμερική (Γολιάθ) και συνέχισε χρησιμοποιώντας χαρακτηριστικά - ή και ανατρεπτικά - αποσπάσματα ταινιών. Την εναρκτήρια σκηνή της «Συνομιλίας» του Κόπολα, όπου η σκηνοθεσία ταξιδεύει τα μάτια μακριά από το πραγματικό σημείο έντασης, προκαλώντας την έκπληξη. Την αρχή του «Πέντε Εύκολα Κομμάτια» με τον εργάτη Τζακ Νίκολσον, μετά την απολαυστική του έκρηξη, ν' απομακρύνεται παίζοντας πιάνο πάνω σ' ένα φορτηγό. Φυσικά το «7even», αλλά και τη «Λευκή Ταινία» του Κισλόφσκι.
Ενα μάστερκλας δομημένο, αληθινά εκπαιδευτικό που, ταυτόχρονα, ήταν φτιαγμένο με κέφι και μαεστρία.
Χρυσός Αλέξανδρος στον Γιώργο Τσεμπερόπουλο
Η τιμητική βράβευση του Γιώργου Τσεμπερόπουλου με τον Χρυσό Αλέξανδρο του 66ου Φεστιβάλ Κινηματογράφου Θεσσαλονίκης, βρήκε τον Ελληνα σκηνοθέτη στη σκηνή του Ολύμπιον, μαζί με αρκετούς από τους συνεργάτες - συνοδοιπόρους του μέσα στα χρόνια.
Το βραβείο παρέδωσαν στον Γιώργο Τσεμπερόπουλο, τρεις από τους σεναριογράφους των ταινιών του, ο Ντένης Ηλιάδης («Πίσω Πόρτα»), ο Γιώργος Τσίρος («Ο Εχθρός Μου») και η Κατερίνα Μπέη («Υπάρχω»), εξαίροντας τη σημασία που δίνει στο σενάριο και την ιστορία.
Με τα λόγια του Ντένη Ηλιάδη: «Θα ήθελα εδώ να τονίσω πόσο σημαντικός και απαραίτητος είναι για το ελληνικό σινεμά γιατί τον Γιώργο δεν τον ενδιαφέρουν τα υπερβολικά σκηνοθετικά κόλπα και δεν θέλει ποτέ να είναι πιο έξυπνος από τους ήρωες του. Τους αγαπάει πραγματικά, είναι μαζί τους, αναζητά τα μάτια τους και κοιτάει βαθιά μέσα σε αυτά».
Φανερά συγκινημένος ο Γιώργος Τσεμπερόπουλος, με τον φίλο του Νίκο Περάκης να κινηματογραφεί κάθε του κίνηση στη σκηνή, ευχαρίστησε τους δύο πρώτους «εραστές του», όπως ανέφερε χαρακτηριστικά, το Σάκη Μανιάτη (με τον οποίο συνσκηνοθέτησαν τα «Μέγαρα») και τον Γιώργο Πανουσόπουλο και μίλησε για το σινεμά του «που επιδιώκει να αντλεί πάντα από την κοινωνία, επιδιώκει να ζει μέσα στη κοινωνία, θέλει την αίθουσα και την επικοινωνία, και γι’ αυτό αυτό το βραβείο το θεωρώ ένα μεγάλο βραβείο κοινού.»
Το Οτιδήποτε του Γιώργου Αθανασίου | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
Δύο φίλοι και μουσικοί ταξιδεύουν σε ένα απομονωμένο χωριό στα βουνά της Αρκαδίας. Σκοπός τους είναι να ηχογραφήσουν έναν αυτοσχεδιαστικό δίσκο. Μια αδιόρατη όμως επιθυμία για ενδοσκόπηση γεννιέται και στους δύο, παρασύροντας τις βόλτες, τις συζητήσεις και τελικά το δημιουργικό τους ταξίδι σε μια βαθύτερη αναζήτησή για τη μουσική, την επιτυχία, τη ζωή και το θάνατο - το «οτιδήποτε» που έχει νόημα μέχρι να γίνει «κάτι».
Με σαφή αναφορά στο είδος του mumblecore όταν αυτό συναντά την (υπέροχα κινηματογραφημένη από τον ίδιο τον σκηνοθέτη) ελληνική φύση, το «Οτιδήποτε» είναι στην πραγματικότητα μια μεγάλη συζήτηση, στα αγγλικά, ανάμεσα σε δύο φίλους - με τις θεματικές να εναλλάσσονται από τον «καπιταλιστικό ρεαλισμό» μέχρι όσους κλαίνε στις ταινίες του Κρίστοφερ Νόλαν και από το «Pet Sounds» των Beach Boys μέχρι το θάνατο.
