Ο Γουάιατ και ο Μπίλι, μηχανόβιοι φίλοι, έχοντας φέρει σε πέρας μια δοσοληψία κοκαϊνης στα αμερικανομεξικάνικα σύνορα, αποφασίζουν να διασχίσουν καβάλα στις Χάρλεϊ τους την Aμερική του Nότου για να προλάβουν τη γιορτή του Μάρντι Γκρας στη Nέα Oρλεάνη. Στην πορεία, θα φιλευτούν από μια θρησκευόμενη διεθνική οικογένεια, θα συναντήσουν έναν χίπι που ζει σε ένα αυτάρκες κοινόβιο στην έρημο, θα αντιμετωπίσουν την προκατάληψη των συντηρητικών κοινοτήτων, ενώ μετά τη σύλληψή τους στη διάρκεια μιας παρέλασης στο Τέξας, θα καταλήξουν στη στενή, παρέα με έναν μέθυσο δικηγόρο, ο οποίος θα γίνει στη συνέχεια συνταξιδιώτης τους...
Αφιέρωμα | Μάης '68 | Zabriskie Point του Μικελάντζελο Αντονιόνι
Η ίδια «ποίηση» που δονούσε τον Μάη του ’68 τους δρόμους και τις πλατείες του Παρισιού, βγήκε έναν χρόνο μετά στις σκονισμένες λεωφόρους και τα κατσάβραχα του αμερικανικού νότου, με διαφορετική περιβολή: εκείνη μιας ταινίας περιπλάνησης.
Που γεννά ένα νέο κινηματογραφικό είδος, το road movie, ως προέκταση του γουέστερν των περιπλανόμενων καουμπόηδων και των ανοιχτών οριζόντων.
Συνοψίζει, αφομοιώνοντας και τα ευρωπαϊκά ρεύματα, όλο το προηγούμενο μετά-Κασαβέτη σινεμά –του αντεργκράουντ, του πειραματικού, του αντάρτικου, των bikers, των περιθωριακών και των λούμπεν- σε μια φιλμική «κραυγή», την οποία η κυρίαρχη ποπ κουλτούρα της εποχής, ασθμαίνουσα και μαζί αιφνιδιασμένη, θα κάνει πάραυτα κτήμα της.
Δίνει φωνή κινηματογραφική στην ροκ ψυχεδέλεια -Steppenwofl, The Band, Little Eva, The Byrds, μεταξύ πολλών άλλων-, και μόνο σ’ αυτήν, χωρίς το υποστύλωμα ενός πρωτότυπου score.
Και προτείνει ως αντιήρωες δυο ξένοιαστους καβαλάρηδες που νοούν την εξέγερση ως φυγή από τον κομφορμισμό και τις προκαταλήψεις, κι όχι ως εκ των έσω πολέμιούς τους, όπως τα νιάτα του γαλλικού Μάη.
Πάντως, οι Ντένις Χόπερ και Πίτερ Φόντα, συγγραφείς, συμπαραγωγοί και συνταξιδιώτες σ’ αυτή την εκδρομή, με τον πρώτο στο παρθενικό του σκηνοθετικό εγχείρημα, έχουν βαθιά πίστη τουλάχιστον σε ένα από τα φημισμένα συνθήματα του Μάη του ’68: «Απαγορεύεται το απαγορεύεται!». Απλά, δεν έχουν ψευδαισθήσεις πέραν των κατοχυρωμένων εκ της τριπλέτας sex, drugs & rock’n’roll. Ξέρουν εκ προοιμίου πως το τίμημα θα είναι βαρύτατο. Πως συστήματα με εγγεγραμμένη στο γονίδιό τους την πάσα θυσία συντήρηση των (βίαια) κεκτημένων δε νικώνται. Απλά ξεμπροστιάζονται κάθε τόσο για να ξυπνά ο αποχαυνωμένος από τον μακάριο ύπνο του. Κάτι –πρώτιστο σε όλες τις τέχνες- είναι κι αυτό.
Αφιέρωμα | Μάης '68 | H τεκμηρίωση, η επανάσταση και η αλήθεια κάπου ανάμεσα
