Κατά γενική ομολογία, τα βραβεία που έδωσε η επιτροπή της Τζέιν Κάμπιον στο 67ο Φεστιβάλ Κινηματογράφου των Καννών χαρακτηρίστηκαν μάλλον από μια συντηρητική ορθότητα, ανίκανη να στείλει ένα ισχυρό κινηματογραφικό ή πολιτικό μήνυμα, τουλάχιστον με τον τρόπο που οι Κάννες μας έχουν συνηθίσει μέσα στην ιστορία τους.
Δίκαια μοιρασμένα, τα βραβεία του 67ου Φεστιβάλ, θα μπορούσαν με μια διαφορετική... μοιρασιά να έλεγαν περισσότερα για τον κόσμο γύρω μας και τον κόσμο του σινεμά.
Σκεφτείτε μόνο αν τελικά ο Χρυσός Φοίνικας πήγαινε στο υπέροχο «Leviathan» του Αντρέι Ζβιάγκιντσεφ - μια ισοπεδωτική κριτική της κρατικής διαπλοκής και της εκκλησίας ή αν η Κάμπιον επιβεβαίωνε την αγωνία της για τις γυναίκες δημιουργούς βραβεύοντας με το βραβείο σκηνοθεσίας την Αλίτσε Ρορβάκερ, βάζοντας την στο πάνθεον των ελάχιστων γυναικών που έχει τιμήσει το Φεστιβάλ μέσα στα ανδροκρατούμενα χρόνια του.
Διαβάστε εδώ αναλυτικά όλα τα βραβεία του 67ου Φεστιβάλ Καννών.
Παραβλέποντας την ολοκληρωτική απουσία των αδελφών Νταρντέν, αλλά και του «Saint Laurent» του Μπερτράν Μπονελό, αλλά και το γεγονός πως παρόλη τη διακήρυξη του Νουρί Μπιλγκέ Τσειλάν ο Χρυσός Φοίνικας στη «Χειμερία Νάρκη» δεν ήταν έκπληξη, η μοναδική στιγμή των βραβείων που είχε κάποιο νόημα ήταν η από κοινού βράβευση του «Adieu au Langage» του 83χρονου Ζαν-Λικ Γκοντάρ και του «Mommy» του 25χρονου Ξαβιέ Ντολαν με το Βραβείο της Επιτροπής.
Η συνειδητή αυτή επιλογή της επιτροπής (βλ. μισό βραβείο στον Γκοντάρ) υπήρξε για πολλούς ιεροσυλία («αν θέλεις να βραβεύσεις τον Γκοντάρ δώστου τον Χρυσό Φοίνικα ή αλλιώς σεβάσου την επιθυμία του και μην του δώσεις κανένα βραβείο»), ειδικά όταν το όνομά του μπήκε στην ίδια πρόταση με ένα από τα πιο αμφιλεγόμενα παιδιά - θαύματα, τουλάχιστον έτσι όπως τον ανέδειξαν και τον συντηρούν πρωτίστως οι ίδιες οι Κάννες και στη συνέχεια οι ίδιες οι ταινίες του.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Mommy» του Ξαβιέ Ντολάν.
H Τζέιν Κάμπιον ωστόσο δήλωσε πως ένιωσε «αφυπνισμένη» από το «Adieu au Langage» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ και θεωρεί τον Ξαβιέ Ντολάν μια «ιδιοφυία», δικαιολογώντας μάλλον ασθενικά την επιλογή της, η οποία ήταν σαφώς προσανατολισμένη στη σύνδεση του γηραιότερου και του νεότερου υποψήφιου για το φετινό Χρυσό Φοίνικα και ταυτόχρονα μια «χειρονομία» που ενώνει το παρελθόν με το μέλλον του σινεμά.
Οποιος καταλήξει στο εύκολο συμπέρασμα πως με το παρελθόν του σινεμά εννοεί κάποιος τον Ζαν-Λικ Γκοντάρ και με το μέλλον του τον Ξαβιέ Ντολάν, απατάται οικτρά, αφού το «Adieu au Langage» βρίσκεται σαφέστατα πιο «μπροστά» από το «Mommy» και όχι μόνο επειδή τυχαίνει να είναι τρισδιάστατο. Το ίδιο οικτρά όμως απατάται και όποιος θα θελήσει να δει το «ex aequo» βραβείο τόσο προσωποποιημένα, ώστε να θεωρήσει πως ο Ντολάν είναι ο Γκοντάρ του μέλλοντος, απλά και μόνο επειδή μοιράστηκε ένα βραβείο μαζί του.
Η κίνηση της Τζέιν Κάμπιον και της επιτροπής της είναι λιγότερο βαρυσήμαντη από όλα τα παραπάνω. Ντολάν και Γκοντάρ ήταν υποψήφιοι για το Χρυσό Φοίνικα. Και άρα πιθανοί διεκδικητές ενός βραβείου που ευτυχώς δεν ήταν ένα τιμητικό βραβείο «σύνταξης» για τον Γκοντάρ και ο Χρυσός Φοίνικας για τον Ντολάν - αν και ο νεαρός 25χρονος δείχνει με το «Tom at the Farm» και τώρα με το «Mommy» πως είναι κάτι παραπάνω από ένα δημιούργημα του hype.
Η μοιρασία ενός βραβείου ανάμεσα στους δύο ήταν απλά μια χαριτωμένη έως και παιχνιδιάρικα έξυπνη κίνηση που δεν υποτιμά τον Γκοντάρ ούτε ανυψώνει τον Ντολάν, αλλά περιγράφει με τον καλύτερο τρόπο έναν πλανήτη (σινεμά) στον οποίο δύο άνθρωποι που τους χωρίζουν έξι δεκαετίες κάνουν ταινίες με ίσους όρους και μπορούν να βρίσκονται «ανταγωνιστές» σε ένα διαγωνιστικό τμήμα.
Διαβάστε εδώ τη γνώμη του Flix για το «Adieu au Langage» του Ζαν-Λικ Γκοντάρ.
Ταυτόχρονα, είναι σίγουρο πως ο Γκοντάρ - απών με ηχηρό τρόπο από τις Κάννες - θα διασκέδασε πάρα πολύ να μοιράζεται ένα βραβείο με ένα νεαρό σκηνοθέτη που έχει δηλώσει πως έχει δύο μόνο δύο ταινίες του Γκοντάρ και «δεν μου πολυάρεσαν» (ό,τι πιο γκονταρικό έχει πάνω του ο Ντολάν, όπως εύστοχα σχολίασε ένας Καναδός δημοσιογράφος στο Twitter), αλλά και με την ελαφρότητα μιας απόφασης που τον τοποθετεί ανάμεσα στους ζωντανούς και όχι τους (ζωντανούς) θρύλους.
Ενας «δωρεάν» Χρυσός Φοίνικας στον Γκοντάρ, απλά και μόνο επειδή δεν έχει βραβευθεί ποτέ στις Κάννες, θα ήταν περισσότερο υποτιμητικός για τον ίδιο και αυτή η μοιρασία είναι τόσο... Γκοντάρ που, για να επιστρέψουμε στην αρχή, αποτελεί και τη μόνη σημαντική στιγμή της τελετής λήξης του 67ου Φεστιβάλ Καννών.
Με τον Ντολάν να δακρύζει (έστω από υπερβολική φιλοδοξία) και τον Γκοντάρ να χαμογελάει κάπου μακριά εκεί που βρίσκεται, κι όμως πανταχού παρών...
Διαβάστε ακόμη:
- Κάννες 2014: Ζαν-Λικ Γκοντάρ FOR EVER
- Κάννες 2014: Να γιατί ο Ζαν-Λικ Γκοντάρ δεν ήρθε στο Φεστιβάλ
- Κάννες 2014: Ο Ξαβιέ Ντολάν μιλάει στο Flix για το (προσωρινό) τέλος της καριέρας του
- Κάννες 2014: Μόνο αγάπη για τη «Mommy» του Ξαβιέ Ντολάν
- «Who's your Daddy?» Πρώτα κλιπ από το «Mommy» του Ξαβιέ Ντολάν
Διαβάστε εδώ όλα όσα πρέπει να γνωρίζετε για το 67ο Φεστιβάλ Καννών με τον τρόπο του Flix.