Δεν υπάρχει κέντρο βάρους και συχνά οι συζητήσεις (όπως συμβαίνει ωστόσο και στην αληθινή ζωή) δεν ολοκληρώνονται. Οι δύο φίλοι δεν μιλάνε ποτέ για την προσωπική τους ζωή, εκλάμψεις τρυφερότητας διαφαίνονται στα βλέμματα και τη φειδωλή «επαφή» τους ενώ ακόμη κι όταν παίζουν μουσική (πράγμα που κόντρα στο προφανές συμβαίνει σπάνια) νιώθεις ότι θα ήθελαν περισσότερο να συζητούν γι’ αυτό.
Αν κάτι μετατρέπει αυτό το μεγάλο «δοκιμιακό» buddy - vidcast σε κάτι που παρακολουθείς ακόμη και αν δεν προσέχεις πάντα τι λέγεται (και γιατί) είναι μια μελαγχολική υφή στο υπαρξιακό ρυθμό, γνώριμη πλέον στο έργο του του Αθανασίου, όπως και στην πρώτη του ταινία «Τα Ανθη στα Ανθη».
Μανώλης Κρανάκης
«Ενα Φως που δεν Σβήνει» (A Light Τhat Νever Goes Out) του Λάουρι-Μάτι Παρπέι | Διεθνές Διαγωνιστικό
Ο Πάουλι υπήρξε παιδί-θαύμα στην μουσική. Στα 29 του χρόνια, επί δεκαετίες πλέον ταλαντούχος και επιτυχημένος φλαουτίστας, παθαίνει νευρικό κλονισμό λυγίζοντας κάτω από τις προσδοκίες όλων. Δεν είναι πλέουν ούτε παιδί και σίγουρα δεν νιώθει θαύμα. Επιστρέφει στο πατρικό του σπίτι και στους υπερπροστατευτικούς γονείς που τον πνίγουν με την ανησυχία τους. Κι ενώ θα πρέπει να προετοιμάζεται για το επόμενο κονσέρτο του, τον απωθεί και ιδέα ότι θα ξαναπιάσει το φλάουτο στα χέρια του. Σ' αυτή την κομβική στιγμή ξανασυναντά την Iρις, μια παλιά του συμμαθήτρια που έχει το φιλόδοξο και τρελό όραμα μίας πειραματικής, ψυχεδελικής πανκ μπάντας. Θα φτιάξουν μουσική, όπως δεν την έχει ξανακούσει κανείς - σπάζοντας όλους τους κανόνες. Αυτή η παράδοξη περιπέτεια λειτουργεί ως έξοδος κινδύνου στα σκοτάδια της κατάθλιψης και σε μία αλλόκοτη, συγκρουσιακή, τρυφερή φιλία.
Ντεμπούτο του Φινλανδού Λάουρι-Μάτι Παρπέι, ο οποίος κινείται σε δύο ταχύτητες. Από τη μία χειρίζεται με θαυμαστή αυτοπεποίθηση και «ήσυχη» μελαγχολία την επιστροφή του ήρωα στο κουκούλι της μικρής επαρχιακής του πόλης, όπου όλα είναι ακίνητα, σχεδόν νεκρά (όπως ακριβώς νιώθει κι ο Πάουλι). Κι όταν το χάος της πειραματικής μουσικής καταλαμβάνει το κάδρο και το συναίσθημα, ο Παρπέι ανεβάζει την ένταση στη διαπασών. Κι αυτό δεν είναι μόνο στυλιστικό τρικ. Οι νέοι άνθρωποι αποτυπώνονται στην ταινία με μια σιωπηλή απελπισία, μία βουβή ματαιότητα που βρίσκει εκτόνωση στην αντίδραση, στην οργή - η κακοφωνία της μπάντας, κουβαλά τη συλλογική τους κραυγή. Ο Παρπέι (με τη βοήθεια των υπέροχων πρωταγωνιστών του) αποδεικνύει ένα τρυφερό βλέμμα στην ανθρώπινη ευαλωτότητα και μοναξιά, αποφεύγει τα εύκολα κλισέ, αλλά χάνει λίγο στο ρυθμό της πλοκής (οι εκτεταμένες σεκάνς μουσικού χάους, κάπως χαλαρώνουν αντί να ενδυναμώνουν τη σύνδεση του θεατή με το συναίσθημά του). Το αποτέλεσμα όμως (τόσο χαρισματικά διαφορετικό, τόσο ανθρώπινο), κερδίζει στα σημεία. Δυναμώστε την ένταση!
