Ο Γουίλ Σμιθ θα θυμάται για πάντα τη νύχτα που κέρδισε το Οσκαρ του. Ομως όχι για καλό. Η απαράδεκτη παρορμητική του επίθεση στον Κρις Ροκ, μετά από το καθόλα κακόγουστο (κι αν γνώριζε για την αρρώστια της, κακοποιητικό) αστείο του τελευταίου προς την Τζέιντα Πίκετ Σμιθ, το χαστούκι σε live μετάδοση, δυστυχώς στιγμάτισε το δικό του βραβείο, το πρώτο Οσκαρ της καριέρας του, το Οσκαρ Α' Ανδρικού ρόλου για την «Μέθοδο των Γουίλιαμς», αλλά και την καριέρα του γενικότερα. Πολλοί παραγωγοί «πάγωσαν» τα πρότζεκτς που είχαν στο πρόγραμμα μαζί του, ενώ η ίδια η Ακαδημία συνεδριάζει τις επόμενες μέρες για το τι κυρώσεις θα επιβάλει στον πρωταγωνιστή.
Ο ίδιος παραιτήθηκε από μέλος της Ακαδημίας (προσπαθώντας να γλιτώσει μία αποβολή), και απολογήθηκε στα μέλη, τον ίδιο Κρις Ροκ φυσικά, αλλά κι όσους παρακολούθησαν το συμβάν, μέσα στην αίθουσα ή από το σπίτι τους.
Πολλοί από το Χόλιγουντ σχολίασαν επισήμως, ή από τα social τους το περιστατικό. Ιδιαίτερο ενδιαφέρον όμως παρουσιάζει ένα άρθρο άποψης που έγραψε ο Ντέιβιντ Ογιέλοου στο Hollywood Reporter - δίνοντας μία πολιτική διάσταση στο συμβάν, που ξεπερνά τον Γουίλ Σμιθ, την Ακαδημία και τα Οσκαρ.
Εχει να κάνει με το πώς «επιβεβαιώνεται» το στερεότυπο ότι οι μαύροι έχουν μεγαλύτερη τάση για βία και πώς αυτό βαραίνει ολόκληρη την μαύρη κοινότητα που εδώ και δεκαετίες προσπαθεί να ξεφύγει από προκαταλήψεις και στερεότυπα.
Ενιωσα πάλι αυτό το γνώριμο συναίσθημα αγωνίας, που όλοι οι μαύροι νιώθουμε, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία είδηση που θέλει ένα βίαιο περιστατικό να έχει μαύρο δράστη...»
O Oγιελόουο ένιωσε την ανάγκη να γράψει αυτό το κείμενο, καθώς σ' ένα από τα πάρτι που ακολούθησαν την 93η τελετή απονομής των βραβείων Οσκαρ, δέχθηκε επίθεση από έναν ηλικιωμένο λευκό καλεσμένο, ο οποίος του είπε «με αρκετά αγριεμένο ύφος» ότι Γουίλ Σμιθ έπρεπε να αποβληθεί από την αίθουσα - «έπρεπε να τον πάρουν σηκωτό από εκεί μέσα».
«Μπορεί να συμφωνείτε με την άποψή του. Αλλά δεν ήταν τι είπε, ήταν πώς το είπε. Αυτός ο «δικαιολογημένος» θυμός είναι κάτι πολύ γνώριμο σε εμάς. Εχει βαθιά ρίζα και κωδικοποιεί πολλά περισσότερα συναισθήματα και πολύ συγκεκριμένες ιδεολογίες...»
«Ως μαύρος άνδρας που κάνει μία δουλειά που προαπαιτεί δημόσια έκθεση, γνωρίζεις πολύ καλά ότι κάθε σου κίνηση έχει πολιτικό χαρακτήρα. Το γεγονός ότι υπάρχεις σε αυτή τη δουλειά, έχει πολιτική διάσταση. Βρίσκεσαι συνεχώς σε μία κατάσταση που, είτε, θα σε χρησιμοποιήσουν ως λαμπρό παράδειγμα, ή σε περίπτωση που στραβοπατήσεις, θα συνεχιστεί ένα στερεότυπο. Ενα στερεότυπο που συνδέεται με εγκληματικότητα, σεξουαλική επιβολή, ή έλλειψη πολιτισμού, παιδείας και κοινωνικής ευθύνης. Ενα μεγάλο βάρος που κι εγώ, όπως πολλοί άλλοι, έχουμε αποδεχθεί - αν και είναι από φύση του τόσο μα τόσο εξοντωτικό...»
Πιάνεις τον εαυτό σου να αγωνιά: τι συμβαίνει αυτό για την μαύρη κοινότητα; Για το Χόλιγουντ και τη μαύρη κοινότητα; Για τη δική μου θέση;»
«Μόλις λοιπόν συνειδητοποίησα τι συνέβη στη σκηνή του Dolby Theater, με έλουσε κρύος ιδρώτας. Ενιωσα πάλι αυτό το γνώριμο συναίσθημα αγωνίας, που όλοι οι μαύροι νιώθουμε, όταν ερχόμαστε αντιμέτωποι με μία είδηση που θέλει ένα βίαιο περιστατικό να έχει μαύρο δράστη...»
«Πιάνεις τον εαυτό σου να αγωνιά: τι συμβαίνει αυτό για την μαύρη κοινότητα; Για το Χόλιγουντ και τη μαύρη κοινότητα; Για τη δική μου θέση;»
«Είναι αφελές να πιστέψουμε ότι αυτό το γεγονός δε θα πάρει πολιτικές και φυλετικές διαστάσεις. Και είναι κρίμα, γιατί μετά από πίεση δική μας η Ακαδημία άλλαξε τους κανόνες της και διεύρυνε τη βάση της, ανοίγοντας τις πόρτες της σε περισσότερο και πιο ευρύ φάσμα μελών. Πολύ φοβάμαι ότι αυτό το ατυχές γεγονός θα έχει πολύ αρνητικές συνέπειες στον αγώνα μας για την αποδοχή φυλετικής διαφορετικότητας...»
Διαβάστε ολόκληρο το κείμενό του εδώ.
Διαβάστε περισσότερα:
