«Η πολιτική», είχε πει σε μια συνέντευξή του ο Ρίτσαρντ Ντρέιφους το 1976, «είναι το άθλημα ενός πλούσιου ή ενός πόρνου».
Aγνωστο αν θα έθετε διαφορετικά αυτή του την πεποίθηση μερικά χρόνια μετά, όταν ο Ρόναλντ Ρίγκαν ήταν πρόεδρος των ΗΠΑ, ο Κλιντ Iστγουντ δήμαρχος του Κάρμελ, ή ο Aρνολντ Σβαρτσενέγκερ κυβερνήτης της Καλιφόρνια. Στους καλλιτέχνες δεν αρέσει συνήθως να βλέπουν παλιά τους λόγια να παρατίθενται, εμείς όμως, ελέω του δικού μας κλίματος των ημερών, δεν μπορέσαμε να αντισταθούμε στον πειρασμό να ξεθάψουμε κάποια νόστιμα τσιτάτα διασήμων σε σχέση με την πολιτική, τους πολιτικούς και την πολίτευση.
Διαβάστε ακόμη: Μια ψήφο για τον πολιτισμό
«Μείναμε σε έναν φίλο μου που είχε ένα τετράδιο απ’ αυτά που διάφοροι γράφουν τις κρυφές τους φιλοδοξίες. Ο Ρόναλντ Ρίγκαν έγραψε πως θα ήθελε να γίνει πρόεδρος. Όλα αυτά τα χρόνια πριν»
Πατρίσια Νιλ, θυμούμενη τον Ρίγκαν του 1949 (Photoplay, 1986)
«Ακούω τον Ρίγκαν να μιλάει και θέλω να ξεράσω»
Χένρι Φόντα (Playboy, 1981)
«Θα ήθελα πολύ να μπω στην πολιτική. Και θα το κάνω μια μέρα. Θα ήθελα πολύ να γίνω πρωθυπουργός. Και ναι, πιστεύω πολύ έντονα στον φασισμό»
Ντέιβιντ Μπόουι (Playboy, 1976)
«Επιτρέψετε μου να πω, όσο οι ηθοποιοί πολιτεύονται, εύχομαι, μα τον Χριστό, ο Σον Κόνερι να γίνει βασιλιάς της Σκωτίας»
Τζον Χιούστον (Rolling Stone, 1981)
«Πολιτική; Α, η αληθινή ψυχαγωγία… Κάτι Καλιφορνέζοι με πολλά λεφτά ήρθαν και μού είπαν πως θα με στήριζαν αν κατέβαινα. Τους είπα πως αν μπορώ να παίζω έξι μήνες στο Λας Βέγκας και να γυρίζω δύο ταινίες το χρόνο, θα το έκανα»
Σίρλεϊ ΜακΛέιν (Playboy, 1984)
«Μ’ έχουν πλησιάσει. Αλλά δε θα πολιτευθώ. Γιατί αυτή τη στιγμή μετά βίας διαχειρίζομαι το κομμάτι της ζωής μου που είναι δημόσιο» Πολ Νιούμαν (Playboy, 1983)
«Θα έπρεπε στ’ αλήθεια να αποκαλούμε όλους τους πολιτικούς ηθοποιούς»
Μάρλον Μπράντο (Newsweek, 1972)
«Αν οι πρόεδροι δεν το κάνουν στις γυναίκες τους, θα το κάνουν σίγουρα στη χώρα»
Μελ Μπρουκς (Playboy, 1974)
«Ψηφίζουμε κάποιον σκεφτόμενοι πως έχει ακεραιότητα. Ο ηθοποιός εκπαιδεύεται πολύ καιρό για να προσποιείται ακεραιότητα»
Ντάστιν Χόφμαν (Premiere UK, 1970)
Ο Ρόμπερτ Ρέντφορντ σε σκηνή από το «The Candidate» του 1972
«Τίποτα δε βλέπεις στα μάτια τους. Μιλούν όλοι σαν να απευθύνονται σε ένα δωμάτιο με 40.000 άτομα»
Ρόμπερτ Ρέντφορντ (Playboy, 1974)
«Δεν έχω ψηφίσει ποτέ στη ζωή μου. Δε μ’ ενδιαφέρουν ποσώς η κοσμική πολιτική ή η θρησκεία. Ήμουν μάλλον κομουνιστής στα 16 μου, σοσιαλιστής στα 22, και τώρα είμαι οπωσδήποτε καπιταλιστής»
Μάικλ Κέιν (Independent, 1987)
«Θεωρούσα πάντα τον εαυτό μου υπερβολικά ατομικιστή για να είμαι είτε δεξιός είτε αριστερός»
Κλιντ Ίστγουντ (Newsweek, 1985)
«Οι Βρετανοί έχουν μυαλά σοσιαλιστή και καρδιά συντηρητικού»
Αλμπερτ Φίνεϊ (Evening Standard, 1970)
«Είμαι καπιταλιστής. Είμαι παραγωγός» Ζαν-Λικ Γκοντάρ (Variety, 1980)
«Για μένα, η σπουδαιότερη πολιτική ταινία όλων των εποχών είναι ο "Εξωγήινος". Πιστεύω πως ο Σπίλμπεργκ θα έπρεπε να τιμηθεί με το Νόμπελ Ειρήνης γι’ αυτή την ταινία»
Κλοντ Λελούς (Film Yearbook, 1984)
«Είμαι Δημοκρατικός με ρεπουμπλικανικά θεμέλια. Είμαι φιλελεύθερος σε πολλά πράγματα αλλά επιθετικός σε ό,τι αφορά την Αμερική»
Στίβεν Σπίλμπεργκ (Film Yearbook, 1987)
Διαβάστε ακόμη: Η Τζέιν Φόντα στα 81 της χρόνια παραμένει πολιτική πυξίδα: «Μην εκλέξουμε ποτέ ξανά κάποιον που θα μας διχάσει έτσι»