Πόλυ Λυκούργου
Περισσότερες κριτικές από το 66ο Φεστιβάλ Θεσσαλονίκης:
- Ηλέκτρα 7 των Αλέξανδρου Βούλγαρη, Σοφίας Εξάρχου, Νεριτάν Ζιντζιρία, Χριστίνας Ιωακειμίδη, Μπάμπη Μακρίδη, Αργύρη Παπαδημητρόπουλου, Ελίνας Ψύκου | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Ειδική Προβολή
- The Holy Boy του Πάολο Στρίπολι | Round Midnight
- Δύο Εισαγγελείς του Σεργκέι Λόζνιτσα | Ειδικές Προβολές
- Τhe Chronology of Water της Κρίστεν Στιούαρτ | Διαγωνιστικο Τμήμα >>Film Forward
- Μάγια & Σαμάρ της Ανίτα Ντόρον | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφουφου, Ξεπερνώντας τα Σύνορα
- Κραυγές του Πέτρου Σεβαστίκογλου | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
- Τόμος 7 των Πάνου Παππά, Δέσποινας Χαραλάμπους | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
- Ασπρο Σαλιγκάρι (White Snail) των Ελζα Κρέμζερ, Λέβιν Πέτερ | Ανοιχτοί Ορίζοντες
- Maricel του Ηλία Δημητρίου | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
- Εκρηξη (Erupcja) του Πιτ Ος | Ανοιχτοί Ορίζοντες
- Madonnas των Λάκη και Αρη Ιωνά (The Callas) | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
- Χθες το Βράδυ Κατέκτησα τη Θήβα (Anoche conquisté Tebas) του Γκαμπριέλ Αθορίν | Διαγωνιστικο Τμήμα >>Film Forward
- Μη Γελάτε, Θα Σας Δει ο Κόσμος του Νικόλα Δημητρόπουλου | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
- Θα σ’ Αγαπώ τον Νοέμβρη του Σωτήρη Σταμάτη | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
- Σιωπηλή Φίλη (Silent Friend) της Ιλντικο Ενιέντι | Ειδικές Προβολές
- Gorgoná της Εύης Καλογηροπούλου | Διεθνές Διαγωνιστικό
- Beachcomber του Αριστοτέλη Μαραγκού | Διεθνές Διαγωνιστικό
- Σμαράγδα του Αιμιλίου Αβραάμ | Διαγωνιστικό Tμήμα Meet the Neighbors+
- Παραμερίζοντας τα Σύννεφα των Μέρι Ντάρλινγκ, Μπρέι Βάντερ, Φελίσια Σομπάνι | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Ξεπερνώντας τα Σύνορα
- Βγαίνουν Μέσα απ’ τη Μάργκο του Αλέξανδρου Βούλγαρη (The Boy) | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Πρώτη Προβολή
- Πολύ Κοριτσίστικο Ονομα το Πάττυ του Γιώργου Γεωργοπούλου | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Πρώτη Προβολή
- Μάχη του Ηλία Γιαννακάκη | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Πρώτη Προβολή
- Αντικατοπτρισμοί (Miroirs No.3) του Κρίστιαν Πέτζολντ | Ειδικές Προβολές
- Ρενουάρ (Renoir) της Τσι Χαγιακάουα | Ανοιχτοί Ορίζοντες
- The Thing With Feathers του Ντίλαν Σάουθερν | Ειδικές Προβολές
- Το Φεγγαρόψαρο (και Αλλες Ιστορίες από τη Λίμνη) (Sunfish (& Other Stories on Green Lake) της Σιέρα Φάλκονερ | Ανοιχτοί Ορίζοντες
- Θηλυκό του Κωνσταντίνου Μενέλαου | Διαγωνιστικο Τμήμα >>Film Forward
- Tender του Αρη Μπαφαλούκα | Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Ξεπερνώντας τα Σύνορα
- Aμνετ (Hamnet) της Κλόε Ζάο, Ειδικές Προβολές
- Η Αγάπη που Απομένει (The Love That Remains) του Χλίνουρ Πάλμασον | Ειδικές Προβολές
- The Mastermind της Κέλι Ράιχαρντ | Ειδικές Προβολές
- Κόκορας του Τάσου Γερακίνη, Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
- Εκτροπή του Μαρίνου Καρτίκκη, Φεστιβάλ Ελληνικού Κινηματογράφου, Επίσημη Πρώτη
Στο ειδικό τμήμα του Flix μπορείτε να βλέπετε συγκεντρωμένα όλα όσα συμβαίνουν καθημερινά μέσα και έξω από τις αίθουσες του Φεστιβάλ: πρόσωπα, events, ταινίες - με τον τρόπο του Flix.